Narodziny |
7 kwietnia 1899 Paryż , Francja |
---|---|
Śmierć |
19 września 1972(w wieku 73 lat) Paryż , Francja |
Podstawowa działalność | Pianista |
Dodatkowe zajęcia | Kompozytor |
Współpraca | Maurice Ravel , Zino Francescatti |
Trening | Konserwatorium Paryskie |
Mistrzowie | Louis Diémer , Xavier Leroux |
Edukacja | Amerykańskie Konserwatorium Fontainebleau |
Małżonka | Gaby Casadesus |
Potomków | Jean Casadesus |
Rodzina | Gisèle Casadesus , pierwsza kuzynka |
![]() | |
---|---|
![]() |
Można posłuchać Roberta Casadesusa i Gaby Casadesus wykonujących koncerty fortepianowe Wolfganga Amadeusza Mozarta : Nº 10 na dwa fortepiany Es-dur KV 365 Nº 12 A-dur KV 414 Nº 18 B-dur KV 456 Nº 20 d-moll KV 466 z Georgem Szellem dyrygującym Cleveland Orchestra w latach 1955-1956 tutaj ( fr ) |
Robert Casadesus , urodzony dnia7 kwietnia 1899w Paryżu, gdzie zmarł19 września 1972Jest pianistą i kompozytorem francuskim .
Wielki syn Luis, patriarcha rodziny Casadesusa pochodzi z Hiszpanii , Robert Casadesusa jest jednym z najważniejszych pianistów XX th wieku , przedstawiciel francuskiej tradycji „jasności” i „dobrego smaku”. Wstąpił do Konserwatorium Paryskim , gdzie pracował z Louis Diemer i gdzie zdobył 1 st nagrodę na fortepian w 1913. W 1918 roku został powołany do służby wojskowej. W 1919 roku uzyskał 1 st nagrodę dla harmonii w klasie Xavier Leroux . W 1917 dał swój pierwszy recital. W 1922 zaprzyjaźnił się z Maurice'em Ravelem . Jego repertuar, który rozciąga się od Wolfganga Amadeusza Mozarta do Oliviera Messiaena , obejmuje wszystkich kompozytorów francuskojęzycznych, ale także, na przykład, Bélę Bartóka , którego bardzo wcześnie był interpretatorem z wyboru.
Często występuje w duecie z Zino Francescattim , z którym dokonał znaczących nagrań sonat na skrzypce i fortepian Beethovena .
W 1921 ożenił się z Gabrielle L'Hôte ( Gaby Casadesus ), z którą dał recitale na dwa fortepiany lub cztery ręce. Będą mieli córkę (Thérèse) i dwóch synów, Guya i Jeana Casadesus , drugi również pianistę, z którym stworzą trio do interpretacji koncertów na trzy fortepiany.
W 1935 został mianowany profesorem w Amerykańskim Konserwatorium w Fontainebleau , którego dyrektorem został w 1946.
W Stanach Zjednoczonych będzie celebrowany i będzie grał pod batutą znakomitych dyrygentów , zwłaszcza George'a Szella, którego jest ulubionym pianistą.
W 1972 roku jego syn Jean zginął w wypadku samochodowym. Z kolei zmarł, prawdopodobnie z żałoby, kilka miesięcy później.
Jego kreacje jako wykonawca:
Arthur Honegger zadedykował mu ostatni ze swoich Siedmiu krótkich utworów (1920).
Jako kompozytor pisał: