Teodorico Pedrini

Teodorico Pedrini  Obraz w Infobox. Teodorico Pedrini  Biografia
Narodziny 30 czerwca 1671
 Fermo ( Włochy )
Śmierć 10 grudnia 1746
 Pekin ( Chiny )
Pogrzeb Cmentarz Zhalan
Pseudonim Nepridi
Narodowość  Włoski
Zajęcia Kompozytor , misjonarz , klawesynista , ksiądz katolicki
Inne informacje
Religia katolicyzm
Zakon religijny Łazaryści
Członkiem Łazaryści
Ruch Muzyka barokowa
Instrument Klawesyn

Teodorico Pedrini , urodzony dnia30 czerwca 1671w Fermo , w regionie Marche ( Włochy ) i zmarł dnia10 grudnia 1746w Pekinie ( Chiny ), włoski misjonarz Lazarysta , znany kompozytor i klawesynista .

Został wysłany w 1702 roku w Chinach przez papieża Klemensa XI w celu ewangelizowania się Synem Nieba , cesarz Kangxi .

Jego romantyczna podróż trwająca prawie dziesięć lat między Rzymem a Pekinem uczyniła z niego postać literatury, a jego dzieła muzyczne i teoretyczne oraz determinacja doktrynalna czynią go postacią prawie tak samo ważną jak Matteo Ricci (1552, Macerata - 1610, Pekin ) w proces inkulturacji z chrześcijaństwa w Chinach .

Biografia

Teodorico Pedrini został ochrzczony pod imieniem Paolo Filippo Teodorico 6 lipca 1671w parafii San Michele Arcangelo, w Fermo , stolicy prowincji w regionie Marche .

Rodzina Teodorico Pedriniego

Jego ojciec, Giovanni Francesco Pedrini, urodził się w Servigliano dnia 5 lutego 1630był głównym notariuszem miasta Fermo w latach 1669–1707. Od 1656 r. przez pierwsze dwa lata wykonywał czynności notarialne w swoim kraju, a następnie przez około dziesięć lat był kanclerzem Audytora Izby w Rzymie  ; on się żeni,23 stycznia 1670, Nicolosa Piccioni, urodzona w Fermo dnia14 marca 1650, córka innego prawnika, Giovanniego Francesco Piccioni da Altidona, z którą ma sześciu synów, z których Teodorico jest najstarszy. GF Pedrini był dziadkiem kardynała Domenico Spinucciego .


Studia w Fermo i Rzymie

Teodoryk przyjął tonsurę w 1687 r., A Zakony mniejsze w 1690 r. W Fermo . Uczęszczał do Uniwersytetu w Fermo , gdzie ukończył Utroque Jure le26 czerwca 1692. Z16 listopada 1692 w 7 sierpnia 1697, jest rezydentem Kolegium Piceno w Rzymie , obecnie siedzibie Pio Sodalizio dei Piceni. W 1696 r. Wstąpił do Académie d'Arcadie, gdzie przyjął imię Dior Taumasio. WGrudzień 1697otrzymuje subdiakona; wMarzec 1698został wyświęcony na diakona, a dwa tygodnie później - w noc wielkanocną (29 marca) - kapłan w Bazylice św. Jana na Lateranie w Rzymie .

W międzyczasie 23 lutego 1698wstąpił do Zgromadzenia Misji św. Wincentego a Paulo (Wincentego lub Łazarystów), aw czerwcu tego samego roku wstąpił do wspólnoty lazarystów w pobliżu kompleksu świętych Jana i Pawła na Caelius w Rzymie , gdzie pozostaje doStyczeń 1702, kiedy wyjechał na misję w Chinach, jak wysłał Propaganda Fide , po spotkaniu z papieżem Klemensem XI , urbinatem Giovanni Francesco Albani . Następnie został wysłany z Rzymu do Chin, aby zadowolić cesarza, który chciał mieć na swoim dworze kilku europejskich artystów. To musi być część podróży Charlesa Thomasa Maillarda de Tournona , legata papieskiego, który wyjeżdżał na inspekcję jezuitów do Chin.

