Narodziny |
30 listopada 1177 Kioto |
---|---|
Śmierć |
24 grudnia 1247(w wieku 70 lat) Q18460218 |
Imię w języku ojczystym | 証 空 |
Rodzina | Murakami-Genji ( d ) |
Religia | Jōdo shū |
---|---|
Mistrz | Hōnen |
Shōkū (証 空 ) (30 listopada 1177 - 24 grudnia 1247), czasami nazywany西山( Seizan ), jest uczniem Hōnena , założyciela buddyjskiej sekty jōdo-shū . Shōkū zastąpił później innego wyznawcę Hōnena, Jōhena jako głowę starożytnej świątyni buddyjskiej Shingon , Eikandō , założył oddzielną gałąź Jōdo-shū, zwaną gałęzią Seizan (od jego zastępczej nazwy) i zakończył przejście Eikandō z shingona świątyni do świątyni jōdo shū.
Według biografii świątyni Shōkū urodził się w szlacheckiej rodzinie, ale w wieku 14 lat zainteresował się buddyzmem. Według legendy jego matka stoi przed słynnym mostem, aby usłyszeć o swoim losie. W tym momencie mnich zaczyna intonować Sutrę Lotosu i przekonuje ją, że musi zostać księdzem. Od tego dnia Shōkū uczył się u Hōnena przez 23 lata. Później stał się uczniem Jōhen który niedawno przeniósł się z dala od shingon wierze objąć Jodo-Shu wiary , a następnie konwertowane Eikan zrobienia . Później Shōkū zostaje głową tej świątyni i przekształca ją całkowicie w świątynię jōdo shū i zakłada gałąź Seizan .
Po śmierci Honena Shoku studiował również ezoteryczne nauki Tendai i Shingon, koncentrując się na naukach i praktykach buddyzmu w Czystej Krainie . Na zaproszenie arcykapłana świątyni Taima-dera pisze szczegółowy komentarz do Mandali Taima .
Biografia świątyni wspomina, że Shōkū jest bardzo zaangażowany w swoje studia i praktykę i recytuje Nembutsu do 60 000 razy dziennie, oprócz innych praktyk ascetycznych. Shōkū odnosi się do swojej praktyki nembutsu jako Shiraki no Nembutsu , co oznacza, że po dokładnym przestudiowaniu sutr i zaangażowaniu się w inne praktyki buddyjskie, wierzący musi z całego serca recytować nembutsu . To echo słów Hōnena, że trzeba studiować nauki buddyjskie, ale powrócić do pokornego ja, aby zostać zbawionym przez Buddę Amidę .
Takie podejście do buddyzmu Czystej Krainy zyskało przychylność uznanych sekt Tendai, dlatego Shōkū był jednym z nielicznych wyznawców Hōnena, który nie został wygnany ani stracony w 1227 roku podczas prześladowań w Karoku.