Simon segal

Simon segal
Narodziny 3 października 1898
Flaga Rosji.svg Białystok
Śmierć 2 sierpnia 1969Arcachon
Flaga Francji.svg
Narodowości Francuski
polski
Czynność malarstwo , ilustracja ,
gobelin , litografia ,
mozaika
Ruch Ekspresjonizm

Simon Segal ( Białystok ,3 października 1898- Arcachon ,2 sierpnia 1969) to rosyjski żydowski malarz figuratywny ze Szkoły Paryskiej , który przybył do Francji w 1925 roku i naturalizował się w 1949 roku .

Przed wojną mieszkał w Tulonie , następnie w Normandii i Paryżu . Portrecista, malarz zwierząt, Segal był także malarzem pejzaży i pejzaży morskich, ilustratorem i mozaistą. Jego nieliczne dzieło, charakteryzujące się liryzmem, surowym, syntetycznym i ekspresyjnym stylem, osiągnęło kulminację w tak zwanym okresie „de la Hague  ” ( 1946 - 1953 ).

Biografia

Pochodzący z zamożnej rodziny z Białegostoku Simon Segal przeniósł się do Berlina w 1918 roku po ukończeniu studiów inżynierskich. Publikował tam ilustracje w magazynie rosyjskiej diaspory Społoczi . Do Francji przybył w 1925 r. , Gdzie prowadził niepewne życie, kolejno jako bibliotekarz, pracownik fabryki Citroëna, a następnie stylista Paula Poireta . W Tulonie , w 1926 roku, spotkał swojego patrona, marszanda Bruno Bassano. W 1935 roku wrócił do Paryża i zorganizował tam swoją pierwszą wystawę w galerii Billiet-Worms. Całość, choć wówczas zupełnie nieznana, kupił amerykański kolekcjoner Frank Altschul .

W czasie wojny schronił się w Aubusson ( Orne ), w okupowanej części Francji, po tym, jak nie wstąpił do wojska.

W 1946 r. Osiadł w Jobourg , wiosce niedaleko Cherbourga w Normandii , gdzie cieszył się bardzo owocnym okresem. W 1953 powrócił do Paryża i zorganizował kilka wystaw swoich prac.

W 1957 roku zilustrował Biblię (wydania Labergerie), aw 1968 roku Apokalipsę według Saint Jean (wzór Michela Kieffera; wydanie Les Bibliophiles de France ).

Kiedy zmarł, jego przyjaciel, doktor Pierre Osenat, pochował go w Arcachon .

Muzeum

W kaplicy klasztoru urszulanek w Aups w Var mieści się muzeum sztuki współczesnej Simona Segala, w którym znajduje się 280 obrazów, w tym 175 z École de Paris (dar Bruno Bassano).

Wystawy

Za życia artysty

Pośmiertny

Uwagi i odniesienia

  1. zwanych „dwór”, cystersów klasztor XI th do XII p  wieku przywrócono kolejno Augustianom, Urszulanek i Trynitarian.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne