Setthathirath

Setthathirath Obraz w Infobox. Statua Setthathirat przed That Luang Funkcjonować
Król Lan Xang
Biografia
Narodziny 24 stycznia 1534
Luang Prabang
Śmierć 1571
Attapeu
Imię w języku ojczystym ພະ ເຈົ້າ ໄຊ ຍະ ເສດ ຖາ ທິ ຣາດ
Czynność Monarcha
Tata Photisarath
Rodzeństwo Mahaupahat
Dziecko Nokeo Koumone

Setthathirath ( 1534 - 1571 ) jest uważany za jednego z największych królów Lan Xang (prąd Laos ).

Syn króla Photisaratha i córki króla Chiang Mai (dzisiejsza Tajlandia ), został osadzony przez swojego ojca na tronie tego miasta po śmierci swojego dziadka ze strony matki w 1546 roku . Udało mu Photisarath na czele Lan Xang w 1548 roku , łącząc te dwa królestwa z jego upoważnienia do wychwytywania Chiang Mai przez Birmańczyków w 1558 roku .

Wielki budowniczy Setthathirath wzniósł wiele buddyjskich pomników, takich jak Wat Xieng Thong w Luang Prabang i That Luang w Vientiane . Oficjalnie założyłby to miasto w 1560 roku.

W 1570 roku skutecznie obronił swój kraj przed birmańskim zdobywcą Bayinnaungiem , który zdobył Chiang Mai w 1558 roku i Ayutthayę w 1569 roku . W 1571 r. Spisek między Phya Nakhon a byłym opatem Wat Maximavat, który miał osobiste pretensje do króla, doprowadził do zabójstwa tego ostatniego na południowej granicy kraju. Miał 38 lat.

Jedynym potomkiem Setthathiratha było małe dziecko Nokeo Koumone . Jego dziadek ze strony matki, generał o imieniu Saensurin (lub Sene Soulintha), ogłosił się królem. Był to początek okresu niepokojów, naznaczonych sukcesją kilku władców w krótkich okresach, aż do podboju królestwa przez Bayinnaunga w 1574 r. ( Birmańczycy zdominowali Laos przez 18 lat), bratobójstwa popełnionego przez księcia krwi, bunt kogoś podającego się za wskrzeszonego Setthathirata i 9-letnie panowanie bez władcy. Kłótnie interesów i konflikty między panami feudalnymi powodowały zamieszanie i niepokoje wśród ludności. Prawdziwy pokój w Laosie odnalazł dopiero koronacja króla Surinyavongsy w 1633 (a może 1637 ).

Różnorodny

Aleja Setthathirat to jedna z głównych osi Wientianu, równoległa do Mekongu .

Bibliografia