Vlado Kristl

Vlado Kristl Vlado Kristl w swoim filmie „Der Damm” / „The Dam” 1964 Biografia

Narodziny	24 stycznia 1923 Zagrzeb
Śmierć	7 lipca 2004(81) Monachium
Narodowość	chorwacki
Zajęcia	Reżyser , malarz , profesor uniwersytetu , pisarz , aktor , poeta , filmowiec

Inne informacje

Pracował dla	Hochschule für bildende Künste Hamburg

Ladislav „Vlado” Kristl (24 stycznia 1923w Zagrzebiu , Jugosławia -7 lipca 2004w Monachium , Niemcy ) był malarzem, poetą i reżyserem filmowym. Pracował w szczególności w Chorwacji, Francji i Niemczech.

Biografia

Urodzony w Zagrzebiu w 1923 roku w arystokratycznej rodzinie, Vlado Kristl wyjechał do partyzantów w 1941 roku, gdzie dał się poznać jako antyfaszystowski rysownik. Po wojnie, w latach pięćdziesiątych, rozpoczął karierę jako malarz. Wraz z artystami grupy EXAT 51 był jednym z pionierów abstrakcji geometrycznej , w opozycji do socrealizmu, który wówczas dominował w sztuce jugosłowiańskiej przestrzeni kulturowej. Następnie zaczął wydawać książki poetyckie i został członkiem Zagrzebskiej Szkoły Filmów Animowanych (en) , gdzie wyreżyserował kilka antologicznych filmów animowanych. Wielki sukces jego filmu Don Kichot przyniósł mu światowy rozgłos.

Po cenzurze swojego filmu krótkometrażowego The General and the Real Man i widząc, że jego sztuka jest źle rozumiana, Vlado Kristl, odmawiając jakiegokolwiek kompromisu, opuścił Jugosławię w 1963 roku i osiedlił się w Niemczech (Monachium, Hamburg) i Francji (Fanjeaux). W Niemczech uważany jest za „geniusza” Nowego kina niemieckiego, a jego twórczość obejmuje ponad trzydzieści filmów eksperymentalnych, w tym filmy krótkometrażowe i fabularne oraz filmy animowane. Jest szanowany w kręgach filmowych i niektórych kręgach anarchistów, ale także przez swoich studentów Wyższej Szkoły Sztuk Wizualnych ( HFBK ) w Hamburgu, gdzie wykłada od 1979 do 1996 roku. Pisze prozę i poezję w języku niemieckim oraz publikuje dla samodzielne publikowanie lub u jego lojalnych wydawców.

Od 1965 roku wrócił do rysunku i malarstwa i poświęcił się mu całkowicie do końca życia, zajmując się głównie produkcją olejów na płótnie i litografii. Klasyczne i figuratywne z wyglądu obrazy Kristla różnią się jednak od wszelkich formalnie rozpoznawalnych przedstawień, maluje bez najmniejszych komercyjnych ambicji i nie szukając promocji, wręcz przeciwnie: swoją bezwarunkową i bardzo osobistą ekspresją odrzuca jakiekolwiek zbiorowe członkostwo. Pisanie i malarstwo stały się jego głównymi środkami komunikacji. Jego prace odnajdują siłę w krytycznym spojrzeniu, które przenika jego obrazy i słowa, z charakterystycznym językiem Vlado Kristla: jednocześnie klasycznym i awangardowym, intrygującym i prowokacyjnym, klarownym i humorystycznym, wolnym i introwertycznym. Zmarł w Monachium w 2004 roku. Pozostawia po sobie bogaty, złożony i kontrowersyjny obraz, dziś rozproszony w kilku miejscach w Europie, który do tej pory był tylko pokazywany i częściowo ceniony.

