Shiv'ah

Shiv'ah ( hebr. שבעה od „siedem” lub Sziwa lub Chivah w tradycyjnej francuskiej pisowni) to nazwa okresu żałoby obserwowanego w judaizmie przez siedem kategorii ludzi w ciągu tygodnia siedmiu dni od daty śmierci lub pochówku osoba, z którą te osoby są spokrewnione w pierwszym stopniu, gdzie podlegają innym zasadom łamiącym ich codzienne życie.

Długość siedmiu dni „opiera się w szczególności na biblijnym epizodzie, w którym Józef opłakiwał śmierć swego ojca przez siedem dni ( Rdz 10)”. W judaizmie liczba ta „reprezentuje koncepcję spełnienia na tym świecie, ponieważ jeden był siedmioma dniami stworzenia”.

Powiązane z pierwszym stopniem

To jest o :

osoby zaginionej.

Zasady Shiv'ah

Istnieje wiele zasad dotyczących Shiv'ah, które powodują ogromne zakłócenia w codziennej rutynie. Ich celem jest z jednej strony uhonorowanie zmarłego, z drugiej zaś umożliwienie pogrążonym w żałobie przeżycia traumy we wszystkich wymiarach, aby pomóc im przezwyciężyć tę stratę.

Na pogrzebie , w pobliżu serca, na wierzchniej szacie noszonej przez pogrążonych w żałobie pierwszego stopnia , robiona jest łza ( Qeri'ah , קריעה), która nie jest naprawiana podczas trwania Shiv'ah i materialnie symbolizuje utratę i smutek. Alternatywą dla nieortodoksyjnych Żydów lub Żydów reformowanych jest przypięcie czarnej wstążki, podartej i noszonej przez cały okres.

Wychodząc z cmentarza i przed wejściem do domu żałoby wszyscy obecni przystępują do ablucji rąk.

Po powrocie z pogrzebu krewni pierwszego stopnia przyjmują status „ Avelim ” i są dotknięci. Status ten trwa siedem dni (jeśli pogrążony w żałobie wraca do domu przed zachodem słońca, ten dzień jest uważany za pierwszy z siedmiu dni), podczas których pogrążeni w żałobie członkowie rodziny gromadzą się, aby mieszkać razem w domu Shiv. zmarłego (ponieważ jest powiedziane: „Tam, gdzie człowiek mieszkał, jego duch nadal tam mieszka”) lub jednego z żałobników pierwszego stopnia.

Tam pogrążeni w żałobie siadają na niskich krzesłach, aby spożyć „posiłek kondolencyjny”, który inauguruje ich tydzień odosobnienia, który rodzina, sąsiedzi lub społeczność są im to winni, aby pokazać im, jak silne jest pragnienie. pociesz ich.

Zwyczajowo przykrywa się lustra w domu żałoby w czasie Shiv'ah, ponieważ osoba pogrążona w żałobie ignoruje „swój wygląd fizyczny i wszystkie błahostki, aby skoncentrować się na tym, co istotne, czyli na jego duszy…” Zasłaniając lustra, symbolizujemy jego dystans od oczu społeczeństwa ”.

Shiva candle.png

Pali się tam pamiątkowa świeca, która musi palić się w dzień iw nocy przez cały tydzień. W istocie „knot świecy i płomień porównuje się (…) z ciałem i duszą, jak również z trwałą więzią, która je łączy. Gdy dusza usiłuje wznieść się ku temu, co dobre i sprawiedliwe, płomień również unosi się, płonąc ku niebu ”. Kontemplacja tego przypomina nam, że dusza zmarłego, który właśnie umarł, jest wieczna.

Osoby dotknięte chorobą nie są już związane pozytywnymi przykazaniami judaizmu. Następujące czynności są zabronione:

Te zmiany w codziennym życiu pogrążonych w żałobie podczas Shiv'ah symbolizują jego upadek i dość wiernie odzwierciedlają jego anhedoniczny i zdemotywowany stan umysłu , pozostający w tej żałobie przez tydzień.

Podczas Shiv'ah chorzy przyjmują innych członków rodziny i gości, spędzając te dni siedząc na podłodze lub na niewygodnie niskich krzesłach, płacząc i wspominając swoją śmierć: trzy dni na opłakiwanie go, cztery dni na opłakiwanie. Pamiętaj o jego zasługach w ten świat.