Romantyczna podróż

Jego podróż, rozpoczęta przez Rzym dnia12 stycznia 1702był bardzo długi, przez Via Francigena do Sieny i Livorno , następnie statkiem do Tulonu , a następnie do Paryża , gdzie nuncjuszem był abp Filippo Antonio Gualterio . Choć wybrany do pierwszego poselstwa papieskiego patriarchy Charlesa Thomasa Maillarda de Tournona , nie zdążył się z nim spotkać i po półtorarocznym pobycie w Paryżu wyjechał z innymi misjonarzami z Saint-Pierre le26 grudnia 1703z Saint-Malo na francuskim statku.

Niestety spóźniony Pedrini nie mógł dotrzeć na Wyspy Kanaryjskie na czas i łódź odpłynęła bez niego. Kiedy udało mu się rozpocząć, gdy handel wiatry przetoczyła statek w kierunku Ameryki Południowej w kierunku przeciwnym do trasy zwykle podjęte.

Ledwo przekroczył Przylądek Horn , dotarł na ląd w Concepción w Chile , a następnie w Limie w Peru, gdzie utknął na ponad rok.

Następnie misjonarz udał się drogą morską do Gwatemali , a następnie drogą lądową do Acapulco w Meksyku w 1705 r., Skąd mógł wypłynąć na Galleon w Manili w 1707 r., Dotykając Mariany, a ostatecznym miejscem przeznaczenia były Wyspy Filipińskie , gdzie pozostał. pomimo niego jeszcze przez dwa lata. Po spotkaniu w porcie Mariveles z misjonarzami z Propaganda Fide , w tym Matteo Ripą , przybył po trzech miesiącach niebezpiecznej żeglugi na południe od Zwrotnika Raka , na południowe wybrzeże Chińskiej Republiki Ludowej wStyczeń 1710, w samą porę, aby przekazać bar kardynała Charlesowi Thomasowi Maillardowi de Tournon, który, gdy był wzięty do niewoli w Makau , zmarł dnia8 czerwca 1710.

Przylot do Pekinu

Stamtąd teodorico pedrini wyczarterowany statek na własnych środków, przebrał się za kapitana przechytrzyć strażników i wreszcie udał się do Pekinu na pisemny wyznaczenia Karol de Tournon samego - kto odpowiadał na cesarza Kangxi za . Żądanie mieć ludzie znający się na muzyce na dworze.

Dlatego dziesięć lat po jego wyjeździe z Rzymu 5 lutego 1711w Pekinie . Plik5 lutego 1711, jedzie do Pekinu i następnego dnia zostaje przyjęty przez Kangxi: jest znany cesarzowi dzięki informacjom przekazanym przez Tournona gubernatorowi kantońskiego w Marzec 1710, który po raz pierwszy wymienia go w swoich źródłach jako dobrego konesera „nauki o podstawach muzyki”, organów i innych instrumentów.


Zakazane Miasto

Tego samego dnia przyjął go z Matteo Ripą cesarz Kangxi , który odtąd przyjął ich pod swoją opiekę, najpierw jako muzyka, a drugiego jako malarza i rytownika, pomimo wrogości niektórych dworzan. Teodorico Pedrini pozostanie w służbie Synów Niebios, Kangxi , Yongzhenga i Qianlonga aż do swojej śmierci w 1746 roku  : będzie odpowiedzialny za konserwację klawesynów dworu, budowę instrumentów, w tym nowych organów. dla kościoła jezuickiego w Bei Tang i kolejne organy dla cesarza.

Dokończy traktat o muzyce europejskiej zamówiony przez cesarza u jezuity Tomasza Pereiry (zm. 1708 ) i będzie towarzyszył cesarzowi w jego podróżach, ucząc muzyki swoich synów.

Potomstwo Teodorico Pedriniego

Teodorico Pedrini był misjonarzem w Chinach od 1711 do 1746, roku jego śmierci. Postać Pedrini nabyte ulgę w pierwszej połowie XVIII XX  wieku dwa rodzaje przyczyn:

dla historii Kościoła

Pedrini był jednym z bohaterów misji w Chinach pomiędzy końcem XVII th  wieku i pierwszej połowie XVIII XX  wieku w kontekście sporów doktrynalnych. Tzw chiński Rites Kontrowersje dotyczyły sposobu rozumienia chrześcijańskie praktyki religijne, w szczególności w odniesieniu do chińskich praktyk konfucjańskiej derywacji , że jezuici, w ślad za nauczaniem Matteo Ricci ( Macerata ,6 października 1552- Pekin ,11 maja 1610), byli gotowi tolerować nawróconych chrześcijan.

