Sion-sur-l'Océan

Sion-sur-l'Océan
Administracja
Kraj	Francja
Region	Kraj Loary
Departament	Vendée
Miasto	Okręg Sables-d'Olonne
Kanton	Kanton Saint-Hilaire-de-Riez
Gmina	Gmina Saint-Hilaire-de-Riez
Kod pocztowy	85270
Demografia
Miły	Sionnais, Sionnaises - Hilairois, Hilairoises
Geografia
Informacje kontaktowe	46 ° 43 ′ 19 ″ północ, 1 ° 56 ′ 39 ″ zachód
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Francja Sion-sur-l'Océan Geolokalizacja na mapie: Francja Sion-sur-l'Océan
Znajomości
Stronie internetowej	Siedziba miasta Saint-Hilaire-de-Riez

Sion-sur-l'Océan to nadmorski kurort ( Sion-sur-Mer do lat trzydziestych XX wieku) położony na Côte de Lumière, który jest administracyjnie częścią miasta Saint-Hilaire-de-Riez w departamencie Vendée i Pays de region La Loire .

Historia

Stworzenie ulicy handlowej Sion to dzieło rodziny Barangerów. W 1871 roku Jean-Marie Baranger, zawodowy żeglarz z wioski Orouet, objął w posiadanie kawałek lądu na wybrzeżu, który obejmuje dziś centrum i sklepy. Później gmina zajęła grunty pod budowę dróg (rue de l'Yser, promenade de la Mer i rue des Estivants). Początkowa ziemia zostanie następnie podzielona na pokolenia. Rodzina Barangerów wystąpi z inicjatywą otwarcia biznesów umożliwiających turystyczny rozwój miejscowości, takich jak restauracje i hotele, ale także bary, sklep spożywczy, fryzjer, sklep z pamiątkami, a także naprawa i sprzedaż rowery. 150 lat później to nadal jego prawnuki prowadzą w wiosce pewne interesy (Hôtel des Touristes, sklep spożywczy, restauracja Le Carré, fryzjerstwo Baranger).

• W 1640 r. W baraku mieszkało kilku celników .
• Od 1858 r. Sadzono tam sosnowy las, aby naprawić piasek i zapobiec powodziom morskim.
• Po 1870 r. Powstały trzy fermy: Haut Pey, Barbotteau w pobliżu starego młyna „Syon” i Grand Bois. W pobliżu wiatraków uprawiano zboża i winorośl .
• W 1871 roku Jean Marie Baranger otworzył Auberge de la Chaumiere na poziomie obecnego deptaka.
• Wioska naprawdę rozwinął się pod koniec XIX -go  wieku pił rybaków wywiązywania się z Saint-Gilles-Croix-de- Vie , blisko do połowu sardynek.
• Pojawieniu się nowej klienteli sprzyjała moda na kąpiele morskie . To pojawienie się nowych mieszkańców, który mieści się w domkach i willach wybudowanych w wydm , został również zachęcani przez kolejowej służby The Bourgneuf - Saint-Gilles-Croix-de-Vie linia otwarta w 1923 roku (3 P.M. z Paryża w czasie 4 godzin dzisiaj), który przecinał Sion-sur-l'Océan, aż do zniesienia go w 1947 roku .
• W 1922 r. Mieszkańcy wiosek Sion, La Touche i Les Boussoleries podpisali petycję z inicjatywy Ferdynanda Barangera, żądając utworzenia szkoły.
• W 1923 roku powstała szkoła publiczna dzięki namowom zastępcy Jeana de Tinguy Du Poueta przy ministerstwie. Jest to pierwsza szkoła publiczna w gminie Saint-Hilaire De Riez, która również była temu przeciwna.
• Tak więc w 1925 roku mała wioska liczyła 900 mieszkańców. Wybudowano nową kaplicę Matki Bożej Łaskawej oraz hotel (Hôtel Frédéric) obok kawiarni. Dom dla wszystkich był w 1903 r. Kasynem, hotelem, a następnie stał się letnim obozem i ostatecznie został kupiony przez władze miasta. Warto wiedzieć, że wszystkie te przedwojenne konstrukcje zostały zbudowane z piasku i kamieni pochodzących z morza, a zatem pełne saletry. Zwłaszcza dom dla wszystkich.
• W 1939 roku Sion-sur-l'Océan miał 300 drugich domów i 7 hoteli, gdy wybuchła II wojna światowa. Na wydmach zbudowano dwa bunkry , jeden nadal widoczny na plaży.

• Dziś miasto nadal zwraca się w stronę turystyki. Ludność jest tam ważna w okresie letnim, nawet jeśli przez cały rok mieszka tam coraz więcej ludzi. Nadmorski kurort oferuje wiele udogodnień przystosowanych do letniego napływu (hipermarket, fryzjer, restauracje, bank) oraz różnorodną ofertę rozrywkową: zajęcia żeglarskie, kręgle i gry laserowe, które są otwarte przez cały rok. Budowa centrum talasoterapii jest w przygotowaniu i powinna ożywić turystykę poza sezonem.

Heraldyka

Blazon  : Azure, żaglówka Gules, pod banderą tego samego, ubranego Argent, żeglująca po morzu Vert, w towarzystwie złowrogiego wodza dwóch pustych serc, splecionych, ukoronowanych i przekroczonych Gules.

Geografia

Sion znajduje się na wybrzeżu, na granicy oceanu, plaży, wydmy, lasów i skalistej półki i znajduje się na zachodnim krańcu tego, co było Ile de Riez. Ziemie położone między Saint-Hilaire-de Riez i Sion to: Terre-Fort, co oznacza silną ziemię, skały.

W nadmorskim kurorcie znajdują się trzy plaże (les Bussoleries, mała plaża i duża plaża) oraz kilka zatoczek widocznych podczas odpływu. Główna plaża składa się z drobnego piasku i rozciąga się na ponad 10 km (ciągnąc się dalej na plaży Demoiselles do Saint-Jean-de-Monts). Ścieżka dla pieszych na wydmach między morzem a lasem przebiega 9 km do Saint-Jean-de-Monts.

Główną plażę otaczają białe wydmy wykonane z drobnego piasku, które szybko ustępują miejsca płaskiej szarej wydmie porośniętej różnymi roślinami ( nieśmiertelnik , winorośl , różyczka , rozchodnik itp.).

Za wydmami las Sion rozciąga się na ponad 500 hektarach lasu, na którym wytyczono liczne szlaki turystyczne. Las był kiedyś usiany kempingami, a zwłaszcza obozami wakacyjnymi. Kolonie te były w większości zakładami zarządzanymi przez „czerwone komuny” paryskich przedmieść. Obecnie nadal działają 3 lub 4, niektóre „ślady” dawnych zabudowań są nadal widoczne w lesie. Na szczycie jednej z wydm wzniesiono pomnik ku czci kolejarzy Zachodu, którzy zginęli za Francję w czasie wojny 39-45. Ten las cyprysów, sosen morskich i dębów ostrolistnych porasta liczne wydmy, nadając mu pagórkowaty charakter. Dolina ta umożliwiła rozwój punktów widokowych z tablicami orientacyjnymi z widokiem na lasy.

Skalista półka Sion jest również przystosowana do spacerów i ma kilka niezwykłych miejsc, takich jak „les 5 pineaux” i „le trou du diable”. W przeciwieństwie do lasu, ta część wybrzeża jest zurbanizowana i budowana jest z przedwojennych willi i nowocześniejszych domów oraz budowli z lat 70. / 80.

Bardzo popularny ze względu na panoramiczny widok na zatokę Sion, w tej części miasta ceny nieruchomości są najwyższe. Obszar wsi przechodzi poważną przemianę wraz z rozwojem dużego projektu infrastrukturalnego na skalę miejską: talasoterapii.

Sion-sur-l'Océan znajduje się naprzeciwko wyspy Yeu, której wybrzeże widać mniej więcej na horyzoncie w zależności od wilgotności powietrza. W nocy widoczne są dwie latarnie morskie wyspy Yeu. Na północ od Sion widoczna jest także „panorama” miasta Saint-Jean-de-Monts.

