Vilsmeiera-Haacka reakcji (zwany również reakcja Vilsmeiera ) jest reakcja chemiczna pomiędzy podstawionego amidu ( 1 ), trichlorek fosforylu i electron bogatej pochodnej benzenu ( 3 ) z wytworzeniem benzaldehydu lub fenon ( 5 ). Ta reakcja została nazwana imieniem Antona Vilsmeiera i Albrechta Haacka .
Na przykład benzanilid i N , N- dimetyloanilina reagują z trichlorkiem fosforylu, tworząc asymetryczny keton diarylowy. Podobnie antracen można formylować, ale wyłącznie w pozycji 9:
Najpierw podstawiony amid dodaje się do trichlorku fosforylu, który następnie uwalnia jon chlorkowy. Ten jon chlorkowy jest podstawiany na węglu niosącym starą grupę karbonylową, tworząc podstawiony jon chloroiminiowy ( 2 na pierwszym diagramie), zwany także odczynnikiem Vilsmeiera . Ten związek jest elektrofilem, w szczególności na węglu z grupy iminiowej, również związanej z chlorem. W obecności pochodnej benzenu, bogatej w elektrony, naturalnie zachodzi aromatyczna substytucja elektrofilowa .
Produkt tego podstawienia ( 4a ), chlorowana amina, reorganizuje się poprzez eliminację jonu chlorkowego do jonu iminiowego ( 4b ), który jest następnie hydrolizowany do odpowiedniego ketonu lub aldehydu aromatycznego ( 5 ).
Niedawne zastosowanie tej reakcji to nowa droga syntezy tris (4-formylofenylo) aminy z trifenyloaminy , która dotychczas stosowanymi metodami miała tylko skromną wydajność 16%. Wykazano, że ten niski poziom wynika z dezaktywacji pierścienia benzenowego przez grupy iminowe pozostałych dwóch grup fenylowych podczas trzeciego formylowania . W związku z tym procedura została zmodyfikowana, aby utworzyć diiminę, a następnie hydrolizę z utworzeniem odpowiedniego di-formyl. Na koniec, po reaktywacji pozycji końcowej, przeprowadza się ostatnie formylowanie, samoczynnie, i tworzy się trójpodstawiony związek z wydajnością rzędu 95%.