Teofobos
Teofobos
| Śmierć |
842 Imperium Bizantyjskie |
|---|---|
| Czynność | Dowódca wojskowy |
| Konflikt | Bitwa pod Anzen |
|---|
Theophobos lub Theophobus (po grecku : Θεόφοβος), którego oryginalne imię to Nasir Kurd , Nasr lub Nusayr, to kurdyjski generał, który wstąpił na służbę Cesarstwa Bizantyjskiego za panowania cesarza Teofila .
Biografia
Pierwotnie Teofobos był członkiem sekty Khurramitów w zachodnim Iranie , prześladowanym przez kalifów Abbasydów . W 833 roku zostali pokonani przez kalifa Al-Mu'tasima . Tak więc w 834 roku Nasr i 14 000 innych Khurramitów przekroczyło Armenię i uciekło do Cesarstwa Bizantyjskiego. Tam nawrócili się na chrześcijaństwo , przyjęli jako kobiety wdowy po wojsku i zaciągnęli się do armii bizantyjskiej w „perskim” okręgu . Nasr, który jest następnie ochrzczony Teofobosem („bojaźliwy / pełen szacunku wobec Boga”) zostaje umieszczony na czele tego turme, nazywa się Patrice i otrzymuje rękę siostry Teofila lub jednej z jego szwagierki.
Teofobos i nowy korpus Khurramitów biorą udział w zwycięskiej kampanii Teofila w 837 r. W regionie Górnego Eufratu, gdzie plądrują miasto Zapetra. W tym samym roku 16 000 innych Khurramitów dołączyło do Cesarstwa Bizantyjskiego po ostatecznym zniesieniu ich religii w Azerbejdżanie .
Teofobos brał także udział w kampanii 838 r. Przeciwko inwazji na Al-Mu'tasim. Jest obecny podczas katastrofalnej klęski bizantyjskiej w bitwie pod Anzen, gdzie kilkakrotnie ocaliłby życie cesarza. Po bitwie oddziały „perskie” gromadzą się w Sinope i ogłaszają cesarzem Teofoba, prawdopodobnie wbrew jego woli. Dokładna przyczyna tej dezercji nie jest dokładnie znana. Jednak po klęsce Anzena w Konstantynopolu rozeszła się plotka, że Teofil został zabity i wydaje się, że Teofobos, który być może jest ikonodulem (w przeciwieństwie do zagorzałego ikonoklasty, którym jest Teofil), zostaje wysunięty. Bizantyjska elita zostaje nowym cesarzem.
Tak czy inaczej, Teofobos szybko wszedł w tajne negocjacje z cesarzem, który poprowadził armię przeciwko rebeliantom w 839 roku . Teofobos zgadza się poddać i odzyskuje godność, podczas gdy jego ludzie, w liczbie 30 000, są podzieleni na pułki 2 000 żołnierzy i podzieleni na różne tematy . Jednakże, podczas gdy zdrowie Théophile'a pogorszyło się i aby zagwarantować bezpieczeństwo jego syna i spadkobiercy Michała III przed jakąkolwiek próbą uzurpacji, Théophile potajemnie kazał stracić Teofobosa przez ścięcie głowy przez jego szwagra Petronasa w 840 lub 842 .
Uwagi i odniesienia
- Bosworth 1991 , s. 3 (uwaga 10)
- Hussey 1966 , s. 710
- Kazhdan 1991 , s. 2067
- Treadgold 1997 , s. 439
- Rosser 1974 , str. 268-269
- Rekaya 1977 , s. 64
- Treadgold 1997 , s. 441
- Rekaya 1977 , s. 63
- Kazhdan 1991 , s. 2068
- Treadgold 1997 , s. 445
Zobacz też
Bibliografia
- (en) Joan Mervyn Hussey , The Cambridge Medieval History (tom 4, część 1): Bizancjum i jego sąsiedzi , Cambridge University Press ,1966
- M. Rekaya , „ Focus on Theophobe and Babek's alliance with Theophilus (833 / 834-839 / 840) ”, Byzantion , t. 44,1977, s. 43-67
- (en) Alexander Kazhdan ( red. ), Oxford Dictionary of Byzantium , New York and Oxford, Oxford University Press ,1991, 1 st ed. , 3 tom. ( ISBN 978-0-19-504652-6 i 0-19-504652-8 , LCCN 90023208 )
- (en) Clifford Edmund Bosworth , Historia Al-Tabari, burzy i stresu wzdłuż północnych granic kalifatu Abbasidów. XXXIII , Albany, State University of New York Press,1991, 239 pkt. ( ISBN 0-7914-0493-5 )
- (en) Warren Treadgold , A History of Byzantine State and Society , Stanford University Press ,1997, 1019 s. ( ISBN 0-8047-2630-2 , czytaj online )
- (en) J. Rosser , „ Theophilus 'Khurramite Policy and its Finale: The Revolt of Theophobus' Persian Troops in 838 ” , Βυζαντινά , vol. 6,1974, s. 263-271