Podprefekt | |
---|---|
Członek Krajowej Konwencji Paryskiej |
Narodziny |
17 sierpnia 1754 Paryż |
---|---|
Śmierć |
15 lipca 1802 Cayes |
Narodowość | Francja |
Trening | Liceum Louis-le-Grand |
Zajęcia | Dziennikarz , polityk |
Tata | Elie Fréron |
Partia polityczna | Ludzie z gór |
---|
Louis Marie Stanislas Fréron , urodzony w Paryżu dnia17 sierpnia 1754i zmarł w Les Cayes , Saint-Domingue ,15 lipca 1802, jest francuskim dziennikarzem i konwencjonalnym . Był w szczególności inicjatorem strasznych represji w Tulonie pod koniec 1793 roku.
Urodził się w Paryżu dnia17 sierpnia 1754i ochrzczony w parafii Saint Sulpice , Louis-Marie-Stanislas Fréron jest synem Élie Fréron , właścicielki L'Année littéraire, która była celem epigramatów Woltera , i siostrzeńcem Abbé Royou . Jako kolega uczeń Camille Desmoulins (z którym uczęszczał do Palais-Royal ) i Maximilien Robespierre w Collège Louis-le-Grand , cieszył się sporą fortuną na początku rewolucji . Zajmuje czas w kierunku ojcowskiego liścia.
W 1790 roku założył Orator of the People , organ służący do rozpowszechniania licznych artykułów Jean-Paula Marata i obelżywych ataków na Marie-Antoinette . Plik4 lipcaw tym samym roku dołączył do Desmoulinsa w redakcji Rewolucji Francji i Brabancji .
Jeden z autorów petycji Cordeliers złożonej na Champ-de-Mars , został aresztowany20 lipca, trzy dni po masakrze składających petycję dokonanej przez ludzi z La Fayette i Bailly . Rzeczywiście zażądał egzekucji Ludwika XVI i Marii Antoniny spotkał taki sam los jak Brunehaut , to znaczy stracił ją przywiązaną do wściekłego konia.
W Kwiecień 1792, został wybrany na prezesa Club des Cordeliers, a następnie wraz z Desmoulinsem próbował założyć nową gazetę La Tribune des Patriotes . Z powodu braku funduszy ten nowy arkusz znika po zaledwie czterech numerach.
Plik 10 sierpnia 1792Fréron bierze udział w ataku na Pałac Tuileries . W mściwych artykułach wzywa ludność do zbiorowych egzekucji więźniów, odgrywając w ten sposób rolę we wrześniowych masakrach . Pod koniec sierpnia został wysłany do Metz, aby poinformować ludność o ostatnich wydarzeniach.
Zastępca ParyżaFréron został wybrany dnia 14 września 1792na Konwencji w Paryżu , szesnastej z dwudziestu czterech, z 454 głosami na 647 wyborców.
Blisko pomysłów Marata siedzi tam z Górą . Ściga Girondinów swoją mściwością i głosuje za śmiercią króla. Jednak jego rola parlamentarna jest minimalna. Wydaje się, że w tym okresie głównie zmaga się z wierzycielami.
Pierwszy prokonsulat: Tulon i MarsyliaW Czerwiec 1793Fréron wyrusza na misję „pacyfikacyjną” na południu. To tam uzyskał tytuł „Misjonarza Terroru”.
On wypiera z Barras z federalistyczne powstań z Marsylii i Tulonu . W Marsylii Fréron i Barras zastąpili Miejski Trybunał Rewolucyjny Komisją Brutusa , która z 219 oskarżonych skazała 123 na gilotynę. Majątek ofiar zostaje skonfiskowany, a prokonsulowie zrównują z ziemią niektóre budynki publiczne. Fréron i Barras podejmują dekret o zmianie nazwy Marsylii na „Ville-sans-Nom”, ale Komitet Bezpieczeństwa Publicznego nie pójdzie za swoimi przedstawicielami w tej decyzji. Jego stosunki z kapitanem Napoleonem Bonaparte są bardzo złe. Ci z miejscowymi jakobińskimi szefami kuchni Giraud i Maillet są trudni. W końcu wysyła ich przed Trybunał Rewolucyjny w Paryżu, ale ten ostatni uniewinnia ich.
Plik 16 grudnia 1793, wojska francuskie odbierają Tulon. Fréron jest odpowiedzialny za straszne represje: szacuje się, że rozstrzelano w trybie natychmiastowym od 700 do 800 osób. On pisze :
„Do zburzenia miasta potrzebowaliśmy dwunastu tysięcy murarzy. Każdego dnia od naszego wejścia rozstrzeliwuje się dwieście Toulonnais. Jest już osiemset rozstrzelanych, śmiertelność jest wśród przyjaciół Ludwika XVII i bez strachu przed zabiciem niewinnych ofiar, takich jak zatrzymani patrioci, wszystko przeszło pod miecz.] ”.Komisja rewolucyjna skazuje 290 Toulonnais na szafot. Ale stając się podejrzanymi w oczach Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego, Barras i Fréron zostali zastąpieni w Pluviôse II roku przez Robespierriste Maignet .
ThermidorWróg Robespierre'a , który z obrzydzeniem śledził jego krwawe poczynania, został wezwany do Paryża wMaj 1794. Wraz z Barrasem nie jest w stanie zwrócić 800 000 książek powierzonych im przez Konwencję, być może zdefraudował je dla własnej korzyści.
Zszokowany egzekucją swojego przyjaciela Desmoulinsa, Fréron staje się mały na trzy miesiące, wiedząc, że grozi mu Robespierre. Wraz z Fouché , Tallienem i Rovère jest niewątpliwie jednym z posłów, których Robespierre chciał wyeliminować [źródło?].
Dlatego Fréron spiskuje przeciwko Nieskazitelnemu i bierze udział w 9 Termidorze . „Ach! że tyrana trudno obalić! Deklaruje z podium, niecierpliwie widząc, jak głowa wroga spada. Odtąd szczerze przyłączył się do obozu reakcyjnego.
Fréron i reakcja termidoriańska Złota młodośćCzłonek Convention Bureau dnia 3 sierpnia 1794pod przewodnictwem Merlina de Douai , Fréron wspiera demontaż rządu rewolucyjnego i inspiruje ataki Lecointre na członków komitetów II roku .
Plik 26 sierpnia, wygłasza wielkie przemówienie w obronie nieograniczonej wolności prasy.
Plik 3 września, zostaje wykluczony z klubu Jakobinów z Tallienem i Lecointre na prośbę Carriera . Kilka dni później11 września, sprawia, że pojawia się ponownie Orator Ludu, który przekształca w organ reakcyjnej propagandy i gdzie ukazuje zjadliwy antyjakobinizm.
Ponadto organizuje z Talliem zespoły od 2000 do 3000 młodych muscadinów lub „czarnych colletów ” - podejrzanych zwolnionych z więzień, rebeliantów, dziennikarzy, artystów, duchownych, maklerów, drobnych kupców - (ubranych w skąpą kurtkę „koloru obornika” z czarny aksamitny kołnierzyk, baski wycięte w ogonie dorsza i majtki ciasne pod kolanem), zwane „ Jeunesse dorée de Fréron”, które rażą „przechodniów złymi twarzami”, w rzeczywistości jakobinów , w szczególności19 września 1794w Palais-Égalité . Fréron rekrutuje członków tej młodzieży w różnych miejscach stolicy, takich jak Café de Chartres . Wśród jego poruczników znajdujemy Garata , Pitou , Saint-Huruge , Jeana Elleviou i Langlois . Jego aura jest taka jesienią 1794 r., Że termin „Fréronistes” oznacza reaktory termidorian, których jest przywódcą razem z Tallienem.
Wojna z jakobinamiLudowy Orator staje się rzecznikiem ataków na głównych jakobinów. Fréron atakuje Barère , Billaud-Varenne , Collot d'Herbois , Vadier, a nawet Carrier. Gazeta stała się bardzo popularna i wkrótce dołączył do niej The Friend of the Citizens of Tallien i wiele innych reakcyjnych gazet . Jednak wraz z Barrasem cierpiał z powodu ataku posłów z Marsylii, którzy oskarżają ich o oszustwo. Odpowiedział sam, potępiając swoich przeciwników Moyse Bayle , Graneta i Escudiera , przedstawiając ich jako nowych Robespierre i uzyskał zwolnienie z Konwencji.
W Listopad 1794Fréron dalej akcentuje swoją kampanię przeciwko jakobinom. Plik9 listopadaorganizuje zwolnienie Klubu przez swoją złotą młodość, potem odgrywa dużą rolę w zamknięciu tego klubu. Następnie popiera wyrok śmierci Carriera.
Jednak Fréron zaczął dystansować się od prawej na początku 1795 roku. W styczniu był zszokowany zniszczeniem przez Muscadins popiersia jego przyjaciela Marata. Fréron potępia ten wandalizm, ale Konwencja, pod coraz większym wpływem rojalistów, przelewa go po swojej prawej stronie, nakazując usunięcie prochów Marata z Panteonu . Odtąd Muscadins nie są już posłuszni ich inspiratorowi i bardzo szczerze spoglądają w stronę rojalizmu.
Germinal i prerialPowstanie 12 Germinal (1 st kwiecień 1795) pozwala jednak Fréronowi wznowić kampanię przeciwko ostatnim Montagnardom. Na czele Gwardii Narodowej ewakuował wraz z Barrasem Konwencję najechaną przez demonstrantów bezkulotowych . Następnie zgromadzenie zadecydowało o deportacji Billaud, Barère, Collot i Vadier. Fréron bierze następnie udział w oskarżeniu posłów skompromitowanych z powstańcami, w szczególności Léonarda Bourdona , Duhema, a zwłaszcza Moyse Bayle . To nieudane powstanie pozwala mu więc pozbyć się części wrogów.
Jeśli krew nie rzucają na 12 Germinal , ten powstanie na 1 st Prairial (20 maja) jest znacznie bardziej brutalny. Demonstranci, żądając chleba i konstytucji z 1793 r. , Najeżdżają Konwencję i zabijają zastępcę Férauda , być może pomylonego z Fréronem. Represje zorganizowane przez Konwencję są bardzo dotkliwe. Czwarta preria (23 maja), Fréron został wysłany z generałem Menou, aby negocjować kapitulację Faubourg Saint-Antoine , misję, którą pomyślnie przeprowadził. Na mównicy zażądał i uzyskał wyrok śmierci dla morderców Féraud.
Utrata wpływuLato 1795 r. Było naznaczone wzrostem rojalistów na Konwencji. Fréron, który pozostawił kierownictwo swojej gazety Jean Josephowi Dussaultowi , pracuje obecnie nad utworzeniem umiarkowanej republiki, której symbolem jest Konstytucja III roku . Jednak jego wpływ polityczny zaczął poważnie spadać. Z powodu swoich kolejnych zmian, Fréron zraził wszystkie strony. Jakobini nienawidzą go jak renegata, podczas gdy reakcjoniści postrzegają go tylko jako przedstawiciela misji w Roku II . Oto, co powiedział o nim Isnard :
„Poci się na zbrodni, jest pokryty trądem przestępstwa. Grał w zbrodnię, krzywoprzysięstwo, skandal: wszystko było dla niego dobre, o ile nie było to cnotą. "W wyborach w październiku 1795 r. Nie było departamentu, który wybierałby Frérona do nowych rad. Jednak przyjaźń Barrasa, wybranego dyrektora, pozwala mu nie popaść w anonimowość.
Drugi prokonsulat w Marsylii i łącznik z Pauline BonaparteDzięki wpływowi Barrasa Fréron został wysłany na misję na południe Francji, w towarzystwie Alexandre Méchina , wPaździernik 1795. Jego celem jest powstrzymanie masakr rojalistycznych (107 rewolucyjnych bojowników zmasakrowanych przez Compagnies du Soleil w więzieniu Fort Saint-Jean w Marsylii ,5 czerwca, 30 w Aix-en-Provence na11 majaitp.). Po przybyciu na miejsce 6 listopada odwołuje gminę Marsylii i oczyszcza reakcyjne władze departamentu. Podczas tego prokonsulatu Fréron opowiada się za ponownym pojawieniem się lokalnych ruchów jakobińskich, które zapoczątkował sześć miesięcy wcześniej.
Wreszcie zostaje przywołany 27 stycznia 1796przez Dyrektorium , które teraz podejrzewa go o jakobinizm .
W tym okresie miał namiętny romans z Pauliną Bonaparte , młodszą siostrą Napoleona, wówczas 13-letnią, z którą zamierzał się ożenić. Ale dowiedziawszy się, że Fréron wcześniej obiecał małżeństwo z inną kobietą, Napoleon nakazał zakończenie związku. Liczna korespondencja między dwojgiem kochanków została później opublikowana w retrospektywie Revue w 1834 roku.
Po raz kolejny podejrzany o defraudację powierzonych mu pieniędzy, Fréron wzbudził niemal powszechną pogardę po powrocie do Paryża, a wręcz przeciwnie, był ceniony przez jakobinów z Marsylii. We wspierającej broszurze zatytułowanej Pamięć historyczna o reakcjach i masakrach na południu atakuje poprzednich prokonsulów w Marsylii, w szczególności rojalistę Maximina Isnarda , oskarżonego o dopuszczenie do masakr Fort Saint-Jean. Następnie między dwoma mężczyznami wybuchła żywa kontrowersja.
Wkrótce został wybrany na zastępcę Gujany , ale jego wybór został unieważniony. Dyrektorium wyznaczyło go na czasowego konsula w Cagliari , przed przekazaniem go miejskiemu organowi przyznającemu pomoc .
Napoleon Bonaparte, który został pierwszym konsulem po zamachu stanu 18 Brumaire , dał Fréronowi, zrujnowanemu i zadłużonemu, stanowisko administratora hospicjów, z którego wkrótce został zwolniony. Aby się go pozbyć, Bonaparte mianował go sub-prefektem w Saint-Domingue w uścisku buntu prowadzonego przez Toussaint Louverture . W ten sposób dołącza do ekspedycji mającej na celu przywrócenie porządku , dowodzonej przez generała Leclerca , któremu towarzyszy jego żona Pauline Bonaparte , była kochanka Frérona. Ten ostatni zmarł na żółtą febrę dwa miesiące po przybyciu na wyspę. Generał Leclerc zmarł na tę samą chorobę niecałe cztery miesiące później.