Filmografia

Aukcja:

Kradja dragulja / Der Juwelenraub (film animowany) - Jugosławia 1959 - 9 min
Šagrenska Koža / La Peau de chagrin (film animowany) - Jugosławia 1960 - 10 min
Don Kihot / Don Kichot (film animowany) - Jugosławia 1960 - 10 min
General i resni človec / Generał i prawdziwy człowiek - Jugosławia 1962 - 12 min
Arme Leute / The poor people - RFN 1963 - 8 min
Madeleine, Madeleine - RFA 1963 - 11 min
Der Damm / The dam - RFA 1964 - 80 min
Autorennen / The Car Race - RFA 1965 - 10 min
Maulwürfe / Les moles - RFA 1965 - 9 min
Der Brief / The letter - RFA 1966 - 83 min
Prometheus (film animowany) - RFA 1966 - 10 min
Die Utopen / Les Utopistes (film animowany) - RFN 1967 - 10 min
Sekundenfilme / Filmy kilku sekund (TV) - RFA 1968 - 19 min
100 arkuszy notatnika Blatt Schreibblock / 100 arkuszy - RFA 1968 - 26 min
Italienisches Capriccio / Capriccio Italien - RFA 1969 - 28 min
FilmoderMacht / Film na anarchię - RFN 1970 - 110 min
Obrigkeitsfilm / Film o władzy - RFN 1971 - 86 min
Berlinale - RFN 1971 - 20 min
Tigerkäfig / Klatka tygrysa - FRG 1971 - 14 min
Die Dächer der Ruinen / Dach ruin - FRG 1971 (film krótkometrażowy)
Akademismus / Academism - FRG 1972 (Kurzfilm)
Literaturverfilmung / Literatura w formie filmu (TV) - RFN 1973 - 10 min
Horizonte / Horizons (TV) - RFA 1973 - 8 min
Kollektivfilm / Film zbiorowy - RFA 1974 - 18 min
Diese Gedichte: Tod der Hierarchie / Te wiersze: śmierć hierarchii - RFN 1975 - 57 min
Sekundenbilder / Fragments of images - RFA 1976 - 26 min
Verräter des jungen deutschen Films schlafen nicht! / Zdrajcy nowego niemieckiego filmu nie śpią! (film animowany) - FRG 1982 - 6 min
Tod dem Zuschauer / Śmierć widza (film animowany) - RFN 1983 - 95 min
Zeichnungen / Drawings (film animowany) - RFN 1985
Am Wegende, am Bach, mit Susanne oder: Die Postmderne, das Ende des Funktionalismus und das der faschistischen Logik / Na końcu ścieżki, na skraju strumienia, z Susanne czyli: postmodernizm, koniec funkcjonalizmu i logiki faszystowskiej (film animowany) - RFA 1987 - 15 min
Tod des Beamten / Śmierć urzędnika - Niemcy 1990 - 15 min
Die Schule der Postmoderne / Szkoła postmodernistyczna - Niemcy 1990 - 15 min
Elektromobil - Niemcy 1991 - 29 min
Partei der Intelligenz / The Intelligence Party - Niemcy 1992
Die Gnade nichts zu sein / Łaska bycia niczym - Niemcy 1993-97 - 84 min
Die Hälfte des Reichtums für die Hälfte der Schönheit / Połowa bogactwa za połowę piękna (film animowany) - Niemcy 1994 - 9 min
Als man noch aus persönlichen Gründen gelebt hat / Kiedy jeszcze żyliśmy z powodów osobistych - Niemcy 1996 - 6 min
Der letzte Klon / The last clone (film animowany) - Niemcy 1998 - 6 min
Drei faule Schweine / Trzy leniwe świnie - Niemcy 2000 - 7 min
Kunst ist nur außerhalb der Menschengesellschaft / Art odbywa się tylko poza ludzkością - Niemcy 2002 - 9 min
Weltkongress der Obdachlosen / Światowy Kongres Bezdomnych - Niemcy 2004 - 4 min

Wystawy i retrospektywy

2003: retrospektywa „Vlado Kristl” w Munich Cinematheque . Od 9 do 7 września.Październik 2003.
2007: Wystawa „Vlado Kristl przed wygnaniem - dzieło między 1943 a 1963 rokiem” w Pawilonie Sztuki w Zagrzebiu, zorganizowana przez Muzeum Sztuki Współczesnej w Zagrzebiu (MSU) . Z25 stycznia w 18 lutego 2007.
2010: Wystawa „Vlado Kristl” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej w Rijece. Kurator wystawy: Jerica Ziherl. Od 16.12.2010 do6 lutego 2011.
2012: Retrospektywa filmowa w Centre Pompidou . Pokazywane są następujące filmy: „Skóra smutku”, „Generał i prawdziwy mężczyzna” „Film oder Macht”. Pokaz został zrealizowany w ramach programu filmu eksperymentalnego będącego częścią festiwalu „Chorwacja tu jest”, pod kierownictwem Philippe-Alaina Michauda oraz we współpracy z chorwackimi i francuskimi ministerstwami kultury. Od 12 do17 października 2012. Centre Pompidou ma w swojej kolekcji wybór filmów Vlado Kristla.
2014: Retrospektywa filmów Vlado Kristla: „Death to the Audience” na Wydziale Filmowym Tate Modern w Londynie , pod kierownictwem Chrisa Dercona, kuratora George'a Clarke'a, przy wsparciu Goethe Institute of London i Museum of Munich film . Od 7 do14 listopada 2014.
2020: Wystawa „Madeleine, Madeleine” w Cité internationale des Arts z obrazami, wierszami i retrospektywą jego filmów. Kurator wystawy: Jerica Ziherl. Od 14 do29 lutego 2020 r.

Pracuje

Harlekin. Dramat w 4 Akten, Zagrzeb 1953.
Neznatna lirika (Nieznaczny liryk), z przedmową Jure Kaštelana (en) , wydanie własne, Zagrzeb 1959.
Pet bijelih stepenica (pięć białych kroków). self-publishing, Zagrzeb 1961; Wydanie artystyczne Petikat, Zagrzeb 2009.
General i pravi čovjek (General und der ernste Mensch), w przeglądzie kinowym „Simplicissimus”, Monachium 1962.
Geschäfte, die es nicht gibt. Wydanie Längsfeld, München 1966.
Komödien. Wydanie Kinema Verlag, Berlin 1968.
Mundmaschine, UnVerlag Edition, München 1969.
Vorworte. w „Zeitschrift für unbrauchbare Text” München 1970/1971.
Antrag auf Förderung eines Films. (1971) w: Hans Helmut Prinzler, Eric Rentschler (red.): Der alte Film war tot. 100 Text zum westdeutschen Film 1962–1987. Edition Filmverlag der Autoren (en) , Frankfurt 2001.
Sekundenfilme. Wydanie Suhrkamp , Frankfurt 1971.
Kultur der Anarchy. Kommunales Kino, Frankfurt 1975.
Unerlaubte Schönheit. W: Filmkritik (Zeitschrift) (de) , Heft 233,Maj 1976- kino wideo. Deutsche Kinemathek wydanie , Berlin, 1977.
Körper des Unrechts. Wydanie SAU, München 1979.
Hamburg 1980. Wydanie Michael Kellner, Hamburg 1980.
Rewolucja 1941–1980 I. Tom 1. i 2. druk, Hamburg 1980.
Fremdenheft oder vom Glück unter Eingebildeten zu Sein, self-publishing, Hamburg 1981.
Techniken die Kunst machen, self-publishing, Kiel 1981.
Titel und Würden. Wydanie Michaela Kellnera, Hamburg 1983.
Zeichnung. 1. - wydanie DM, Hamburg 1984.
Rewolucja II. Band, mit Angehängtem I. Band. 1. - wydanie DM, Hamburg 1984.
Als man noch aus Persönlichen Gründen gelebt hat. 1. - wydanie DM, Hamburg 1986.
Die Postmodern. 1. - Wydanie DM, Hamburg 1987.
Die Intelligenz. Haus Höchster Schlossplatz 1, Höchst 1990.
Die Sonne. Haus Höchster Schlossplatz 1, Höchst 1990.
Oste, wydanie Saarländisches Künstlerhaus (de) , Saarbrücken 1992.
Der gelernte, diplomierte und promovierte Autodidakt, Edition Saarländisches Künstlerhaus (de) , Saarbrücken 1996.
Gedichte für Freunde, wydanie Kristl Kristl & Strandfilm, Fanjeaux 2000.
Land der Kunst, Ungeliebtes Land / Demokratie im 21. Jahrhundert / Das unnatürliche Ziel, self-publishing, München 2002.
Menschenfeind, self-publishing, München 2003.
Ende der Ordnung (Model für das Künstlerbuch, München 2004), veröffentlicht Edition DAF, Zagrzeb 2007.
Wolfgang Jacobsen (red.): Vlado Kristl: Noch - immer nichts. Briefe und Zeichnungen. Wydanie Verbrecher Verlag (de) , Berlin 2015.
Vlado Kristl (wiersze ze zbiorów „Une lyrique insignifiante”, Zagrzeb 1959 i „Cinq marches blancs”, Zagrzeb 1961) dwujęzyczne publikacje francusko - chorwackie, przekład Martina Kramer, L'Ollave Edition, Vaucluse 2020.

Nagrody

1962: główna nagroda na festiwalu filmów krótkometrażowych w Oberhausen za „Don Kihot” (Don Qixote) jako najlepszy film animowany
1964:
- Nagroda belgijskiego radia i telewizji za „Madeleine, Madeleine” na Experimental Filmtage Knokke
- I nagroda na Kurzfilmtage Oberhausen za „Madeleine, Madeleine” jako najlepszy film krótkometrażowy
1965: Nagroda im. Carla Mayera-Drehbuchpreisa z Grazu w Austrii za „Der Brief” (The Letter)
1966: Pierwsza nagroda na Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Oberhausen za „Prometeusz” jako najlepszy film animowany
1969: Filmdukaten, Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Mannheim za „Italienisches Capriccio” (Capriccio włoskie)
2003: Nagroda Honorowa, Filmfest München

Uwagi i odniesienia

(hr + i + de) Ziherl, Jerica (red.), Katalog wystawy „Vlado Kristl” , Rijeka, Chorwacja, Wydanie Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Rijeka,listopad 2010, 182, str. ( ISBN 9789536501762 , OCLC 452331445 , czytaj online ) , str. 146-178
(de) Vlado Kristl, „ Der Brief & Obrigkeitsfilm - dodatkowa broszura ” , wydanie DVD , Filmmuseum München, Goethe-Institut,2015, s. 20 ( czytaj online , przeglądano 18 lutego 2020 r. )
(de) Vlado Kristl, " Der Damm & Film oder Macht - dodatkowa broszura " , wydanie DVD , Filmmuseum München, Zagreb Film, Slovenski filmski center, Goethe-Institut,2014, s. 20 ( czytaj online , przeglądano 18 lutego 2020 r. )
(En-GB) Tate , „ Vlado Kristl 2: Croatian Avant-Garde - Film at Tate Modern ” , w Tate (dostęp 18 lutego 2020 r. )

Załączniki

Bibliografia (książki, teksty i filmy)

Jörg Schöning: „Vlado Kristl”, w CineGraph, Lg. 16 (1990), mit einem Essay von Thomas Brandlmeier.
Christian Schulte: „Vlado Kristl. Die Zerstörung der Systeme ”, wydanie Verbrecher Verlag Berlin 2010.
Ziherl, Jerica (red.): Katalog wystawy "Vlado Kristl", Rijeka, Chorwacja (z artykułami Jerica Ziherl, Madeleine Kristl, Jelena Kristl, Marina Viculin, Matthias Mühling, Thomas Brandlmeier, Carola Regnier), Edition du Museum of Sztuka współczesna, Rijeka 2010.
Christian Schulte, Franziska Bruckner, Stefanie Schmitt, Kathrin Wojtowicz (red.): „Vlado Kristl. Der Mond ist ein Franzose ”. W serii: Maske und Kothurn. Internationale Beiträge zur Theater-, Film- und Medienwissenschaft, Jg. 57 (2011), wydanie Böhlau, Heft 3–4: (de) University of Vienna, „ Passagen, Forschungsstelle Alexander Klugetheater- und Medienkulturkritische Theorie, Schulte / Bruckner / Schmitt / Wojtowicz: Vlado Kristl / Der Mond ist ein Franzose ” , na passagen.univie.ac.at ,listopad 2011(dostęp 17 lutego 2020 ) .
Portret Vlado Kristl. Reżyseria Kurt Benning - Niemcy 2003 - 60 minut.
Vlado, Vlado. Reżyseria Gabriele Schwark, Dieter Reifarth - 35 mm - Niemcy 2003 - 5 min.
Kristl. (TV) Reżyseria: Ana Marija Habja, Danko Volarić, Chorwacja 2004 - 50 min.
Vlado Kristl - Ich bin ein Mensch-Versuch. Reżyseria Johanna Pauline Maier, Markus Nechleba - Niemcy 2006 - 87 min: (de + en + et + fr) JP Maier / M Nechleba, „ Vlado Kristl - Ich bin ein Mensch-Versuch ” (dostęp 17 lutego 2020 ) .
Vlado Kristl, portret artysty. (TV) Wyreżyserowany przez Matthieu Frisona. W cyklu „Courant d'art” (Francja 2), Francja 2014 - 15min.