Abbeville Street

9 p , 10 th  ARR TS Abbeville Street
Sytuacja
Gminy	9 th 10 th
Okolice	Rochechouart Saint-Vincent-de-Paul
Początek	1, miejsce Franz-Liszt 1, rue Fénelon
Koniec	38, rue Pierre-Semard 82, rue de Maubeuge
Obsługiwane trasy	Rue de Rocroy
Morfologia
Długość	220  m
Szerokość	Między placu Franza Liszta i na Rue de Rocroy  : 15,75 m innym miejscu: 12  m
Historyczny
kreacja	1827-1894
Określenie	1847-1894
Dawna nazwa	Rue du Gazomètre Route d'Abbeville
Geokodowanie
Miasto Paryż	0021
DGI	0022
Geolokalizacja na mapie: Paryż Abbeville Street
Zdjęcia na Wikimedia Commons

Ulica Abbeville jest ulica 9 th i 10 th  arrondissement z Paryża .

Lokalizacja i dojazd

To miejsce jest obsługiwane przez stację metra Poissonnière , a także przez kilka linii autobusowych RATP 26 32 42 43 48 .

Napotkane ścieżki

Rue d'Abbeville łączy się z następującymi pasami ruchu, w kolejności rosnącej („g” oznacza, że ​​ulica jest po lewej stronie, „d” po prawej):

• Rue Fenelon (d)
• Rue de Rocroy (d)
• Rue du Faubourg-Poissonnière
• Rue Pierre-Sémard (g), na skrzyżowaniu z rue de Maubeuge .

Pochodzenie nazwy

Swoją nazwę zawdzięcza bliskości dworca Gare du Nord, który obsługuje Abbeville, sub-prefekturę nad Sommą .

Historyczny

Ulica została otwarta, na starym, zamkniętym Saint-Lazare , zarządzeniem królewskim31 stycznia 1827.

Ulica składa się z dwóch części:

• pierwszy między Place La Fayette i Rue de Rocroy otwarty na zlecenie31 stycznia 1827i oznaczony „Gasometer ulicy”, bo było blisko do pierwszej fabryki gazu z siedzibą w Paryżu w 1843 roku, przy n °  129 rue du Faubourg Poissonnière i którego ziemia rozciągnięta na miejscu ulic Maubeuge i Condorcet , a następnie „route d'Abbeville” w 1847  ;
• druga część między rue de Rocroy i rue de Maubeuge została otwarta na zlecenie3 sierpnia 1861z wyjątkiem części między rue de Rocroy i rue du Faubourg-Poissonnière otwartej w 1894 r. Ta część przyjęła swoją nazwę zgodnie z dekretem z28 grudnia 1894.

Rozporządzenie królewskie z 31 stycznia 1827 r „  Charles itp.
Biorąc pod uwagę zarządzenie królewskie z 27 listopada 1822 r., Które zezwalało na uformowanie ulicy ( rue Lafayette ) i miejsca Charles-X , nowej dzielnicy Poissonnière , w naszym dobrym mieście Paryż;
Biorąc pod uwagę plan kilku innych ulic i miejsc, które są dołączone do tego pierwszego otwarcia, a które muszą zakończyć nową dzielnicę;
Biorąc pod uwagę zarządzenie królewskie z 31 marca 1825 r., Które upoważniało miasto do nabycia od Sieurs André i Collier ziemi niezbędnej do budowy nowego kościoła Saint-Vincent-de-Paul  ;
Uwzględniając rozpatrzeniu Rady Ogólnej na Wydziale Sekwany , działającego w charakterze Rady Miejskiej Paryża , z dnia 27 września 1825 roku;
Rozpatrując zaświadczenie burmistrza trzeciego okręgu stwierdzające, że plan został opublikowany zgodnie z przepisami;
Uwzględniając opinię prefekta departamentu  ;
Biorąc pod uwagę patent na listy z 10 kwietnia 1783; Po wysłuchaniu
naszej Rady Stanu zamówiliśmy i zamawiamy:

