Tamburyn strunowy

Wykonanie tamburynu strunowego, czyli tom-tom * Logo PCI przezroczyste tło.png Inwentaryzacja niematerialnego dziedzictwa
kulturowego we Francji
Zdjęcie poglądowe przedmiotu Tamburyn strunowy
Tamburyn smyczkowy w Convento de la Concepción , Épila , Aragon
Pole Wiedzieć jak
Lokalizacja zapasów Nowe Akwitania
Pireneje Atlantyckie
Pau

Tamburyn ciąg jest uderzony instrument strunowy z cytrze rodziny , które, jak sama nazwa wskazuje, gra rolę perkusyjną, podobnie jak jego odpowiednik z membraną, tamburyn .

Instrument ten jest ściśle związany z kulturą Bearn , Gascon , Basków i Aragonii . Wymienione co najmniej od XVII -tego  wieku , znajdzie pod różnymi nazwami: ttun-ttun Kraj Basków , tamborin , temborin , wujek , tom-tom lub tembo w Gaskonii , salterio lub Chicotén w Aragonii , a ogólnie Choron do średniowiecza . W Słowniku Nowoczesnej Béarnais i Gascon , Simin Palay przyswaja ten instrument „rodzaj tympanon  ”. Ta nazwa jest czasami używana na starych pocztówkach. Jest również nazywany tamburynem Bearna B

Tamburyn strunowy jest instrumentem towarzyszącym używanym podczas ceremonii i tańców. Jest nierozerwalnie związana z fletem , równoczesną grą dwóch instrumentów niosących rytm i melodię.

Od 2012 roku know-how w zakresie wytwarzania tamburynu smyczkowego znajduje się w Inwentarzu Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego we Francji .

Skrzypce

Instrument ma postać podłużnej drewnianej płyty rezonansowej o długości 80  cm (Dlatego metr aragoński) o szerokości 20  cm i grubości 10  cm . Często jest bardzo ozdobna. Od 5 do 9 strun w jelicie, a ostatnio w nylonie , jest naciągniętych na płytę rezonansową, która jest przebita od dwóch do trzech rozetek.

Tamburyn strunowy można wykonać na dwa sposoby. Pierwszy nazywa się monoksylem. W tym przypadku instrument jest wykonany w jednym kawałku. Druga metoda jest podobna do robienia skrzypiec , tamburyn składa się z pięciu części na pudło rezonansowe z oparciem, dwoma żebrami i dwoma knagami oraz jeszcze jeden na płytę rezonansową. Następnie iw obu przypadkach instrument jest lakierowany, a struny układane.

Tamburyn wykonany metodą lutniczą można naprawić, części można wymieniać indywidualnie. Z drugiej strony jest to o wiele bardziej skomplikowane lub wręcz niemożliwe dla instrumentu wykonanego metodą monoksylową.

„Płyta rezonansowa” posłuży jako podpora dla dwóch „mostów”, jednego u podstawy, a drugiego na czele. Ten ostatni będzie w stanie podtrzymywać struny na instrumencie i przekazywać wibracje struny do płyty rezonansowej, która przekazuje ją do powietrza zawartego w komorze rezonansowej, aby wytworzyć dźwięk.

Specyfika dźwięku tamburynu smyczkowego wynika z „jeźdźca”, tego małego kawałka metalu, zwykle miedzi, otaczającego struny, umieszczonego na mostku głowy. Ten konkretny dźwięk nazywa się więc „dronem”.

Zwróć uwagę, że brzmienie instrumentu zmienia się wraz z zaawansowaniem jego wieku. Ma tendencję do poprawy.

czw

Obecnie na tamburynie smyczkowym nadal tradycyjnie gra się podczas patronalnych festiwali, aby tańczyć lub towarzyszyć procesjom, ale jest również używany w różnych aktualnych formacjach muzycznych, których gatunek może sięgać od muzyki średniowiecznej przez muzykę eksperymentalną po tradycyjną muzykę prowansalską.

Jest to perkusja, która wytwarza zarówno rytm, jak i „skwierczący” dron , który towarzyszy melodii granej przez flabutę (Gaskonia), txirula (Kraj Basków) czy nawet galoubet (Prowansja). Te dwa instrumenty są używane przez jednego i tego samego muzyka: na flecie trzyotworowym gra się jedną ręką, co pozwala na zaklinowanie tamburynu pod ramieniem trzymającym flet i o klatkę piersiową muzyka. Wszystkie struny tamburynu są uderzane jednocześnie, w pewnej mierze, mniej lub bardziej ciężkim młotkiem , zwanym też przez Gaskonów pimbo , trzymanym w wolnej ręce. Praktyka ta jest częścią powszechnego używania fletów jednoręcznych, a mianowicie fletu „pary” i tamburynu, jak ma to miejsce na przykład w Prowansji z galoubetem lub w Katalonii z flabiolem .

Tamburyn smyczkowy w swoim tradycyjnym zastosowaniu jest nastrojony na towarzyszący mu flet: mniej więcej połowa strun wytwarza tonik , podczas gdy pozostałe są nastrojone na kwintę . Dźwięk „skwierczący” jest wytwarzany przez małe metalowe zworki, przymocowane do mostka korpusu i nastrojone tak, aby ocierały się o struny po uderzeniu. System ten generuje wysokie harmoniczne, które nadają instrumentowi bardzo charakterystyczną barwę i „wzmacniają” dźwięk strun, jednocześnie przedłużając wytwarzaną przez nie nutę. Zestaw daje bogate i mocne brzmienie, które sprawia, że ​​instrument jest dobrze słyszalny na zewnątrz.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. Simin Palay , Escole Gastoû Febus, Słownik współczesnego Gascon i Béarnais , Paris, CNRS ,1991, 3 e  wyd. ( 1 st  ed. 1932-1934), 1053  , str. ( ISBN  2-222-01608-8 ).
  2. Béarn Tamburyn, w szczególności w świecie anglosaskim [1]
  3. „  Ministerstwo Kultury  ” , o Ministerstwie Kultury (dostęp 7 lipca 2017 r. )