Z2 (z własnym napędem)

Ten artykuł jest szkicem dotyczącym kolei .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Z2 Z2 na stacji Annemasse . Identyfikacja

Operator (y)	SNCF
Rodzaj	samobieżny
Motoryzacja	Elektryczny
Kompozycja	2 pudełka (M + P)
Sprzęganie	1 do 3 jednostek
Producent (y)	Francorail, ANF
Uruchomienie	od 1980 do 1988
Skuteczny	75 (06.11.2019)
Dział sprzedaży	od 1980
Wycofanie	od 2011
Całkowita produkcja	168
Zadanie	TER

Seria

75 15 20 36 22	Z (9) 7300 Z 7500 Z (9) 9500 Z 9600 Z 11500	autobus wyrażenia wyraźnej autobus autobus	1,5 kV DC 1,5 kV DC podwójne zasilanie dwunapięciowe 25 kV 50 Hz

Układ

numer	rodzaj	1 st cl.	2 II Cl.
133 35	ekspresowy omnibus	24 pl. 32 pl.	127 119

Charakterystyka techniczna

Układ osi	Bo'Bo '+ 2'2'
Rozstaw	standardowe (1435  mm )
Silniki trakcyjne	4 * TAB 676 B1 750 V samo- Wentylowana
Moc ciągła	1275/1200 kW
Wysiłek trakcji	63/61 ( 1,5kV / 25kV) kN
Msza w służbie	65/60 + 50 t
Długość HT	2*25100 m²
Szerokość	2848 m²
Wzrost	4,30 m²
Rozstaw osi	M: 17.850 m R: 18.250 m
Rozstaw osi wózka	przejechać 2600 m²
Średnica koła	Ø1000 silnik
Drzwi	louvoyantes 1 liść
Maksymalna prędkość	160 km/h

Z2 jest rodzajem SNCF elektrycznych wagonów odpowiednich do 160 km / h, dwie komory, na omnibusie lub usługi ekspresowego zapewnić ciągłość jakości usługi z pierwszym TGVs, zbudowany zgodnie z serii 1980 do 1988 roku . Pierwsze pozycje zostały odpisane wgrudzień 2011. CFL mają je również.

Pochodzenie programu

W połowie lat 70. elektryfikacja linii kolejowych była liczna, zwłaszcza w południowej części Francji. W tym samym czasie iw południowo-zachodnim regionie SNCF flota Z 4100 i Z 4400 musi zostać jak najszybciej wymieniona. Na południowym wschodzie od 1981 r. wprowadzenie do eksploatacji składów pociągów TGV Sud-Est wymagało na zelektryfikowanych liniach odpowiadających nowej linii dużych prędkości korzystania z wagonów o poziomie komfortu zbliżonym do TGV.

Specyfikacje opracowane przez SNCF przewidują zatem sprzęt o następujących cechach:

• elektryczny wagon z dwoma nadwoziami, silnikiem i przyczepą w składzie nieodkształcalnym z możliwością sprzęgania trzech, a nawet czterech elementów na zasadzie zwolnienia;
• maksymalna prędkość w służbie komercyjnej: 160  km/h  ;
• trzy możliwości wyposażenia elektrycznego: jednoprądowy stały 1500  V , jednoprądowy jednofazowy przemienny 25  kV 50  Hz , dwuprądowy łączący dwa poprzednie urządzenia; sprzęt elektryczny jest statyczny  ;
• dwa poziomy wyposażenia wnętrza: omnibus i express, ta druga wersja oferuje więcej miejsc w pierwszej klasie z półkami przymocowanymi do oparć siedzeń. W obu przypadkach maksymalna pojemność Z2 to 159 miejsc .

Funkcje i udogodnienia

Charakterystyka techniczna

Ostatecznie zbudowane wagony są zgodne ze wstępnymi specyfikacjami, z wyjątkiem sprzętu prądu stałego, który ze względu na koszty nie korzysta z przerywacza, ale wykorzystuje styczniki podobne do styczników stosowanych w Z 5300 dostarczonym w latach 1965-1975.

Wyróżniamy następujące serie:

• Wersje jednoprądowe 1,5 kV:
  • Z 7300 lub Z 97300, wersja omnibus (wszystkie siedzenia naprzeciwko siebie)
  • Z 7500 Wersja ekspresowe (tabletki oparcia i więcej miejsc 1 st  klasy)
• Wersje DC dwuprądowe 1,5 kV / jednofazowe 25 kV 50 Hz:
  • Z 9500 lub Z 99500, wersja ekspresowa
  • Z 9600 , wersja omnibusbus
• jednofazowe 25 kV 50 Hz wersje jednoprądowe (ta wersja zastępuje projekt Z1 zaproponowany SNCF przez ANF:
  • Z 11500 , wersja omnibus
  • W świetlówki również jednofazowe Z2s podobny do Z 11500, liczonych w serii 2000 .

Z 11500 wyróżnia moc 1200 kW i masa w stanie gotowym do eksploatacji silnika wynosząca zaledwie 60 ton.

