Struktura władzy muzułmańskiej

We wczesnych dniach Dar-al-Islam , przekazanie władzy szybko stało się konieczne, biorąc pod uwagę wielkość administrowanej ziemi. Ekspansję islamu można wytłumaczyć między innymi zwycięstwami odniesionymi przez muzułmanów. Ich siła militarna związana jest z zatrudnieniem szybkiej i licznej kawalerii , pobudzonej wezwaniem do świętej wojny ( dżihad , co oznacza termin z początków islamu).

Władza w miastach

W islamie idealne miasto musi być święte, to znaczy w którym z jednej strony rozwija się życie świeckie poprzez działalność uczonych i kupców, z drugiej zaś życie religijne organizowane przez imamów; służy jako łącznik dla wierzących koczowników pustyń. Ten ideał zderza się z historią podbitych terenów.

W kalifów , sułtanów i emirów , instalowanie ich strukturę władzy w tych miastach doświadczają trudności: są przedmiotem częstych zamieszek, powstań i intryg energetycznych. Sedentaryzacja koczowników pustyni zmieniła ich styl życia, wprowadzając nawyki, które władze religijne przyswoiły sobie do bezczynności, która jest postrzegana jako schyłek.

Władza poza miastami

Sytuacja ta kilkakrotnie zachęca rządzących do założenia miasta poświęconego ministerstwu kraju, z dala od jego gęsto zaludnionego obszaru, jak później Pałac Wersalski dla Burbonów za murami, od Paryża  ; Tam rozwija się życie książąt arabskich we wszystkich jego składnikach, chronione przed zewnętrznym niepokojem iz dala od niebezpieczeństw zagrażających granicom:

W murach pałacu rozwija się miasto wewnętrzne, medyna zamieszkana przez wiernych sług rodziny dynastycznej i jej strażników.

Przykłady pałaców poza miastem

Administracja miastami peryferyjnymi

Emir lub kalif wyznacza wali, aby zapewnić delegację administracyjną prowincji ( wilaya lub muhafazah ) lub odległego miasta.

Podczas czasów Taifas z al-Andalus , te prezesi przejęcia władzy lub są z niego usuwane przez lokalnych buntów.

Tytuły i urzędy

W porządku rosnącym istniały różne tytuły i urzędy, ewoluujące w czasie i w krajach muzułmańskich:

Uwagi i odniesienia

  1. Christopher Buyers, Royalty and Nobility

Zobacz też