Drugi tematyczny
Drugim tematem jest jednym z podstawowych elementów psychoanalitycznej teorii opracowanej przez Sigmunda Freuda . Podobnie jak w przypadku pierwszego tematu , stanowi próbę mapowania na aparat psychiczny . Reprezentuje jedną z trzech perspektyw podejścia psychoanalitycznego: dynamiczną, ekonomiczną i aktualną. Słowo „tematyczne” pochodzi od toposu, co po grecku oznacza miejsce.
Formułowana od 1920 r. , Na podstawie wielu teoretycznych pojęć metapsychologii Freuda (z których głównymi były narcyzm , zasada przyjemności i zasada rzeczywistości ), obejmuje trzy instancje: id , ego i superego . Zasadą wyodrębnioną w tym drugim temacie jest zasada powtarzalności, którą teoretyzował na podstawie obserwacji swojego 18-miesięcznego wnuka W. Ernesta Freuda i jego gry szpulowej ( fort, da opisana w Au- ponad zasadą przyjemności ).
Ten drugi temat nie zaprzecza pierwszemu, oferuje zróżnicowanie wyjaśnienia i można go w pewnych punktach nałożyć na poprzedni.
Instancje
- Id jest najbardziej chaotyczne część aparatu psychicznego. To przestrzeń, która nie zna odmowy, nie podlega zewnętrznej rzeczywistości. Czasowość nie jest taka sama. Impulsy wywierają swoją siłę. Identyfikator tak naprawdę nie odpowiada nieświadomości pierwszego tematu, chociaż jest całkowicie nieświadomy.
- ego jest częścią identyfikatora, który organizowany jest ze względu na bodźce rzeczywistości zewnętrznej. Odpowiada siedzibie osobowości. Byłoby jednak błędem traktowanie go jako świadomego odpowiednika pierwszego tematu, ponieważ część ego jest nieświadoma. Ego próbuje znaleźć kompromis między popędami id, które domagają się zaspokojenia, a zakazami superego, między zasadą przyjemności a zasadą rzeczywistości . Dlatego „ego nie panuje we własnym domu”.
- superego jest medium przykład wynikające z kompleksu Edypa . Jest to uwewnętrznienie zakazu kazirodztwa, praw i norm społecznych. Zgodnie ze swoimi wymaganiami może być okrutny, sadystyczny lub opiekuńczy. Po pracy Mélanie Klein zauważamy, że na długo przed kompleksem Edypa są początki superego, w każdym razie ciała zakazującego. Superego zapewnia natychmiastową niezadowolenie popędów, więc stanowi rodzaj spoiwa społecznego.
Ewolucja
Ona pozostaje na początku XXI th wieku najczęstszą reprezentacja psychiki ludzkiej w podchodzi psychodynamicznej . Niemniej jednak kilku psychoanalityków sformułowało własną metapsychologię podążając za Freudem lub po prostu dodało do niej swoją koncepcję. Zacytujmy po prostu Mélanie Klein, która rozwinęła koncepcję pozycji, Jacquesa Lacana, który kładł szczególny nacisk na znaczenie języka (i znaczącego ) i rozróżniał między wyobrażeniami, symboliką i rzeczywistością ; Egopsychology który sprawił, że ego jego ostrość, lub Fairbairn i Kohut, który sformułował dwa nowe metapsychologies.
Uwagi i odniesienia
Zobacz też
Bibliografia
- Sigmund Freud, Beyond the Pleasure Principle (1920), Paryż, Payot, wyd. „Petite Bibliothèque Payot”, 2010 ( ISBN 2-228-90553-4 )
- Sigmund Freud, Le Moi et le Ça (1923), Paryż, Payot, pot. „Petite Bibliothèque Payot”, 2010 ( ISBN 2-228-90568-2 )
- Sigmund Freud, Hamowanie, objawy i lęk , Paryż, PUF
-
Laplanche i JB Pontalis , języka psychoanalizy , wpis: "miejscowe", Paryż, PUF , 1 st ed. 1967 8 th edition: 1984 ( ISBN 13 lutego 0386210 )
Powiązane artykuły