Osobowość związana z kurortem

• Julien Gracq był właścicielem mieszkania w Sion (przy rue des Estivants 22); jego balkon, który porównywał w swoich pismach do trapu liniowca, pozwalał mu przebywać tak długo, jak chciał, w tete-a-tete z morzem. Mały ogródek graniczący ze ścieżką przybrzeżną, przy promenadzie Jean Yole , składa mu hołd, a na grawerowanej tabliczce znajduje się obrazkowy fragment poetycki:

„Nic nie równa się wczesnym rankiem świeżości wypłukanej z płaskowyżów podczas odpływu, podzielonej, rozerwanej szerokimi ramionami czystej wody, w której porusza się i wiruje zapach świtu świata: woda i noc w tym samym czasie się wycofują , przez kilka chwil żyje w nas nowy i nieznany oddech… ”- Julien Gracq, Lettrines 2

Dziedzictwo i kultura

Stowarzyszenie La Livarde

Stowarzyszenie „La Livarde”, mające na celu ochronę morskiego dziedzictwa Sionu, regularnie wystawia eksponaty. Żaglówka „La Biche” o długości około 5 m, na której znajdowało się trzech mężczyzn wyruszających nocą na połów krewetek.

Od 1988 r. W każdy poniedziałek wielkanocny stowarzyszenie „Rajd Turystyczny Corniche Vendéenne” organizuje zlot zabytkowych samochodów (przed 1987 r.), Który jedzie drogą na Corniche i zatrzymuje się na postój w Sion on the Ocean.

Sport

Można tam uprawiać wiele sportów wodnych, a także jeździć konno. Zatoka Sion jest regularnie odwiedzana przez windsurferów, kajaków, surferów i kitesurferów.

Turystyka

Środowisko sprzyjające spacerom, koniom, kajakom czy rowerom.

Bardzo rozwinęły się możliwości wyżywienia i zakwaterowania.

Okręg Sion uczynił miasto Saint-Hilaire-de-Riez jednym z najbardziej turystycznych miast w Vendée . Pomiędzy morzem, lasem i wydmami Sion-sur-l'Océan zachowało swoją duszę i urok autentycznego małego portu rybackiego z przeszłości.

Każdego lata fajerwerki wystrzeliwane z morza przyciągają tysiące ludzi (50 000 w 2016 roku).

Gospodarka

• „czerwone algi” i „niebieskie złoto”

Zatoka Sion produkuje w dużych ilościach krasnorost Soliera Cordalis. Te wodorosty, zwane w dialekcie „ wodorostami ”, od dawna postrzegane są jako nieszczęście, ponieważ ich pojawienie się na plaży mogłoby utrudnić atrakcyjność turystyczną plaży. Jego rozkład powoduje w szczególności charakterystyczny zapach zmuszający ratusz do działania w celu oczyszczenia plaży. Stali bywalcy mówią, że pachnie jodem ... Niemniej jednak pewna liczba „miejscowych” używała tych wodorostów do wzbogacania gleby pól i ogrodów warzywnych (patrz artykuł zbiór wodorostów ).

Z pomocą rady regionalnej Pays de la Loire organizowana jest eksploatacja przemysłowa tych alg. Bretońska firma Olmix zakłada w mieście pilotażową fabrykę, która ma przetwarzać te algi na pokarm dla zwierząt.

Szacuje się, że u wybrzeży Sionu znajduje się 100 000 ton glonów.

• Wędkowanie pieszo lub łodzią.

W skałach Syjonu uprawia się połowy z brzegu. Są tam krewetki, grzbiety (currypiny), pąkle, kraby pająki i barwinki (obszar znany Syjonistom i Hilairianom).

W sieci lub na sznurze na rajdy łowi się również sztabki, kongery, a czasem podeszwy. Niektórzy praktykują łowienie brązowych krewetek w zatoce.

Łodzie w zatoce Sion przypływają wiosną i odpływają jesienią. Rybacy amatorzy zakładają na morzu pułapki lub sieci (połowy regulowane).

Powiązany artykuł

• Saint-Hilaire-de-Riez

Galeria

• Duża plaża Sion-sur-l'Océan (Chemin Yann Duprat, Saint-Hilaire-de-Riez ).

• Port Sion-sur-l'Océan.