Trzy klejnoty

Do Trzy Klejnoty , ( sanskryt : triratna  ; Pali : tiratana  ; chiński : San bǎo三Narodowy , japoński Sambo三Dubaï ) lub trzy skarby , jest to wspólny wyraz w dżinizmu , hinduizmu i buddyzmu . Wyznacza triadę podstawowych elementów dla każdej z tych religii.

hinduizm

W Tantryzmie , triratna desygnaty myślał, oddychanie (oddech) i plemników (lub płeć); ich ustanie przyniosłoby wyzwolenie .

Dżinizm

W dżinizmie trzema klejnotami są: właściwa wiara (samjag darśana), właściwa wiedza (samjag jnana) i uczciwe postępowanie (samjag charitra), ich wiedza prowadzi do wyzwolenia, przebudzenia, mokszy . Muszą być zmieszane z tattvą, która jest „tym, co jest prawdą”, „prawdami istnienia” (jej istotą, jej podstawowymi zasadami).

buddyzm

W buddyzmie tymi klejnotami są historyczny Budda Siakjamuni , Dharma (zbiór nauk Buddy oraz bodhisattwów i patriarchów) oraz Sangha składająca się z czterech kategorii szlachetnych i świeckich ( upasika ).

Trzy Klejnoty są przedmiotem „zabierania Trzech Schronień  ”, do którego muszą się stosować wszyscy buddyjscy zalotnicy i które traktują jako przykład, wsparcie i punkt odniesienia przez całe życie, aż do wejścia w nirwanę dla praktykujących. Ze szkoły Theravāda. i aż do całkowitego Oświecenia pozwalającego stać się Buddą, przynajmniej dla tych ze szkoły mahāyāny .

Dla szóstego patriarchy chińskiej szkoły Chán , Huineng , którego nauczanie jest uważane za sutrę (Sutrę Platformy ), Trzy Klejnoty są zdefiniowane przez oświecenie, prawość i sprawiedliwość, które znajdują się w naturze każdej istoty.

Przedstawione również w formie „Ucz się, rozumiej i udostępniaj” , są one pozytywnym odpowiednikiem Trzech Trucizn (sanskryt: triviṣāṇi  ; chiński: sāndú三 毒; japoński: sandoku三 毒): ignorancja (lub złudzenie), gniew (lub nienawiść) i chciwość (lub chciwość, pożądanie).

Warto zwrócić uwagę na anegdotę, że w Japonii owoc cytrusowy sulcata nosi nazwę sambokan , czyli „owoc cytrusowy trzech klejnotów”.

Zobacz też

Bibliografia

 : dokument używany jako źródło tego artykułu.

• (en) Helen J. Baroni, Ilustrowana Encyklopedia Buddyzmu Zen , Nowy Jork, The Rosen Publishing Group,2002, 425  pkt. ( ISBN  978-0-8239-2240-6 , czytaj online ) , str.  350 („Trzy skarby”). 
• Mireille Bénisti, „  III. A propos du Triratna  ”, Biuletyn Francuskiej Szkoły Dalekiego Wschodu , t.  64, n o  1,1977, s.  43–82 ( ISSN  0336-1519 , DOI  10.3406 / befeo.1977.4887 , czytaj online ). 
• (en) Robert E. Buswell Jr. and Donald S. Lopez Jr., The Princeton Dictionary of Buddhism , Princeton, Princeton University Press,2014, 1265  s. ( ISBN  978-0-691-15786-3 , czytaj online ) , str.  704 („Ratnatraya”). 
• Philippe Cornu , Encyklopedyczny słownik buddyzmu , Paryż, Seuil ,2006, 950  pkt. ( ISBN  978-2-02-082273-2 ) , str.  661-662 („Trzy klejnoty”). 
• Richard Gombrich ( przetłumaczone  z języka angielskiego przez Hervé Denès i Jacqueline Huet), „Wprowadzenie” , w: Heinz Bechert i Richard Gombrich (reż.) (Pref. Jeannine Auboyer), Le monde du bouddhisme , Paryż, Bordas,1984, 293 + chory. p. ( ISBN  2-040-15360-8 ) , str.  12-13. 

Powiązane artykuły

• Trzy schronienia
• Trzy skarby
• Społeczność buddyjska Triratna
• Zheng He

Uwagi i odniesienia

1. Biblioteka Mądrości, definicja online, wpis „  Triratna  ”, czytaj: [1] . Skonsultowałem się z 17 czerwca 2020 r.
2. Pierre Feuga , Fragmenty tantryczne , Grupa CB,27 kwietnia 2017, 279  pkt. ( ISBN  978-2-35118-183-6 , czytaj online ) , str.  113
3. Gérard Huet , „moka” w słowniku dziedzictwa sanskrytu . [ przeczytaj online  (strona odwiedzona 17 czerwca 2020 r.)]
4. Natubhai Shah, Jainism The World of Conquerors , tom. II, Sussex Academic Press, 1998 ( ISBN  812081939X ) str. 44
5. Buswell i Lopez 2014 .