Szabat i dni świąteczne

Ponieważ Sziwa trwa tydzień, dlatego obowiązkowe jest, aby w nim zawrzeć Szabat . W Szabat Sziwa trwa, ale w bardziej prywatny sposób, usuwając zewnętrzne znaki z szacunku dla świętego dnia: osieroceni mogą nosić czyste ubrania, skórzane buty, spożywać mięso i wino oraz zajmować swój własny pokój. synagoga. Jednak nadal nie może się kąpać, czytać Tory ani odbywać stosunków małżeńskich.
Ponadto, jeśli śmierć nastąpi w szabat, pochówek odkłada się na niedzielę, a także początek żałoby.

W przeciwieństwie do Szabatu, wejście żydowskiego święta kończy okres żałoby po Sziwie: jeśli ktoś umiera i zostaje pochowany przed Rosz ha-Szana , Jom Kipur , Sukkot , Pesach lub Szawuot , wejście na święto kładzie kres temu pierwszemu okres żałoby, jakby pogrążeni w żałobie uszanowali siedem dni Shiv'aht. Jednak dozwolone jest dokonywanie pewnych dyskretnych manifestacji: na przykład osoby pogrążone w żałobie nie będą nosić bieli w święto Paschy. Jeśli pochówek odbywa się w święto żydowskie, początek żałoby czeka na koniec tego święta. W społecznościach diaspory , gdzie ostatni dzień festiwalu jest dodatkowym drugim dniem Jom Tov , ten dzień liczy się jako pierwszy dzień Sziwy, nawet jeśli żałoba publiczna nie rozpocznie się przed końcem Jom Tov .

„ Chanuka , Purim i Chol Hamoed nie są uważane za dni świętowania. Z drugiej strony mają równoważny status w Szabat, ponieważ zewnętrzne przejawy żałoby są osłabione.

Zwyczaje dla rodziny i przyjaciół pogrążonych w żałobie

Wsparcie dla pogrążonych w żałobie jest uważane nie tylko za akt „chesed (hojność, miłość…), ale także za bardzo wielką micwę (dosłownie„ recepta ”, ale tutaj„ czyńcie miłe Panu ” ), nawet większą niż odwiedzanie chorych , bo pozwala czcić zarówno zmarłych, jak i żywych.

Posiłek

Po pogrzebie jest zwyczajem, że rodzina, przyjaciele i sąsiedzi, którzy nie pogrążyli się w żałobie, przygotowują Seudat Havra'ah dla Avelimów (pogrążonych w żałobie). Według   skrótu Shulkhan Aroukh (The Set Table), będącego syntezą żydowskich praw od starożytności talmudycznej: „Pierwszego dnia avel [pogrążony w żałobie] nie może spożywać należącego do niego pożywienia podczas pierwszego posiłku”.

Ten posiłek jest pierwszym, jaki zjada Shiv'ah i zwykle składa się z bułki (uważanej za niezbędną do życia), jajek na twardo (okrągłych jak w cyklu życia), soczewicy lub ciecierzycy (również okrągłej), oliwek (czarne i okrągłe) i / lub gotowane warzywa , herbata lub kawa, a nawet mocny alkohol zwany „brandy”.

Dobrze, że wszystkie inne posiłki podczas Shiv'ah są również przygotowywane, przynoszone i podawane przez osoby przebywające w pobliżu poszkodowanych.

Jeśli otoczenie i goście pogrążonych w żałobie nie mogą się tym zająć, wiele społeczności żydowskich organizuje dla swoich członków posiłki dla pogrążonych w żałobie.

Jeżeli w domu żałoby organizowane są nabożeństwa modlitewne , zwyczajowo osoba dorosła pogrążona w żałobie odprawia modlitwę, kiedy jest w stanie to zrobić (w społecznościach prawosławnych i tradycjonalistycznych ten obowiązek i ten zaszczyt przysługuje tylko mężczyznom, dorosłym).

Wizyta u pogrążonych w żałobie

W ciągu siedmiu dni po pogrzebie micwa szesedu obejmuje odwiedzanie pogrążonych w żałobie w celu spełnienia wraz z nimi obowiązku pocieszenia ( nihoum) . Najlepiej jednak zrobić to po trzecim dniu: smutek pogrążonych w żałobie jest tak intensywny przez pierwsze trzy dni, że tak naprawdę nie można ich pocieszyć inaczej, jak tylko przez bardzo bliską rodzinę i przyjaciół.

Podczas wizyty nie witamy najpierw pogrążonych w żałobie. Musimy zaczekać, aż rozpocznie rozmowę. Nie ma nic do powiedzenia „nie radzi się” ani „nie radzi”, ale często lepiej jest zachęcić osieroconych do mówienia, zamiast mówić; często odczuwa potrzebę.

