Oblężenie Saint-Jean-d'Acre (1291)

Oblężenie Saint-Jean-d'Acre Marszałek Matthieu de Clermont podczas oblężenia Akki
(malowanie przez Dominique Papety (1815-1849), hale krucjat w Wersalu ) Ogólne informacje

Przestarzały	z 5 kwietnia do 28 maja 1291
Miejsce	Saint-Jean-d'Acre
Wynik	Decydujące zwycięstwo muzułmanów Zdobycie miasta przez mameluków

Wojujący

Templariusze Królestwa Jerozolimskiego Szpitalnicy

Sułtanat Mameluków

Dowódcy

Guillaume de Beaujeu † Jean de Villiers

Al-Aszraf Khalil

Zaangażowane siły

700 rycerzy 1300 sierżantów 14 000 piechoty

60 000 kawalerii 160 000 piechoty

Krucjaty

Bitwy

Upadek łacińskich państw Wschodu

• Krak des Chevaliers
• Trypolis ( 2 II )
• Trypolis ( 3 ul )
• Saint-Jean-d'Acre
• Ruad

Współrzędne 32 ° 56 północ, 35 ° 05 ′ wschód Geolokalizacja na mapie: Bliski Wschód

Oblężenie Saint-Jean-d'Acre

Geolokalizacja na mapie: Izrael

Oblężenie Saint-Jean-d'Acre

Oblężenie Saint-Jean-d'Acre jest oblężenie wojskowa wydana w 1291 roku, w wyniku której zdobyciu miasta przez mamelukami i koniec Królestwa Jerozolimskiego . Wydarzenie to, oznaczające utratę ostatnich pozycji łacińskich na Wschodzie, jest często uważane przez historyków za zakończenie okresu średniowiecznych wypraw krzyżowych .

Niepewny pokój

Korzystając z niezgody między różnymi frakcjami miasta Trypolis , mamelucki sułtan Qala'ûn podbił miasto Trypolis na28 kwietnia 1289.

Henryk II , król Cypru i Jerozolimy , zdołał jednak wynegocjowaćMarzec 1289 dziesięcioletni rozejm z Qala'ûn, ale on umiera dnia 6 grudnia 1290. Jego syn Al-Ashraf Khalil zamierza wykorzystać najmniejszy pretekst do wznowienia działań wojennych. Stare królestwo Jerozolimy składało się wówczas z miast Saint-Jean-d'Acre , Bejrutu , Tyru , Saidy i twierdzy Hatlith.

Popularna krucjata Włochów

Następnie do Saint-Jean-d'Acre przybywa krucjata nie walczących pielgrzymów. Bez żadnego doświadczenia militarnego pielgrzymi ci wyobrażają sobie, że ich dobra wola wystarczyłaby do odzyskania Jerozolimy . Nie znając sytuacji politycznej w Ziemi Świętej , oskarżają łacinników ze Wschodu o uspokajanie muzułmanów, nie wahając się zakwalifikować ich jako zdrajców sprawy chrześcijańskiej. Odrzucają zasadę rozejmu. Ze względów bezpieczeństwa nie wolno im opuszczać miasta.

Podejmują działania od 13 marca 1291, masakrując muzułmańskich chłopów, którzy przybyli do miasta, by sprzedawać swoje produkty. Nie poprzestają na tej pierwszej masakrze. Najeżdżają bazar i mordują rzekomych muzułmańskich kupców.

Oszołomieni konsulowie miasta i wielcy mistrzowie rozkazów wojskowych woleli bezpośrednio ostrzec sułtana Al-Aszrafa, który zażądał ukarania winowajców. Tylko Guillaume de Beaujeu , Wielki Mistrz z Zakonu Świątyni, opowiada się za realizacją przestępców. Pozostali członkowie rady Saint-Jean-d'Acre są przekonani, że sułtan zadowoli się przeprosinami. Co więcej, ci ostatni nie wierzą w wypowiedzenie wojny mamelukom, myśląc, że to tylko kwestia gróźb. Dlatego ambasadorowie są wysyłani z prezentami, aby go nakłonić, ale są wtrącani do więzienia przez Al-Ashrafa.

Oblężenie miasta

Sultan Al-Ashraf przybywa przed Saint-Jean-d'Acre on 5 kwietnia 1291 ri natychmiast rozpoczyna oblężenie. Oprócz armii liczącej 220 000 żołnierzy posiada wiele machin oblężniczych. Miasto zamieszkuje od 30 000 do 40 000 mieszkańców, w tym 16 000 żołnierzy.

Sułtan ma swoje cztery olbrzymie katapulty umieszczone w strategicznych miejscach, w obliczu najważniejszego wieże obronne miasta, a mangons i balist w przerwach. ten15 kwietnia, Guillaume de Beaujeu próbuje wyjście na czele templariuszy . Zaskakują placówki, ale ich konie potykają się o liny, a muzułmanie zbierają się razem. Templariuszom trudno jest wrócić do miasta, a ich próba podpalenia jednej z katapult nie powiodła się. Kilka dni później ponownie podjęli operację, ale bez powodzenia.

ten 4 maja, król Henryk II wysiada na ląd w Saint-Jean-d'Acre z 200 rycerzami, 500 piechotą i zapasami w ilości. Odwaga oblężonych rośnie, a Henryk II jako król Jerozolimy próbuje rozprawić się z sułtanem: ten domaga się czystej i prostej kapitulacji miasta i daje ocalone życie mieszkańcom. ten7 majaHenri wraca na Cypr, zostawiając tam swoją armię.

Nasila się bombardowanie miasta przez maszyny mameluków, a pod głównymi wieżami niewolnicy kopią miny. ten15 maja, część Tour Neuve upadła. Guillaume de Beaujeu zbudował drewnianą wieżę (lub kota ), aby wypełnić lukę, ale udało się to tylko częściowo. Sztorm na morzu uniemożliwia ewakuację kobiet i dzieci drogą morską.Nieliczne statki, które już odpłynęły, są zmuszone do powrotu, by schronić się w porcie. piątek18 maja 1291o świcie muzułmanie rozpoczynają szturm. Z łatwością zdobywają przyczółek w Nowej Wieży, a następnie dzielą się na dwie grupy, aby przejąć obszar między dwoma ogrodzeniami i zbombardować oblężonych greckimi ogniami i strzałami.

Guillaume de Beaujeu , Wielki Mistrz Świątyni i Jean de Villiers , Wielki Mistrz Zakonu Szpitalników, długo rywalizujący i pojednani w godzinie niebezpieczeństwa, bronią najbardziej zagrożonego punktu, Porte Saint-Antoine. Trafiony strzałą w pachę Guillaume wycofał się z walki. Krzyżowcy krzyczą do niego: „Boże, panie, nie odchodź, bo miasto wkrótce zginie!” », na co odpowiada Guillaume« Panie, już nie mogę, bo jestem martwy, zobaczcie cios. Został zabrany do Dowództwa Świątyni, gdzie zmarł kilka godzin później. Jean de Villiers, również ciężko ranny, został przetransportowany statkiem na Cypr. Mamelucy następnie zdobywają bramę Saint-Antoine i wdzierają się do miasta, masakrując mieszkańców. Niektórzy próbują uciec na statkach, niektóre z nich, przeładowane, toną.

Dziesięć tysięcy mieszkańców mogło schronić się w Krypcie Akki, cytadeli templariuszy, która wciąż stoi i której obronę zapewniają Thibaud Gaudin i Pierre de Sevry , marszałek świątyni. Ta cytadela wychodzi na morze, a ocaleni mogą wyruszyć, by schronić się na Cyprze . Cytadela przez dziesięć dni opierała się nieustannym bombardowaniom, zanim z kolei uległa28 maja.

