Robert Casadesus

Robert Casadesus Roberta Casadesusa w 1972 roku.

Kluczowe dane

Narodziny	7 kwietnia 1899 Paryż , Francja
Śmierć	19 września 1972(w wieku 73 lat) Paryż , Francja
Podstawowa działalność	Pianista
Dodatkowe zajęcia	Kompozytor
Współpraca	Maurice Ravel , Zino Francescatti
Trening	Konserwatorium Paryskie
Mistrzowie	Louis Diémer , Xavier Leroux
Edukacja	Amerykańskie Konserwatorium Fontainebleau
Małżonka	Gaby Casadesus
Potomków	Jean Casadesus
Rodzina	Gisèle Casadesus , pierwsza kuzynka

Dźwięk zewnętrzny
	Można posłuchać Roberta Casadesusa i Gaby Casadesus wykonujących koncerty fortepianowe Wolfganga Amadeusza Mozarta : Nº 10 na dwa fortepiany Es-dur KV 365 Nº 12 A-dur KV 414 Nº 18 B-dur KV 456 Nº 20 d-moll KV 466 z Georgem Szellem dyrygującym Cleveland Orchestra w latach 1955-1956 tutaj ( fr )

Robert Casadesus , urodzony dnia7 kwietnia 1899w Paryżu, gdzie zmarł19 września 1972Jest pianistą i kompozytorem francuskim .

Biografia

Wielki syn Luis, patriarcha rodziny Casadesusa pochodzi z Hiszpanii , Robert Casadesusa jest jednym z najważniejszych pianistów XX th  wieku , przedstawiciel francuskiej tradycji „jasności” i „dobrego smaku”. Wstąpił do Konserwatorium Paryskim , gdzie pracował z Louis Diemer i gdzie zdobył 1 st  nagrodę na fortepian w 1913. W 1918 roku został powołany do służby wojskowej. W 1919 roku uzyskał 1 st  nagrodę dla harmonii w klasie Xavier Leroux . W 1917 dał swój pierwszy recital. W 1922 zaprzyjaźnił się z Maurice'em Ravelem . Jego repertuar, który rozciąga się od Wolfganga Amadeusza Mozarta do Oliviera Messiaena , obejmuje wszystkich kompozytorów francuskojęzycznych, ale także, na przykład, Bélę Bartóka , którego bardzo wcześnie był interpretatorem z wyboru.

Często występuje w duecie z Zino Francescattim , z którym dokonał znaczących nagrań sonat na skrzypce i fortepian Beethovena .

W 1921 ożenił się z Gabrielle L'Hôte ( Gaby Casadesus ), z którą dał recitale na dwa fortepiany lub cztery ręce. Będą mieli córkę (Thérèse) i dwóch synów, Guya i Jeana Casadesus , drugi również pianistę, z którym stworzą trio do interpretacji koncertów na trzy fortepiany.

W 1935 został mianowany profesorem w Amerykańskim Konserwatorium w Fontainebleau , którego dyrektorem został w 1946.

W Stanach Zjednoczonych będzie celebrowany i będzie grał pod batutą znakomitych dyrygentów , zwłaszcza George'a Szella, którego jest ulubionym pianistą.

W 1972 roku jego syn Jean zginął w wypadku samochodowym. Z kolei zmarł, prawdopodobnie z żałoby, kilka miesięcy później.

Kreacje

Jego kreacje jako wykonawca:

• Fantazja na fortepian i orkiestrę przez Gabriel Fauré (1921)
• Sonata na altówkę i fortepian przez Arthura Honeggera (1920), z Henri Casadesus,
• Sonatine V , alla francese , op.22 Maurice'a Emmanuela (1925), której jest dedykantem,
• Sonata na skrzypce i fortepian przez Guy Ropartz (1927) z Georges Enesco ,
• Trzy utwory na fortepian op. 49 Alberta Roussela (1934), którego jest dedykantem.

Arthur Honegger zadedykował mu ostatni ze swoich Siedmiu krótkich utworów (1920).

Pracuje

Jako kompozytor pisał:

Orkiestra

• 7 symfonii
  • I symfonia op. 19
  • II symfonia op. 32
  • III Symfonia op. 41
  • IV Symfonia op. 50
  • V Symfonia imienia Haydna op. 60
  • VI Symfonia op. 66
  • VII symfonia z chórem „Izrael”, op. 68
• 3 suity orkiestrowe
  • I suita op. 11
  • II suita op. 26
  • Trzecia suita na imię Rameau, op. 33

Koncerty

• 3 koncerty fortepianowe
  • Koncert fortepianowy nr 1 op. 7
  • Koncert fortepianowy nr 2 op. 37
  • Koncert fortepianowy nr 3 op. 63
• Concertstück na fortepian i orkiestrę kameralną op. 27
• Koncert na dwa fortepiany op. 17
• Capriccio na fortepian i orkiestrę smyczkową op. 49
• Koncert na trzy fortepiany i orkiestrę smyczkową op. 65
• Koncert na skrzypce op. 15
• Koncert na flet i orkiestrę kameralną op. 35
• Koncert na wiolonczelę op. 43

Muzyka kameralna

• 4 kwartety smyczkowe
  • I kwartet smyczkowy op. 13
  • II Kwartet smyczkowy op. 29
  • III Kwartet smyczkowy op. 46
  • IV kwartet smyczkowy op. 55
• Introdukcja i polonez na fortepian i wiolonczelę op. 4
• I trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę op. 6
• Pierwsza sonata na skrzypce i fortepian op. 9
• Kwintet na harfę, flet, skrzypce, altówkę i wiolonczelę op. 10
• Sonata na fortepian i altówkę op. 12
• Kwintet na fortepian i smyczki op. 16
• Sonata na flet i fortepian op. 18
• Dwa utwory na harfę, op. 20
• Sonata na fortepian i wiolonczelę op. 22
• Sonata na fortepian i klarnet lub obój op. 23
• Trzy intermezzi na kwintet dęty op. 24
• Trio smyczkowe op. 25
• Concertstück na fortepian i orkiestrę kameralną op. 27
• Kwartet na fortepian i smyczki op. 30
• II sonata na skrzypce i fortepian op. 34
• Suita na dwoje skrzypiec solo op. 39
• Trio na obój, klarnet i fagot op. 42
• Nonetto na fortepian, kwartet smyczkowy i kwartet dęty op. 45
• Hommage à Chausson na fortepian i skrzypce op. 51
• Drugie trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę op. 53
• Sekstet na fortepian i kwintet dęty op. 58
• Fantazja na flet i fortepian op. 59
• Dwa utwory na fagot i fortepian op. 61
• Septet na smyczki, op. 64

Muzyka fortepianowa

• 4 sonaty
  • Pierwsza sonata op. 14
  • II sonata op. 31
  • Sonata III op. 44
  • Sonata IV op. 56
• Podróż urojona, op. 1
• Dwadzieścia cztery preludia op. 5
• Trzy kołysanki op. 8
• Osiem Studiów , op. 28
• Toccata, op. 40
• Wariacje op. 47 (po hołdzie Debussy'emu M. De Falli )
• Sześcioro dzieci, op. 48
• Suita op. 52
• Trzy tańce op. 54
• Trzy kołysanki op. 67
• Improwizacja, op. 67

Muzyka na dwa fortepiany

• Sześć utworów op. 2
• Trzy tańce śródziemnomorskie op. 36
• Pieśń o wyzwolenie Paryża op. 38
• Sonata op. 62

Uwagi i referencje

1. "  Ballade (1ère) Chopin, Frédéric  " , o bibliotekach specjalistycznych miasta Paryża (dostęp 4 stycznia 2018 )
2. Alain Paryżu , wykonawców słownika i interpretacji muzycznej w XX th  wieku , Paryż, Robert Laffont , Coll.  „Książki”,1989, 1112  s. ( ISBN  978-2-221-06660-7 i 2-221-06660-X , OCLC  319830089 ).
3. Jean-Pierre Thiollet , 88 nut na fortepian solo , „Solo de duo”, Neva Editions, 2015 , s.97. ( ISBN  978-2-3505-5192-0 )
4. Olivier Bellamy , Słownik miłośników fortepianu ( czytaj online ).
5. „  Robert CASADESUS: działa  ” , na www.casadesus.com (dostęp 3 lipca 2021 )

Bibliografia

• Alain Paryż ( pref.  Alain Paris), Słownik wykonawców i interpretacji muzycznej XX XX  wieku , Paryż, Robert LAFFONT , Coll.  „Książki”,Czerwiec 1995( Rozrod.  1985, 1989, 1995), 4 th  ed. ( 1 st  ed. 1982), 1278  , str. ( ISBN  2-221-08064-5 ) , s.  287

Linki zewnętrzne

• strona o muzyku
• Różne referencje
• Biografia Roberta Casadesusa
• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
  • CiNii
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Biblioteka Narodowa Hiszpanii
  • Królewska Biblioteka Niderlandów
  • Biblioteka Narodowa Izraela
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Biblioteka Narodowa Katalonii
  • Biblioteka Narodowa Szwecji
  • Sieć Bibliotek Zachodniej Szwajcarii
  • Biblioteka Narodowa Australii
  • Norweska Baza Biblioteczna
  • Biblioteka Uniwersytecka w Zagrzebiu
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • ŚwiatKot
• Notatki w ogólnych słownikach lub encyklopediach  : Brockhaus Enzyklopädie  • Deutsche Biography  • Encyclopædia Britannica  • Encyclopædia Universalis  • Swedish Nationalencyklopedin  • Munzinger Archiv  • Proleksis enciklopedija  • Store norske leksikon
• Zasoby związane z muzyką  :
  • Dyskoteki
  • (pl)  AllMusic
  • (w)  Carnegie Hall
  • (pl)  MusicBrainz
  • (  fr ) Muziekweb
• Zasoby audiowizualne  :
  • (pl)  Internetowa baza filmów
• Zasoby badawcze  :
  • Izydor