Salaf ( arab . سلف ) („przodkowie” lub „poprzednicy”) lub al-Salaf al-Ṣāliḥ ( arab . السلف الصالح ) („pobożni poprzednicy”) to termin, którym muzułmanie odnoszą się do pierwszych trzech pokoleń islamu.
W „salaf” składają się z proroka islamu Mahometa , jego towarzyszy (na Sahaba ( صحابة )), a dwa pokolenia, które za nimi: the Tābi'ūn ( التابعون / „dodaje się” i Tabi „franco Tabi „īn ( تابع التابعين /„ następujące z następujących ”).
Muzułmanie sunnici generalnie nadają tym trzem pokoleniom wielki autorytet moralny. Ich islam jest postrzegany jako szczególnie czysty. Przekonanie to opiera się na przypisanej Mahometowi uwadze ( hadis ), zgodnie z którą: „najlepsi ludzie to moje pokolenie, potem ci, którzy za nimi podążają, potem ci, którzy za nimi podążają…”.
Dzisiaj nazywamy salafizm lub wahhabizm muzułmańskim nurtem fundamentalistycznym, który twierdzi, że w pełni podąża za praktyką islamu tych założycielskich pokoleń.