Sabacon paradoxus

Sabacon paradoxus Opis obrazu Sabacon paradoxum.jpg. Klasyfikacja według Światowego Katalogu Opilionów
Królować Animalia
Gałąź Arthropoda
Sub-embr. Chelicerata
Klasa Arachnida
Zamówienie Opiliones
Zamówienie podrzędne Dyspnoi
Świetna rodzina Ischyropsalidoidea
Rodzina Sabaconidae
Uprzejmy Sabacon

Gatunki

Sabacon paradoxus
Simon , 1879

Sabacon paradoxus Jest to gatunek z Harvestmen dyspnois rodzin z sabaconidae .

Dystrybucja

Gatunek ten występuje w jaskiniach we Francji , Hiszpanii i Andorze w Sewennach , Causses i Pirenejach .

Opis

Anatomicznie ciało jest kuliste, żółtawobrązowe, o wymiarach 3,5 mm / 2,5 mm.

Na grzbietowej powierzchni prosomy widoczne są boczne ujścia gruczołów zapachowych, sutek oczny szerszy niż jest długi, a za nim dwa symetryczne narządy paramedyczne (ryc.). Gruczoły zapachowe.

Paramedyczne narządy grzbietowe od dawna uważane są za zwykłe „kolce” lub „drzazgi”. W rzeczywistości są one chemoreceptorami sensilla, których neurony dwubiegunowe zawierają dziwne romboedryczne parakrystaliczne inkluzje (ryc.), Nieznane u innych pajęczaków i zdolne do wywierania funkcji węchowej.

Pédipalpe lub klapa-szczęka Sabacon jest „absolutnie wyjątkowa wśród Harvestmen” uzasadniające utworzenie jego nowej rodziny. Jego stęp jest krótki, nerkowaty (ryc.) I zgięty na opuchniętej kości piszczelowej. Oba są wyposażone w specjalne gruczołowe włoski o długości 160  µm , wklęsłe, przedstawiające gładką proksymalną część i dystalną łopatkę kolczastą pokrytą lepką wydzieliną. Każdy włos jest powiązany z jednostką adenozensoryczną składającą się z 6 do 8 neuronów dwubiegunowych, których dendryty wnikają do jego jamy, 2 komórki otoczki i 3 duże zagnieżdżone adenocyty, z elastycznymi kryptami wyłożonymi mitrovilli, uwalniającymi wydzielinę we włosach. Pory ciemieniowe dziurki od guzika uwalniają ją na zewnątrz, gdzie jest zatrzymywana przez spinule. Te włosy mogłyby być mechanoreceptorami określonego typu i poprzez swoją funkcję gruczołów interweniowałyby w chwytaniu zdobyczy, takich jak jedwabie Nemastomatidae.

U samców pierwszy odcinek chelicerowy jest zwieńczony guzkiem lub wyrostkiem kolczystym „tak wysokim, jak szerokim” ..... Nogi, długie i brązowawe, wykazują charakterystyczne dla tego gatunku „prążkowanie” kości udowej. Brzuch jest wyraźnie podzielony na segmenty, jak u mężczyzny obejmującego w spoczynku długiego, wklęsłego penisa.

Zachowanie

Zwierzę stoi nieruchomo na podporze z szeroko rozstawionymi nogami.

Tarło, obserwowane do 1978 roku w 3 zagłębieniach, utrwala się w „wiszącej kropli” na sklepieniach i nawisach skalnych w postaci krystalicznej i lepkiej matrycy zawierającej od 12 do 16 jajowatych (ryc.).

Oryginalna publikacja

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. Lopez, Emerit & Rambla, 1980: „Contribution to the study of Sabacon paradoxum Simon, 1879 (Opiliones, Palpatores Sabaconidae). Nowe stanowiska, mikroskopijne osobliwości prosomy i jej przydatków. » Relacje z VI Kolokwium Arachnologii Francuskiej Ekspresji , Barcelona, s.  147-162 .
  2. Lopez i Geoffroy, 1985: „O Sabacon paradoxum Simon (Arachnides, Opiliones, Ischyropsalididae): nowe stacje i rozmieszczenie geograficzne w Langwedocji. » Biuletyn Towarzystwa Badań Nauk Przyrodniczych w Béziers , vol.  10 N O  51, str.  4-15 .
  3. Juberthie, Lopez i Juberthie-Jupeau, 1981: „Ultrastrukturalne badanie dorsal and paramedian thoracic sensillae in Sabacon paradoxum Simon (Palpatores, Sabaconidae). » Memorie Atti della Societa Toscana di Scienze Naturali , Pisa, ser.  B, suplement, t.  88, str.  27-33 .
  4. Juberthie, Lopez i Juberthie-Jupeau, 1981: „On the adeno-sensorory equipment of the pedipalp of the Opilion troglophile Sabacon paradoxum Simon (Palpatores, Sabaconidae). Materiały z VIII Międzynarodowego Kongresu Speleologii, Bowling Green, USA, lipiec 1981 , s.  810-813 .
  5. Dresco, 1970: „Badania nad zmiennością i filogenezą opilionów z rodzaju Ischyropsalis CL Koch (rodzina Ischyropsalidae), wraz z utworzeniem nowej rodziny Sabaconidae. » Biuletyn Narodowego Muzeum Historii Naturalnej , ser.  2, t.  41 N O  5 s.  1200–1213 ( pełna treść ).
  6. Dresco, 1952: „Badanie rodzaju Sabacon (Opiliones). » Annals of the Entomological Society of France , ser.  6, t.  121, s.  117-126 .