| Imię urodzenia | Nehemiah Curtis James |
|---|---|
| Narodziny | Czerwiec 1902 |
| Śmierć | 3 października 1969 (w wieku 67 lat) |
| Podstawowa działalność | Kompozytor , muzyk |
| Gatunek muzyczny | Delta blues |
| Instrumenty | Wokal , gitara , fortepian |
| aktywne lata |
1931 1964–1969 |
| Etykiety | Paramount Records |
Nehemiah Curtis „Skip” James (urodzony w czerwcu 1902 r., Zmarł3 października 1969) Był piosenkarz , gitarzysta , pianista i kompozytor z bluesa amerykańskiego .
Nehemiasz „Skip” James urodził się na plantacji niedaleko Bentonii w stanie Mississippi w r.Czerwiec 1902(dokładna data jest przedmiotem dyskusji). Wychowany na plantacji, wcześnie zainteresował się muzyką i nauczył się gry na gitarze w wieku ośmiu lat. Uczył się również gry na fortepianie w szkole, którą szybko porzucił, grając w barach i wokół kościołów (jego ojciec był pastorem baptystów). Następnie pracował jako robotnik przy budowie dróg i murze, co później zainspirowało jego piosenkę Illinois Blues .
W 1931 roku wziął udział w konkursie bluesowym zorganizowanym przez kupca z Mississippi i był przesłuchiwany przez łowcę talentów HC Speira . Został wysłany do stanu Wisconsin, aby nagrać piosenki dla wytwórni Paramount . Sesje nagranioweLuty 1931są częścią legendy bluesa: w ciągu kilku dni nagrał około 26 piosenek, w tym jestem bardzo zadowolony , a słynny diabeł złapał moją kobietę . Inspiruje się w szczególności istniejącymi utworami, ale przekształca je tak bardzo, że możemy przypisać mu ich autorstwo. Skip James otrzyma tylko czterdzieści dolarów za wszystkie swoje piosenki, ponieważ zbliża się kryzys wywołany krachem na giełdzie , a także fakt, że radio nadaje teraz muzykę za darmo. Następnie decyduje się przestać żyć w bluesie i zostaje pastorem baptystów.
Nie mamy od niego wiadomości przez następne trzydzieści lat. Dopiero w 1964 roku został znaleziony przez młodych fanów bluesa John Fahey , Bill Barth i Henry Vestine w szpitalu w Tunica w stanie Mississippi. Zachęcony do powtórki, wystąpił z Son House na Newport Folk Festival , inicjując to, co potocznie nazywa się odrodzeniem amerykańskiego bluesa . Inspiruje się nim grupy młodych muzyków w Stanach Zjednoczonych ( w szczególności w Canned Heat ), a także w Anglii . Prawa autorskie otrzymane z pokrywą Cream za dnia tak się cieszę , $ 6.000 zapłaci Skip Jamesa szpitala rachunek z rakiem (i kosztów pogrzebu po jego śmierci).
Następnie ponownie nagrał hity z 1931 roku w prawie niezmienionym stylu, pozostawiając wielu wielbicieli zakłopotanych, że nie grał od ponad trzydziestu lat.
Skip James bardzo zainspirował innych amerykańskich bluesmanów, w tym Roberta Johnsona swoim szczególnym stylem gry na gitarze: grał wyłącznie z bardzo dokładnym, szybkim i wyraźnym wybieraniem palcami ( 32-20 blues Johnson to hołd dla 22-20 bluesa Skip Jamesa) używa niezwykłego akordu otwartego: d-moll. Śpiewa głównie głosem głównym. Skip James, któremu częściowo poświęcony jest film The Soul of a Man (2003) Wima Wendersa i Martina Scorsese , schematycznie przeżył dwa wielkie okresy: swój świecki okres bluesowy Diabeł dostał moją kobietę , cyprysowy blues , nostalgię i jego chrześcijański blues okres , z Jezusem jest potężnym dobrym przywódcą , bardziej radosnym.
W 2004 roku Wim Wenders realizuje film The Soul of a man , drugi z serii filmów dokumentalnych poświęconych bluesowi w reżyserii Martina Scorsese, The Blues: muzyczna podróż ( The Blues: muzyczna podróż ). Wenders opowiada o życiu trzech bluesmanów: Blind Willie Johnson , Skip James i JB Lenoir , o życiu Skipa w dwóch odcinkach. Trzydziestominutowa premiera pokazuje fałszywe czarno-białe nagrania archiwalne, przy czym Skip nigdy nie był filmowany przed 1960 rokiem, a rekonstrukcja, w której Skip gra Keith B. Brown . Ta część jest ilustrowana interpretacjami jego dzieł autorstwa Lucindy Williams , Alvina Youngblooda Harta , Bonnie Raitt , Jona Spencera , Becka i Lou Reeda . Wenders następnie maluje portret JB Lenoira. Przejście związane z festiwalem w Newport, na którym wystąpił JB Lenoir, pozwala na powrót do Skip Jamesa, którego również tam na nowo odkryto. Ta część trwa około dwudziestu minut, tym razem z prawdziwym materiałem archiwalnym, w tym wersją I love cherry balls, w której Skip jest otoczony przez Son House i Bukka White . Słuchamy także Cream w jej słynnej okładce „ Cieszę się” , Garland Jeffreys , Eagle Eye Cherry , James Blood Ulmer, a przede wszystkim Cassandra Wilson interpretująca bluesa w Wietnamie . Ta piosenka pokazuje, że Skip James miał silne polityczne sumienie. Mówi w rzeczywistości, że "biedni chłopcy walczą i chowają się w swoich norach / Może zabijają swoich braci, nie wiedząc o tym" ("Biedni chłopcy walczą i chowają się w swoich dziurach / Może zabijają swoich braci, których nie znają" ).