Przyczepy SNCF wyróżnia numer poprzedzony cyfrą 1: ZR 17300 dla Z 7300 i ZR 111 500 dla Z 11500.

Inną osobliwością jest to, że przybyły wersje ekspresowe wyposażone w radio Sol/Train (można było dostrzec antenę na jednostce napędowej), a nie „omnibusy”, które musiały jeździć po generalnie liniach drugorzędnych.

Na linii Lyon-Genewa wyposażonej w tę instalację, radioodbiornik zawsze musiał mieć radio, podczas gdy ten w zespole wieloczłonowym (UM) (autoryzowany UM4!) go nie potrzebował. W stacji Bellegarde-sur-Valserine, gdzie wykonano UM, czyli cięcie na jednotorową linię Thonon / Évian / Saint-Gervais, nie było radia. Rotacja maszyn w zajezdni w Vénissieux uwzględniała ten bardzo ważny aspekt. Radio zostało zainstalowane później dla większej wszechstronności.

Malowanie i wyposażenie wnętrz

W momencie dostawy Z2 mają barwę niespotykaną dotąd przez SNCF: cynobrowoczerwone zakończenia i szare obramowania zatok, ciemnoniebieskie boki z czerwonymi drzwiami, szarymi progami i dachem. Żółta ramka na krawędzi dachu materializuje przestrzeń zarezerwowaną dla pierwszej klasy. Region Langwedocja-Roussillon wybiera dla swoich dwóch Z2 specjalną barwę opartą na białych i niebieskich, zielonych i pomarańczowych paskach.

Od 1988 roku SNCF oferowało regionom, które chciały spersonalizować malowanie, dla których teraz zarządzają czterema malowaniami. Końcówki, drzwi i felgi mogą być w kolorze Isabelle Blue, Lithos Yellow, Parrot Green lub Vermilion Red; we wszystkich przypadkach boki są szarobiałe, parapety i dach są ciemnoszare.

Od 2000 roku odnowiony Z2 przyjął ujednoliconą barwę TER: metaliczne szare boki z niebieskim paskiem u góry nadwozia i ciemnoszarym paskiem wokół wnęk. Końce są niebieskie.Klimatyzacja jest wtedy zamontowana w szafce, która zajmuje miejsce w każdym silniku i przyczepie równowartość 4 miejsc. Okno wykuszowe jest skazane i zastępuje je krata. Zainstalowane są również trzy lokalizacje rowerowe.

• Malowania Z2.

• Z 7326, oryginalne malowanie.

• Z 9572, niebieska liberia Isabelle.

• Z 11515, żółta liberia Lithos.

• Z 7332, w kolorze cynobru.

• Z 7512, malowanie TER.

Galeria obrazów

• Z 7300 Neussargues - Béziers w Loubaresse (Cantal) .

• Z 99582 Pontarlier - Dole w Arc-et-Senans (Doubs).

• Z 7319 w UM na stacji Latour-de-Carol-Enveitg .

• Wnętrze oryginalnego Z 9600 (korpus ABD). Z 7300 mają identyczne wyposażenie wewnętrzne, omnibus.

• Wnętrze odnowionego Z 9600.

Modelarstwo

• Ta samobieżna maszyna została odtworzona w HO przez firmę Jouef w Z 9500 .
• Został również odtworzony przez Piko w większości jego barw.

Bibliografia

• Olivier Constant, Les Automotrices Z2: Les Z 7300/7500/97300, 9500/9600/99500, 11500 SNCF 2000 CFL: Suplement n o  31 magazynu „Le Train” , Publitrains,Marzec 2002, 96  pkt. ( ISSN  1267-5008 ). 
• Jacques Defrance , Sprzęt napędowy SNCF , NM La Vie du Rail,1978.
• Denis Redoutey , Sprzęt napędowy SNCF , Paryż, La Vie du Rail ,2007, 399  pkt. ( ISBN  978-2-915034-65-3 ).  : źródło użyte do napisania tego artykułu.

Uwagi i referencje

1. Denis Redoutey, Sprzęt Motor SNCF na stronach 185, 187, 193, 195, 197, La Vie du Rail, 2007 ( ISBN  978-2-915034-65-3 ) .
2. Dwumiesięczny przegląd Voies Ferrées, Sprzęt do prowadzenia pojazdów SNCF , w kilku artykułach na temat kilku zagadnień rocznie.
3. Przegląd miesięczny Rail Passion, kwartalny raport na temat wyposażenia silnikowego SNCF , jeden artykuł na kwartał.
4. Stała 2002 , s.  12.
5. Stała 2002 , s.  12-15 i 96.
6. Stała 2002 , s.  15.
7. Stała 2002 , s.  85.
8. Stała 2002 , s.  72.

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Materiał silnika SNCF
• Lokomotywy
• Aktualna kolekcja
• Łańcuchowy
• Metrolor

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia świetlówek kompaktowych Z2 .
• Zdjęcia Z2 SNCF .