Serapion of Thmuis

Funkcjonować

Biskup

Biografia

Narodziny	W kierunku 300 Egipt
Śmierć	Po 362 lub 370 Egipt
Zajęcia	Pisarz , zakonnik, kapłan

Inne informacje

Religia	Kościół katolicki
Etap kanonizacji	Święty katolicki
Przyjęcie	21 marca

Podstawowe prace

Sakramentalny ( d )

Serapion (pseudonim „Scholastic” według Jerome ) był biskupem od egipskiego miasta Thmuis w prowincji Augustamnique środku IV XX wieku , pisarz i religijnym języka greckiego .

Jest obchodzony 21 marca .

Elementy biograficzne

Urodzony około 300 roku, w młodości przeszedł na emeryturę na pustynię i został uczniem Antoniego Pustelnika . Następnie objął przewodniczącego wspólnoty klasztornej, a przed 339 rokiem został biskupem miasta Thmuis . Wydaje się, że wziął udział w soborze w Sardyce w 343 . Jest częścią ambasady wysłanej w 353 r. Przez Atanazego , patriarchę Aleksandrii, do cesarza Konstancji II , aby bronić się przed oskarżeniami arian . Około 359 roku Konstancja zastąpiła go Arien Ptolemeusz na czele diecezji Thmuis. Żył jeszcze około 370 lat (trzy fragmenty listów do Serapiona z Apollinaire'a z Laodycei ).

Istnieje pięć listów od Atanazego z Aleksandrii skierowanych do Serapiona z Thmuis: jeden, datowany na 358 r. , Opowiadający o śmierci Ariusza ; pozostałe cztery, prawdopodobnie datowane na 359 r. , to dogmatyczne stwierdzenia w kwestii boskości Ducha Świętego .

On jest upamiętnione na 21 marca , zgodnie z Martyrologium Rzymskiego .

Grafika

Serapion jest przedmiotem krótkiej § 99 w Saint-Jerome De viris illustribus , które przypisuje mu się „niezwykłą” traktat przeciwko manichejczyków , inny na tytułach psalmów i „użytecznych” listów adresowanych do różnych ludzi (są tam miał co najmniej 55).

Obecnie pozostają dwa listy Przeciw Manichejczykom w całości (jeden, krótki, skierowany do kolegi biskupa Eudoksusa, który chciał zrezygnować ze stanowiska z powodu problemów zdrowotnych, drugi skierowany do uczniów Antoniego Pustelnika , zachowany tylko w języku syryjskim i Tłumaczenia na język ormiański ) oraz różne fragmenty, zwłaszcza listów, w języku greckim lub w przekładzie na język syryjski. List do mnichów obchodzi życie monastyczne, tradycyjnie uważane za autentyczne, jest zdecydowanie odrzucony przez K. FITSCHEN. W exegetical łańcuchów na Genesis , trzynaście fragmenty są przypisywane przez rękopisów do Serapiona, ale K. Fitschen zachowuje tylko trzy (pozostałe w rzeczywistości pochodzące z Sévérien de Gabala ).

Sakramentalny (εὐχολόγιον) o nazwie Serapion Thmuis został znaleziony w 1894 roku w rękopisie pochodzącym z XI th wieku Wielka Ławra z góry Athos . Jest to zbiór trzydziestu modlitw liturgicznych (dotyczących komunii, chrztu, święceń itp.) Obejmujących osiemnaście kart rękopisu. Imię Serapion pojawia się w tytule tylko dwóch modlitw (1 i 15), ale wszystkie teksty mogą mieć tego samego autora. Jednak od artykułu Bernarda Botte opublikowanego w 1964 r. , Przypisanie Serapionowi jest silnie kwestionowane (z powodu użycia nieprawdopodobnego słownictwa teologicznego przez bliskiego przyjaciela Atanazego z Aleksandrii ).

Przeciwko Manichaean Serapion Thmuis dawna mylić z tym z Titus Bostra : po dokonaniu transmisji wypadku (rękopis siebie i kompozyty), ich teksty były nawet mieszane. Krótszy traktat o Serapionie został zrekonstruowany w 1894 roku przez A. Brinkmanna. Pochodzi z około 330 roku i jest najstarszym zachowanym chrześcijańskim odparciem manicheizmu (z dialogiem Hegemoniosa ).

GIC 2485-2504

Wydania

Athanase d'Alexandrie , Lettres à Sérapion (wprowadzenie i francuskie tłumaczenie czterech liter o boskości Ducha Świętego autorstwa Josepha Lebona ), coll. Źródła Chrétiennes, Textes grecs n o 15, Paryż, Éditions du Cerf, 1947 (potem 2006).
Robert Pierce Casey (red.), Saint Serapion of Thmuis. Against the Manichees , Harvard Theological Studies 15, Harvard University Press, 1931.
Panteleimon EE Rodopoulos (red.), The Sacramentary of Serapion of Thmuis , Thessaloniki, 1967.
Bernard Outtier, André Louf, Michel van Parys, Claire-Agnès Zirnheld, Lucien Regnault (tłum.), Listy od ojców pustyni Ammonas, Macaire, Arsène, Serapion de Thmuis , Abbaye de Bellefontaine, Bégrolles-en-Mauges, 1985 .
PG , t. 40, kol. 895-942.

W literaturze

Serapion de Thmuis jest głównym bohaterem poematu Le Corbeau w kolekcji poemes Barbares przez Leconte de Lisle .

Uwagi i odniesienia

„ Saint Serapion d'Arsinoé ” , na nominis.cef.fr (dostęp 20 marca 2021 )
W historii kościelnej z Sokratesem Konstantynopola (IV, 23), znajdujemy cytaty z Serapiona de Thmuis należące do długiego cytatu z Ewagriusza przęsła . W Jean Damascène są też trzy fragmenty listów .
Tekst opublikowany w PG (tom 18) pod nazwiskiem Titus de Bostra jest głównie tekstem Serapiona.
„ The Crow ” na Wikiźródłach

Bibliografia

August Brinkmann, „Die Streitschrift des Serapion von Thmuis gegen die Manichäer”, Sitzungsberichte der Königlichen Preussischen Akademie der Wissenschaften, Philologisch-historische Klasse , 1894, s. 479-491.
Bernard Botte, „Czy euchologia Serapiona jest autentyczna? », Oriens Christianus , t. 48, 1964, s. 50-56.
(en) Alexander Globe, „Serapion of Thmuis jako świadek tekstu ewangelii używanego przez Orygenesa w Cezarei”, Novum Testamentum , t. 26, fasc. 2 (Kwiecień 1984), s. 97-127.
Klaus Fitschen, Serapion von Thmuis. Echte und unechte Schriften sowie die Zeugnisse des Athanasius und anderer , pot. Patristischen Texte und Studien 37, Walter de Gruyter, 1992.
Maxwell E. Johnson, The Prayers of Sarapion of Thmuis: A Literary, Liturgical and Theological Analysis , Rzym, Pontificio Istituto Orientale, 1995.

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :