| Sędzia Volksgerichtshof |
|---|
| Narodziny |
11 grudnia 1880 Bralęcin ( w ) |
|---|---|
| Śmierć |
13 lutego 1946(65 lat) Kiel |
| Narodowość | Niemiecki |
| Wierność | Trzecia Rzesza |
| Zajęcia | Sędzia wojskowy |
| Partia polityczna | Narodowosocjalistyczna Partia Robotników Niemieckich |
|---|---|
| Członkiem | Schutzstaffel |
| Uzbrojony | Waffen-SS |
| Stopień wojskowy | Obergruppenführer |
| Konflikt | Pierwsza wojna światowa |
Siegfried Taubert , urodzony 11 grudnia 1880 r. W Brallentin w województwie pomorskim, zmarł 13 lutego 1946 r. W Kilonii, jest kierownikiem administracji zamku Wewelsburg i mieszczącej się tam szkoły SS Haus Wewelsburg oraz SS- Obergruppenführer , generał Waffen-SS i generał policji w III Rzeszy .
Siegfried Taubert urodził się 11 grudnia 1880 roku w Brallentin, był dziewiątym dzieckiem pastora protestanckiego. Kształcił się w SchillerRealgymnasium w Szczecinie , rozpoczął karierę wojskową i był pierwszym podporucznikiem w pułku piechoty księcia Ferdynanda Brunszwiku 57 w Wesel w Westfalii . Jego małżeństwo z holenderskim Arnoldine Johanna Juta 5 maja 1904 roku, urodziła troje dzieci, w tym Ilse, który w 1926 roku ożenił się z głową przyszłości Niemieckiego Czerwonego Krzyża , Ernst-Robert Grawitz .
W latach 1914-1918 był oficerem zawodowym podczas I wojny światowej. W listopadzie 1919 r. Opuścił armię w stopniu majora . W latach 1921–1924 Taubert był dyrektorem generalnym Federacji Landów Pomorskich oraz przewodniczącym stowarzyszenia kombatantów Stahlhelm w powiecie Greifenhagen. W sierpniu 1925 r. Sprzedał swój majątek w dzielnicy Greifenhagen, który nabył po zakończeniu wojny, a od 1925 r. Pracował jako kierownik sprzedaży w fabryce fortepianów w Berlinie . Od początku września 1929 r. Do początku października 1931 r. Pracował jako pracownik ubezpieczeniowy w Schweizerische Lebensversicherungs- und Rentenanstalt w Berlinie, a następnie został bezrobotny.
Taubert był zaangażowany politycznie i wstąpił do Narodowo-Socjalistycznej Partii Robotników Niemieckich (NSDAP) w 1931 roku, a także do Schutzstaffel (SS). Podlega jako SS-Führer do Kurta Daluege i otrzymuje awans na SS-Oberführer. W latach 1935–1938 był szefem sztabu w głównym biurze SD pod dowództwem Reinharda Heydricha, a 13 września 1936 r. Został awansowany do stopnia brygady SS. Od 1938 do 1945 r. Był przedostatnim kapitanem zamku Wewelsburg. po Manfredzie von Knobelsdorffie, a także ławnik w Volksgerichtshof . W 1943 r. Został SS-Obergruppenführerem i generałem Waffen-SS. 31 marca 1945 r. Uciekł z Wewelsburga, aby schronić się w Szlezwiku-Holsztynie. Zmarł w Kilonii w 1946 roku.