Soufriere | |||
![]() Soufriere z Montserrat | |||
Geografia | |||
---|---|---|---|
Wysokość | 915 m , Szczyt Szansy | ||
Masywny | Małe Antyle | ||
Informacje kontaktowe | 16 ° 42 ′ 43 ″ północ, 62 ° 10 ′ 32 ″ zachód | ||
Administracja | |||
Kraj | UK | ||
Terytorium zamorskie | Montserrat | ||
Geologia | |||
Skały | Andezyt | ||
Rodzaj | Wulkan subdukcji | ||
Morfologia | Stratovolcano | ||
Czynność | Aktywny | ||
Ostatnia erupcja | 15 kwietnia 2005 - 5 lutego 2013 | ||
Kod GVP | 360050 | ||
Obserwatorium | Obserwatorium wulkaniczne Montserrat | ||
Geolokalizacja na mapie: Małe Antyle
| |||
La Soufrière to stratowulkan w Indiach Zachodnich, który wznosi się na 915 metrów na wyspie Montserrat . Działa od tego czasu25 czerwca 1995. Jedna z erupcji w 1997 r. Zdewastowała stolicę Plymouth , która teraz stała się miastem duchów . Południowa część wyspy, w tym stare lotnisko, również została całkowicie zdewastowana, pokryta grubą warstwą lawy i błota.
Francuski termin Soufrière , oznaczający cztery wulkany na Antylach , jest używany w języku angielskim , oficjalnym języku Montserrat, tak jak jest napisane (z poważnym akcentem). Pochodzi z siarki, pierwiastka chemicznego, który występuje dokładnie w rodzimej postaci w regionach wulkanicznych.
Montserrat należy do wysp wulkanicznych łuku na skrzyżowaniu płyty tektonicznej na północnym Atlantyku i na Karaibach . Ten łuk obejmuje sześć lub siedem aktywnych wulkanów, w tym Soufrière of Montserrat, Soufrière of Saint-Vincent , Soufrière na Gwadelupie i Montagne Pelée na Martynice .
Wyspa Montserrat o wymiarach 16 na 10 kilometrów składa się prawie wyłącznie ze skał wulkanicznych i lawy andezytowej . Soufrière składa się również z bazaltu i bazaltowego andezytu. Strefy przemian hydrotermalnych wytwarzają pola fumaroli wokół wulkanu.
Na wyspie znajdują się trzy ośrodki wulkaniczne w różnym wieku. Najstarszym jest Silver Hills na północy, ma około 2,5 miliona lat i znajduje się na wysokości 450 metrów. Drugi znajduje się w centrum wyspy, na Wzgórzach Centralnych (740 m ), a wreszcie Soufrière jest aktywnym wulkanem, zajmującym całą południową połowę wyspy.
Z wyjątkiem obszarów bezpośrednio dotkniętych niedawnymi erupcjami wulkanu, roślinność jest gęsta. Dolny Soufrière pokryty jest suchymi zaroślami i zaroślami. Wraz ze wzrostem wysokości nad poziomem morza i wzrostem opadów występują wilgotne lasy, zwłaszcza wzdłuż grzbietów lub strumieni, złożone z krzewów o średniej wysokości 1,5 metra.
Na całej wyspie współistnieje około 700 gatunków rodzimych roślin.
Pierwszą czynnością, która została opisana w ostatnich dat historycznych z XVII -tego wieku, około 1630, ona wyprodukowała kopuła lawy o nazwie Castle Peak . Krater o średnicy około jednego kilometra nazywano wówczas „kraterem angielskim” ( krater w języku angielskim ). Następnie kilka działań sejsmicznych miało miejsce w latach 1897 i 1898, następnie w latach 1933-1937, a ostatecznie w latach 1966-1967. Ale żadna inna aktywność erupcyjna nie została zarejestrowana przed 1995 rokiem.
Z 18 lipca 1995, Przepływa piroklastyczne miejsce, które doprowadziły do odprowadzania części ludności, zwłaszcza kapitału Plymouth . Pierwsza eksplozja freato-magmowa miała miejsce21 sierpnia 1995a aktywność trwała przez osiemnaście tygodni, aż powstała kopuła andezytowej lawy . Po okresie spokoju trwającym ponad rok nastąpiło kilka pęknięć kopuły i dwie duże eksplozje wulkaniczne. To z25 czerwca 1997 spustoszył lotnisko WH Bramble i kolejną rundę erupcji między 4 a 08 sierpnia 1997 doprowadziło do zniszczenia Plymouth, stolicy, która była w 80% pokryta popiołem i na stałe opuszczona.
Rozpoczął się nowy okres działalności 24 grudnia 2006, co prowadzi do rozpoczęcia styczeń 2007ewakuacja stu mieszkańców. Plik28 lipca 2008, bez wykrycia znaków ostrzegawczych, nastąpiła eksplozja, która spowodowała powstanie kolumny popiołu o wysokości 12 000 metrów, uniemożliwiającej na kilka dni regionalny ruch lotniczy.
Nastąpiła kolejna eksplozja 11 lutego 2010, powodując ogniste chmury i pióropusz popiołu, który dotarł do wysp Gwadelupy i Antigui i pokrył cienką warstwą popiołu wulkanicznego wiele innych wysp na północy, w tym Saint-Martin , Anguilla i Saint-Barthélemy .
Erupcja 25 czerwca 1997spowodował śmierć 19 osób. Po zniknięciu stolicy prawie dwie trzecie z 13 000 mieszkańców Montserrat wyjechało na wygnanie na sąsiednie wyspy lub do Wielkiej Brytanii . Pozostali wyemigrowali na północ wyspy, na obszar chroniony przez pasmo Wzgórz Centralnych . Rząd Wielkiej Brytanii zaoferował pomoc w zakresie powrotów w wysokości 41 milionów funtów, a statek został wysłany w celu ewakuacji mieszkańców na inne wyspy karaibskie. Ze względu na intensywną działalność Soufrière populacja wzrosła z około 13 000 mieszkańców w 1994 r. Do 5800 w 2008 r.
W 1995 roku powstało Obserwatorium Wulkanów Montserrat, obserwatorium rządowe odpowiedzialne za badanie aktywności sejsmicznej i wulkanicznej na wyspie Montserrat, z jednostki badań sejsmologicznych działającej od kilku lat, przy wsparciu takich krajów jak Wielka Brytania , Francja , USA czy inne wyspy karaibskie, takie jak Puerto Rico . Pozwoliło to wykryć większość zagrożeń związanych z działalnością Soufrière, aw szczególności przewidzieć ewakuację najbardziej narażonych populacji. Jej rolą jest również informowanie opinii publicznej.
Aktywność turystyczna wyspy została całkowicie zdewastowana przez erupcję Soufrière w 1997 roku. Wspinaczka na wulkan jest publicznie zabroniona, ale punkty widokowe zostały zainstalowane w Obserwatorium (MVO) lub na Jack Boy Hill . Niektóre rejsy łodzią pozwalają zobaczyć starożytne miasto Plymouth, nazywane „Współczesnymi Pompejami”, a za deltą rzeki Tar wulkan, z którego niemal nieprzerwanie wydobywa się szary dym. Biuro Turystyczne rozwinęło również część swojej komunikacji wokół wulkanu.
Jimmy Buffett skomponował piosenkę i album o tej samej nazwie Volcano , w 1979 roku, w nawiązaniu do Soufrière, wulkanu nieaktywnego w tym czasie.