Sonata K. 104

Sonata K. 104 G- dur - , Allegro , 210  mes. ⋅ K.103 ← K. 104 → K.105 ⋅ L.441 ← L. 442 → L.443 ⋅ str.108 ← str. 109 → str.110 ⋅ F.62 ← F. 63 → F.64 - ⋅ XV 6 ← Wenecja XV 7 → XV 8 ⋅ III 1 ← Parma III 2 → III 3 ⋅ V 20 ← Münster V 21 → V 22 ⋅ 16 ← Lizbona 17 → 18

Sonata K 104 ( M 63 / l 442) w glebie dur jest praca na klawiaturę kompozytora włoskiego Scarlattiego .

Prezentacja

Sonata K. 104 nosi tytuł Toccata w kopiach wiedeńskich i Münster. Jest pełna kontrastów: naprzemiennie młotkowane nuty, ostinato akordów, zaskakujące melodie i skrzyżowania, w których lewa ręka unosi się w górę, opadając cztery oktawy niżej, sprawiając wrażenie, że trzecia ręka pomaga to osiągnąć.

Nuty są tymczasowo wyłączone. Pierwsze takty Sonaty G- dur K. 104 Domenico Scarlattiego.

Rękopisy

Głównym rękopisem jest numer 7 tomu XV Wenecji (1749), skopiowany dla Marii Barbary  ; pozostałe to Parma III 2 , Münster V 21 i Vienna A 15 .

• Parma III 2.

• Wenecja XV 7.

• Wydanie, Londyn 1752.

Tłumacze

Jest to jedna z najmniej granych sonat. Broni ją Carlo Grante (2009, Music & Arts, vol. 2 ); na klawesynie Scotta Rossa ( Erato , 1985), Virginia Black (1986, EMI ), Pietera-Jana Beldera (2000, Brilliant Classics ) i Richarda Lestera (2005, Nimbus , vol. 6 ).

Uwagi i odniesienia

1. Chambure 1985 , str.  184.
2. Coronation 1998 , s.  2425.
3. Kirkpatrick 1982 , str.  463.
4. Victor Tribot Laspière , „  At the Château d'Assas, the foots of Scott Ross and Scarlatti  ” , France Musique ,17 lipca 2018 r(dostęp 18 września 2019 )

Źródła

 : dokument używany jako źródło tego artykułu.

• Ralph Kirkpatrick ( przetłumaczone  z angielskiego przez Dennisa Collinsa ), Domenico Scarlatti , Paris, Lattès , pot.  "Muzyka i muzycy",1982( 1 st  ed. 1953 (w) ), 493  , str. ( OCLC  954954205 , uwaga BnF n o  FRBNF34689181 ). 
•  Alain de Chambure , „  Domenico Scarlatti  : Complete Sonatas - Scott Ross  ”,  Erato  2564-62092-2, 1985  ( OCLC 891183737 ) .
• Guy Sacre , Muzyka na fortepian: słownik kompozytorów i utworów , t.  II (JZ), Paryż, Robert Laffont , pot.  "Książki",1998, 2425  str. ( ISBN  978-2-221-08566-0 ). 

Powiązane artykuły

Toccatas: K 1 , 4 , 12 , 35 , 51 , 78 , 79 , 85 , 141 .

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
• Zasoby muzyczne  :
  • (en)  Międzynarodowy projekt biblioteki partytur muzycznych
• Sonatas K. 103 , K. 104 (autor: Béatrice Martin) i K. 105 (29 marca 2019 roku) na francemusique.fr