Wielki Mistrz Zakonu Świątyni | |
---|---|
1291-1292 | |
Guillaume de Beaujeu Jacques de Molay |
Narodziny |
1229 Blois |
---|---|
Śmierć | 16 kwietnia 1292 |
Czynność | templariusz |
Religia | katolicyzm |
---|---|
Konflikt | Oblężenie Saint-Jean-d'Acre |
Thibaud Gaudin , przydomek „mnich Gaudin” był 22 nd mistrz Zakonu Świątyni . Wielki Komandor świątyni w czasie Guillaume de Beaujeu za śmierć , objął dowództwo wojsk pozostałych przy oblężeniu z Akki w 1291 roku i udał się do Sydonu . Wraz z resztkami braci templariuszy udał się do zamku Sagette, gdzie został wybrany mistrzem zakonu wPaździernik 1291. Jego nauczanie było raczej krótkie, ponieważ został już zastąpiony przez Jacquesa de Molay the20 kwietnia 1292. Prawdopodobnie umarł dalej16 kwietnia 1292.
Thibaud Gaudin pochodzi ze szlacheckiej rodziny z Chartres lub Blois . Niewiele wiadomo o jego życiu, zanim został templariuszem. Nie wiemy nawet, kiedy wstąpił do zakonu. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z 1260 roku, kiedy został wzięty do niewoli podczas wyprawy do Tyberiady . W 1279 został mianowany Komendantem Ziemi Jerozolimskiej, czwartym najwyższym urzędem w zakonie. W 1291 r. Potarł ramiona z Guillaume de Beaujeu i bronił wraz z nim miasta Saint-Jean-d'Acre podczas oblężenia miasta przez wojska Al-Ashraf Khalil . Kiedy zmarł Guillaume de Beaujeu18 maja, zostało tylko pięćset osób do obrony miasta. Pierre de Sevry i on są odpowiedzialni za nadzorowanie obrony Acre. Akceptują kapitulację i pozwalają oddziałowi muzułmańskich jeźdźców wejść do ogrodzenia; ale te atakują kobiety, co prowadzi obu mężczyzn do wypychania jeźdźców z miasta. Pierre de Sevry decyduje się bronić miasta, podczas gdy Thibaud Gaudin zdobywa Sydon drogą morską dzięki skarbowi Świątyni. Następnie broni tego ostatniego ze swoimi żołnierzami, aż do przybycia emira al-Shujâ'i, gdzie mieszkańcy uciekają z fortecy, aby udać się na Cypr, gdzie znajdują się już szpitalnicy . Limassol staje się siedzibą dwóch zakonów. Sydon padł na muzułmanów dalej14 lipca. Pozostałe posiadłości Franków ustępowały jeden po drugim, a na początku sierpnia w rękach templariuszy pozostały tylko dwa miejsca. Wszyscy templariusze wycofali się na Cypr i wysepkę Ruad, na południe od Tortose , które pozostawali w ich posiadaniu do 1303 roku.
Został mianowany mistrzem porządku Świątyni w r Październik 1291, podczas gdy Jacques de Molay zostaje marszałkiem, zastępując Pierre de Sevry , który zginął w obronie Acre. Podejmuje reorganizację templariuszy, podważanych przez ich kolejne porażki. Musi także zapewnić obronę Królestwa Małej Armenii , otoczonego przez Seldżuków , oraz wyspy Cypru, okupowanej przez rzesze uchodźców. Zmarł jednak wiosną 1292 roku, być może po tym, jak przed śmiercią zrezygnował ze stanowiska wielkiego mistrza. Ciężkie warunki życia, które znał w poprzednich miesiącach, musiały go męczyć i mogły wywołać nudności. Został pochowany w kaplicy templariuszy w Limassol. Pozostawia niedokończone projekty, które trafiają do jego następcy, Jacquesa de Molay.
Herbarz mistrzów Zakonu Świątyni napisany przez Bernarda Marillier daje identyczny herb Przez czerwony emalia zamiast Lazur do tarczy.