William Desmond Taylor

William Desmond Taylor Opis obrazu Williamdesmondtaylor.jpg. Kluczowe dane
Imię i nazwisko William Cunningham Deane-Tanner
Narodziny 26 kwietnia 1872 r.
Carlow , Irlandia
Narodowość Irlandzki Amerykanin
Śmierć 1 st luty 1922
Los Angeles w Kalifornii ( Stany Zjednoczone )
Zawód reżyser , aktor

William Desmond Taylor , ur.26 kwietnia 1872 r.w Carlow ( Irlandia ) i zmarł dnia1 st luty 1922w Los Angeles , jest reżyserem , aktorem , producentem i scenarzystą US . Jego kariera w filmie niemym uczyniła go popularną postacią w rodzącej się branży hollywoodzkiej w latach 1910 - tych i wczesnych 20-tych . Jego morderstwo dalej1 st luty 1922, podobnie jak inne ówczesne skandale, takie jak afera Roscoe Arbuckle , przyczyniły się do narodzin sensacyjnej prasy niskiego szczebla. Morderstwo Taylora pozostaje oficjalnie nierozwiązane.

W filmie Sunset Boulevard ( Sunset Boulevard ) imię bohaterki Normy Desmond jest nawiązaniem do jego drugiego imienia i imienia jego dziewczyny, aktorki Mabel Normand .

Biografia

życie i kariera

William Cunningham Deane-Tanner urodził się dnia 26 kwietnia 1872 r.w Carlow , Irlandia , urzędnika wojskowego, Kearns Deane-Tanner i jego żony, Jane. Wśród rodzeństwa byli Denis, Nell i Daisy.

Do Stanów Zjednoczonych popłynął w 1890 roku , kiedy miał 18 lat.

Krótko pracował jako aktor w Nowym Jorku, zanim poślubił Ethel May Hamilton w dniu7 grudnia 1901w kościele na Manhattanie ( mały kościółek za rogiem ); rozwiedli się w 1912 roku. Ethel May Hamilton wystąpiła w sekstecie operetkowym Florodora pod nazwą Ethel May Harrison. [2] Była córką zamożnego brokera z Wall Street , który zapewnił Williamowi Deane-Tannerowi fundusze niezbędne do otwarcia sklepu z antykami, a tym samym utrzymania jego rodziny. Tannerowie byli dobrze znani w społeczeństwie Nowego Jorku. 23 października 1908William Deane-Tanner, który miał wówczas romans pozamałżeński, nagle porzucił żonę i córkę Ethel Daisy i zniknął. Ponieważ Tanner (Taylor) wcześniej cierpiał na zaburzenia psychiczne, jego rodzina uważała, że ​​zaginął podczas ataku afazji . Jego brat Denis, były porucznik armii brytyjskiej i właściciel antykwariatu w Nowym Jorku, również zaginął w 1912 roku, porzucając żonę i dwoje dzieci.

Pod nowym nazwiskiem William Desmond Taylor przebywał w Hollywood w latachgrudzień 1912. Najpierw miał udaną karierę aktorską – w tym cztery występy u boku Margaret „Gibby” Gibson – zanim nakręcił swój pierwszy film jako reżyser, Przebudzenie (1914). W następnych latach nakręcił ponad pięćdziesiąt filmów. WLipiec 1918, pod koniec I wojny światowej Taylor zaciągnął się jako szeregowiec do armii brytyjskiej, gdy miał 46 lat. Został przydzielony do korpusu logistycznego stacjonującego w Dunkierce i awansowany do tymczasowego stopnia porucznika le15 stycznia 1919.

Po powrocie do Los Angeles został prezesem Stowarzyszenia Reżyserów Filmowych . Wyreżyserował niektóre z wielkich gwiazd tamtych czasów, w tym Mary Pickford , Wallace Reid , Dustin Farnum i jego protegowaną Mary Miles Minter , która zagrała tytułową rolę w Anne z Zielonego Wzgórza .

W 1914 Taylor miał romans z aktorką Nevą Gerber podczas kręcenia filmu Przebudzenie . W tym czasie jego była żona - wyszła ponownie za mąż za restauratora Edwarda LC Robinsa, z którym miała syna, Samuela M. Robinsa - wiedziała, że ​​jest obecny w Hollywood. Kilka lat później była w kinie z córką, kiedy rozpoznała Taylora na ekranie i wykrzyknęła: „To twój tata!” Następnie utrzymywali korespondencję. W 1921 Taylor odwiedził swoją córkę Ethel Daisy w Nowym Jorku i uczynił ją swoją spadkobierczynią.

