Terence rattigan

Terence rattigan Obraz Opis Sir Terence Rattigan Allan Warren.jpg. Kluczowe dane
Narodziny 10 czerwca 1911
South Kensington , Londyn , Anglia,
Śmierć 30 listopada 1977
Hamilton , Bermudy
Podstawowa działalność Scenarzysta
dramatu

Terence Rattigan , pod swoim pełnym imieniem Terence Mervyn Rattigan (100 Cornwall Gardens w South Kensington , Londyn ,10 czerwca 1911- Hamilton , Bermudy ,30 listopada 1977) Czy dramaturg i scenarzysta filmowy w Wielkiej Brytanii , jednym z najbardziej popularnych w XX th  wieku. Urodził się w Londynie pochodzenia irlandzkiego i uczęszczał do Harrow and Trinity College w Oksfordzie . Większość jego sztuk ma wyższy poziom klasy średniej jako ramę społeczną.

życie i kariera

Rattigan szybko odniósł sukces swoimi sztukami , poczynając od komedii L'Écurie Watson ( Francuski bez łez ) z 1936 roku, której akcja rozgrywa się w koszu na śmieci. Pragnienie Rattigana napisania poważniejszej sztuki zrodziło After the Dance (1939), satyryczny dramat społeczny o dorastającym pokoleniu i jego niezdolności do zaangażowania politycznego. Wybuch II wojny światowej sabotował trasę koncertową, która nie miała okazji trwać zbyt długo. Po wojnie Rattigan przeplatał się z komedią i dramatem, co pozwoliło mu stać się czołowym dramatopisarzem. Wśród jego prac znajdujemy wtedy Chłopak Winslowa (1946), Wersję Browninga ( Wersję Browninga , 1948), Wszystkiego najlepszego, Esther ( Głębokie błękitne morze , 1952) i Oddzielne stoły ( Oddzielne stoły 1954 ).

Rattigan wierzył w ciche emocje i doskonale wykonane prace, rzeczy, które uznano za przestarzałe po nagłym sukcesie La Paix du dimanche Johna Osborne'a ( Look Back in Anger ) w 1956 roku. Nie bez pewnej goryczy Rattigan odczuwał niechęć, jaką musiał mieć. znany wówczas z krytyków. Świadczą o tym wywiady, w których pokazuje się szorstko i które tylko potwierdzają jego wrogość do współczesnego świata. Jego późniejsze utwory, Lawrence z Arabii ( Ross ), Człowiek i chłopiec , Pochwała miłości i Sławna sprawa, nie wykazują jednak osłabienia jego talentu.

Jako homoseksualista Rattigan miał wiele romansów, ale nie są mu znane żadne trwałe związki. Niektórzy twierdzą, że jego prace są w dużej mierze autobiograficzne i zawierają zakodowane odniesienia do jego seksualności, które ujawniał tylko najbliższym znajomym. Jest w tym pewna prawda, ale grozi to rażącą redukcją. Na przykład twierdzenie, że Happy Birthday, Esther ( The Deep Blue Sea ) zostało pierwotnie napisane przez Rattigana jako sztuka o męskich miłościach i że w ostatniej chwili przekształcił ją w sztukę heteroseksualną, nie ma żadnych podstaw. Jego postacie kobiece są poczęte jako kobiety, a nie jako „transwestyta”.

W 1962 podczas badania lekarskiego wykryto u Rattigana białaczkę. Wyzdrowiał po dwóch latach, ponownie zachorował w 1968 r. Nie podobało mu się to, co nazywa się Swingującym Londynem lat 60., więc przeniósł się na Bermudy, gdzie mógł bezproblemowo żyć.Dzięki temu, co zarobił na pisaniu scenariuszy , w szczególności Hôtel International ( The VIPs ) i La Rolls-Royce jaune ( The Yellow Rolls-Royce ). Przez pewien czas Rattigan był bez wątpienia najlepiej opłacanym scenarzystą na świecie.

W 1971 otrzymał tytuł szlachecki , a następnie wrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie mógł cieszyć się lekkim ożywieniem zainteresowania, które miało niedługo poprzedzić jego śmierć, która nastąpiła w 1977 roku. To tam był rak kości. 'zabierz, kiedy miał 66 lat.

Piętnaście lat po jego śmierci, w dużej mierze dzięki nowej produkcji przez kowadłem , w Almeida Theatre w Londynie i pod kierunkiem Karel Reisz , Rattigan był coraz częściej postrzegane jako jeden z największych na świecie najbardziej udanych dramatopisarzy. Wrażliwa na XX th  wieku, mistrza emocji choreografa i cierpienia moralnego Vesaliusa. Następnie pojawiła się seria nowych produkcji jego dzieł, z Man and Boy w Duchess Theatre w Londynie w 2005 roku, z Davidem Suchetem w roli Gregora Antonescu , Pochwała miłości w Chichester Festival Theatre , także Osobne Stoły ( Oddzielne Stoły ) przedstawiony Royal Exchange w Manchesterze w 2006 roku. Jego sztuka odtwarzająca ostatnie dni admirała Nelsona , A Bequest to the Nation, została ponownie wydana dla Radio 4 i Trafalgar 200 , z Janet McTeer jako Lady Hamilton, Kenneth Branagh jako Nelsonem i Amanda Root jako Lady Nelson.

Pokoje

Filmografia

Jako scenarzysta (scenariusze i/lub adaptacje jego sztuk)jako aktor

Nagrody

Źródła

Uwagi i referencje

  1. (w) London Gazette  : nr 45539, s. 13367 , 12.07.1971

Link zewnętrzny