Superintendent budynków jest obowiązkiem Ministerialnej odpowiedzialny za stworzenie i utrzymanie pałaców i królewskich budowli , w XVI TH i XVII -tego wieku, we Francji.
Tytuł zarządcy budowli królewskich pojawił się za panowania Franciszka I er , aby opiekować się zamkami Luwru , Saint-Germain-en-Laye , Fontainebleau , Villers-Cotterets , Madryt . Początkowo mało zorganizowany, stał się administracją dopiero od panowania Ludwika XIV i wpływów Colberta .
Personel, prawie 150 osób na początku XVIII -go wieku, zawarte architektów , stewardów, kontrolerów, skarbników i historyk . Za panowania Ludwika XIV finansowanie budynków kosztowało około 4 mln funtów rocznie.
Bernard Barbiche zwraca uwagę, że aż do panowania Ludwika XIV kuratorzy i intendenci budowli królewskich byli mianowani komisjami. Te listy patentowe są często trudne do znalezienia, ponieważ nie wymagały rejestracji. Często są aktualizowane tylko podczas poszukiwań w archiwach prywatnych.
Za François I er pojawił się embrion administracji. Do kierowania budową zamków królewskich wyznaczono komisarzy. Mieli pod swoim rozkazem kontrolera i płatnika. Kiedy komisarze odpowiadali za kilka budynków, przyjmowali tytuły „nadinspektora” lub „kuratora”. Tak jest w przypadku Philiberta Babou de la Bourdaisière w 1535 roku .
Henryk II zmienił organizację, angażując architektów w kierowanie i harmonogram prac. Obok wielkich lordów, takich jak Albert de Gondi , książę Retz, do budowy zamku w Madrycie w 1568 r., Do odwiedzania napraw zamków Boulogne, Saint-Germain, la Muette, Villers-Cotterets, Tristan de Rostaing (1513-1591) w Château de Fontainebleau w 1570 roku, Artus de La Fontaine , Baron d'Oignon, w Château de Compiègne, spotykamy architektów Pierre Lescot , Philibert Delorme , Le Primatice , Jean Bullant, którzy są zarówno superintendentami, jak i architektami .
Za Henryka III spotykamy Baptiste Androuet du Cerceau , zwykłego architekta króla, „urzędnika nadzoru nad nowym budynkiem Luwru”, „urzędnika odpowiedzialnego za bastimens i zarządzania nimi”, „urzędnika pod nieobecność Sieur Maréchal de Rets, aby uporządkować zwątpienie w chasteau Sainct-Germain en Laye ”. Jego brat, Jacques II Androuet du Cerceau, został wyznaczony do nadzorowania prac w Luwrze i nosił tytuł „superintendenta” i „zleceniodawcy” budynków królewskich. Podczas okupacji Paryża przez Ligueurów (1588-1594) książę Mayenne , dowódca wojskowy Ligueurs, mianowany w 1590 r., Po śmierci Baptiste Androuet du Cerceau, Pierre Biard „architekt i nadzorca zguby bastimens du roy ”. Architekt następnie czuwa nad technicznym i artystycznym kierownictwem budowli oraz kolejnością wydatków.
Równocześnie z tym stopniowym ustanawianiem nadleśnictwa budowlanego, Valois zmienił organizację administracji finansowej królestwa, wprowadzając nowe opłaty kontrolne i księgowe, aby przyspieszyć napływ pieniędzy i lepiej kontrolować stan finansów. Franciszek II zjednoczył sięMarzec 1560 urząd generalnego kontrolera bastimentów do urzędu kontrolera królewskiej domeny miast, burmistrza i wicehrabii Paryża, zdysocjowany w Kwiecień 1573. Urząd generalnego kontrolera budynków króla sprawowała rodzina Donona, Médéric de Donon (około 1520-około 1590), żonaty z Jeanne della Robbia, córką rzeźbiarza Girolamo della Robbia , który zbudował Hôtel de Donon , jest potwierdził swoją władzę w 1583 r., a następnie jego syn Jean I de Donon i jego wnuk Jean II de Donon, który w 1657 r. sprzedaje ten ładunek André Le Nôtre . Kontroler Generalny Budynków jest odpowiedzialny za weryfikację prawidłowości transakcji finansowych związanych z budynkami Króla oraz zgodność prac z szacunkami. Biuro skarbnika budynków zostaje utworzone jako biuro na11 stycznia 1555. Następnie został podzielony. Trzyletnie biuro zostało utworzone w 1597 r., Zniesione w 1601 r. W 1601 r. Było dwóch skarbników budowlanych, Anne Jacquelin przez lata nieparzyste, Henri Estienne przez lata parzyste.
