Tor testowy Orléans Aerotrain | ||||
Geografia | ||||
---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | |||
Region | Środkowa Dolina Loary | |||
Departament | Loiret | |||
Gmina | od Saran do Ruan | |||
Współrzędne geograficzne | 48 ° 01 ′ 42 ″ N, 1 ° 53 ′ 02 ″ E | |||
Funkcjonować | ||||
Funkcjonować | tor skytrain | |||
Charakterystyka techniczna | ||||
Rodzaj | Jednoszynowy | |||
Długość | 18 000 m | |||
Główny personel | 20 m | |||
Wysokość | 10 m | |||
Materiały) | wzmocniony beton | |||
Budowa | ||||
Budowa | 1969 | |||
Inżynier (y) | Jean Bertin | |||
Menadżerowie projektu) | Bertin & Cie | |||
Firmy | Konstrukcja GTM | |||
Geolokalizacja na mapie: Centre-Val de Loire
| ||||
W Orléans aerotrain torze testowym jest eksperymentalnym monorail- linia typu kierować transportu , wybudowany w 1968 roku . Rozciąga się ponad 18 km pomiędzy Saran i Ruan w dziale z Loiret , w regionie Centre-Val de Loire we Francji .
Zaprojektowany rozpowszechnił aerotrains wykonane przez francuskiego inżyniera Jean Bertin , to używany był głównie do testowania I80-250 i I80-HV prototypy , od 1969 do 1974 roku . I80-HV ustawić światowy rekord prędkości dla transportu prowadzonego tam ze 430,4 km / h na March 5 , 1974 .
Planowany jako część przyszłej osi Paryż - Orlean , został porzucony od 1977 roku .
Linia w całości zaprojektowana jako wiadukt znajduje się w północno-zachodniej części departamentu Loiret . Jej trasa rozpoczyna się w północnej części obszaru Orleanie , w mieście Saran , wzdłuż Fossés-Guillaume leśnej drogi, na wysokości 124 metrów, po czym przecina miast z Cercottes , Chevilly , Artenay i Ruan .
Przecina naturalne regiony lasów Orleans i Beauce i biegnie wzdłuż drogi krajowej nr 20 oraz linii kolejowej Paryż - Bordeaux . Z południa na północ przecina drogi departamentalne 102, 125, 5, 861 i 355.
Betonowy pas w kształcie odwróconej litery T ma 18 kilometrów długości i jest widoczny z drogi departamentalnej 2020 do Chevilly oraz z autostrady A19 w pobliżu węzła z A10 . Składa się z około 900 słupów, z których każdy jest oddalony od siebie o około dwadzieścia metrów i zawiera jednoczęściowe sekcje o długości 120 metrów i wysokości dziesięciu metrów. Prefabrykowane dźwigary toru, odpowiadające długości równej rozpiętości przęsła, zostały prefabrykowane w zakładzie prefabrykacji zlokalizowanym przy peronie garażu centralnego. Beton był parowany, aby uzyskać szybkie tempo produkcji.
Tor ma centralny garaż w Chevilly i dwie platformy na końcach. Na poziomie garażu centralnego pionowa szyna prowadząca jest wysuwana, aby umożliwić umieszczenie i zdjęcie pociągu aerodynamicznego z toru w celu zaparkowania go w hangarze. W końcowych peronach zmiana kierunku pociągu spadochronowego jest możliwa dzięki pionowej szynie prowadzącej, która może się obracać.
Tor testowy został wyposażony w kabinę inspekcyjną, zawieszoną na stalowym drucie równoległym do toru, umieszczoną między platformą Chevilly a lasem Chevilly. Kabina umożliwiła sprawdzenie wpływu badań na konstrukcję.
W dniu 18 grudnia 1967 roku Minister Transportu polecił Société de l'Aérotrain zbudować 18- kilometrowy tor testowy na północ od Orleanu za cenę 24 586 790 F HT Budowa wiaduktu rozpoczęła się wLipiec 1967przez firmę Grands Travaux de Marseille .
Dekret o użyteczności publicznej pojawił się 22 stycznia 1968 r. Podczas prac budowlanych. Na grudniu 31 , 1968 , 10 km na południowy toru zostały zbudowane.
Konstrukcja zostaje oddana do użytku Wrzesień 1969. Pierwszy test prototypu I80-250 ma miejsce12 września 1969.
Ostatni test jest przeprowadzany przez prototyp I80-HV na10 września 1974. Association des Amis de Jean Bertin kontynuowało finansowanie lotów demonstracyjnych prototypu I80-HV do 1977 r., Aby przyciągnąć uwagę inwestorów i potencjalnych klientów.
Wiadukt pozostaje na wsi Beauce, ponieważ koszt jego zniszczenia, szacowany na 13 milionów euro, stanowiący koszt suchy, jest uważany za zaporowy ze względu na niewielkie niedogodności, jakie powoduje jego obecność na środku pól.
Książka ma dwie nieciągłości. Wiadukt został częściowo zdemontowany przez koncesjonariusza autostradowego Arcour w lutym i marcu 2007 r. Na długości 120 metrów, aby umożliwić przejazd autostradą A19 na terenie gminy Chevilly. Usunięty odcinek znajduje się między punktem geograficznym 48 ° 02 ′ 46 ″ N, 1 ° 53 ′ 03 ″ E (strona północna) i 48 ° 02 ′ 42 ″ N, 1 ° 53 ′ 03 ″ E (strona południowa). Według firmy odpowiedzialnej za wyburzenie tego odcinka beton na torze z czasem zaczął się kruszyć. W lipcu 2015 r. Maszyna rolnicza tocząca się na RD 125 uderzyła w filar 48 ° 01 ′ 39 ″ N, 1 ° 53 ′ 03 ″ E w pobliżu Chevilly , a miesiąc później zostanie złożona na ziemię rozpiętość 20 metrów.
Wiadukt w 2015 roku otrzyma tablicę dziedzictwa XX th century .
Rurociąg z miasta Hawr i światłowodowe sieci z Tours śledzić trasę toru, który w ten sposób stać się korytarz transportowy.
W 2016 roku przeprowadzono badanie, w którym oszacowano, że dzieło może być cenione jako muzeum lub jako atrakcja. Również według tego opracowania tor i jego pomosty są dobrze zachowane dzięki jakości użytego betonu, a tylko trzy perony (ogrodzone i niedostępne) uległy zniszczeniu.
Od 2016 roku francuska firma Spacetrain stara się wyremontować ten tor, aby przetestować przyszły szybki pociąg, który w mniej niż 15 minut połączy miasta Paryż i Orlean. Na początku 2020 roku Departament Mienia Państwowego odrzucił wniosek o przeprowadzenie pełnego testu między Chevilly i Cercottes, pomimo pozytywnej opinii prefekta Loiret . Będąc w trudnej sytuacji finansowej, Spacetrain nadal ma nadzieję, że uda mu się uzyskać zgodę na inny, mniej zurbanizowany odcinek między Ruan i Chevilly .
Krótkometrażowy film Orléans reżysera Josepha Davida zatytułowany Pump został nakręcony na wiadukcie Aérotrain między Artenay i Cercottes wwrzesień 2015.
Film The First, the Last belgijskiego reżysera Bouli Lanners , który został wydany we Francji w rstyczeń 2016, został nakręcony częściowo wzdłuż toru kolejki miejskiej.
Niektóre fragmenty klipu Persona Non Grata (wydanego wMaj 2016) piosenkarza Tété zostały postrzelone w stopę i na torze aerotrain.
Philippe Vasset publikuje Une vie en l'air , Fayard , 2018, książkę, której przedmiotem i ramą jest ta ścieżka.
Wiadukt w lesie Orleanu.
Po drugiej stronie równiny Beauceronne.
Platforma zwrotna na południowym końcu toru w Saran.
Zniszczenie części toru testowego na terenie A19. 48 ° 02 ′ 46 ″ N, 1 ° 53 ′ 03 ″ E