René-Boulanger Street

10 th arr t René-Boulanger Street

Rue René-Boulanger.

Sytuacja

Początek

16, Plac Republiki

Koniec

20, boulevard Saint-Martin
2, rue du Faubourg-Saint-Martin

Morfologia

Długość

500 m

Szerokość

12 m

Historyczny

Określenie

1944

Dawna nazwa

Droga autostrad,
Rue des Fossés-Saint-Martin,
Rue Basse-Porte-Saint-Martin,
Rue de Bondy

Geokodowanie

Miasto Paryż

8128

DGI

8143

Geolokalizacja na mapie: 10. dzielnica Paryża

Geolokalizacja na mapie: Paryż

René Boulanger Ulica jest drogą 10 th arrondissement od Paryża , w Francji .

Lokalizacja i dojazd

Rue René Boulanger zaczyna się o 16, place de la République i kończy się po 500 metrach na 20, boulevard Saint-Martin i 2, rue du Faubourg-Saint-Martin . Szeroka na 12 metrów droga łączy się również z Porte Saint-Martin na jej końcu.

Pochodzenie nazwy

Jest hołdem złożonym René Boulangerowi (1901-1944), związkowcowi, który zginął podczas drugiej wojny światowej .

Historyczny

Ulica ma swój początek w przeciwskarpowej ścieżce, która biegła wzdłuż zewnętrznej strony Butte Saint-Martin, wzniesienia na skraju ogrodzenia Karola V złożonego ze złóż śmieci, który przed 1609 r. Został przekształcony w bastion podczas prac remontowych budynków. fortyfikacje Paryż w początkach XVII -tego wieku . Po usunięciu wału , który w 1670 roku zastąpił Bulwar Saint-Martin , ścieżka ta przekształciła się w „rue des Fossés-Saint-Martin”, biegnącą poniżej na północ (od strony wiejskiej) tę ścieżkę utworzoną z boku starego bastionu. Po wyrównaniu jezdni bulwarowej, ostatnim obniżeniu z 1851 roku, między dwoma torami utrzymuje się różnica poziomów. Zaokrąglona linia ulicy od Porte Saint-Martin nawiązuje do kształtu dawnego bastionu.

Położona w dzielnicy Porte-Saint-Martin ulica zaczynała się pierwotnie przy rue du Faubourg-Saint-Martin i kończyła się drogą, która przez jakiś czas nadała jej nazwę „chemin de la Voirie”. Usunięcie tej drogi w 1758 r. Pozwoliło na jej rozszerzenie pod nazwą „rue basse-Saint-Martin”. W 1770 r. Został ponownie przedłużony w linii prostej i równolegle do głównej nawy Rempart do rue du Faubourg-du-Temple o „szerokości 30 stóp (9,14 metra)”. PrzyjęłaGrudzień 1771, nazwa „rue de Bondy”.

Ulica została zbudowana głównie w latach 1770-1840 za panowania Ludwika XVI i Ludwika Filipa .

Place de la République, zbudowany w latach sześćdziesiątych XIX wieku, wchłonął swoją wschodnią część, która prowadziła do rue du Faubourg-du-Temple.

Niezwykłe budowle i miejsca pamięci

Pod nieznaną liczbą mieszkali Maurice Maréchal i Jeanne Maréchal , gdzie założyli Canard enchaîné .
N o 7: byłym domu pisarza Paul de Kocka .
N o 15: tu mieszkał pianista i kompozytor Jeanne-Hippolyte Moyroud Devismes, żona Anne-Pierre-Jacques Devismes du Valgay .
N o 17: Théâtre du Petit-Saint-Martin , który zajmuje teren byłego Międzynarodowej Szkoły Mimodrama Paris-Marcel-Marceau.
N O 19 Renaissance bistro ( Belle Époque dekoracja ). Znajduje się na tyłach renesansowego teatru zbudowanego w 1873 roku według planów Charlesa de Lalande (główne wejście od 20, bulwar Saint-Martin ).
N o 20: prezydentura od 5 th dzielnicy Paryża (patrz starych dzielnic Paryża ) aż do 1860 roku.

N o 22: dawny dwór markizy de Ferrières i markiza de Folleville, z piękną klatką schodową z XVIII -tego wieku. Poprzednio było to w końcu XVIII th stuletniej prałat fabryce porcelany księcia Angoulême.
N O 26: panoramiczny wynosiła około 1880 ten adres jak pokazano w plakatu Léon Choubrac .
N o 30: Hotel M lle Laguerre, wokalista Opery Paryskiej pod Ludwika XVI.
N O 32: były siedzenia tygodniowej Mariannę (obecnie 28 rue Broca , Paryż 5 XX ). To właśnie w tej liczbie, że gabinet osobliwości o Michel Ferdynand d'Albert d'Ailly , książę Chaulnes znajdował .
N o 40: dawna siedziba firmy Siemens Francji, zbudowany w 1970 roku przez architekta Bernarda Zehrfuss . Przez długi czas niezamieszkany, został przebudowany na 5-gwiazdkowy hotel ( Renaissance République ), który został otwarty pod konieckwiecień 2016.
N O 44: były siedzibą teatru Folies-dramatycznego od 1862 do połowy XX p wieku. Na tablicy będzie widniał napis „Pamięci Cleewsa Vellaya (1964-1994) zmarłego na AIDS, prezesa Act Up-Paris, którego siedziba znajdowała się w tym budynku” . Promenada Cleews Vellay będzie znajdować się na środkowej części między rue René Boulanger a bulwarem Saint-Martin .
N OS 50-52: budynki end -XVIII th century który Daguerre zrealizowany jeden z jego pierwszych dagerotypów od bulwaru Saint-Martin w 1839 roku.
N O 54: hotel D „ Aligre , którego płaskorzeźby reprezentujące cztery okresy są kopie te wykonane dla rezydencji w 1772 roku przez rzezbiarza Claude Michel dit Clodion na hrabia de Marans markiz d” Aligre, Etienne Francois d'Aligre .
N O 56: były Christofle i utworzenie CIE (ASO). To gdzie Charles Christofle założony w 1842 roku pierwszy warsztat srebrzenia z Christofle , aż porusza się w 1933 roku w Saint-Denis.
N O 60: tu urodzony w 1859 roku, malarz torujący o pointylizm i dywizjonizmu , Georges Seurat . Później przeniósł się w pobliżu 110, boulevard de Magenta .
N OS 62-64: Hotel Rosanbo , pochodzący z 1780 roku, zbudowany przez architekta Nicolas-Claude Girardin , domu Louis Le Peletier de Rosanbo , markiza Rosanbo. Ten hotel jest wymienione w Pamiętników zza grobu z Chateaubriand . Hotel został wówczas przejęty przez hrabinę Merlin, z domu Maria de las Mercedes de Santa Cruz (Kuba, 1788 - Paryż, 1852), żonę generała Christophe'a Antoine'a Merlina , która na początku XIX w. Prowadziła jeden z najważniejszych salonów Paryża. wieku, gościnnie w tym George Sand , Prosper Mérimée , Balzac , Alfred de Musset i kompozytor Gioachino Rossini . Od 1840 roku baron Taylor założył tam swoje stowarzyszenia charytatywne, zanim przeniósł się na 68 rue de la rue.
N o 66: Hôtel de Sechtré , wybudowany w latach 1771 i 1776 przez architekta Nicolas Lenoir , znany jako Roman. Ten dwór rozdzielono na dwie części przez hrabiego Sechtré dla swoich dwóch córek, M me de RENNEPONT i M me de Castéja, guwernantki synów Monsignor Dauphin Francji Ludwika XVI i który był częścią domu M mnie księżna Berry. Hotel został następnie kupiony w 1830 r. Przez Wormsa de Romilly , ówczesnego burmistrza dzielnicy.
N o 68: hotel autora, człowiek sztuki i filantropa francuskim Baron Taylor .
N o 70: malownicze prywatne przejście znany jako Villa du Lavoir .
N O 90: narożnik budynku od okresu Napoleona III (1854). Dziś zajmowany przez hotel Providence .
N O 94: unikalny przykład w Paryżu kabarecie z okresu Louis XIV.

Dzięki inicjatywie mieszkańców i handlarzy oraz ograniczeniu parkowania został on „zazieleniony” wrzesień 2008.

N o 17: Teatr Petit-Saint-Martin .
Hotel d'Aligre.
Dziedziniec Hôtel d'Aligre.
Rosambo Hotel.
Hotel de Sechtré.
Rue René-Boulanger jesienią.

Uwagi i odniesienia

Ratusz Paryski, „ Recherche des rue de Paris - Rue René-Boulanger ” , na v2asp.paris.fr (dostęp 15 marca 2019 ) : „Orig. wg nazwy. René Boulanger (1901-1944), związkowiec, więziony i zabity przez Niemców w więzieniu w Nantes. ” .
Renaud Gagneux, Denis Prouvost`` Śladami murów Paryża: spacery po zaginionych murach , Paryż, Parigramme ,listopad 2004, 241 str. ( ISBN 2-84096-322-1 ) , str. 108-109
Pierre-Thomas-Nicolas Hurtaut, Słownik historyczny Paryża i jego okolic , str. 398 .
Jean Egen , przykuta kaczka , Seghers,1978( czytaj online )
Charles Gabet , artystów Słownik szkoły francuskiej XIX th century , Paryż, Pani Vergne1831, 709, str. ( czytaj online ) , s. 216.
Witryna teatru , www.petitsaintmartin.com .
„ Paris złoży hołd Cleews Vellay, symbolicznemu prezydentowi Act Up-Paris ” w KOMITID ,17 lipca 2019 r(dostęp 21 lipca 2019 )
Jacques Hillairet , słownik historyczny ulic Paryża , Éditions de Minuit, 2004, t. II , s. 334 .
„Mój brat był żonaty; mieszkał ze swoim teściem, prezydentem Rosanbo, rue de Bondy. Uzgodniliśmy, że zamieszkamy w jego sąsiedztwie: dzięki interwencji p. Delisle de Sales, zakwaterowanej w pawilonach Saint-Lazare, na szczycie Faubourg Saint-Denis, urządziliśmy mieszkanie w tych samych pawilonach. "
Strona internetowa hotelu , www.hotelprovidenceparis.com .