The Fall (grupa)

Upadek Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej The Fall na koncercie w Londynie w 2008 roku . Ogólne informacje
Ojczyźnie UK
Gatunek muzyczny Post-punk , rock alternatywny , college rock , punk rock , indie rock
aktywne lata 1976 - 2018
Etykiety Step Forward Records / Faulty Products, Rough Trade Records , Kamera, Beggars Banquet Records , Situation Two Records, Narnack, Phonogram Records / Fontana Records , Matador Records , Permanent, Slogan, Domino Records , Action Records, Cherry Red Records
Skład grupy
Byli członkowie Mark E. Smith
Zobacz członków

Upadek jest grupa o post-punk Wielkiej Brytanii , od Prestwich , Greater Manchester , w Anglii . Przy ciągłych zmianach personalnych grupa istniała wokół kultowej postaci swojego przywódcy i jedynego stałego członka, Marka E. Smitha , aż do śmierci tego ostatniego,24 stycznia 2018 r, oznaczając w ten sposób rozwiązanie grupy.

Początkowo kojarzony z ruchem punkowym późnych lat siedemdziesiątych , grupa przeszła przez szerokie spektrum stylów muzycznych, od atonalnego, „amelodycznego” i „niemal kakofonicznego” rocka, charakterystycznego dla jego początków, po bardziej przystępną muzykę ogólnie., Zwłaszcza po przybyciu. z Brix Smith w 1983 roku, ale wciąż z silną skłonnością do eksperymentowania . Muzyka The Fall zawiera jednak inne stałe: jej powtarzalny charakter, szorstkie brzmienie gitary, a przede wszystkim tajemnicze, nosowe i mizantropijne teksty Smitha.

Ponad trzydzieści lat po powstaniu, z 30 albumami studyjnymi i ponad trzykrotną liczbą nagrań koncertowych i innych kompilacji, The Fall jest jedną z najbardziej płodnych i trwałych grup swojego pokolenia. Chociaż nigdy nie wzbudził entuzjazmu tłumów, jest autorem kilku hitów z lat 80., ma wiernych fanów i wywarł ogromny wpływ na całe pokolenie muzyków undergroundowych . The Fall od dawna kojarzy się ze słynnym DJ-em BBC Radio 1, Johnem Peelem , który od samego początku dawał mu ogromne wsparcie, wytrwale pokazując go w swoim programie i zachwycając się twierdzeniem, że jest jego ulubionym zespołem. Nigdy nie żądny pochwał, wypowiedział słynne zdanie o zespole: „Zawsze są inni; są zawsze takie same ”.

Biografia

1976–1979

W latach 70. Mark E. Smith, miłośnik literatury, tradycyjnego rock and rolla i rockabilly , pracował jako sztauista w porcie w Manchesterze . W 1976 roku wziął udział w koncercie Buzzcocks , odkrył punk i entuzjastycznie nastawiony do swojej energii, postanowił zająć się muzyką. Nie udało mu się zagrać w lokalnych zespołach heavy metalowych , ale w rzeczywistości jego upodobania skłaniały go bardziej do eksperymentalnego rocka takich grup jak Can , Faust czy Velvet Underground . Skończyło się na tym, że zebrał muzyków, którzy łączyli te same podobieństwa, i założył grupę z Martinem Bramah na gitarze, Uną Baines na klawiszach, Karlem Burnsem na perkusji, Tonym Frielem na basie i sobą na wokalu. Z inicjatywy Friela zespół nosi nazwę The Fall, po powieści Alberta Camusa La Chute, którą czytał wówczas basista.

Zespół dał swój pierwszy koncert w lokalu wynajmowanym przez Factory Records przy King Street w Manchesterze23 maja 1977. Miejsce to było również odwiedzane przez Joy Division i inne zespoły z kwitnącej wówczas sceny post-punkowej. Szybko dochodzi do rywalizacji między dwiema formacjami: „Joy Division i The Fall zawsze starały się wzajemnie ignorować. Jakby na mocy milczącej zgody wydawali się walczyć w milczeniu, aby stać się wzorcową grupą post-punkowych Mancunian ”.

Jeszcze w 1977 roku grupa nagrała Break-Out Bingo-Master! , Cztery-track EP ( Bingo magisterska Break Out! , Psycho Mafia , Powtórzenie , Przestraszony ) finansowane przez New hormonów , etykiety Buzzcocks; Jednak producent Richard Boon, menadżer tego ostatniego, decyduje się nie wydawać płyty. Grupa będzie musiała poczekać doCzerwiec 1978zanim Miles Copeland, przekonany przez Danny'ego Bakesa (z fanzinu Adrenaline ), podejmuje ryzyko wydania pierwszego dzieła The Fall w jego wytwórni Step Forward. To nagranie ma już cechy, które będą prerogatywą The Fall: złowieszczy utwór Smitha, jego agresywny, ale bardzo różny od tego, co robiono na scenie punkowej tamtych czasów, szczególnie szorstki i "  lo-fi  " (z np. Organy Snoopy'ego , wymienione jako jedne z najgorszych wówczas dostępnych w sprzedaży przez magazyn Sounds ), słabo nastrojone gitary i muzyka w dużej mierze oparta na powtórzeniach (ten ostatni punkt jest wyraźnie zaznaczony w piosence Repetition ). Na terenie Industrial Estate Smith jest mistrzem regionu Manchesteru, spustoszonego przez zanieczyszczenia i kryzys przemysłowy.

Dwie piosenki zespołu, Stepping Out i Last Orders , znajdują się na kompilacji Short Circuit: Live at the Electric Circus (wraz z innymi utworami z Joy Division i Buzzcocks), nagranej na2 października 1977 i opublikowano w Czerwiec 1978przez Virgin Records . Za radą dziennikarza Danny'ego Bakera, John Walters, słynny producent programu Johna Peela w BBC Radio 1 , bierze udział w koncercie grupy jako otwierający koncert Siouxsie and the Banshees na7 maja 1978. Skontaktował Smith kilka dni później i zaproponował, aby nagrać Peel Session na30 maja, który będzie nadawany w dniu 15 czerwca. Jego emisja w BBC Radio 1 to nieoczekiwana okazja, dając mu dostęp do ogólnopolskiej transmisji i szerokiej publiczności. To początek długiej serii nagrań, które potrwają do śmierci Peela w 2004 roku iz którymi wizerunek grupy zawsze pozostanie ściśle związany.

Szybko dyktatorski charakter Smitha przejął kontrolę nad grupą: między 1977 a 1979 Friel i Baines opuścili grupę, oskarżeni o zdradzenie jej poprzez komercjalizację; zastępuje ich dwóch młodych muzyków Marc Riley i Yvonne Pawlett. To początek tego, co stanie się nawykiem Smitha wobec jego współpracowników, zepchniętych do prostego rzędu „marionetek”. Według Bainesa, nowi członkowie zostali wybrani spośród techników grupy.

W 1979 roku The Fall występowali w wielu miejscach i wydali swój pierwszy album, Live at the Witch Trials  ; jego rozgłos znacznie się zwiększył. Wraz z Dragnet , The Fall rozpoczyna to, co Vincent Laufer opisuje jako „serię zdrowych złych czynów”. Dragnet zostaje nagrany po zmianie składu: Craig Scanlon, Steve Hanley i Mike Leigh zastępują Pawletta, Bramah i Burnsa (dwaj ostatni opuszczają zespół, aby założyć własną grupę Blue Orchid), odpowiednio na gitarze, basie i perkusji, Riley przejmuje załaduj gitarę prowadzącą . Scanlon i Hanley wyznaczą cały okres istnienia grupy i będą jednymi z nielicznych muzyków, którzy pozostaną w formacji przez kilka lat. Po Dragnet do grupy dołącza Paul Hanley, młodszy brat Steve'a, co powoduje niezwykłą obecność dwóch perkusistów w grupie.