Często rozmawiamy z nim o zaginionych, przeszłych doświadczeniach, historiach z jego życia, których ani nie zakazuje się, ani nie radzi, aby były zabawne.

Nigdy nie powinno się mówić osobie pogrążonej w żałobie, żeby „usiadła”, byłoby to przypomnieniem jego stanu żałoby, który spędza właśnie na siedzeniu.

Podczas wizyty musisz także wiedzieć, jak wyjść, gdy czujesz, że pogrążony w żałobie musi być sam i bez eskorty do drzwi. Kiedy odchodzi, lepiej jest unikać formuł pozdrowienia i preferować formułę pocieszenia: HaMaqom yena'hem etkhem betokh she'ar avelei Tzion vi'Y [e] roushlayim ("Niech Miejsce pocieszy cię pośrodku osieroconych na Syjonie i Jerozolimie  ”).

Siódmy dzień

Zaczynając od „posiłku pocieszenia”, Sziwa kończy się ceremonią zwaną hesger (zamknięciem), która obejmuje modlitwy, w tym kadisz , egzegezę talmudyczną lub ezoteryczną oraz przekąskę żałobną. W niektórych społecznościach zwyczajowo ofiarowuje się „żebraków” (asortyment migdałów, orzechów laskowych i suszonych owoców) lub małe suche ciastka, na których wypowiadane jest krótkie błogosławieństwo dla podniesienia duszy zmarłego przed spożyciem.

Siódmego dnia Sziwy, po chwili żałoby, pogrążonym w żałobie mówi się, aby „wstali”, co było dla nich znakiem, że Sziwa dobiegła końca. Mogą teraz prać się, zmieniać ubrania i muszą „znowu żyć”.

Po Shiv'ah

Po zakończeniu shiv'ah czynności stopniowo wracają do normy. Pogrążeni w żałobie nadal odmawiają kadisz pogrążony w żałobie codziennie na nabożeństwach w synagodze przez 1 miesiąc (11 dla rodzica), a istnieją ograniczenia dotyczące radosnych uroczystości i okazji, zwłaszcza gdy gra się muzykę.

W społecznościach tradycjonalistycznych i ortodoksyjnych mężczyzn zachęca się do odmawiania kadisz pogrążonych w żałobie, a jeśli nie ma krewnych mężczyzny, wzywany jest mężczyzna (ale w żadnym wypadku kobieta). Jednak taka praktyka (wzywania niespokrewnionego mężczyzny) jest odradzana nie tylko w społecznościach nieortodoksyjnych, ale w coraz większej liczbie samych prawosławnych .

Grobowiec tradycyjnie odwiedza się siódmego dnia Sziwy oraz trzydziestego dnia (miesiąc Chlochim ). Mówi się tam pogrzebowe pochwały ( hesped ). Jeśli siódmy dzień Sziwy wypada w Szabat, czekamy do następnego dnia, aby „udać się na cmentarz”.

Uwagi i odniesienia

  1. Gentille Arditty-Puller, Chanteplaine , Paryż, nowe wydania łacińskie ,1952( czytaj online )
  2. Zbiorowe ( tłum.  Z angielskiego), Encyklopedyczny słownik judaizmu , Paryż, Cerf / Robert Laffont,1996, 1635  s. ( ISBN  2-221-08099-8 ) , wpisy „Chiva” (s. 209) i „żałoba” (s. 274).
  3. Patricia Hidiroglou , „  Pożywienie dla żywych, pamięć o zmarłych w społeczeństwach żydowskich  ”, Ethnologie française , t.  43, n o  4,2013, s.  623 ( ISSN  0046-2616 i 2101-0064 , DOI  10.3917 / ethn.134.0623 , czytaj online , dostęp 7 czerwca 2020 )
  4. Lorie Palatnik ( tłum.  Claude Krasetzki), „  Thesequences of żałoby według judaizmu  ” , na www.lamed.fr (dostęp 8 czerwca 2020 )
  5. Kod Shulkhan Aroukh (The Set Table) Josepha Karo (1488-1575) jest syntezą żydowskich praw od starożytności talmudycznej. Mędrcy z kolei komentowali, zestawiali i podsumowywali to kompendium zgodnie z ich czasem, środowiskiem i kulturą; te skrócone dzieła Shulhan Arouk są łatwe w użyciu, ponieważ najczęściej są dwujęzyczne w języku hebrajskim / języku danego kraju. Hidiroglou, op. cit.
  6. Wersja skrócona, Ganzfried, 1978
  7. „  Hevra kadicha - Consistoire de Paris  ” , na www.consistoire.org (dostęp 7 czerwca 2020 )

Źródła