Henryk IV , niegdyś koronowany na króla Francji, w 1594 r. Podejmie się kontynuacji prac zapoczątkowanych przez ostatniego Walezego, usuwając jednak zamieszanie, jakie nastąpiło poprzez rozdzielenie funkcji architekta i urzędnika upoważniającego.
Powołuje dwóch członków Rady do nadleśnictwa domów królewskich. François d'O , nadzorca finansów , do nadleśnictwa Luwru i pałaców Tuileries oraz zamku Saint-Maur-des-Fossés, Alberta de Gondi, księcia Retz, do zamku Saint-Germain-en-Laye . Król daje im pomocnika, Jeana de Fourcy , skarbnika Francji w ogóle Paryża, imieniem30 kwietnia 1594zarządca budynku. Otrzymał władzę, wraz z nadinspektorami, ale w przypadku ich nieobecności, „w pełni zarządzał szarżą, prowadzeniem i nadzorem d”. budynki ... wszystko w tej samej formie i w ten sam sposób, co lesd. sieur duc de Rets and sieur d'O ”. Oprócz czterech domów królewskich, Jean de Fourcy był odpowiedzialny za „niezbędne naprawy, które miały być wykonane zarówno w naszym Château de Compiègne, Arsenal des poudres i Bastide Saint-Antoine, które zleciliśmy wykonać z należytą starannością”. Jego pensja została ustalona na 1200 ecu rocznie, czyli 3600 funtów.
Po śmierci François d'O Henri IV zlikwidował urząd kuratora finansów, zastępując go Radą Finansów. Plik14 listopada 1594, Nicolas de Harlay , Pan Sancy, członek Rady został powołany kurator budynków Luwru, Tuileries i Saint-Maur-des-Fossés. Około 1599 roku, z powodu choroby księcia Retz, jego pole działania obejmowało zamek Saint-Germain-en-Laye. Od tego dnia podpisał „Nadzorca Budynków Jego Królewskiej Mości”. Plik19 października 1594Henri IV przekazał Louisowi Métezeau , „jednemu ze zwykłych architektów bastimentów Jego Królewskiej Mości”, pismo polecające mu „zaniechać prowadzenia wszystkich naszych bastionów Francji, nawet tych, w których wytrwale pracujemy”. List komisyjny Louisa de Métezeau zranił Jacques'a II Androuet du Cerceau, który był odpowiedzialny za budowę Luwru i określił siebie jako „zarządcę budynku króla”. Sprzeciwił się rejestracji listu komisyjnego i spór został rozstrzygnięty przez króla w oświadczeniu wydanym przez19 kwietnia 1599Ustanawia nowe podstawy nadzoru nad budynkami, wyodrębniając atrybucje kuratorów i architektów: kierownicy zlecają prace, a architekci je wykonują. Decyzję o tym decydują kuratorzy z upoważnienia króla. Henri IV precyzuje, że nie zamierzał „ograniczać się do jednego architekta, aby wybrać i nazwać taki numer, jaki uważamy za dobry estre”. Jean de Fourcy, ofiara wrogości Gabrielle d'Estrée , został zastąpiony w 1597 r. Na soborze królewskim, ale nadzór nad budynkami utrzymywał do 1602 r. Ale od 1601 r. Już nie interweniował. To Jean de Fourcy, sam, ale w obecności Médéric de Donon, ustanawia króla jako zarządcę budynków.
Plik 12 listopada 1602Henri IV nadaje Sully'emu patent na listy, mianując go zarządcą budynków królewskich. Król zwrócił uwagę na jego wielkie doświadczenie w wykonywaniu bastimentów. Sully następnie odbudował swój zamek Rosny-sur-Seine i podejmie się budowy nowego miasta Henrichemont . Ponadto Sully był wówczas Wielkim Podróżnikiem Francji i kierownikiem fortyfikacji . Powyższe listy patentowe precyzyjnie określają funkcje intendenta budynków:
Król przeznaczył mu 6000 funtów rocznej pensji. Plik17 grudniaNicolas de Harlay otrzymał odszkodowanie w wysokości 28 000 funtów „za wynagrodzenie komisarza bastimentów”.