Morderstwo

O 7:30 rano w dniu 2 lutego 1922, ciało Williama Desmonda Taylora odkryto w jego bungalowie w Alvarado Court Apartments przy 404-B South Alvarado Street w dzielnicy Westlake w Los Angeles , ekskluzywnej i modnej dzielnicy mieszkalnej.

Szybko utworzył się tłum. Zgłosiła się osoba podająca się za lekarza, powierzchownie zbadała ciało i przed natychmiastowym wyjściem oświadczyła, że ​​ofiara zmarła z powodu krwawienia z żołądka. Nigdy więcej go nie widzieliśmy. Odwracając ciało nieco później, odkryliśmy jednak, że reżyser został postrzelony w plecy.

W jego kieszeniach znaleziono portfel zawierający 78 dolarów, srebrną papierośnicę, zegarek kieszonkowy Waltham i wykałaczkę z kości słoniowej. Nosił też pierścionek z dwukaratowym diamentem na palcu.

Duży plik gotówki, którego dokładna kwota była nieznana i który Taylor pokazał wczoraj swojemu księgowemu, zniknął, najwyraźniej nigdy nie spieniężony. W trakcie śledztwa czas zgonu ustalono o godzinie 19:50 wieczorem w dniu1 st luty 1922. Podczas przesłuchania, pięć dni po odkryciu ciała, Mary Miles Minter oświadczyła, że ​​po morderstwie przyjaciel, aktor i reżyser Marshall Neilan doniósł jej o „urojeniowych” uwagach, które Taylor rzekomo poczynił na temat niektórych z jego znajomych (w tym aktorki) w tygodniach poprzedzających jego śmierć. Powiedziała również, że według Neilana Taylor „oszalał”.

Podejrzani i świadkowie

Ostatecznie policja i prasa podejrzewały kilkanaście osób. Prasa tamtych czasów obsypała sprawę mnóstwem sensacyjnych artykułów, bogatych w nieuzasadnione spekulacje, nawet w wynalazki. Morderstwo posłużyło następnie jako ramy i wsparcie dla różnych historii, fikcyjnych lub nie. Ponieważ ich autorzy na ogół wykorzystywali prasę popularną i jej nie zawsze poważne artykuły, jako podstawowe źródło informacji, teksty te rozpowszechniały różne nieścisłości, które ostatecznie uchodziły za prawdę.

Ogólnie rzecz biorąc, większość relacji skupiała się na siedmiu osobach jako podejrzanych lub świadkach.

Edward Sands

Edward F. Sands był byłym osobistym asystentem Taylora, kamerdynerem i kucharzem. Wciąż urodzony w Ohio , Sands mówił z mocnym akcentem Cockney . Latem 1921 roku, wyjeżdżając do Europy, Taylor zostawił odpowiedzialność za swoje sprawy swojemu asystentowi. Po powrocie Taylor odkrył, że Sands zaginął, zabierając ze sobą samochód, książeczkę czekową i biżuterię. Zrealizował także kilka czeków pozostawionych przez pracodawcę, a jego książeczkę czekową sfałszował.

Sands później obrabował dom Taylora, ponownie ukradł biżuterię i zostawił swoje odciski palców na łóżku reżysera. Po morderstwie Edward Sands zniknął i nigdy nie został odnaleziony. Śledztwo ujawniło, że był wcześniej skazany za malwersacje , kowalstwo i dezercję z armii amerykańskiej.

Henry Peavey

Henry Peavey był Afroamerykańskim kamerdynerem, który zastąpił Sandsa Taylorem. To on znalazł martwe ciało swojego pracodawcy. Peavey był analfabetą i biseksualistą. Jego przeszłość kryminalna obejmowała aresztowania za włóczęgostwo i ekshibicjonizm w obecności nieletnich chłopców. Taylor niedawno wypuścił go za kaucją i miał zeznawać w jego imieniu w sądzie. Gazety zauważyły, że nosił krzykliwe garnitury do golfa, ale nie posiadał kija golfowego. Peavey wielokrotnie oskarżał Mabel Normand o morderstwo (prawdopodobnie dlatego, że wyśmiewała się ze swojej garderoby) i był również podejrzany o morderstwo. Osiem lat później, w 1931 , Peavey zmarł w szpitalu psychiatrycznym w San Francisco, gdzie został internowany z powodu demencji syfilitycznej.

