Niemiecki system wyborczy jest multi-członek proporcjonalny system głosowania , w którym część siedzeń są wypełnione przez pierwszy obok słupka .
Jest to „spersonalizowana reprezentacja proporcjonalna” , a nie ściśle mieszany system głosowania. Te osobliwości przyczyniły się do powstania oryginalnego systemu partyjnego, w którym współistnieją dwie dominujące partie (po niemiecku : Volksparteien ) i kilka „małych partii” .
Większość krajów związkowych ma równoważne prawo wyborcze. Tylko Brema , Hamburg i Saara nie mają żadnego pierwszego za postem.
Niemiecki system wyborczy jest wieloczłonowym systemem proporcjonalnego głosowania , w którym część mandatów jest obsadzana przez mechanizm pierwszego przeszłego stanowiska .
Konkretnie, wyborca ma dwa głosy, zmaterializowane przez dwie kolumny na karcie do głosowania.
Po zakończeniu głosowania wszystkie mandaty do obsadzenia rozdzielane są proporcjonalnie do drugich głosów. Nie chodzi zatem o mieszany system głosowania, w którym tylko część deputowanych wybierana jest w proporcjonalnym układzie.
W Badenii-Wirtembergii i Saarze wyborca ma tylko jeden głos. W Bawarii podział proporcjonalny polega na zsumowaniu drugich głosów otrzymanych przez każdą partię i pierwszych głosów otrzymanych przez wszystkich kandydatów. W Bremie wyborca ma pięć głosów. W Hamburgu ma dziesięć głosów.
Mandaty okręgowe (po niemiecku : Direktmandate ) są obsadzane w pierwszej turze po przejściu stanowiska : zwycięski kandydat wygrywa, niezależnie od liczby zdobytych głosów. Tak więc w federalnych wyborach parlamentarnych24 września 2017 r.Eva Högl ( SPD ) został wybrany do Bundestagu z 23,5% głosów w 75 th federalnego jazdy.
Wszystkie mandaty są rozdzielane w wieloosobowym głosowaniu proporcjonalnym . We wszystkich parlamentach obowiązuje piętro wyborcze (po niemiecku : Sperrklausel , dosłownie „klauzula restrykcyjna” ). Ustala się ją na 5% oddanych głosów (w języku niemieckim : 5-Prozent-Hürde ). Z wyjątkiem Bremy prawo głosu dotyczy całego terytorium, na którym reprezentowany jest parlament.
Podział miejsc odbywa się w dwóch etapach:
Stosując tę procedurę, jest całkiem możliwe, że partia zdobędzie więcej mandatów w okręgach wyborczych niż drugie głosy dają jej proporcjonalnie. Mówimy wtedy o „dodatkowych mandatach” ( niem . Überhangmandate ). Liczba mandatów w Bundestagu , prawnie ustalona na 598 od wyborów w 2002 roku , wzrosła tym samym do 709 .2017.
Dodatkowe mandaty są bardzo prawdopodobne w wyborach Landtage w Nadrenii Północnej-Westfalii i Dolnej Saksonii, ponieważ ich wskaźnik mandatów jednoosobowych wynosi odpowiednio 71% i 66%. Więc od1994The Landtagu Dolnej Saksonii nie liczono liczbę miejsc ustalonych przez prawa wyborczego.
W przypadku obecności dodatkowych mandatów, „dodatkowe mandaty” (w języku niemieckim : Ausgleichmandate ) są ustanawiane i przydzielane pozostałym stronom w celu przywrócenia proporcjonalności składu zgromadzenia. Tak więc, podczas regionalnych wyborów parlamentarnych 2012 roku w Nadrenii Północnej-Westfalii , SPD zdobyła 23 dodatkowych mandatów również 33 dodatkowych mandatów zostały utworzone i ostateczna wielkość Landtagu wzrosła z 181 do 237 miejsc.
Wskutek tego systemu, Wolfgang Böhmer ( CDU ), premier Saksonii-Anhalt wejdzie2002 i 2011, zawodzi w 2002 następnie 2006zostać wybranym do Landtagu : chociaż ubiegał się on tylko na czele listy swojej partii, ta ostatnia uzyskała dodatkowe mandaty, w związku z czym kandydaci z listy nie powinni obsadzać żadnego miejsca.
Obecny system jest krytykowany za to, że nie daje wyborcom dużego wpływu na skład osobowy parlamentów. Od tego czasu dołączyły tylko główne partie ( CDU , CSU i SPD )1990przez PDS / Die Linke ) są w stanie zdobyć bezpośrednie mandaty. Ponadto istnieją tak zwane „ubezpieczone” okręgi wyborcze, które niektóre partie zawsze lub prawie zawsze wygrywały. Wyborca prawie nie ma możliwości poprawienia lub zmniejszenia szans danego kandydata na wybór.
W Bawarii wyborca ma głos preferencyjny, który może przypisać kandydatowi z listy, przy czym miejsca na liście są przydzielane w pierwszej kolejności kandydatom, którzy mają największą liczbę głosów preferencyjnych. Ponadto podział proporcjonalny odbywa się poprzez dodanie pierwszego i drugiego głosu, co daje równą wagę głosom okręgowym i głosom listowym.
W Bremie wyborca dysponuje pięcioma głosami, które może przydzielić jednej lub kilku listom lub kandydatom (w tym drugim przypadku głos liczy się również na listę). Miejsca są przydzielane w pierwszej kolejności kandydatom, którzy mają największą liczbę głosów.
W Hamburgu każdy wyborca ma dziesięć głosów. Przydziela pięciu do jednego lub więcej kandydatów ze swojego okręgu wyborczego (który ma kilka mandatów do obsadzenia zgodnie z systemem większości plurinominalnej ) i pięciu do jednej lub więcej list lub kandydatów (w tym ostatnim przypadku głos liczy się również na listę) na na poziomie miasta. Miejsca miejskie przydzielane są w pierwszej kolejności kandydatom z największą liczbą głosów.
Niemcy są podzielone na 299 okręgów wyborczych zgodnie z następującymi zasadami określonymi w paragrafie 3 Ordynacji wyborczej z 23 lipca 1993( Bundeswahlgesetz ).
Granice okręgów wyborczych wyznacza prawo law 11 marca 2005 r. (Biuletyn Prawa Federalnego, sekcja I, strona 674):
Wylądować | Liczby | Numer |
---|---|---|
Szlezwik-Holsztyn | 1 do 11 | 11 |
Meklemburgia-Pomorze Przednie | 12 do 17 | 6 |
Hamburg | 18 do 23 | 6 |
Dolna Saksonia | 24 do 53 | 30 |
Leszcz | 54 i 55 | 2 |
Brandenburgia | 56 do 65 | 10 |
Saksonia-Anhalt | 66 do 74 | 9 |
Berlin | 75 do 86 | 12 |
Nadrenia Północna-Westfalia | 97 do 150 | 64 |
Saksonia | 151 do 166 | 16 |
Hesja | 167 do 188 | 22 |
Turyngia | 189 do 197 | 9 |
Nadrenia-Palatynat | 198 do 212 | 15 |
Bawaria | 213 do 257 | 45 |
Badenia-Wirtembergia | 258 do 295 | 38 |
Kraj Saary | 296 do 299 | 4 |
Grupę parlamentarną ( Fraktion ) w Bundestagu może utworzyć co najmniej pięć procent posłów należących do tej samej partii. Strony z podobnymi programami, które nie konkurują w żadnym kraju związkowym (obecnie CDU i CSU) są uważane za jedną stronę. Utworzenie grupy parlamentarnej, która nie respektuje tych zasad, wymaga zgody Bundestagu .