Narodziny |
2 grudnia 1863 Dzielnica Paryża |
---|---|
Śmierć | 17 lipca 1916 (w wieku 52 lat) |
Pogrzeb | Paryski cmentarz Saint-Ouen |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Piosenkarz |
Victor-Émilien Lejal (2 grudnia 1863w Paryżu 10 th -17 lipca 1916w Paryżu 10 th ) to goguettier i piosenkarz profesjonalny francuski z cafe koncert .
Syn małego handlowca , w wieku dwunastu lat rozpoczął praktykę u drukarza, aby zaspokoić potrzeby rodziny . W wieku szesnastu lat zaczął śpiewać w różnych gogietach . Opuścił drukarnię w wieku dwudziestu lat, aby zadebiutować jako zawodowy piosenkarz fantasy w Alcazar w Dijon .
Następnie podróżuje po prowincji, wyjeżdża za granicę ( Belgia , Maroko , Algieria ), gdzie uczy się zawodu .
W 1894 roku został zauważony przez Paulusa, który zatrudnił go do klanu Ba-Ta-Clan . Osiąga wielki sukces, który pozwala mu wspiąć się na deski Eldorado , Ambasadorów . Następnie od 1897 r . Wytrwale bywał w La Scali . W 1898 roku stworzył jeden ze swoich największych sukcesów w Caveau des Innocents , Marche des Cambrioleurs .
W 1901 roku był w Folies-Bergère , a następnie w 1903 w Moulin-Rouge, gdzie spędził trzy lata śpiewając w różnych recenzjach. Widzimy go później w Parisiana i ponownie w La Scali od 1905 roku, gdzie tworzy La Scie , Le Zipholo . W międzyczasie śpiewa Chez Fantasio w Fauvette , w Fantaisies-Parisiennes , w Fourmi , w Jardin de Paris , w Kursaal , w Mésange , w Palais du Travail ...
Był w 1907 i 1908 roku wraz z prezydentem Dranemem , wiceprezesem domu spokojnej starości dla artystów lirycznych, założonego w 1881 roku przez Julesa Pacrę . Jego aktywność wydaje się spadać od 1910 roku . On umarł na17 lipca 1916. Początkowo pochowany na paryskim cmentarzu Pantin , w październiku 1916 roku został przeniesiony na paryski cmentarz Saint-Ouen (13. dywizja), gdzie jego pochówek jest nadal widoczny.
Jego syn Lucien Lejal, znany jako „Lejal fils”, jest fantazyjnym piosenkarzem, urodzonym w Paryżu 13 stycznia 1897 i zmarł w Paryżu dnia 13 stycznia 1977.
Odniósł pewne sukcesy w latach dwudziestych - trzydziestych XX wieku i był kiedyś gwiazdą w Théâtre de la chanson i La Gaîté-Rochechouart, częściowo przejmując wielkie sukcesy swojego ojca.