Mabel Normand

Mabel Normand była popularną aktorką i bliską przyjaciółką Taylora. Może mieli romans. Chociaż prawdopodobnie pokłóciła się z Taylorem w noc morderstwa, wyszła z domu reżysera o 19:45 w dobrym nastroju, niosąc książkę, którą jej właśnie podarował. Była ostatnią osobą, która widziała go żywego. Policja szybko uznała ją za niewinną. Większość z tych, którzy pisali o morderstwie, podziela tę opinię.

Mabel Normand zagrała także w wielu filmach z Roscoe Arbuckle , którego kariera została jednocześnie zachlapana głośnym skandalem. Jej własna kariera aktorska już podupadała, ale sprawy Taylora i Arbuckle'a zdecydowanie nadszarpnęły jej reputację. Tym bardziej, że zostały dodane rewelacje na temat zażywania narkotyków i trzeci przypadek morderstwa (jednego z jego kochanków, zabitego przez kierowcę). Jednak kontynuowała tournee przez lata 20. Zmarła na gruźlicę w 1930 roku.

Wiara Cole MacLean

Powszechnie uważa się, że Faith Cole MacLean spotkała zabójcę. Ona i jej mąż, aktor Douglas MacLean , byli sąsiadami Taylora. Zaskoczył ich głośny hałas, który nastąpił o godzinie 20:00. Wyszła z domu i na progu znalazła się twarzą w twarz z kimś wychodzącym z bungalowu Taylora, ubranym, jak powiedziała, „jak włamywacz filmowy”. Ta osoba zatrzymała się na chwilę przed powrotem do środka, jakby o czymś zapomniała, po czym wyszła i uśmiechnęła się do niego, zanim zniknęła między domami. MacLean mówi, że wkrótce potem usłyszał huk samochodu. Powiedziała także policji, że ta osoba miała „śmieszny” wygląd (jak aktor w makijażu) i że mogła być kobietą przebraną za mężczyznę.

Charles Eyton

Charles Eyton był General Manager z Paramount Pictures . Kilka źródeł podało, że widziało go, jak w godzinach po morderstwie włamał się do bungalowu z pracownikami Paramount, aby przejąć kompromitujące przedmioty, albo przed przybyciem policji, albo za jego zgodą.

Mary mil minter

Mary Miles Minter była popularną aktorką, nastoletnią gwiazdą, której karierą kierował Taylor. Minter, który dorastał bez ojca, był tylko trzy lata starszy od córki, którą reżyser porzucił w Nowym Jorku . Zaszyfrowane listy znalezione w domu Taylora potwierdzają tezę o romansie 49-letniego mężczyzny z 19-letnią gwiazdą, który rozpoczął się dwa lata wcześniej, gdy miała zaledwie 17 lat. Według Minter Taylor był niechętny od początku ich romansu i często odmawiał jej spotkania.

Tak czy inaczej, listy (które pisała w 1919 roku) były przeciwieństwem jej ekranowego wizerunku dyskretnej młodej dziewczyny. Prasa oczerniła Mintera. Nakręciła jeszcze cztery filmy dla Paramount, a kiedy studio zdecydowało się nie przedłużać jej kontraktu, otrzymała oferty od wielu producentów. Nigdy tak naprawdę nie cieszyła się swoją karierą aktorską, odrzuciła je wszystkie i opuściła przemysł filmowy. Do końca życia głosiła swoją miłość do Taylor i zmarła w 1984 roku anonimowo (ale z pewnym komfortem finansowym, dzięki rozsądnym inwestycjom).

Charlotte Shelby

Charlotte Shelby była matką Mary Miles Minter. Jak wiele matek scenicznych przed i po, została opisana jako manipulatorka nękana ambicją i chciwością. Kiedyś Mary Miles Minter i jej matka zaciekle walczyły o względy finansowe, aż do sądu, zanim się pogodziły. Mówiono, że początkowe zeznania Charlotte Shelby dla policji były nieuchwytne, „opatentownie nieprawdziwe” w odniesieniu do związku jej córki z Taylorem, a także w innych kwestiach. Uważano, że Shelby ma rzadki pistolet kaliber 38 i kule. zabił Taylora. Po tej informacji do publicznej wiadomości, byłoby rzucić broń w Bayou z Luizjany . Shelby znała wówczas prokuratora okręgowego Los Angeles. Następnie spędziła kilka lat za granicą, unikając w ten sposób zarówno śledztwa jej następcy, jak i dziennikarzy.

W 1938 jej druga córka, aktorka Margaret Shelby (wówczas cierpiąca na alkoholizm i chroniczną depresję), podczas kłótni otwarcie oskarżyła matkę o morderstwo. Shelby była często wymieniana wśród podejrzanych. W oczach kilku autorów była nawet idealnym podejrzanym. W szczególności Adela Rogers St. Johns zasugerowała Charlotte Shelby jako kobietę rozdartą między matczynym uczuciem do córki a własnym pociągiem do Taylor. Chociaż Shelby obawiała się, że stanie przed sądem za morderstwo, co najmniej dwóch prokuratorów hrabstwa Los Angeles publicznie odmówiło jej oskarżenia.

Spowiedź Margaret Gibson w 1964 r.

Aktorka Ella Margaret Gibson pracowała z Taylorem we wczesnych latach. W 1917 została oskarżona o prostytucję, osądzona i uniewinniona (oskarżono ją także o sprzedaż opium). Następnie zmieniła pseudonim sceniczny na Patricia Palmer. W 1923 została aresztowana i osadzona w więzieniu pod zarzutem szantażu, który ostatecznie został odrzucony.

W chwili morderstwa Gibson miał 27 lat i mieszkał w Los Angeles. Żaden raport z dochodzenia nie wymienia jego nazwiska. Po morderstwie zagrała w wielu filmach wyprodukowanych przez Famous Players-Lasky , studio Taylora po jej śmierci. Jeden z tych filmów był jednym z ostatnich nakręconych przez Mary Miles Minter. Gibson „uciekła” (jak powiedziała) z kraju na Wschód w 1934 roku , gdzie wyszła za mąż za pracownika firmy Socony (dawna nazwa Mobil). Wróciła do Los Angeles w 1940 roku z powodów medycznych, a jej mąż zginął w japońskim ataku podczas II wojny światowej , pozostawiając Gibsonowi skromną emeryturę.

W 1999 r. w często cytowanym biuletynie Taylorology opublikowano następującą historię:21 października 1964 r., mieszkając w swojej skromnej szkole z internatem w Hollywood Hills pod nazwiskiem Pat Lewis, doznała ataku serca i wyznała – jako niedawno nawrócona katoliczka – przed śmiercią, że „zabiła Williama Desmonda Taylora”; pomieszała ze swoim zeznaniem inne fakty, których świadek, który ich nie zrozumiał, nie mógł sobie przypomnieć ponad 30 lat później. Świadek jej spowiedzi powtórzył tę historię później w telewizyjnym filmie dokumentalnym.

Filmografia

jako reżyser

jako aktor

Jako producent

Uwagi i referencje

  1. „The Unsolved Murder of William Desmond Taylor” (biografia), University of Southern California (USC),2 lipca 2000, USC.ed ze strony internetowej: USC-Lib-WDTaylor .
  2. Literateweb.com, Taylorology , wrzesień 2003
  3. http://taylorology2.googlepages.com/ethel4.jpg
  4. http://taylorology2.googlepages.com/ethel5.jpg
  5. "Biografia Williama Desmonda Taylora", IMDb , 2006, strona internetowa: (w) William Desmond Taylor w internetowej bazie danych filmów .
  6. http://taylorology2.googlepages.com/ethel3.jpg
  7. Taylorology (nowa karta), wydanie 45, wrzesień 1996, wydawca: Bruce Long, strona internetowa: Taylorology-45 .
  8. „  query.nytimes.com/mem/archive-…  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) .
  9. Taylorology, Taylorology 40 , kwiecień 1996
  10. gazettes-online.co.uk, Dodatek do London Gazette , 27 stycznia 1919, s. 1333. W ten sposób opublikowana notatka „Stołówki. — William Desmond Taylor ma być tymczasowym porucznikiem (bez wynagrodzenia i zasiłków). 15 stycznia 1919 r.”
  11. public.asu.edu, Taylorology 45 , wrzesień 1996
  12. „Crime & Passion” (o William Desmond Taylor), „Minx, The Magazine – Volume Two, IssueTwo” ( Minx ), Neal Patterson, 1998-99, TheMinx-WDTaylor .
  13. "William Desmond Taylor - Internet Dokładność Projektu" (biografia), Internet Dokładność Project AccuracyProject-WDTaylor .
  14. „Shot in the Back” (analiza kryminalna), Crime Library, Courtroom Television Network, LLC, 2005, strona internetowa: CLWTaylor .
  15. Oświadczenie Mary Miles Minter (LAPD) 7 lutego 1922 (pobrano 28 sierpnia 2007) [1]
  16. „  Badly Wanted  ” , Time (czasopismo) (dostęp 21 lipca 2007 ) – Edward F. Sands, 34, 5 stóp 5 cali, Za zabójstwo Williama Desmonda Taylora, reżysera, którego był sługą. Wśród przesłuchiwanych w tej sprawie były aktorki Mabel Normand, ostatnia, która widziała Taylora żywego, oraz Mary Miles Minter, której bieliznę i listy miłosne znaleziono w mieszkaniu Taylora.
  17. (w) "  Gwiazda filmowa mdleje na pogrzebie Taylora. Sands jest oskarżony. Panna Normand płacze jako kobiety krzyczą w pośpiechu, by wejść do rytuałów zakłócających. Tysiące Kościół Szturmowy. List miłosny na papeterii Mary Miles Minter zostaje znaleziony przez policję w książce. Przyznaje, że Go kochała. Ogłoszono, że lokaj umarlaka zostanie dziś oskarżony o morderstwo.  " , New York Times ,8 lutego 1922- Los Angeles, Kalifornia; 7 lutego 1922. Tłumy, które zmiatały policję na bok, zaatakowały dziś drzwi Prokatedry św. Pawła, próbując wyważyć wejście, gdy odbywały się nabożeństwa pogrzebowe za Williama Desmonda Taylora.
  18. (w) "  Press Movie Star dla Taylor Clew; Policja przeprowadza „długie i wyczerpujące” egzaminy, pracując nad motywem zazdrości. Mówi Mabel Normand mówi dziennikarzom, że uczucie do zabitego reżysera opierało się na braterstwie, a nie „miłości”.  " , The New York Times ,7 lutego 1922 - Aktorka filmowa została dziś poddana temu, co policja nazwała "długim i wyczerpującym" badaniem w jej domu, w celu wyłudzenia łapy od mordercy Williama Desmonda Taylora.
  19. Taylorology (newsheet), Issue 97, Editor: Bruce Long, 2007 (po 7 latach przerwy), strona internetowa: Taylorology-97 .
  20. W 1967 roku reżyser King Vidor doniósł prywatnie, że gdy Taylor towarzyszyła Mabel Normand z powrotem do samochodu, Charlotte Shelby weszła do bungalowu przez otwarte drzwi, znalazła swoją córkę Mary Miles Minter ukrywającą się w środku (podobno usprawiedliwiając się znalezioną przez policję koszulą nocną nigdy nie przypisywano Minterowi, wbrew zarzutom prasy skandalicznej Hearsta) i zastrzelił Williama Desmonda Taylora w ciągu godziny po jego powrocie. Biograf Sidney D. Kirkpatrick napisał w swojej książce z 1986 roku, Obsada zabójców , że Vidor rozwiązał sprawę, ale nie opublikuje swoich odkryć, aby chronić tych, którzy nadal żyją. Taylorology wymieniła ponad 100 błędów rzeczowych w Obsadzie zabójców i zdecydowanie obaliła tezę Vidora, przypisując książce odnowione zainteresowanie opinii publicznej sprawą.
  21. Taylorology (nowy arkusz), wydanie 84, wydawca: Bruce Long, grudzień 1999, strona internetowa: Taylorology-84 .
  22. (w)  Zbrodnie doskonałe? Zestaw DVD 1. Odcinek Williama Desmonda Taylora.  [DVD], Jackson, Dan (producent) The History Channel.

Linki zewnętrzne