Theodor Wilhelm Engelmann

Theodor Wilhelm Engelmann Profesor Engelmann. Funkcjonować

Rektor Uniwersytetu w Utrechcie ( d )

Biografia

Narodziny	14 listopada 1843 Lipsk
Śmierć	20 maja 1909(65 lat) Berlin
Narodowość	Niemiecki
Dom	Niemcy
Trening	Uniwersytet w Lipsku Uniwersytet w Heidelbergu Uniwersytet w Getyndze Uniwersytet Friedricha-Schillera w Jenie
Zajęcia	Botanik , fizjolog , nauczyciel , profesor uniwersytetu , lekarz , psycholog
Tata	Wilhelm engelmann
Rodzeństwo	Rudolf Engelmann ( d )

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet w Utrechcie , Uniwersytet Humboldta w Berlinie
Członkiem	Królewska Pruska Akademia Nauk Lyncean Academy Królewska Belgijska Akademia Nauk, Literatury i Sztuk Pięknych Belgii Królewska Holenderska Akademia Nauk Fińska Akademia Nauk Austriacka Akademia Nauk w Getyndze Akademia Nauk w Getyndze Leopoldine Academy of Sciences Turyn (1905)
Nagrody	Order of the Red Eagle 2 klasy Croonian Lecture (1895)

Theodor Wilhelm Engelmann (ur14 listopada 1843w Lipsku ; †20 maja 1909w Berlinie ) to niemiecki fizjolog, który odegrał decydującą rolę w analizie mechanizmów skurczu mięśni i fotosyntezy.

Biografia

Engelmann najpierw uczęszczał do Thomasschule zu Leipzig, a następnie studiował medycynę i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie w Jenie pod kierunkiem Carla Gegenbaura (1861); kontynuował między uniwersytetami w Heidelbergu , Getyndze i Lipsku .

Dyplom lekarza uzyskał w 1867 r. U Alberta von Bezolda iw tym samym roku został asystentem Franciscusa Cornelisa Dondersa , od którego objął katedrę fizjologii na Uniwersytecie w Utrechcie w 1888 r. Od 1897 r. W 1908 r. Wykładał fizjologię w Humboldt. Uniwersytet w Berlinie (jako następca Emila Heinricha Du Bois-Reymonda ) i tam kierował Instytutem Fizjologii.

Zasłynął eksperymentami dotyczącymi fotosyntezy i skurczu mięśni. Aby ułatwić badanie, opracował model tkanki mięśniowej , który umożliwił mu sformułowanie w 1895 r . „Prawa zachowania fizjologicznego cyklu bodźców ”, w którym po raz pierwszy pojawia się termin ekstrasystolia (w celu rozróżnienia przedsionka komory ) wyprzedzając pierwsze elektrokardiogramy o kilka lat . Wymyślił dwóch urządzeń: the flimmermühle (a licznik ) oraz flimmeruhr (a stopera ), aby zmierzyć aktywność wici z pierwotniaków .

Został wybrany do Academy of the Lynceans . Po śmierci przy porodzie swojej pierwszej żony Marie ożenił się ponownie z pianistką Emmą Vick ( 1853 - 1940 ). Był przyjacielem Johannesa Brahmsa , który poświęcił się pracy, 67 th i Theodor Billroth .

Cukrzyca zmarł na atak hipoglikemii w 1909 roku .

Zespół Camurati-Engelmann nosi jego imię, a także doświadczenie Engelmann podkreślając nieprzestrzegania absorpcję światła koloru zielonego przez chlorofil .

Wkład naukowy

Najbardziej znaczący wkład Engelmana we współczesną fizjologię jest owocem jego badań w latach 1873–97, poświęconych skurczom mięśni poprzecznie prążkowanych . Badając widoczne prążki włókien mięśniowych, zauważył, że prążki anizotropowe rozciągają się podczas skurczu, podczas gdy objętość prążków izotropowych maleje: wydedukował, że to interakcja między tymi dwiema rodzinami rozstępów umożliwia skurcz mięśni.

Przez rozbiór z żab , założył w 1875 roku jak skurcze serca są spontaniczne i wywołane przez nie bodźca nerwowego jak sądzono do tej pory.

Wreszcie Engelmann przeprowadził trzy kluczowe eksperymenty fotosyntezy:

• w 1881 r., obserwując ruch bakterii w kierunku chloroplastów we włóknie glonów spirorotorycznych , Engelmann przypuszczał, że bakterie poruszały się w odpowiedzi na emisję tlenu przez chloroplasty glonów stymulowaną fotosyntezą: jest to pierwsza potwierdzona obserwacja dodatniej aerotaksji w bakteriach.
• W 1882 roku przeprowadził swój pierwszy eksperyment na aktywnych liniach widma światła za pomocą instrumentu zaprojektowanego i wyprodukowanego przez Carla Zeissa . Ten dostosowany mikroskop zawierał pryzmat zdolny do skupiania promieniowania o kontrolowanym zakresie chromatycznym na cienkim szkiełku . To również jest możliwe aby filtrować i mierzyć różne długości fal świetlnych, co czyni go „mikro- Spektroskop  ”. Engelmann użył tego urządzenia do naświetlenia włókna kladoforów (glonów niekręcających się) światłem białym , wystawiając różne odcinki włókna na różne kolory. Wprowadził tlenowe bakterie B. termo, aby zobaczyć, gdzie się gromadzą, a tym samym mieć detektor źródeł tlenu . Bakterie skupione wokół chloroplastów oświetlonych czerwonym lub niebieskim światłem. W ten sposób Engelmann udało się ustalić, że fotosynteza zasadniczo zależy od obecności tych długości fal. Z perspektywy czasu wiemy, że to doświadczenie było nieobiektywne, ponieważ Engelmann używał światła słonecznego jako źródła światła, ale Słońce (podobnie jak gwiazdy w ogóle) nie emituje na wszystkich długościach fal z tą samą intensywnością. Jednak późniejsza analiza barwników roślinnych wykazała, że ​​wnioski były słuszne.
• W następnym roku Engelmann odkrył, że cyjanobakterie w ten sam sposób wykorzystują światło ultrafioletowe .

Pracuje

• Zur Naturgeschichte der Infusionstheorie. Lipsk: Engelmann, 1862
• Über den Ursprung der Muskelkraft. Lipsk: Engelmann, 1892

Linki zewnętrzne

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z angielskiej Wikipedii zatytułowanego „  Theodor Wilhelm Engelmann  ” ( zobacz listę autorów ) .
• (de) Bibliografia na portalu DNB
• (de) Pagel Biograficzny słownik znamienitych lekarzy (1901)
• (en) Biografia i źródła cyfrowe z wirtualnym laboratorium Max-Planck-Institut für Wissenschaftsgeschichte

Uwagi i odniesienia

1. Richard Sachse, Karl Ramshorn, Reinhart Herz: Die Lehrer der Thomasschule zu Leipzig 1832–1912. Die Abiturienten der Thomasschule zu Leipzig 1845–1912 . BG Teubner Verlag, Leipzig 1912, str. 38.
2. Berndt Lüderitz , Profiles in Cardiac Pacing and Electrophysiology , Wiley-Blackwell ,2005, 240  pkt. ( ISBN  978-1-4051-3116-2 ) , str.  31
3. Luciano Sterpellone , I protagonisti della medicina , Piccin,1983, 412  s. ( ISBN  978-88-299-0037-4 ) , str.  110
4. (w) Bengt Ljunggren , GW Bruyn, Nagroda Nobla w medycynie i Instytut Karolinska: historia Axela Keya i Alfreda Nobla , Bazylea / Paryż, Karger Publishers,2002, 232  str. ( ISBN  3-8055-7297-2 ) , str.  173
5. Johannes Brahms , Heinrich von Herzogenberg, Elisabeth Herzogenberg, Max Kalbeck, Hannah Bryant, Johannes Brahms: The Herzogenberg Correspondence , Vienna House,1909, s.  26
6. Karl Ed Rothschuh Günter B. Risse, Historia fizjologii str. 342 , RE Krieger Pub. Współ,1973
7. Cztery lata później Hauser miał wykazać, że B. termo był nieprawidłowym taksonem; że nie był to jeden, ale trzy różne gatunki bakterii z rodzaju Proteus  : por. na ten temat MV Ball, Essentials of Bacteriology ,1914( przedruk  7), s.  147
8. TW Engelmann, „  Über Sauerstoffausscheidung von Pflanzenzellen im Mikrospectrum  ”, Bot. Zeit. , vol.  40,1882, s.  419–426
9. TW Engelmann, „  Ein Beitrag zur vergleichenden Physiologie des Licht- und Farbensinnes  ”, Pflüg. Łuk. Eur. J. Phys. , vol.  30, n o  1,Grudzień 1883, s.  95–124 ( DOI  10.1007 / BF01674325 )