Ujaku Akita

Ujaku Akita Biografia

Narodziny	30 stycznia 1883 Prefektura Aomori
Śmierć	12 maja 1962(w wieku 79 lat) Nakamaruchō ( d )
Imię w języku ojczystym	秋田雨雀
Imię urodzenia	秋田徳三
Narodowość	język japoński
Trening	Uniwersytet Waseda
Zajęcia	Poeta , pisarz , esperantysta , dramaturg , prozaik

Ujaku Akita (秋田雨雀, Akita Ujaku ) Czy pseudonim z Tokuzō Akita (秋田徳三, Akita Tokuzō ) (30 stycznia 1883 - 12 maja 1962), Japoński esperantysta i pisarz . Najbardziej znany jest ze swoich sztuk teatralnych, książek i opowiadań dla dzieci.

Biografia

Urodzony w Kuroishi , prefekturze Aomori , Akita Studiował literaturę angielską na Waseda University i zainteresował się socjalizmem . W 1913 r. Nauczył się esperanta u Wasilija Eroshenki po przypadkowym spotkaniu i szybko stał się jednym z przywódców proletariackiego ruchu esperanckiego, aw 1921 r. Członkiem grupy „La Semanto”. W 1927 r. Wyjechał do ZSRR z okazji obchody dziesiątej rocznicy rewolucji rosyjskiej . WStyczeń 1931, przyczynia się do założenia organizacji „Japana Prolet-Esperantista Unio” (JPEU), liczącej około 150 członków, której jest prezesem. Tłumaczy pisma Eroshenki na język japoński i pisze podręcznik do esperanta.

Rozwój militaryzmu w Japonii powoduje trudności dla Akity. Jesienią 1933 r. Został zatrzymany przez kilka tygodni i zmuszony do napisania długiego oświadczenia o swojej działalności. Jednak kontynuował pracę, w następnym roku założył przegląd Teatoro (nazwany od esperanckiego słowa oznaczającego teatr), który nadal istnieje. Wstąpił do „New Cooperative Theatre” ( Shinkyō Gekidan ), ale jego działalność była ograniczona, ponieważ nie było już bezpiecznie uprawiać sztuki o tematyce politycznej. „JPEU” zostaje zamknięte przez policję.

Po wojnie stworzył szkołę sztuk performatywnych i uczestniczył w innych organizacjach, takich jak „ Towarzystwo Literackie Nowej Japonii ” ( Shin Nihon Bungakukai ). Zmarł w 1962 roku. W jego rodzinnym mieście w 1979 roku założono muzeum.

Książki (wybór)

W języku japońskim

Higashi no Kodomo ( „Children in the East” , antologia, 1921)
Taiyô to Hanazono ( „Słońce i ogród kwiatowy” , antologia, 1921)
Mohan Esuperanto-Dokusyu: Memlernanto de Esperanto ( „Esperanto dla siebie” , z Osaka Kenji, podręcznik, 1927)
Ujaku jiden ( Autobiografia , 1953)

Przetłumaczone na esperanto

Tri dramoj ( „Trzy utwory” przetłumaczone w 1927 roku przez Haĵime Ŝuzui, Kaname Susuki)
- Fonto de sudroj ( „Fontanna Shoûdra ” )
- Danco de skeletoj ( „Taniec szkieletu” )
- Nokto ĉe landolimoj. ( „Noc na granicach” )
Tiuj, kiuj ĉirkaŭas la ĉerkon ( "Ci, którzy gromadzą się wokół trumny" przetłumaczone ok. 1925 przez Junko Sibatę)

Uwagi i odniesienia

Sprawiedliwość z twarzą Janusa: polityczni przestępcy w imperialnej Japonii. Richard H. Mitchell. University of Hawaii Press, 1992. Strona 92.
Encyklopedia japońska. Louis Frédéric. Przetłumaczone przez Käthe Roth. Harvard University Press, 2005. Strona 955.
Zapomniana wojna Kabuki: 1931-1945. James R. Brandon. University of Hawaii Press, 2009. Strona 64.

Linki zewnętrzne

Źródło tłumaczenia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Ujaku Akita ” ( zobacz listę autorów ) .