• Artykuł 1 st  : Sieurs Andre i Cottier mogą otwierać się na należącym do nich gruncie, ulicami naniesionymi na załączonym planie, a mianowicie:
  • Pierwsza to rue de la Barrière-Poissonnière rozpoczynająca się od rue des Magasins na skrzyżowaniu z rue des Petits-Hôtels i prowadząca do zapory Poissonnière .
  • Druga, rue de la Barrière-Saint-Denis , zaczynająca się od trójkątnego skrzyżowania rue Charles-X i biegnąca w kierunku zapory Saint-Denis  ;
  • Trzecia, rue de l'Abattoir , od rue du Faubourg-Poissonnière do

rue du Faubourg -Saint-Martin , przecina rue de la Barrière-Poissonnière , rue du Faubourg-Saint-Denis i rue Charles-X  ;

Czwarta, rue des Petits-Hôtels , od Place Charles-X do skrzyżowania rue des Magasins z rue de la Barrière-Poissonnière  ;

Piąta, rue des Magasins , od rue de Chabrol do rue Charles-X  ;

Szósta, rue du Chevet-de-l'Eglise , rue de la Barrière-Poissonnière , równoległa do tylnej fasady kościoła Saint-Vincent-de-Paul , której nie będzie w stanie wykonać ganek lub schody. rzut na wyrysowaną w ten sposób linię trasowania;

Siódma to rue des Jardins-Poissonnière , poprzecznie do poprzedniej, od rue de l'Abattoir do rue du Gazomètre  ;

Ósma rue du Gazomètre od Place Charles-X w kierunku rue du Faubourg-Poissonnière  ;

Dziewiąta, rue du Delta-Lafayette , od trójkątnego skrzyżowania rue Charles-X w kierunku Faubourg-Saint-Denis  ;

Wreszcie dziesiąta, stanowiąca przedłużenie rue de la Butte-Chaumont .

Artykuł 2: Ulica n O  5 wynosi 10 m szerokości.
Ulice n O  3 , n O  4 , n O  6 , n O  7 , n O  8 , N O  9 i n O  10 do 12 metrach.
Ulicy n O  1 wynosi 12 m szerokości z ulicy n O  5 na ulicy Charles X i 13 metrów nadwyżki.

Artykuł 3: W osi kościoła pokazanej na planie zostanie otwarta również ulica o szerokości 12 metrów , która począwszy od rue du Chevet-de-l'Eglise będzie kontynuowała przedłużenie rue d 'Hauteville .

Artykuł 4: Wokół kościoła zostanie zarezerwowane wolne miejsce na ziemi nabytej przez miasto dekretem królewskim z 31 marca 1825 r. , Tworząc ulicę obwodową, która będzie prowadziła z jednej strony do rue du Chevet-de-l Z drugiej strony Eglise na Place Charles-X schodami, które do niej prowadzą.
W wymiarach wskazanych na planie powstanie prostokątne miejsce na styku ulic Barrière-Poissonnière i rzeźni oraz przedłużenia rue Hauteville .
Wreszcie miejsce Charles-X zostanie powiększone o cały obszar oznaczony żółtym odcieniem.

Artykuł 5. - Zezwolenie na tworzenie ulic i placów wyszczególnione w poprzednich artykułach jest udzielane za opłatą uzgodnioną przez Compagnie André et Cottier:

• 1 ° Aby bezpłatnie oddać ziemię, którą zajmą, z wyjątkiem rozbudowy Place Charles-X, o którą będzie się tym zajmował Prefekt, w imieniu miasta Paryża, z Kompanią ;
• 2 ° ponieść koszty pierwszego wykonania nawierzchni i oświetlenia tych dróg , a także robót związanych z podziemnym lub otwartym odprowadzeniem wód opadowych i bytowych  ;
• 3 ° ustanowienie chodników z twardego kamienia z każdej strony, których wymiary zostaną wskazane przez administrację;
• 4 ° Zamknięcie zamkniętych drzwiami, bramami lub w jakikolwiek inny sposób części ulic, które obecnie nie mogą mieć ujścia, dopóki właściciele, na których działkach te ulice mają być kontynuowane, dobrowolnie nie zgodzą się ustąpić. do tych ulic, zgodnie z wymiarami określonymi w planie;
• 5 ° Wreszcie, aby zachować zgodność z przepisami ustawowymi i wykonawczymi na drogach Paryża .

Artykuł 6. Prefekt Sekwany jest upoważniony do nabycia, w imieniu miasta Paryża, za obopólną zgodą lub postępując zgodnie z formami przewidzianymi w ustawie z 8 marca 1810 r. , Wysepki utworzonej przez spotkanie ulicy Karola X z ulicami Kaplicy i Château-Landon . Lokalizacja tej wysepki będzie połączona z autostradą publiczną.

Artykuł 7. - Za wykonanie poprzedniego rozporządzenia odpowiedzialny jest nasz Minister Sekretarz Stanu w Departamencie Spraw Wewnętrznych.

Podane w naszym zamku Tuileries itp.
Podpisano: CHARLES  ”.  

Niezwykłe budowle i miejsca pamięci

Na szczególną uwagę zasługują dwa mieszczańskie kamienice ze względu na swój niebanalny styl. Niestety dla jednego z nich ciasnota ulicy uniemożliwiała obserwację z wystarczającej odległości.

14, rue d'Abbeville

Bardzo piękny budynek Belle Époque , zbudowany w stylu secesyjnym , z bujnością kwiatów i zwierząt z ciemnozielonego emaliowanego piaskowca nałożonego na ceglano-kamienną fasadę. Piękne drzwi wejściowe z kutego żelaza w kolorze emaliowanego piaskowca. Budynek zarejestrowany jako zabytek historii dnia22 kwietnia 1986. Można to porównać z budynkiem Les Chardons autorstwa Kleina i Mullera (ceramika) na rogu rue Eugène Manuel (nr 2) i Claude Chahu (nr 9).

Budynek został zbudowany w 1901 roku jako nieruchomość pod wynajem dla Madame Balli przez architektów Alexandre'a i Édouarda Autanta i ozdobiony przez ceramika Alexandre'a Bigota (pozwolenie na budowę datowane na25 maja 1900).

• Przegląd budynku.

• Fragment posągów i ceramiki.

• Drzwi wejściowe do budynku.

• Szczegół budynku.

• Szczegół budynku.

• Szczegół budynku.

• Ogólny przegląd budynku.

16, rue d'Abbeville

Ten narożny budynek z rue du Faubourg-Poissonnière jest o dwa lata starszy od sąsiedniego budynku, ale z kamiennymi rzeźbami przedstawiającymi kobiety, zakrytymi lekkim welonem, nad oknami dwóch sal recepcyjnych na pierwszym piętrze.

Budynek ten został zbudowany w 1899 roku przez architekta Georgesa Massę jako nieruchomość inwestycyjna dla pana Gehrlinga (pozwolenie na budowę dla7 maja 1897).

• Przegląd budynku.

• Fragment elewacji na rogu dwóch ulic.

• Kariatydy od strony rue d'Abbeville.

Uwagi i odniesienia

1. Zbiór listów patentowych, zarządzeń królewskich, dekretów i zarządzeń prefektur dotyczących dróg publicznych.
2. Félix i Louis Lazare, Słownik administracyjny i historyczny ulic Paryża i jego zabytków , 1844, s.  244.
3. Rue de la Barrière-Poissonnière, która stanie się rue du Nord w 1833 roku i bulwarem Magenta w 1855 roku.
4. Rue de la Barrière-Saint-Denis, która stanie się rue de Denain, a następnie avenue de Denain w 1847 r., A ostatecznie boulevard de Denain w 1859 r.
5. Rue de l'Abattoir, która stanie się ulicą Dunkerque .
6. Rue des Magasins, która stanie się ulicą de Saint-Quentin .
7. Rue du Chevet-de-l'Eglise stanie się ulicą de Belzunce .
8. Rue du Gazomètre, która stanie się ulicą d'Abbeville.
9. Część pomiędzy obecną rue Lafayette i rue du Château-Landon .
10. Wskazówka n o  PA00086503 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
11. Hélène Hatte i Frédéric Tran, Paryż. 300 fasad dla ciekawskich , Avenue Théophile Gautier 17, Paryż, Christine Bonneton,czerwiec 2008, 190  pkt. ( ISBN  978-2-86253-262-2 i 2-86253-262-2 , uwaga BnF n o  FRBNF37622958 ).