Ulica Geoffroy-Saint-Hilaire

5 th arr t Ulica Geoffroy-Saint-Hilaire

Rue Geoffroy-Saint-Hilaire widziana z Boulevard Saint-Marcel .

Sytuacja

Początek

42–50, bulwar Saint-Marcel

Koniec

1, rue Lacépède i rue Cuvier

Morfologia

Długość

570 m

Szerokość

14 do 20 m

Historyczny

kreacja

Przed XVI -tego wieku

Określenie

2 kwietnia 1868

Dawna nazwa

Rue du Marché-aux-Chevaux
rue Maquignonne
rue Coypeau
rue du Jardin-du-Roi
rue du Jardin-des-Plantes

Geokodowanie

Miasto Paryż

4065

DGI

4108

Geolokalizacja na mapie: 5. dzielnica Paryża

Geolokalizacja na mapie: Paryż

Zdjęcia na Wikimedia Commons

Ulicy Geoffroy Saint-Hilaire- to ścieżka 5 th arrondissement z Paryża .

Lokalizacja i dojazd

Rue Geoffroy Saint Hilaire, znajduje się w okręgu Botanicznego , rozpoczyna się w N os 42-50, Saint-Marcel Boulevard i kończy się w n o 1, rue Lacepede i rue cuvier .

Jest dostępny linią metra na stacji Jussieu , a także liniami autobusowymi RATP 24 69 87 .

Pochodzenie nazwy

Od 1868 roku nazwa ulicy upamiętnia Étienne Geoffroy Saint-Hilaire (1772-1844), zoologa Muzeum w Jardin des Plantes .

Historyczny

Ta stara ulica w Paryżu, już wskazana na mapie Brauna w 1530 r. , Była kolejno nazywana „rue du Marché-aux-Chevaux” (ze względu na znajdujący się w jej górnej części targ koni ), „rue Maquignonne” , „rue Coypeau” lub „ des Copeaux ” , „ rue du Jardin du Roi ” , „ rue du Jardin-des-Plantes ” w okresie rewolucyjnym, a następnie ponownie „ rue du Jardin du Roi ” do 1848 r.

Zgodnie z planem Roussel ustanowionym w 1730 r. I planem Turgot, wykonanym w latach 1734–1739, nazywa się ją „rue Saint-Victor” w odniesieniu do opactwa Saint-Victor, zanim przyjęła obecną nazwę w 1868 r.

Niezwykłe budowle i miejsca pamięci

N o 4: położenie koszar Royal Garden zwany także baraki z ogrodu botanicznego .
W n ° 5, pawilon dawnego targu końskiego to dawny komisariat wybudowany w 1760 roku i zarejestrowana od 1925 roku z zabytków . Został przydzielony do targu koni jako pawilon obserwacyjny na rozkaz generała porucznika policji Sartine . Żuraw i kogut na fasadzie symbolizują cierpliwość i czujność .
Pod nr . 11-13, fasada nosi napis: „Dilerzy konna, kuce, kucyki podwójnych ze wszystkich źródeł i koni pociągowych” z powyżej rzeźby reprezentujących głowę konia, jedyną pozostałością rynku konia, który został przeniesiony w 1908 roku do Vaugirard.
Nr . 26 i 28, między tymi liczbami metal gate otwiera się na kanał, który kończy się w rue Buffon . W tym miejscu stara rue du faubourg Saint-Victor przecinała Bièvre na moście, którego południowo-zachodni kąt otaczał młyn wodny wspomniany w 1150 r. Pod nazwą młyn Coupeau lub młyn Miséricorde (nie mylić z wiatrakiem Coupeau, który stał na wzgórzu Coupeau). W 1809 r. Nadal służył pod nazwą Moulin du Jardin des Plantes i został zniszczony po przejęciu go w 1826 r. Przez miasto Paryż.
N o 32: Siostra Rozalia szkolne, Siostra Rozalia uczelni i szkół średnich szkół Ludwika de Marillac katolickich w ramach umowy z państwem pod opieką Sióstr Miłosierdzia. Tablica na chodniku wspomina, że stare łóżko Bièvre przechodziło między budynkami pod numerem 32.

Nr 32.
Tablica wskazująca na stary szlak rzeki Bièvre.