Konsekwencje

Ten podbój oznacza koniec frankońskiej obecności w Ziemi Świętej . Rzeczywiście, komornik Tyru i jego garnizon wkrótce po ewakuacji tej twierdzy, jednej z najlepiej ufortyfikowanych w Ziemi Świętej w oczach chrześcijan. Nowy wielki mistrz templariuszy, Thibaud Gaudin , a także templariusze wycofali się na Sydon . Jego ludność jest ewakuowana, a Thibaud wyjeżdża na Cypr, twierdząc, że szuka posiłków, ale nie wraca. Sydon jest zajęty14 lipca. Polegając na obietnicach pokoju sułtana, mieszkańcy Bejrutu otworzyli przed nim drzwi21 lipca i wprowadzono system ankiet, a tylko templariusze z komandorii powieszono wysoko i nisko.

3 i14 sierpniaNastępnie twierdze Tortose i Château-Pèlerin zostały ewakuowane bez walki. Tylko dwa miasta w Ziemi Świętej pozostają chrześcijańskie: wysepka Arouad , na południe od Tortose, jest w posiadaniu templariuszy, oraz miasto Gibelet , powierzone panu Pierre'owi Embriaco, przyjacielowi sułtana. Ten ostatni zwrócił mu go w 1289 r. po odebraniu go hrabiemu Trypolisu . Te dwa porty zostały opuszczone w 1302.

Uwagi

1. Régine Pernoud podaje datę13 maja 1290, który pojawia się jednak bardzo wcześnie. Nie rozumiemy, dlaczego sułtan tak długo czekał z przejściem do ofensywy. Być może doszło do pierwszej masakry13 marca 1290i druga masakra na początku 1291 r., kiedy to krzyżująca się ludność zaatakowała również kupców.
2. Zmasakrowano także bizantyjskich kupców, których brody sprawiały, że uchodzili za muzułmanów.

Bibliografia

1. Daunou, Émeric-David, Lajard, Le Clerc, Fauriel 1842 , s.  83
2. Grousset 1936 , str.  733
3. Maalouf 1983 , s.  291
4. Pernoud 1990 , s.  253
5. Grousset 1936 , s.  733-4
6. Maaloufa 1983 , str.  292
7. Pernoud 1990 , s.  253-4
8. Grousset 1936 , s.  734-5
9. Grousset 1936 , s.  736-7
10. Grousset 1936 , s.  736-740
11. Grousset 1936 , s.  740
12. Pernoud 1990 , s.  254
13. Grousset 1936 , str.  740-3
14. Maalouf 1983 , s.  294
15. Grousset 1936 , s.  745-6
16. Pernoud 1990 , s.  255
17. Grousset 1936 , str.  746-7
18. Riley-Smith 1996 , s.  114

Źródła

• Daunou , Émeric-David , Félix Lajard , Paulin Paris , Victor Le Clerc i Fauriel , Histoire littéraire de la France: praca rozpoczęta przez zakonników benedyktyńskich ze Zgromadzenia św. Maur i kontynuowana przez członków Instytutu (Académie des Inscriptions i Belles- Litery) , t.  20, Paryż, Imprimerie nationale (Firmin Didot frères, Treuttel i Wurtz),1842( przeczytaj online )
• René Grousset , Historia wypraw krzyżowych i frankońskiego Królestwa Jerozolimy - III . 1188-1291 anarchia frankońska , Paryż, Perrin,1936( przedruk  2006), 902  s.
• Amin Maalouf , Krucjaty widziane przez Arabów , czytam,1983( ISBN  978-2-290-11916-7 )
• Régine Pernoud , Kobieta w czasach wypraw krzyżowych , Paryż, Pocket Book,1990, 404  s. ( ISBN  2-253-06152-2 )
• Jonathan Riley-Smith, Atlas des Croisades , Paryż, Edition Autrement, coll.  „Atlas/Wspomnienia”,1996( przedruk  1996), 192  s. ( ISBN  2-86260-553-0 )

Załączniki

Bibliografia

• Georges Bordonove , Krucjaty i Królestwo Jerozolimskie , Paryż, Pigmalion,1992( przedruk  2002) ( ISBN  2-85704-766-5 )
• André Clot , Egipt Mameluków: Imperium Niewolników 1250-1517 , Paryż, Perrin ,1999, 480  pkt. ( ISBN  978-2-262-03045-2 )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne