Upsilon Sagittarii

Rektascensja	19 godz.  21 m  43,62284 s
Deklinacja	−15 ° 57 ′ 18,0625 ″
Konstelacja	Strzelec
Pozorna wielkość	4.61
Lokalizacja w konstelacji: Strzelec

Inne oznaczenia

υ  Sgr , 46 Sagittarii ( Flamsteed ), BD −16 5283, FK5 727 , GC  26697, HD 181615 / HD 181616 , HIP  95176, HR 7342 , PPM  235885, SAO  162518

Upsilon Sagittarii (υ Sagittarii / υ Sgr) to spektroskopowy układ podwójny gwiazd znajdujący się w gwiazdozbiorze Strzelca . Upsilon Sagittarii jest prototypem układów podwójnych ubogich w wodór (HDB) i jednym z czterech takich układów znanych w 2000 r. Niezwykłe widmo układów podwójnych ubogich w wodór mogło utrudnić klasyfikację gwiazd Upsilona Sagittarii.

System

υ Sgr to system podwójny charakteryzujący się okresem orbitalnym 137,939 dni; znajduje się około 1672  lat świetlnych od Ziemi. Główna gwiazda dominuje w układzie poprzez swoje promieniowanie w danych widzialnych i widmowych, ale druga jest gorętsza i masywniejsza. Wykryto również dysk materii gwiazdowej przemieszczający się od głównego składnika do drugiego, ale nie wykryto zaćmienia.

System jest klasyfikowany jako binarne spektroskopowe pojedyncze widmo (SB1), ale linie widmowe silnego wzbudzenia, które pochodzą od gwiazdy wtórnej, zostały wykryte w ultrafiolecie. Zmienność prędkości radialnej spowodowaną tą ostatnią odkryto w 1899 r., A następnie pierwszą orbitę obliczono w 1914 r., Dając wynik dość zbliżony do obecnych wartości.

Nieruchomości

Główny składnik, υ Sagittarii 1 , pojawia się jako nadolbrzym typu A , chociaż opublikowane typy widmowe różnią się od F2p do B5 II . Kontrastujące elementy widma można wyjaśnić materiałami z dysku, wyrzutem biegunowym, a nawet samą gwiazdą. Uważa się, że niewielka masa i niezwykły skład chemiczny gwiazdy są również danymi, które wywołują mylące kalibracje widmowe, przy czym gwiazda nie jest tak masywna ani tak jasna, jak sugeruje jej klasa jasności Ia .

υ Sgr 1 to ekstremalna gwiazda helowa , prawie całkowicie pozbawiona wodoru. Została również opisana jako gwiazda neonowa ze względu na bardzo wysokie względne poziomy tego pierwiastka. Gwiazda została pozbawiona zewnętrznych warstw wodoru po tym, jak ewolucja zabrała ją z ciągu głównego . Uważa się, że pierwotnie była to gwiazda na głównej sekwencji około 8  M ☉ , ale następnie rozszerzyła się po zużyciu wodoru z jej jądra i pozostaje do dziś bardzo spuchnięta, dając wygląd nadolbrzyma o wielkości zaledwie 2,5  M ☉ . Inne szacunki podają większe masy, do 5,45  M ☉ i 8,56  M ☉ przy znanym nachyleniu 50 °.

υ Sgr 1 są również klasyfikowane jako typu gwiazda zmienna PV Telescopii , choć początkowo skatalogowany jako binarny eclipsing z rodzaju Beta Lyrae . Pokazuje fluktuacje jego pozornej wielkości między +4,51 a +4,65 z okresem około 20 dni.

Jego towarzysz, υ Sgr 2 , jest masywniejszy niż pierwotny nadolbrzym, ale wydaje się tak słaby w widzialnych częstotliwościach, że pozostaje niewykrywalny. Uważa się, że jest to gwiazda ciągu głównego typu B, która skupia materię z gwiazdy głównej.

Wyznań

υ Sagittarii ma dwie pozycje w katalogu Henry'ego Drapera: HD 181615 i HD 181616.

W języku chińskim 建 (Jiàn), co oznacza „  ustanowienie  ”, odnosi się do asteryzmu złożonego z υ Sagittarii, ξ² Sagittarii , ο Sagittarii , π Sagittarii , 43 Sagittarii i ρ¹ Sagittarii . Stąd samo υ Sagittarii jest znane jako 建 六 (Jiàn liù, po angielsku: szósta gwiazda „Establishmentu”).

Uwagi i odniesienia

1. Leushin „  atmosferyczne żelaza obfitości w główny składnik z ypsilon SGR  ” Astronomia Letters , tom.  27 N O  10,2001, s.  634 ( DOI  10.1134 / 1.1404457 , Bibcode  2001AstL ... 27..634L )
2. Koubský P. Harmanec S. Yang M. Netolický P. Škody M. Šlechta D. Korčáková „  Właściwości i charakter być gwiazdami. 25. Nowe rozwiązanie orbitalne i charakter osobliwego układu podwójnego linii emisyjnej υ Sagittarii  ”, Astronomy and Astrophysics , vol.  459 n O  3,2006, s.  849 ( DOI  10.1051 / 0004-6361: 20065274 , Bibcode  2006A & A ... 459..849K )
3. Dudley i CS Jeffery „  stosunek wagowy ypsilon-Sagittarii z promieniowaniem ultrafioletowym promieniowe prędkości  ”, miesięczne Uwagi Royal Society Astronomicznego , obj.  247,1990, s.  400 ( Bibcode  1990MNRAS.247..400D )
4. Netolický, D. Bonneau , O. Chesneau , P. Harmanec , P. Koubský , D. Mourard i P. Stee , „  The circumbinary dusty disk around the podwójna gwiazda z niedoborem wodoru υ Sagittarii  ”, Astronomy and Astrophysics , lot.  499 n O  3,2009, s.  827 ( DOI  10.1051 / 0004-6361 / 200811192 , Bibcode  2009A & A ... 499..827N )
5. Kipper i Valentina G. Klochkova „  wysokiej rozdzielczości spektroskopii wodoru niedoborem Binary ypsilon SGR  ”, Bałtyckiego Astronomii , obj.  21,2012, s.  219 ( Bibcode  2012BaltA..21..219K )
6. (in) * ups Sgr - Be Star w bazie danych Sinbad the Strasbourg Astronomical Data Center .
7. Campbell, „  Gwiazdy, których widma zawierają zarówno jasne, jak i ciemne linie wodoru  ”, Astrophysical Journal , vol.  2,1895, s.  177 ( DOI  10.1086 / 140127 , Bibcode  1895ApJ ..... 2..177C )
8. Wilson, „  Orbita spektroskopowego podwójnego upsilonu Sagittarii  ”, Biuletyn Obserwatorium Lick , vol.  8,1915, s.  132 ( DOI  10.5479 / ADS / bib / 1915LicOB.8.132W , Bibcode  1915LicOB ... 8..132W )
9. Leushin Li Snezhko VV Chuvenkov „  historii rozwoju chemicznej główny składnik układu dwuskładnikowego υ Strzelec  ”, Astronomii Letters , vol.  24,1998, s.  39 ( Bibcode  1998AstL ... 24 ... 39L )
10. Leushin, „  Podstawowym składnikiem υ Strzelca jest neonowa gwiazda  ”, Biuletyn Specjalnego Obserwatorium Astrofizycznego. Rosyjska Akademia Nauk , vol.  50,2000, s.  60 ( Bibcode  2000BSAO ... 50 ... 60L )
11. Samus, OV Durlevich i in. , „  VizieR Online Data Catalog: General Catalog of Variable Stars (Samus + 2007-2013)  ”, VizieR On-line Data Catalog: B / gcvs. Pierwotnie opublikowane w: 2009yCat .... 102025S , vol.  1,2009( Bibcode  2009yCat .... 102025S )
12. Jeffery, „  Variable Star Designations for Extreme Helium Stars  ”, Biuletyn informacyjny o gwiazdach zmiennych , t.  5817,2008, s.  1 ( Bibcode  2008IBVS.5817 .... 1J )
13. (zh) AEEA (Działalność wystawiennicza i edukacyjna w astronomii) 天文 教育 資訊 網 2006 年 5 月 11 日

Link zewnętrzny

• (w) Upsilon Sagittarii w bazie danych Sinbad the Strasbourg Astronomical Data Center .