1980–1983

W 1980 roku Smith był jedynym pozostałym członkiem wstępnego szkolenia, do którego wkrótce dołączyła Kay Carrol, pielęgniarka psychiatryczna, która została menadżerem grupy, dziewczyną i inspiracją dla Smitha. Ich związek w pewien sposób przypomina ten z Johnem Lennonem i Yoko Ono . Plik13 styczniaThe Fall wydaje czwarty singiel i ostatnią płytę w Step Forward, Fiery Jack . W tym samym roku podpisał kontrakt ze słynną londyńską wytwórnią Rough Trade, a następnie rozpoczął fazę wielkiej kreatywności, z wieloma singlami i serią "wizjonerskich" albumów: Totale's Turns , nagrane na żywo z wyjątkiem dwóch utworów.5 Maja w Rough Trade, a następnie 17 listopadade Grotesque (After the Gramme) , co zapoczątkowało znaczną poprawę w produkcji i rozwoju utworów zespołu. Dzięki singlom Totally Wired (aluzja do brania amfetaminy ) i How I Wrote Elastic Man , z których każdy osiągnął pierwsze miejsce na brytyjskich niezależnych listach przebojów , rozgłos grupy wzrosła jeszcze bardziej.

1981 był niezwykle bezproduktywnym rokiem dla The Fall, na którym nagrano tylko EP Slates (z Dave'em Tuckerem na klarnecie, który występował przy różnych okazjach na koncercie z zespołem), pozostałe wydawnictwa zawierają tylko poprzednie płyty. Od maja do czerwca grupa w swojej konfiguracji Smith, Scanlon, Riley, Steve Hanley i Burns na perkusji koncertują po Stanach Zjednoczonych, a amerykańskie służby imigracyjne uznały Paula Hanleya za zbyt młodego, by grać w klubach w kraju, zarezerwowane dla osób powyżej 21 roku życia. Na początku 1982 roku do grupy dołączył perkusista Karl Burns i wydał uznany przez krytyków album Hex Enduction Hour . Album został wydany przez Kamera z powodu chwilowych niepowodzeń z Rough Trade. Riley opuszcza grupę po wydaniu albumu Room to Live . Ostatni występ Marca Rileya z The Fall był włączony22 grudnia 1982 w Lesser Free Trade Hall w Manchesterze.

1983–1989

1983 to rok fundamentalnych zmian dla The Fall. Podczas trasy Mark E. Smith spotyka Laurę Elisse Salenger w Chicago . Pobierają się, a ona dołącza do grupy na drugiej gitarze, zastępując Riley, pod pseudonimem Brix Smith , w nawiązaniu do piosenki Guns of Brixton z The Clash . Nostalgiczna za latami 60. bardzo różni się od Smitha, a jej przybycie stanowi ważny punkt zwrotny, kierując grupę w stronę muzyki bliższej standardom muzyki pop . Brała udział w nagraniu albumu Perverted by Language (ostatni album grupy na Rough Trade, 1983), ale pochodziło to głównie z The Wonderful and Frightening World of The Fall (Beggars Banquet, 1984), którą skomponowała ponad połowę z kawałków, że jego wpływ staje się decydujący. Równolegle grupa wydała nową serię singli odzwierciedlających ten nowy kierunek, w tym Cruiser Creek , No Bulbs , Mr. Pharmacist , który jako pierwszy odniósł prawdziwy komercyjny sukces, oraz Victoria , cover singla The Kinks .

W 1984 roku grupa wydała Call for Escape , która zapoczątkowała współpracę z zespołem baletowym Michaela Clarka, później nagraną na albumie I Am Kurious Oranj (1988). W 1985 roku Steve Hanley tymczasowo opuścił grupę i został zastąpiony przez Simona Rogersa, który po powrocie przeniósł się na klawisze. W tym samym roku ukazała się płyta This Nation's Saving Grace , która wzbudziła wielki entuzjazm krytyków.

