Narodziny |
22 lipca 1962 Pasadena ( Kalifornia ) |
---|---|
Podstawowa działalność | Muzyk , inżynier dźwięku , producent muzyczny |
Gatunek muzyczny | Indie rock , noise rock |
Instrumenty | Gitara , wokal |
Steve Albini , urodzony dnia22 lipca 1962w Pasadenie , w Kalifornii , jest amerykański rockowy muzyk . Gitarzysta, wokalista, krytyk muzyczny i producent , jego pomysłowość, nieustępliwość, etyka i technika dźwiękowa czynią go jedną z kluczowych postaci niezależnego rocka .
Założyciel grup Big Black , Rapeman i obecny Shellac , jego brutalny i minimalistyczny rock odegrał wpływową rolę na niezależnej amerykańskiej scenie lat 80-tych : wprowadzając dźwięki z brytyjskiej muzyki industrial , pomógł stworzyć kamienie milowe rodzącego się noise rocka i rock przemysłowy . Jest założycielem i właścicielem kompleksu studiów nagrań Electrical Audio w Chicago .
Jest znany jako niezwykle płodny producent. Wśród artystów, których wyprodukował i na które miał wpływ, możemy wymienić Pixies , Nirvana , The Jesus Lizard czy PJ Harvey .
Steve Albini spędził większość swoich nastoletnich lat w Missoula w stanie Montana . Samotny i nudny okres dojrzewania, podczas którego za pośrednictwem prasy muzycznej odkrywa falę punkową, która przetoczyła się przez Stany Zjednoczone i którą jest żywo zainteresowany; zaczął zbierać rekordy, szczególnie interesował się Suicide i Ramones . W ostatniej klasie liceum, po przypadkowym złamaniu nogi, samouczył grę na basie i gitarze w okresie, który potem nastąpił.
Po ukończeniu szkoły średniej przeniósł się do Evanston w stanie Illinois (na przedmieściach Chicago ), aby studiować dziennikarstwo na Northwestern University . Zanurzył się w podziemnym środowisku regionu, odkrył takie grupy jak Cheap Trick czy Naked Raygun (których był zresztą wielkim wielbicielem) i regularnie pisał artykuły w fanzinach, które były ikonoklastyczne, zajmując się rodzącą się sceną punkową. Na początku 1980 roku został szczególnie zauważył na jego anty-zapalne, system i prowokacyjnych komentarzy (takich jak: „Dobry policjant jest martwy policjant” ...) opublikowany przez Boston- oparciu Fanzine Forced Exposure . Zdecydował się porzucić dziennikarstwo, aby poświęcić się muzyce.
Próbuje założyć grupę, bez powodzenia, po czym postanawia grać sam: na gitarze , basie i wokalu, a przy pomocy nabytej automatu perkusyjnego Steve Albini w 1982 r. Rodzi Big Black ; wkrótce dołączą do niego inni muzycy. Grupa została rozwiązana w 1987 roku po wydaniu kilku albumów i EP. Albini poświęca czas na nagrywanie produkcji; w szczególności w tym samym roku wyprodukuje album Surfer Rosa the Pixies , który mimo dyskretnego przyjęcia na swoim dorobku jest dziś uważany za jedną z najlepszych płyt rockowych tamtego okresu. To ta sama płyta, która skłoniła artystów takich jak PJ Harvey i Kurt Cobain do wybrania Albini do nagrania jednego ze swoich albumów.
Rapeman powstał w 1988 roku z członkami zespołu Scratch Acid , co przyniosło fundamentalną zmianę w obecności perkusisty . Steve Albini gra na gitarze i wokalu, Rey Washam na perkusji, a David Wm. Sims na basie. Grupa rozpadła się w 1990 roku. Steve Albini poświęca się bardziej swojej pracy jako producent, David Wm. Sims powraca ze swoimi partnerami z Scratch Acid, aby założyć The Jesus Lizard (z którego Albini wyprodukuje pierwsze cztery albumy) i Rey Washam s. zapisał się do Ministerstwa .
Równolegle do pracy nad produkcją Steve Albini założył w 1992 roku grupę Shellac, której towarzyszyli Bob Weston (również inżynier dźwięku) i Todd Trainer . Jeśli traktowane motywy są w tym samym duchu, co w Big Black, muzyka jest mniej hardcore'owa i ogólnie wolniejsza. Dźwiękowa przemoc przekłada się na zanikłe melodie, opanowany głos oraz hipnotyczne i nawiedzające rytmy. Oprócz różnych kompilacji, Shellac wydał pięć albumów, z których najnowszy to Dude Incredible , wydany na16 września 2014 rw Touch and Go Records .
Albini broni pozycji typowej dla ruchu hardcore, działając wyłącznie w twórczym kierunku i bez celu, jakim jest opłacalność.
Samouk, „guru produkcji” preferuje nagrania na żywo i analogowe oraz twierdzi, że praca produkcyjna polega na przenoszeniu swoich umiejętności do tworzonych przez siebie grup bez wpływania na artystyczną treść ich dzieł: bardzo często jego nazwisko nie pojawia się na okładkach płyt, oraz kiedy jest, pojawia się wzmianka „nagrane przez Steve'a Albiniego” ( nagrane lub opracowane przez Steve'a Albiniego ), a nie „wyprodukowane przez Steve'a Albiniego”.
„Brzmienie Albini” charakteryzuje się bardzo wyraźnym basem i wokalem, wręcz przeciwnie, z tyłu, w przeciwieństwie do miksu używanego najczęściej w rocku. Sesje nagraniowe są na ogół bardzo krótkie (nie dłużej niż tydzień, często dzień lub dwa), a koszty produkcji są ograniczone do minimum. Odmawia jakiegokolwiek wynagrodzenia za sprzedaż swoich produkcji, uważając, że jest to kradzież artystów, i ocenia, że astronomiczne wydatki poniesione przez wytwórnie fonograficzne to nic innego jak uzależnienie grup od tych drugich; czasami sprawiało mu to kłopoty, jak podczas nagrywania In Utero de Nirvana , gdzie Geffen był niezadowolony z trzeźwości swojej pracy, a ponadto wolał prosić innych o przerobienie produkcji niektórych piosenek, wbrew radom Cobaina i, oczywiście Albini, według którego niektóre piosenki zostały „oszpecone”.
Wyprodukował albumy dla ponad tysiąca zespołów, w większości nierozpoznanych.
Niektóre produkcje: