The Indian Queen (Z. 630) tosemi-operaz muzykąHenry'ego Purcella,po raz pierwszy wystawiona w1695 roku. Libretto jest oparte na sztuceJohna DrydenaiRoberta Howarda, wystawionej po raz pierwszy w 1664 roku.
Purcell nie mógł dokończyć dzieła, zmarł pod koniec 1695 r. Został więc ukończony przez Daniela Purcella, jego brata. Jest to typowe dla pół-oper, połączenie scen mówionych i utworów śpiewanych.
Praca dotyczy wyimaginowanych konfliktów między Aztekami i Inkami (co z geograficznego punktu widzenia jest mało prawdopodobne, pierwszy z nich znajduje się w Meksyku, a drugi w Peru , które nie są sąsiadami). Na tle wojen karaibskich libretto rozwija intrygę dotyczącą romansu między królową Azteków a generałem Inków. Historycznie rzecz biorąc, te konflikty o charakterze militarnym kryją w sobie istotę prawdy: kiedy Krzysztof Kolumb przybył na wyspy Ameryki Środkowej, Indianie Karaibów byli w trakcie kończenia podboju tych terytoriów.
Do występów w 2013 i 2015 roku reżyser Peter Sellars włączył do tego dzieła słynną melodię Purcella „ Music for a While ”. Ta melodia została pierwotnie skomponowana w 1692 r., Aby być śpiewaną w trakcie Oedipus , tragedii Johna Drydena i Nathaniela Lee , z Oedipus Rex of Sophocles . Sellars włączył także do partytury kilka innych arii Purcella (w tym słynne „ O samotności ”, „ Posłuchaj mojej modlitwy ”). Dodał też w toku pracy sceny z tekstu mówionego i tańca. Tym samym praca, która pierwotnie trwała tylko godzinę, stała się w tej produkcji trzykrotnie dłuższa. Chociaż nie jest powiedziane, opera, a my następnie prezentowane, nie muszą już być podane wyłącznie autorów z XVII -tego wieku.
W przypadku tej produkcji, wykonywanej pod kierownictwem muzycznym Emmanuelle Haïm i reżyserii Guya Cassiersa, ponownie postanowiono usunąć dodatki dostarczone przez Daniela Purcella. Przedstawiamy ponownie sztuki napisane wcześniej przez Henry'ego Purcella. Tak słyszymy na samym końcu fragment Muzyki na pogrzeb Królowej Marii (pierwszy refren: „ Mężczyzna, który się narodził z kobiety ”). Tekst ostatniego epizodu chóralnego zaczerpnięto z anglikańskiego modlitewnika Book of Common Prayer (1662). Wcześniej słyszeliśmy arię „So when glitt'ring Queen of Night” z jego Yorkshire Feast Song (Z. 333) i instrumentalną wersję „Here the deities aprobują” (zaczerpniętą z Ody na dzień św. Cecylii , 1683). Produkcja wprowadza także muzykę Matthew Locke'a i Johna Blowa .
Czytamy w Forumopera z5 października 2019 r : „Jak większość jej rówieśników przed nią, Emmanuelle Haïm oddała utwory, zbyt słabe, skomponowane przez Daniela Purcella po śmierci brata, do aktu piątego. Aby wypełnić luki w tej niedokończonej partyturze, wolała zbadać, z pomocą swojego asystenta Jamesa Hallidaya, dzieło Henry'ego, zapożyczając tylko od swoich mistrzów ”: ziemię (powietrze zbudowane na upartym basie ) z Wenus i Adonisa , Johna Blowa i melodię z kurtyny (melodia słyszana przy zamkniętej kurtynie, tym razem z The Tempest , autorstwa Matthew Locke'a) ”.