Kanarek uszaty

Crithagra mennelli

Crithagra mennelli Opis zdjęcia Crithagra mennelli, Muanza, Sofala-provinsie, Birding Weto, a.jpg. Klasyfikacja (COI)
Królować Animalia
Gałąź Chordata
Sub-embr. Kręgowce
Klasa Aves
Zamówienie PASSERIFORMES
Rodzina Fringillidae
Uprzejmy Krithagra

Gatunki

Crithagra mennelli
( Chubb , 1908 )

Stan ochrony IUCN

(LC)
LC  : Najmniejszy niepokój

Synonimy

Kulczyk uszami ( crithagra mennelli ) jest gatunek z wróblowych ptaków należących do rodziny z Fringillidae .

Dystrybucja

Północ i wschód od Zimbabwe, Zambia, południe i południowy wschód od Zairu (Katanga, Kolwezi, Malimba, Marungu), skrajny wschód Angoli (Moxico), środkowy Mozambik, Malawi, Tanzania (niektóre sporadyczne obserwacje na południu i zachodzie), skrajny północny wschód od Botswany.

Siedlisko

Według Fry & Keith (2004), zajmuje ona szeroki zakres siedlisk, takich jak suche i nieskażone lasy Brachystegia spiciformis i Baikiaea plurijuga  ; w południowo-wschodnim Zimbabwe, lasy Julbernardia globiflora i Brachystegia glaucescens  ; w południowym Mozambiku, wokół rodzimych ogrodów, pól w lasach Brachystegii i zdegradowanych lasach przybrzeżnych (Massinga); zalesione zbocza, a czasem brzegi upraw i rozległe ogrody. Inny typ siedliska, opisany przez Ottavianiego (2011), składa się z zespołu drzew z rodzajów Brachystegia, Julbernardia i Isoberlini a, ale kanarki preferują brzegi i polany tych lasów.

jedzenie

W jej diecie znajdują się nasiona ziół i innych roślin, dojrzałe owoce Uapaca, nasiona Hyparrhenia i Loudetia simplex oraz owoce Trema orientalis . Bada także kwiaty Brachystegia spiciformis i Loranthus, aby najwyraźniej zbierać nektar (Vernon 1979). Żywi się głównie nasionami pobranymi z główek kwiatowych i kwiatostanów roślin zielnych, czasami poluje na owady w locie. Gromadzi się wokół kwitnących drzew Brachystegia spiciformis , zbierając pąki, kwiaty i nektar. W innych porach roku żeruje na drzewach i krzewach, owocach i nektarze, takich jak nasiona traw blisko ziemi (Vernon w Ginn i in. 1989). Hockey i in. (2005) wymienili nasiona roślin zielnych: Loudetia simplex, Hyparrhenia, Helianthus, owoce Trema orientalis i jagody jemioły, loranthaceae.

Rytuał zalotów

Jest znany jako terytorialny, monogamiczny i rozmnaża się tylko w pojedynczych parach. Śpiewa wielokrotnie i nieprzerwanie ze szczytów martwych gałęzi górujących nad drzewami lub całkowicie pozbawionych liści drzew. Odgrywa swoje zwrotki przez około minutę, a następnie leci do pobliskiego drzewa, gdzie nadal śpiewa. Prosi także tryle podczas pojedynczego lotu godowego: unosi się wysoko w powietrze, a następnie opada nosem w dół (60-70 °) w szybki i falisty sposób, a następnie hamuje, trzepocząc skrzydłami, a następnie ponownie nurkuje, aby zwolnić. drugi raz delikatnie trzepocząc skrzydłami, trochę jak gołąb przed lądowaniem (Vincent 1936).

Zagnieżdżanie

W Zairze w rozwidleniu odkryto gniazdo o wysokości ośmiu metrów. W większości był zrobiony z mchu i zawierał dwa bladozielone jaja, nakrapiane na czarno i fioletowo-szare. Gniazdowanie odbywa się od stycznia do maja na płaskowyżu Marungus oraz od października do kwietnia (ale nie od grudnia do stycznia) w Shaba (Lippens & Wille 1976). W Afryce Południowo-Zachodniej gniazdo opisywane jest jako mały kielich złożony głównie z porostów nitkowatych Usnea barbata , pokrytych na krawędzi pajęczynami i dobrze przymocowanych do gałązek nitkami pająka. Wewnętrzna podszewka składa się z ogonków liściowych , korzonków, porostów lub mchu Brachystegia spiciformis , czasem z kilkoma małymi piórami. Czasami w cięciu umieszcza się kilka gałązek lub małych kawałków kory. Zwykle umieszcza się go na wysokości od jednego do dziewięciu metrów nad ziemią, w rozwidleniu w pobliżu korony drzewa lub krzewu B. spiciformis . Zawiera od dwóch do czterech (zwykle trzech) bladozielonych jaj z kreskami i nakrapianymi czarnymi i jasnofioletowymi szarościami (Maclean 1993). Tarło odbywa się w marcu w Marungus w Zairze; w kwietniu, wrześniu i grudniu w Malawi; w kwietniu w Zambii, od września do lutego w Zimbabwe i Mozambiku (Fry & Keith 2004).

Status

W przypadku Zimbabwe badania terenowe przeprowadzone przez Vernona (1979) wykazały zagęszczenie czterech par lęgowych na 100 ha, ale po sezonie lęgowym na tym samym obszarze odnotowano 22 ptaki. W przypadku Angoli Dean (2000) określa go jako rzadki siedzący tryb życia na Dalekim Wschodzie (Moxico) i bez danych dotyczących reprodukcji. Dla całej Afryki Wschodniej Stevenson i Fanshawe (2001) określają ją jako lokalną, ale nie rzadką, między 1100 a 1400 m. Dla całej północno-wschodniej Afryki Południowej (Zambia, Zimbabwe, Mozambik).

Bibliografia

Linki zewnętrzne