Chiński system kursowy

Reżim kurs ogłoszenia tego Republiki Ludowej , ustalone przez władze monetarne krajowe, w dużej mierze determinuje kurs chińskiej waluty, w juanów .

Od 2005 r. Juan jest powiązany z koszykiem walut , którego częścią są euro i dolar .

Historyczny

1955 : Chiny mają stały kurs walutowy, którego kurs został zamrożony na 17 lat.
1972 : po zakończeniu systemu Bretton Woods i powszechnym pływaniu głównych walut, Chiny decydują się na przejście na kołek kompozytowy (kompozytowy PEG), to znaczy w którym renminbi jest dołączony do koszyka 13 zachodnich walut.
1975 : koszyk walut nie składa się już z 50% dolarów i 50% marek .
1979 : wraz z reformami gospodarczymi Chiny wprowadzają IRTS (wewnętrzną stawkę rozliczeń handlowych), która jest kolejną stawką istniejącą równolegle do oficjalnej stawki. Ta niższa stopa (kwotowana na pewno) niż kurs oficjalny działała jako dewaluacja .
1981 : Częste dewaluacje mają na celu wyeliminowanie przeszacowania odziedziczonego po poprzednim okresie. W ten sposób oficjalna stawka dołączyła do IRTS pod koniec 1984 r., Co sprawiło, że ta ostatnia stała się niepotrzebna.
1985 : oficjalna stopa procentowa spada często, ale małymi krokami ( kołek pełzający ). To doświadczenie trwa tylko rok.
1986 : Chiny wracają do kotwicy z kilkoma rzadkimi, ale znaczącymi dewaluacjami. Ale główną reformą jest ograniczenie firm do posiadania obcej waluty. Są zobowiązani do wymiany walut na juany . Władze następnie tworzą prawa do zatrzymania waluty. Firmy eksportujące, które uzyskują te prawa z walut obcych, mogą je wykorzystać do importu lub odsprzedać innym firmom importującym. Następnie tworzony jest rynek „SWAP dla utrzymania waluty” (nie ma to nic wspólnego z obecnym rynkiem SWAP) z wewnętrznym kursem innym niż oficjalny kurs wymiany. Ten brak zjednoczenia stworzył napięcia i nierówności rozwojowe między regionami, które ostatecznie doprowadziły do przegrzania gospodarki w 1993 r. Rząd został zmuszony do zreformowania reżimu kursowego.
1994 : wielka reforma ujednolica wiele kursów walutowych, znosi system zatrzymywania waluty, ustanawia nowy system płynnej wymiany, kontrolowany wąskim pasmem związanym z nowym systemem handlowym (China Foreign Exchange Trade System). Przedział zmienności bardzo gwałtownie się zawęża po kryzysie azjatyckim, a juan jest w rzeczywistości ściśle powiązany z dolarem.

W lipcu 2005 roku , rząd chiński uchwalił kotwicę juana z koszykiem walut składających się z dolarów , z euro do jena , a won z lekkim rewaluacji juana o 2,5%. To zawsze władze określają oficjalny kurs walutowy, co zawsze pozostawia znak zapytania co do składu koszyka walut.

Sytuacja współczesna

Kiedy przystąpił do WTO dnia11 listopada 2001, Chiny zostały zindeksowane swoją walutę na dolary : ten uniemożliwił jakąkolwiek manipulację stopy Yuan ku rozczarowaniu w Stanach Zjednoczonych .

Z Lipiec 2005reżim chiński rezygnuje z polityki sztywnego kursu walutowego zapoczątkowanego w 1994 r. Międzybankowe wymiany walut są przeprowadzane z marginesem 0,3% wokół kursu centralnego określonego przez Ludowy Bank Chin . Od 2006 r. Systematycznie przejmuje to kurs z poprzedniego dnia, aby ustalić kurs centralny z dnia, co praktycznie przekłada się na płynny kurs juana w stosunku do innych walut.

Jednak chiński bank centralny pozostaje wolny od swojej polityki i dzięki temu może z dnia na dzień zdecydować się na powrót do stałego kursu walutowego.

Od czasu wprowadzenia tej nowej polityki kurs juana w stosunku do dolara stopniowo przeszacowywany. Kurs spadł z 8,07 juana za 1 USD na początku 2006 r. Do 6,47 juana5 lipca 2011lub przeszacowanie o 24,5% w ciągu 5 lat.

Na krótko przed szczytem G20 w Toronto w 2010 roku , decyzją polityczną juan został przeszacowany o 1,5% w stosunku do dolara.

Źródła

Bibliografia

Sophie Fay i Natacha Tatu " Walutą War Has Begun " Le Nouvel Observateur , n o 2397,październik 2010

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Summary of Economic Survey of China, 2005, OECD (str. 5–6)