Prowizja tego nadinspektora dotyczy tylko czterech domów królewskich, którymi kierował Nicolas de Harlay, ale także budynków, za które Jean de Fourcy otrzymał list polecający. Według patentu4 stycznia 1599ta ostatnia została rozszerzona na warsztaty z gładkich gobelinów wykonanych w Paryżu, a następnie opatentowanym przez 12 stycznia 1601, rozumiał również „odpowiedzialność i zarządzanie wszystkim, co będzie zależeć od faktu ustanowienia desd. Tapicerzy flamandzcy ”. Inny patent z datą1 st czerwiec 1602poprosił go o nadzorowanie budowy pompy Pont-Neuf .
Stopniowo pole działania Sully'ego i Jeana de Fourcy wzrosło: Luwr, Tuileries, Saint-Germain-en-Laye, pompa Samaritaine, zamki Villers-Cotterêts , Madryt , Saint-Léger-en-Yvelines , pawilon królewski na Place Royale , Royal College i oficjalne ceremonie. Zamku Fontainebleau nie mieści się w ich zakresie działania, które ma szczególny kuratora, który jest również „kapitan i concierge” zamku. To samo dotyczy zamku Blois, budynków Moulins i Riom. Urząd nadzorcy budynków Jego Królewskiej Mości nie dotyczy wszystkich budynków króla. Z drugiej strony obowiązki generalnego kontrolera i skarbnika budynków rozciągały się na wszystkie budynki królewskie.
Sully sporządził rozporządzenie w sprawie budowy, naprawy i konserwacji robót publicznych na 13 stycznia 1605( czytaj online ), uzupełnione innym rozporządzeniem o królewskich robotach publicznych, przyjętym dekretem Rady Stanu Króla7 lutego 1608( czytaj online ) .
Po zabójstwie Henryka IV Sully przekazał regentce Marie de Médicis swoje obowiązki jako nadzorca finansów i gubernator Bastylii, wStyczeń 1611. Zatrzymał pozostałych podopiecznych, w szczególności zarządcę budynków. Hańba Sully'ego pozwoli Jeanowi de Fourcy'emu zwiększyć swoje atrybucje. Plik20 września 1610Ludwik XIII potwierdził swoją „opiekę zarządcy i organizatora bastimens Luwru, Thuillerys, Sainct-Germain en Laye, Villers-Costerestz, Madril, Compiègne, Boys de Vincennes, Royal College i bardzo gładkich gobelinów i sposobu Flanders ”i wskazał, że jego kompetencje rozciągają się na„ inne bastimenty i gmachy, które są lub będą mogły być wykonane na wyspie Isle de France i okolicach tego obszaru. miasto [Paryż] na trzydziestu miejscach w rundzie z taką samą mocą i autorytetem, jak nad innymi powyżej ”. Jean de Fourcy widzi, że jego atrybucje rozciągają się na zamek Montargis, towarzystwo wodociągu z fontannami Rungis, w 1612 roku, pochówek Henryka IV i kierunek rzemieślników znajdujących się w dużej galerii Luwru , w 1613 roku.
Po konferencji w Loudun w 1616 roku Sully uzyskał przeniesienie urzędu nadzorcy budynków na swojego syna, François de Béthune (1598-1678), hrabiego Orval, pod warunkiem przeżycia. Opłata jest wtedy kwalifikowana jako „estat et office”, a nie prowizja.
W 1621 roku Sully i jego syn zrezygnowali ze stanowiska zarządcy budynków, co zostało następnie przekazane w listach z postanowieniami dotyczącymi 30 marca 1621do Henri Louis d'Aloigny , barona de Rochefort, który podał się do dymisji24 kwietnia 1621na rzecz Jeana de Fourcy za sumę 56 000 funtów. Jean de Fourcy przekazał obowiązki zarządcy budynku swojemu synowi, Henri. Jean de Fourcy zmarł w 1625 r. Jego syn, Henri de Fourcy , zastąpił go na stanowisku kierownika budowy. On umarł na26 sierpnia 1638. Nadzór nad budynkami przeszedł następnie do François Sublet de Noyers , sekretarza stanu ds. Wojny, w latach 1638-1645.
Mazarin , Colbert , Louvois , Hardouin-Mansart byli nadinspektorami. W XVII -tego wieku, właściciel postrzegany rocznie około 150 000 funtów.