Teodorico Pedrini należał do nielicznych misjonarzy, którzy w tym kontekście pozostawali zwolennikami stanowiska Stolicy Apostolskiej , która kilkakrotnie zakazała (z bullami Ex illa die w 1715 r. I Ex quo singulari w 1742 r.) Łączenia liturgii chrześcijańskich z praktykami konfucjańskimi ; a niezłomność jego pozycji przyniosła mu także ciosy i uwięzienie. W najdelikatniejszym okresie kontrowersji Pedrini był głównym rozmówcą Propaganda Fide w Pekinie i jako taki utrzymywał częstą korespondencję z Rzymem .

W 1723 roku Pedrini kupił dużą rezydencję w Pekinie przy alei Xīzhímén (西 直 門) - prowadzącej z Zakazanego Miasta do Starego Pałacu Letniego , rezydencji dworu cesarskiego - otwartej dla kultu tuż po kościele Xitang (西 堂), poświęcony Dziewicy Siedmiu Boleści , pierwszy niejezuicki kościół w Pekinie .

Kościół był dwukrotnie niszczony (w 1811 i 1900 r.) I dwukrotnie przebudowywany (w 1867 i 1912 r.) I do dziś stoi na tym samym miejscu, poświęcony Dziewicy z Góry Karmel . W następnych latach Teodorico Pedrini podarował tę rezydencję Kongregacji Propagandy Fide , skąd został wysłany. Do dziś napis na wewnętrznej ścianie kościoła Xitang przypomina wszystkim odwiedzającym imię jego fundatora.

do historii muzyki

Teodorico Pedrini, oprócz tego, że był księdzem, był także muzykiem; umiejętność ta pomogła mu najpierw zostać przyjętym na chiński dwór cesarski, a tym samym sprzyjać trzem cesarzom, pod rządami których żył i pracował: Kangxi (1662-1722), Yongzheng (1722-1735) i Qianlong (1735) -1796). Jako muzyk Pedrini uczy troje dzieci cesarza Kangxi, buduje instrumenty muzyczne i naprawia istniejące na dworze.


Współautor traktatu o teorii muzyki

Jest współautorem, wraz ze swoim poprzednikiem Tomasem Pereirą , portugalskim misjonarzem jezuickim, pierwszego traktatu o zachodniej teorii muzyki opublikowanego w Chinach: Lēlēzhèngyì-Xùbiān (律 呂 正 義 續 編 - 1714), który następnie został włączony do monumentalnego dzieło encyklopedyczne, zwane Siku Quanshu , opublikowane w całości w 1781 roku.

Kompozytor muzyki barokowej

Ponadto Teodorico Pedrini jest autorem jedynych zachodnich kompozycji muzycznych znanych w Chinach w XVIII wieku, „Sonaty Dodici na skrzypce solo z Basso del Nepridi - Opera Terza”, których oryginalny rękopis zachował się do dziś w Bibliotece. Narodowe Chiny.

Do dziś Teodorico Pedrini uważany jest za jednego z najważniejszych ambasadorów kultury zachodniej muzyki wszechczasów w Azji.

Miejsce Pedriniego w stosunkach kulturowych między Zachodem a Wschodem

Napisanie traktatu o teorii muzyki, a także kompozycji muzycznych, które pozostały w Chinach, historycznie stawia Teodorico Pedriniego wśród głównych autorów wprowadzenia muzyki zachodniej do Chin.

Uwagi i odniesienia

  1. Louis Aimé Martin, Budujące i ciekawe listy dotyczące Azji, Afryki i Ameryki , Paryż, Société du Panthéon Littéraire, 1843, 807 stron  s. ( czytaj online ) , s. 79

Bibliografia

Innych źródeł

Linki zewnętrzne