Autostrada Salah ad-Din ( arab . طريق صلاح الدين ) lub autostrada Salah ad-Din to główna autostrada w Strefie Gazy w stanie Palestyna . Przecina terytorium przez 45 km , od przejścia granicznego w Rafah na południu do punktu w Erez na północy. Droga jest nazwany muzułmańskiego wodza Saladyna , który żył w XII -tego wieku .
Droga Salah ad-Din jest jedną z najstarszych dróg na świecie. Armie starożytnego Egiptu , do Aleksandra Wielkiego , pierwszych wypraw krzyżowych i Napoleona I st wszyscy podjąć tę trasę w ich działaniach zmierzających do Lewantu . W okresie panowania osmańskiego droga rozciąga się od El-Arich ( Synaj ) na południu do dzisiejszej Turcji na północy. Przez kilka stuleci droga była nazywana „Drogą Filistynów ” ; w tym czasie łączył Egipt z obecnym Libanem , obecną Syrią , dzisiejszą Turcją i nie tylko. Po przejęciu kontroli nad Palestyną po I wojnie światowej Brytyjczycy utworzyli linię kolejową równoległą do drogi Salah ad-Din, między innymi do transportu broni.
Według historyka Gerald Butt „całego centrum życia” w Gazie jest powiązana z drogi Salah ad-Din, który „dał miastu racją bytu” . Jednak od czasu utworzenia państwa Izrael w 1948 r. I z powodu konfliktu arabsko-izraelskiego droga nie spełnia już swojej tradycyjnej roli istotnego połączenia między Egiptem a Syrią.
Podczas okupacji Strefy Gazy przez Izrael w latach 1967-2005, duże odcinki drogi Salah ad-Din były zamknięte dla pojazdów palestyńskich, podczas gdy armia izraelska obsadziła 12 punktów kontrolnych . Podczas drugiej intifady droga była również zamknięta dla pojazdów izraelskich, z wyjątkiem małych odcinków. Od czasu zajęcia Gazy w 2007 roku przez Hamas , punkty kontrolne są kontrolowane przez ten ostatni.
Hamas odnawia i rozbudowuje drogę dzięki funduszom z handlu tunelami (w) . W 2010 r. Dziennik anglojęzyczny z Emiratów Arabskich, The National, napisał o drodze Salah ad-Din: „Teraz rolnicy [...], mechanicy [...] i szereg kolorowych sklepów ciągną się wzdłuż drogi od centrum na południe Strefa Gazy. Wielbłądy zygzakują bez celu między torami, robotnicy przerzucają żwirem wzdłuż pobocza, a chwiejne, trąbiące ciężarówki przyjeżdżają i jeżdżą drogą, aby przewozić kontrabandę i produkty pomocnicze, a także pół miliona Gazy [...]. "