W n ° 49,25 kwietnia 1942, eksplozja w podziemnym laboratorium materiałów wybuchowych w żydowskiej części FTP-MOI zabija dwóch partyzanckich fajerwerków, Salka Bota i Herscza Zimermana. W kolejnych dniach gestapo rozkłada pułapki na myszy i łapie m.in.Machę Lew, Samuela Nadlera i Nathana Dyskina, którzy zostaną rozstrzelani lub wywiezieni do Auschwitz.
W n o 59 kliniki Geoffroy Saint Hilaire który po zawierał miejsce urodzenia macierzyńskiego Chirac na29 listopada 1932.
Na zachodzie ulica biegnie wzdłuż Wielkiego Meczetu Paryża .
Odcinek ulicy przylegającej do Jardin des Plantes : od wschodu rue Geoffroy-Saint-Hilaire biegnie po jednej stronie zewnętrznego obwodu Jardin des Plantes , siedziby Narodowego Muzeum Historii Naturalnej . Na końcu ulicy, wzdłuż otaczającej ściany Ogrodu, od strony rue Lacépède , znajduje się jedna z ostatnich dwóch zachowanych w Paryżu fontann Wallace Wallace . Nieco dalej, na tej samej prostej, ulica biegnie po zachodniej stronie „wielkiego labiryntu” (niewielkie wzniesienie zwieńczone altaną Buffona , niewidoczne z ulicy), następnie dochodzi do centralnej biblioteki Muzeum z jej dwa budynki. (budynek recepcji publicznej i budynek rezerwowy, ten ostatni zawierający główną kolekcję dokumentacji: wielka galeria Evolution znajduje się tuż za tym długim budynkiem) i wreszcie, na rogu Jardin des plants, Maison de Buffon, znany również jako „Maison de Lamarck” ( Buffon zmarł tam w 1788 r., a Lamarck w 1829 r.). Należy zauważyć, że centralna biblioteka Muzeum znajduje się w przybliżeniu na miejscu starej, dawno rozebranej kaplicy, w której Guy de La Brosse , jeden z głównych założycieli Królewskiego Ogrodu Roślin Leczniczych , który stał się od 1793 roku obecnym Muzeum historii naturalnej. Jeśli chodzi o długi budynek rezerwatu bibliotecznego, to został on zbudowany w 1963 r. W miejscu dawnego gabinetu d'Histoire naturelle , który został zburzony w 1935 r. Na potrzeby budowy biblioteki i rezerwatu powstała galeria, która łączyła Galerię zoologiczną prowadzącą do labiryntu Ogrodu rozebrano w ostatnich miesiącach 1959 r. W oparciu o plany opracowane przez architekta Henri Delaage można było wówczas rozpocząć prace budowlane nad nową biblioteką i jej rezerwatem.26 czerwca 1963w obecności Christian Fouchet , Ministra Edukacji Narodowej i André Malraux , minister stanu do spraw kultury .

Stary gabinet Historii Naturalnej , rozebrany w 1935 roku i zastąpiony w latach 1959-1963 rezerwatem biblioteki centralnej MNHN . Zdjęcie wykonane przez Eugène Atget w 1898 roku.
Obok Jardin des Plantes, fontanny Wallace na rue Geoffroy-Saint-Hilaire.

W 2006 roku centralna przestrzeń ulicy znajdująca się na poziomie rue des Fossés-Saint-Marcel została przemianowana na „ Place de l'Émir-Abdelkader ” ”. Na tym placu znajduje się fontanna Wallace , klasyczny model.

Wejście do ślepego zaułka Marché-aux-Chevaux .
Pawilon n O 5, sklasyfikowany MH.
Budowanie n o 11, przypominając aktywności na rynku do koni na miejscu.

Uwagi, źródła i odniesienia

Jacques Hillairet , Słownik historyczny ulic Paryża , Les Éditions de Minuit , s. 581 .
Wskazówka n o PA00088483 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
Alfred Fierro , Historia i słownik 300 młynów Paryża , wydania Parigramme, Paryż 1999, s. 100
„ Toporowsky [lub Toporowski] Stanislas, Maitron ” , na univ-paris1.fr (dostęp 21 września 2016 ) .
Pierre Boué-Merrac, autentyczny Jacques Chirac. Niepublikowanym biografia piątego prezydenta V th Rzeczypospolitej , Harca Publishing, 1995. 325 s. ( ISBN 9782911462009 ) , str. 219 .
„ The Wallace fountains in #Paris ” , na petit-patrimoine.com (dostęp 21 września 2016 ) .
Gabrielle Duprat, „nowej biblioteki Narodowego Muzeum Historii Naturalnej” , Biuletyn bibliotekach Francji , 1965, n o 1.
Place de l'Émir-Abdelkader w miejscu nazewnictwa torów miasta Paryża .