Val Fourré | |||
Widok ogólny Val Fourré | |||
Administracja | |||
---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||
Region | Ile-de-France | ||
Departament | Yvelines | ||
Gmina | Mantes la Jolie | ||
Demografia | |||
Populacja | 21 352 mieszk. (2013) | ||
Średni dochód | 9000 | ||
Funkcje miejskie | Osiedle mieszkaniowe | ||
Geografia | |||
Informacje kontaktowe | 49°00′02″ północ, 1°41′12″ wschód | ||
Lokalizacja | |||
Geolokalizacja na mapie: Île-de-France
| |||
Val Fourré to obszar, który ma zostać zurbanizowany jako priorytet (ZUP), który stał się wrażliwym obszarem miejskim położonym w miejscowości Mantes-la-Jolie .
W latach 1959-1977 wybudowano tam 8200 mieszkań pod kierunkiem architektów urbanistów Raymonda Lopeza , Henri Longepierre'a i M. Gojarda. W momencie rozpoczęcia budowy Val Fourré liczyło prawie 25 000 mieszkańców. Val Fourré ma obecnie 6100 mieszkań. W 2013 roku Val Fourré liczyło 21 352 mieszkańców.
Le Val-Fourré znajduje się nieco ponad 50 kilometrów na zachód od Paryża. Należy do gminy Mantes-la-Jolie.
Val Fourré jest podzielony na kilka sektorów, których nazwy oddają hołd wybitnym ludziom z różnych dziedzin: malarzom, lekarzom, odkrywcom, lotnikom, muzykom, wynalazcom, pisarzom i fizykom.
W sercu dzielnicy znajduje się duże centrum handlowe.
Na początku lat pięćdziesiątych podjęto decyzję o rozbudowie miasta na zachód, w miejscu zwanym Val Fourré na terenie dawnego lotniska Gassicourt, aby zaspokoić duże zapotrzebowanie na mieszkania. 3 sierpnia 1959Podpisano dekret o utworzeniu ZUP du Val Fourré, który ówczesny gmina preferowała, zamiast zasady nowego miasta wybranego przez państwo.
Projekt powierzono architektom urbanistom Raymondowi Lopezowi i Henri Longepierre'owi, którzy postanowili zastosować zasady Karty Ateńskiej , aby zbudować rewolucyjną dzielnicę z nowoczesnymi budynkami oraz przestronnymi i wygodnymi apartamentami. Pierwsze budynki w dzielnicy powstały w 1963 roku.
Odmawiając zezwolenia na prowadzenie nowego miasta Mantois pod kontrolą i odpowiedzialnością państwa, Mantois pozbawia się zmodernizowanego transportu, zaplecza socjalnego, rekreacji i sportu, atrakcyjnych obszarów aktywności, cykli uniwersyteckich opłacanych przez państwo. Dzielnica Val Fourré cierpi ze względu na swoje położenie „na końcu miasta”. Ta dzielnica nie jest przekraczana, ale pomijane przez transport publiczny.
Bardzo szybko pojawiły się problemy finansowe związane z inwestycjami niezbędnymi do nabycia gruntów w Val Fourré i uczynienia ich rentownymi. Sprzedaż planowanych mieszkań to za mało, prywatni inwestorzy się nie przepychają, strefy aktywności pozostają puste lub prawie puste. ówczesny burmistrz Jean-Paul David jest zobowiązany do zwiększenia liczby mieszkań poprzez zagęszczenie powierzchni i wysokości, faworyzując tanie budownictwo, jako jedyni darczyńcy, którzy zgadzają się inwestować, ponieważ mają duże potrzeby i podnoszą podatki, lub odłożenie nieobowiązkowych obiektów użyteczności publicznej (z wyjątkiem szkół).
Val Fourré z planowanych 5.000 mieszkań do 8.200 w 1977 roku .
Obiekty użyteczności publicznej nie odpowiadają standardom ludności: 2 sale gimnastyczne, basen , dom osiedlowy (Pagoda) i centrum socjalne. Znaczne zagęszczenie zabudowy w jej północnej części (dzielnice malarzy i lekarzy), dzielnica peryferyjna i słabo skomunikowana z centrum miasta, pojawienie się bezrobocia po zamknięciu niektórych lokalnych branż są czynnikami dryfu tej dzielnicy od późnego Lata 70. .
W maj 1991, w narodowym kontekście miejskiej przemocy, po nocy walk w Val-Fourré, kilku młodych ludzi zostaje aresztowanych; jeden z nich umiera na atak astmy w areszcie policyjnym, po tym, jak policja odmówiła mu jego Ventolinu . Następują trzy tygodnie zamieszek , grabieży, gróźb bombowych i dzikich rodeo, w wyniku których zginęła policjantka zabita przez młodego mężczyznę, który rzucił się na nią samochodem, który ukradł na samochodowe rodeo. Jeden z policjantów obecnych na tej samej blokadzie za pomocą broni służbowej powstrzymał kierowcę jednego z innych samochodów, który na nich pędził. Śmiertelnie rani innego młodego mężczyznę z sąsiedztwa. Właśnie z tej okazji dzielnica staje się obszarem wrażliwym w rozumieniu państwa.
Dzielnica Val Fourré skupiała do 28 000 mieszkańców, zanim w 1992 r. rozpoczęto pierwsze rozbiórki wież pod mandatem Paula Picarda (burmistrza PS w latach 1977-1995).
W 1992 roku Mantes-la-Jolie stał się miejscem pilotażowym polityki miejskiej. Od tego czasu Val Fourré będzie korzystać ze znacznych funduszy od państwa, a następnie z Europy dzięki ustanowieniu programu Urban Community Initiative (Urban CIP). Program ten ma na celu, poprzez różne środki, promowanie rozwoju gospodarczego i społecznego. Od 1992 roku kolejne programy doprowadziły do wyburzenia trzynastu wieżowców i kilku bloków mieszkalnych, czyli około 2200 jednostek mieszkalnych, aby móc przemodelować przestrzenie publiczne i stworzyć nowe ulice przecinające bardzo duże wysepki Val Fourré. Celem jest otwarcie dzielnicy na Sekwanę na północy i na dzielnicę Gassicourt na wschodzie.
W 2009 roku miasto uczciło 50. rocznicę metryki urodzenia Val Fourré, organizując okrągły stół w obecności Henri Longepierre'a, a także miejskie spacery po dzielnicy. W kaplicy Saint-Jacques znajduje się wystawa zatytułowana „Mantes: 80 lat historii miasta”, która śledzi ewolucję miasta poprzez historyczne fotografie i dokumenty graficzne z miejskich archiwów.
1990 | 1999 | 2009 | 2013 |
---|---|---|---|
27 576 | 25 496 | 22 926 | 21 352 |
Wybrany UMP Pierre Bedier, były burmistrz Mantes-la-Jolie, szacuje, że w dystrykcie mieszka 80% muzułmanów. W 2013 roku 28% gospodarstw domowych zostało opodatkowanych. 62,2% ludności deklaruje niskie dochody, 45% deklaruje, że znajduje się poniżej granicy ubóstwa zgodnie ze standardami INSEE. W 2011 roku 25% mieszkańców miało mniej niż 14 lat. 75% populacji nie miało dyplomu ani dyplomu poniżej bac w 2010 roku.
Od 2012 roku dzielnica została sklasyfikowana jako priorytetowa strefa bezpieczeństwa , ze zwiększonym personelem policji państwowej. Rzeczywiście, miasto „cierpi bardziej niż inne od codziennych niepewności i głębokiej przestępczości” i „doświadczył znacznego pogorszenia warunków bezpieczeństwa w swoich kilku lat” , które zostały zidentyfikowane jako takie przez Ministerstwo. Wewnętrznych z Jean-Government Marc Ayrault , dzięki czemu na tym terenie skorzystają dodatkowi funkcjonariusze policji.