W 1986 roku Simon Wolstenscroft zastąpił Burnsa na perkusji, a grupa wydała Bend Sinister , ich ostatni album nagrany z Rogersem, który jednak pozostał stałym współpracownikiem przez kilka lat. Na kolejnych albumach zastępuje go Marcia Schofield. Również od 1986 roku grupa rozpoczyna serię singli, regularnie spotykając się z sukcesami i dokonując kilku wpisów na listach przebojów. W 1988 roku , po wydaniu The Frenz Experiment , Brix rozwiódł się ze Smithem i opuścił grupę. Następnie założyła The Adult Net , grupę rockową zainspirowaną latami 60 . Bramah, członek-założyciel wykluczony w 1979 roku, zastępuje go i oznacza powrót do bardziej eksperymentalnych, bardziej surowych brzmień.

Lata 90

Na początku kolejnej dekady w muzyce zespołu znalazło się wiele elektronicznych brzmień. W 1990 roku grupa podpisała kontrakt z dużymi wytwórniami Phonogram Records. Po wydaniu Extricate w tym samym roku, Smith rozstał się z Schofieldem i Bramah podczas tournee po Australii . Klawiszowiec i programista Dave Bush dołącza do zespołu, aby nagrać Shift-Work (1991). Fonogram oddziela się od grupy z powodu niewystarczającej sprzedaży w 1993 roku, a The Fall podpisuje się w tym samym roku w dużej amerykańskiej niezależnej wytwórni Matador Records  ; Infotainment Scan (1993, naznaczony powrotem Burnsa), a następnie Middle Class Revolt (1994) zostały okrzyknięte przez krytyków, ale sprzedaż, wciąż zadowalająca w Wielkiej Brytanii dzięki solidnej bazie amatorów, była mieszana w Stanach Zjednoczonych.

W 1995 roku Brix niespodziewanie dołączył do grupy i wziął udział w nagraniu Cerebral Caustic , ale ponownie opuścił grupę wPaździernik 1996. Burns zrobił to samo w grudniu, ale nadal współpracował z grupą, pomagając im w późniejszych trasach koncertowych. Dave Bush dołącza do Elastiki, a Scanlon zostaje zwolniony po prawie 16 latach w grupie. Na początku 1996 roku klawiszowcem The Fall została Julia Nagle, nowa dziewczyna Smitha. W tym samym roku nowa wytwórnia grupy, Receiver Records, rozpoczęła serię wydawnictw licznych kompilacji, dem , remiksów i reedycji starych albumów, często uzupełnianych bonusowymi utworami. Kontynuując przez kilka lat, czasami rekompensują skromną niekiedy sprzedaż nowych albumów i singli. Simon Wolstencroft opuścił grupę podczas sesji nagraniowych Levitate (1997) i został zastąpiony przez Burnsa. Album spotyka się z bardzo zróżnicowanym przyjęciem; w NME krytyk Steven Wells, chwaląc jego muzyczną otwartość, przedstawia ją tak, jak to tylko możliwe, zwracając się do kogoś nieznającego zespołu, „zarówno najlepszego, jak i najgorszego albumu, jaki kiedykolwiek słyszałeś”.

W 1998 roku w grupie panują silne napięcia i prowadzi tragiczną trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych. W kwietniu na scenie odbywa się walka pomiędzy Smithem i Burnsem; Następnego dnia Smith, oskarżony o napaść na Nagle'a w ich hotelu, zostaje zabrany przez policję. Steve Hanley i Burns (ten pierwszy był basistą zespołu przez prawie 19 lat) zostają zwolnieni. Również w 1998 roku Smith otrzymał Godlike Genius Award od magazynu NME . W lutym 1999 roku ukazał się singiel Touch Sensitive , który został później ponownie wykorzystany w Wielkiej Brytanii w reklamie telewizyjnej marki samochodów, promując muzykę zespołu. Nagle jest aktywnie zaangażowany w tworzenie The Marshall Suite , wydanego w tym samym roku. Na tym albumie pojawia się nowy zespół: Tom Head na perkusji, Neville Wilding na basie i Neville Wilding na gitarze.

2000s

W 2000 roku grupa powróciła do gry, do której dołączyli Smith i Naglelistopad 2000Spencer Birtwistle (zastępując Head), a Jim Watts i Ben Prichard zastępują Wildinga i Halala w lutym następnego roku. Jeszcze w 2001 roku Nagle opuścił grupę, która następnie znalazła bardziej garażowe brzmienie . W listopadzie nowy album Are You Are Missing Winner spotkał się z mieszanym przyjęciem; sprzedaż jest zła w tym okresie, w tym nowe single. Dave Milner zastępuje Birtwistle na perkusji. Sanctuary i Cog Sinister (wytwórnia Smitha) z kolei rozpoczynają serię wznowień starych albumów, kompilacji singli, antologii  itp. . W 2002 roku Smith poślubił Elenę Poulou; dołączyła do grupy grając na keyboardzie we wrześniu tego samego roku, oznaczając nowy powrót grupy do tańszej muzyki. W następnym roku Watts został zastąpiony przez Simona „Dinga” Archera. W październiku ukazał się nowy album, The Real New Fall LP (Formerly Country on the Click) . W tym samym roku grupa pojawia się w 9 th miejsce na liście „50 zespołów, aby zobaczyć zanim umrzesz” ( 50 Opaski aby zobaczyć zanim umrzesz ) magazyn Q .

W 2004 roku kolejne upadki zmusiły Smitha do odwołania kilku tras koncertowych. W czerwcu wytwórnia Beggars Banquet wydała 50,000 Fans Can't be Wrong , pierwszą antologię odtwarzającą całą karierę The Fall, a następnieCzerwiec 2005z The Complete Peel Sessions 1978-2004 , która skupia 24 Sesji Peel nagrany przez grupę od momentu jej powstania, kompilacja uznane za niezbędne dla fanów grupy. Steven Trafford zastępuje Archera na basie. W styczniu 2005 roku grupie został poświęcony dokument BBC Four zatytułowany The Fall: The Wonderful and Frightening World of Mark E Smith ; jest tam opisywany jako „jeden z najbardziej enigmatycznych, specyficznych i chaotycznych garażowych zespołów rockowych ostatnich 30 lat”.

W październiku 2005 roku ukazał się nowy album Fall Heads Roll , poprzedzony singlem I Can Hear the Grass Grow (cover piosenki zespołu The Move ). Podczas tury promocji tej formacji w formacji panują silne napięcia; Ben Pritchard (gitara), Steve Trafford (bas) i Spencer Birtwistlet odchodzą lub zostają zwolnieni po zaledwie czterech koncertach, pozostali tylko Smith i Poulou. W wywiadzie dla amerykańskiej stacji radiowej Smith powiedział, że ich odejście było „najlepszą rzeczą, jaka kiedykolwiek przytrafiła się” The Fall. Ich miejsce zajmą amerykańscy muzycy, z którymi zostanie również nagrany kolejny album, Reformation Post TLC . Na wydanym w 2008 roku Imperial Wax Solvent grupa odkrywa w 100% brytyjski skład. Album został przyjęty z entuzjazmem, zarówno przez krytyków muzycznych, jak i publiczność.

Lata 2010

Upadek opublikował 29 th album studyjny, Re-mit , tym13 maja 2013. Później w tym roku ukazała się sześciościeżkowa EPka The Remainderer . W 2014 roku ukazał się album koncertowy Live: Uurop VIII-XII Places in Sun and Winter, Son .

Grupy 30 th album, podjęzykowe tabletki , został wydany25 maja 2015 rprzez Cherry Red. W 2016 roku Mark E Smith ogłosił odejście Emmy.

Śmierć Marka E. Smitha

Na początku 2017 roku Smith był kilkakrotnie zgłaszany jako chory, a kilka zaplanowanych z grupą koncertów zostało przełożonych lub odwołanych z powodu jego stanu zdrowia. Udaje mu się zagrać kilka koncertów na wózku inwalidzkim. Jej ostatni występ publiczny w Queen Margaret Union, Glasgow na4 listopada 2017.

Plik 24 stycznia 2018 rSmith zmarł w swoim domu w Prestwich , Greater Manchester , po długiej chorobie, w wieku 60 lat. To ogłoszenie śmierci pochodzi od jej przyjaciółki i partnerki Fall Pam Vander. Smith jako dorosły borykał się z okresami uzależnienia od alkoholu i narkotyków i kilkakrotnie był leczony.

Projekty pośmiertne

W Sierpień 2018 r, Cherry Red Records , ostatnia etykieta jako upadku, ogłosił, że uzyskali prawa do 40 albumów upadku ze Smithem przed śmiercią, aby wydostać się z wznowień i szafek zawierających premii.

W listopad 2019, wytwórnia Lyońska Teenage Hate Records wydaje „The Fall, A French Tribute”. 11 artystów z francuskiej sceny przejmuje repertuar The Fall. Wśród nich: Frustration , Michel Cloup , Cannibale, Le Villejuif Underground , Vox Low, Dewaere, Delacave czy nawet MNNQNS.

Wpływający

The Fall to przede wszystkim dzieło Marka E Smitha, lidera o silnej osobowości. Krytyk Simon Reynolds mówi o „dziele o skali i gęstości godnej dzieła Dylana”. Dave Thompson mówi nawet: „Mark E Smith nie spotkał punk rocka. Poznał go punk rock. „Bez The Fall punk i wszyscy jego potomkowie doświadczyliby zupełnie innej ewolucji”. The Fall jest często uważany za kultowy zespół, z ograniczonym sukcesem komercyjnym, ale z solidną bazą gorliwych fanów.

Odcisnął głębokie piętno na amerykańskim indie rocku i zainspirował artystów, takich jak Pavement , Happy Mondays , Sonic Youth , Steve Albini , Pixies , These New Puritans i LCD Soundsystem . Elastica (Smith został zaproszony do pojawienia się na ich najnowszym albumie studyjnym) zacytował The Fall, a Suede i frontman Brett Anderson również wspomnieli o grupie jako o głównym wpływie.

Sonic Youth nagrał trzy piosenki zespołu podczas sesji radiowej dla Johna Peela w 1988 roku, która została później wydana w 4-tym odcinku Tunna Brix . Pavement nagrał wersję „The Classical”. The Pixies nagrywali utwór „Big New Prinz” podczas trasy koncertowej w 2013 roku.

Dyskografia

Uwagi i odniesienia

  1. (en) The Fall on AllMusic
  2. Laufer, Vincent, artykuł „  The Fall  ” w Assayas, str. 588-589.
  3. (w) Sean O'Hagan, He's still the Fall Guy , The Observer , 16 stycznia 2005.
  4. Reynolds, str. 249 .
  5. Reynolds, str. 248 .
  6. Reynolds, str. 226 .
  7. (w) Ucieczka Mistrza Bingo! w AllMusic .
  8. Reynolds, str. 229 .
  9. Reynolds, str. 27 .
  10. (w) Joy Division Central - Short Circuit - Live At The Electric Circus 10 "kompilacja LP
  11. (w) Short Circuit - Live at the Electric Circus na johncooperclarke.com
  12. Broszura The Complete Peel Sessions 1978-2004 , strony 5-7.
  13. Robert, Philippe, Rock, Pop, Un Route bis en 140 essential albums , Le mot et le rest , Marsylia, 2006, ( ISBN  2-915378-31-2 ) , s. 102.
  14. Reynolds, str. 250 .
  15. (w) Wspaniały i przerażający świat upadku w AllMusic .
  16. (w) I Am Kurious Oranje w AllMusic .
  17. „  Wyobraź sobie pop bez granic. Wyobraź sobie rock bez reguł. Wyobraź sobie sztukę bez masturbacji. Jeśli nigdy nie słyszałeś The Fall, to Levitate będzie albo najlepszą, albo najgorszą płytą, jaką kiedykolwiek słyszałeś.  ”, New Musical Express , 11 października 1997.
  18. (w) Tortorici, Frank, The Fall's Mark E. Smith , VH1.com, 03/05/1999.
  19. (w) „  Mark E. Smith - Godlike Genius - Brat video award  ” (dostęp 14 sierpnia 2017 ) na nme.com.
  20. (in) Q - 50 zespołów, które musisz zobaczyć zanim umrzesz na rocklistmusic.co.uk
  21. (w) The Complete Peel Sessions 1978-2004 w AllMusic .
  22. (w) jeden z NAJBARDZIEJ tajemniczych, specyficznych i chaotycznych zespołów garażowych ostatnich 30 lat
  23. (w) McNaughton, Allan, Mark E. Smith o narkotykach, faszystach i leniwych muzykach , maximumrocknroll nr 279, sierpień 2006.
  24. (en) Imperial Wax Solvent on Metacritic .
  25. UK Pop Music Charts 5 maja 2008
  26. (w) Carrie Battan , „  The Fall Announce New Album - News - Pitchfork  ” , Pitchfork ,11 kwietnia 2013r(dostęp 26 maja 2013 ) .
  27. (w) „  Mark E. Smith z The Fall mówi, że nie lubi„ żadnej ”z piosenek z ich ostatniego albumu | Aktualności | nme.com  ” , NME.com ,2 marca 2013 r(dostęp 26 maja 2013 ) .
  28. (w) Ian Harrison , „  Wojna 40-letnia  ” , Mojo , vol.  274,2016, s.  66 ( czytaj online ).
  29. „  The Fall online - latest Fall News  ” na Thefall.org (dostęp 28 stycznia 2018 ) .
  30. (w) Jon Pareles , „  Mark E. Smith z The Fall Uncompromising Leader, Dies at 60  ” , The New York Times ,25 stycznia 2018 r, B14
  31. (en) O'Hagan, Sean. „ Brix Smith Start: 'Mark E Smith? On jest skomplikowany' ”. Obserwator .
  32. (w) '  ' Nigdy nie pokłóciliśmy się z kampanią reedycji Marka Cherry Reda Iain McNay is The Fall  ” na www.musicweek.com (dostęp 22 października 2019 )
  33. „  [Wykluczono] MNNQNS oferuje nam swoją okładkę The Fall  ” w Les Inrocks (dostęp 23 października 2019 )
  34. Reynolds, str. 253 .
  35. „  Mark E Smith nigdy nie odnalazł Punk Rocka. Znalazł go.  ”, Thompson, str. 13.
  36. Buckley, str. 357.
  37. „  The Fall  ”, Spin ,Wrzesień 1999, s.  119
  38. Mark E. Smith , Renegade: The Lives and Tales of Mark E. Smith , Penguin Books ,2009, 240  pkt. ( ISBN  978-0-14-102866-8 i 0-14-102866-1 )
  39. „  Steve Albini's Top 15 Records  ” (dostęp 16 lipca 2015 )
  40. Marisa Brown , „  Beat Pyramid - These New Puritans: Songs, Reviews, Credits, Awards: AllMusic  ” , AllMusic , AllRovi (dostęp 25 maja 2013 )
  41. Sarah Pulver , „  LCD Soundsystem  ”, Thrasher ,Wrzesień 2005( czytaj online [ archiwum22 stycznia 2009] , Udostępniona 1 st lipca 2015 )
  42. Luke Turner , „  Jest piosenka odtwarzana: 13 ulubionych albumów Bretta Andersona  ” w The Quietus ,5 października 2011(dostęp 27 października 2014 )
  43. Jeff Miller, „  The Pixies Re-Form, Return With a Vengeance: Concert Review  ”, Hollywood Reporter,11 września 2013(dostępny 1 st lipca 2015 )

Bibliografia

Prace ogólne

Konkretne prace

Linki zewnętrzne