René Dinkel

René , Richard, Camille Dinkel , urodzony dnia27 września 1943w Saint-Étienne-lès-Remiremont ( Wogezy ), jest regionalnym kustoszem zabytków i inżynierem usług kulturalnych i honorowym francuskim dziedzictwem .

Kariera i działalność

Po uzyskaniu świadectwa ukończenia szkoły podstawowej w dniu 12 czerwca 1957, zatyczka regulatora włączona 24 czerwca 1960, następnie CAP księgowego włączony 26 czerwca 1961, wchodzi do 17 lipca 1961 w rodzinnej firmie budowlanej i robót publicznych, prowadząc tereny od końca do końca (opracowanie, finansowanie, opracowanie projektów, obserwacja aż do ostatecznej realizacji) do 30 września 1966, data przyjęcia po egzaminie konkursowym do Centre des agentów technik du bâtiment w Colmar on 4 października 1966 r.

Dzięki tym doświadczeniom i pełnieniu różnych funkcji w firmie oraz szkoleniu w Colmar Center, zdobywa pełne szkolenie, które pozwoli mu zostać wybranym, 1 st sierpień 1967, jako Agent Kontraktowy w Agence des Bâtiments de France w Strasburgu (Bas-Rhin) (obecnie Służba Terytorialna ds. Architektury i Dziedzictwa ) jako technik. Zdobywca pierwszego miejsca w konkursie Recenzenta Robót Architektonicznych na9 stycznia 1969, zostanie mianowany szefem obsługi technicznej w Wersalu od1 st August 1969. Awansował na stanowisko Kontrolera Robót Architektonicznych (Principal Reviser), a następnie został włączony do korpusu inżynierów usług kulturalnych i dziedzictwa kulturowego wyższej klasy.

Poza działalnością zawodową w Ministerstwie Kultury i Komunikacji prowadził kampanię przez blisko 30 lat jako sekretarz generalny Krajowego Związku ds. Kultury Force Ouvrière (w latach 1973-2000).

18 stycznia 1991został powołany na członka rady ministerialnej ds. nauki przy ministerstwie kultury, komunikacji i prac głównych jako przedstawiciel powoływany przez związki zawodowe.

Mianowany, skuteczny 1 st grudzień 1981jako regionalny kustosz zabytków w Prowansji-Alpach-Lazurowym Wybrzeżu , od15 listopada 1988, w Alzacji , wejdzie do administracji centralnej od28 lutego 1991, jako przedstawiciel Zastępcy Dyrektora ds. Zabytków, w szczególności do powołania „obserwatorium gospodarczego prac przy zabytkach” oraz zastępcy przedstawiciela ministra właściwego do spraw kultury, w komisji do spraw kontraktów budowlanych i inżynieryjnych.

W 1992 roku uczestniczył w zaawansowanych kursach szkoleniowych dla wyższej kadry zarządzającej ENA , zanim otrzymał od Petera Ruppa od Rady Europy zadanie analizy narodowych polityk dotyczących dziedzictwa kulturowego w 27 krajach, która doprowadzi do ustanowienia „  Sprawozdanie na temat polityki dziedzictwa kulturowego w Europie  ”, podjęte następnie w celu utworzenia Europejskiej Sieci Dziedzictwa .

René Dinkel jest także autorem wydanej we wrześniu 1997 roku Encyklopedii Dziedzictwa , będącej wynikiem 35 lat doświadczeń, będącej syntezą jego publikacji oraz tych, które inicjował przy pomocy wielu interesariuszy dziedzictwa (stowarzyszeń, laboratoriów, rzemieślników i wyspecjalizowanych firm, ekspertów, instytucje publiczne i prywatne itp.).

Karierę zakończył jako nauczyciel na szkoleniu architektów wiejskiego dziedzictwa architektonicznego, misję, którą przejął1 st kwiecień 1997, w imieniu Paris-La Villette School of Architecture oraz Europejskiego Centrum Szkoleniowego PARTIR, stanowisko, które będzie piastował do przejścia na emeryturę w1 st październik 2003.

Obecnie uczestniczy, w ramach kilku stowarzyszeń i witryn (w tym Wikipedii ), w działaniach na rzecz ochrony, konserwacji i wzbogacania dziedzictwa.

Zapewnione szkolenie

W ramach swojej różnorodnej działalności zawodowej prowadził liczne szkolenia z zakresu ochrony dziedzictwa i procedur konserwatorskich.

• Kurs szkoleniowy dla inżyniera usług kulturalnych i dziedzictwa kulturowego , technika usług kulturalnych i budynków we Francji oraz asystentów technicznych budynków we Francji (kontrakty publiczne; konserwacja zabytków, obiektów ruchomych, organów (w państwowym ośrodku kształcenia zawodowego) organmistrzów w Eschau ) i różne procedury ochrony Historia, ustawodawstwo, techniki i zamówienia publiczne w zakresie restaurowania i budowy organów Zdrowie i bezpieczeństwo na budowach Monitorowanie działań Obowiązki różnych podmiotów Przygotowanie do zawodów itp.) od 1991 do 1997.
• Szkolenie Architektów Budynków we Francji , Centre des Hautes Etudes de Chaillot (Obowiązki różnych podmiotów w zakresie restauracji i poprawy dziedzictwa), 1995.
• National Heritage School (ENP), szkolenie na temat „Wiedza i zarządzanie dziedzictwem dzwonnic”, inMarzec 1996.
• University of Maine (Le Mans), w ramach DESS „Promocja dziedzictwa kulturowego i rozwoju lokalnego”, od 1996 do 1999.
• National Heritage School (ENP) i Direction de lArchitecture et du Patrimoine (DAPA), na tematy „Konserwacja – przywracanie: organy, wiedza, konserwacja i restauracja instrumentu i bufetu” oraz „ Narządy  : tworzenie i animacja” , w 1994 i 1995 roku.
• Europejskie centrum szkoleniowe PARTIR (architekci do przeszkolenia w zakresie wiejskiego dziedzictwa architektonicznego oraz technik identyfikacji i renowacji) oraz wykładowca na temat starych budynków i ich renowacji przez Narodową Szkołę Architektury w Paryżu-La Villette w latach 2001-2003.

Nagrody

• Kawaler Orderu Zasługi na5 kwietnia 1987 r..
• Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (28 września 1984). Mianowany Kawalerem Orderu Sztuki i Literatury przez Jacka Langa , Delegata Ministra Kultury.
• 1997 Nagroda Książkowa La Demeure historique dla Encyklopedii Dziedzictwa (18 listopada 1997 r.).

Życie prywatne

To 3 e z rodziny 9 dzieci, Dinkel Antoine René Alphonse i Madeleine, z domu Gerard. Jest żonaty z Denise Olivetto, z którą miał 3 córki.

Bibliografia

• Ogólne prace osobiste
  • René Dinkel, The Encyclopedia of Heritage (Zabytki historyczne, Dziedzictwo budowlane i naturalne: Ochrona, renowacja, przepisy. Doktryny: Techniki: Praktyki) , Paris, Les Encyclopédies du patrimoine editions,wrzesień 1997, 1512  s. ( ISBN  2-911200-00-4 )
  • Rene Dinkel, wykonanie Reports 1 st prawo programu na monumentalnym dziedzictwie, skrócone sprawozdanie za okres 1888 do 1991 roku oraz analizy działań , Paryż, Ministerstwo Kultury i Komunikacji, Oddział Dziedzictwa Sub -direction zabytków, obserwatorium gospodarczej,Czerwiec 1992, 302  s.i podsumowanie (18 stron) w sierpniu 1992 r.
• Artykuły specyficzne dla technik i archeologii murów
  • René Dinkel, Wzmacnianie murów przez wstrzyknięcie zaprawy spoiwowej , Zabytkowe czasopismo naukowo-techniczne Dyrekcji Zabytków HistorycznychPrzegląd naukowo-techniczny Poddyrekcji Zabytków, nr 3 czerwca 1993 r
  • René Dinkel, Średniowieczne mury umocnione zaprawą , Paryż, Le Moniteur,25 września 1992
  • René Dinkel, Umocnienie średniowiecznych murów w Alzacji, refleksje nad warunkami restauracji według technik budowlanych , Strasburg, Cahiers alsaciens d'archéologie, d'art et d'histoire,1991
  • René Dinkel, Renowacja średniowiecznych murów od XI do XV wieku , Paryż,Listopad 1990Komunikat pisemny z okazji Wywiadów o Dziedzictwie
• Artykuły na temat mechanizmów know-how i procedur przywracania
  • Wprowadzenie René Dinkel, Mechanizmy know-how , Poitiers, Cahiers de la section française de l'ICOMOSBudynek - Dziedzictwo - zatrudnienie, wprowadzenie do biuletynu nr 34-35, listopad 1994
  • Procedury badania akt do prac konserwatorskich na zabytkach , Paryż, Demeure historique,III kwartał 1996 r.
  • Ochrona instrumentów, René Dinkel , Paryż, Ariam,Październik 1992w „Przewodniku po organach i organistce w Île-de-France”
• Publikacje i komunikaty dotyczące dziedzictwa w Europie
  • Peter Rupp i René Dinkel, Analiza polityki narodowego dziedzictwa kulturowego. Raport na temat polityki dziedzictwa kulturowego w Europie (27 krajów) , Rada Europy ,1996, 600  pkt.Europejski katalog polityk dotyczących dziedzictwa: 27 raportów

• René Dinkel, B. Griveaux i G. Tilmant, Ochrona opactwa Thoronet przed osuwiskami, Var, południowa Francja , Ateny, Paul G. Marinos, Georges C. Koukis Editors / rRédacteurs,21 do 26 września 1988 r.Komunikacja audiowizualna, ustna i pisemna na Sympozjum w Atenach  : Geologia inżyniera zastosowana do dzieł starożytnych, pomników i miejsc historycznych - Zachowanie i ochrona, tom 1. Prezentację dotyczącą osuwiska dotykającego opactwo Thoronet a poprzedziła prezentacja 13-minutowy film w reżyserii Yvesa Gautiera, reżysera i producenta. Program o opactwie Thoronet zatytułowany „Pierres en sursis” został następnie zaprezentowany na FR3 national 15 maja 1990 r.
  • Peter Rupp i René Dinkel, Analogiczne intencje postępujące w porządku rozproszonym: Systemy ochrony zabytków obowiązujące w dziewiętnastu krajach Europy i poza Europą , Paryż, Zabytki historyczne,lipiec-sierpień 1992nr 182 poświęcony światowemu dziedzictwu
  • René Dinkel, Analiza polityk dziedzictwa europejskiego , Ferrara (Włochy),25 marca 2000 r.
  • René Dinkel, Konserwacja zabytków i turystyka, Współpraca francusko-niemiecka w zakresie konserwacji zabytków , Weimar (Niemcy),16, 17 i 18 marca 1997 r.Komunikacja: 2 e spotkanie dyrektorów regionalnych Spraw Kultury (Drac) / Ministerstw Kultury Landów
  • René Dinkel, Procedury decentralizacji rynku w Europie Dwunastu oraz Informacje o procedurach ochrony narządów i postępach administracyjnych w projekcie przywracania narządów umieszczonym w wykazie , Strasburg,8 do 12 maja 1991 rKomunikat na Krajowe Dni Organów

• Wkłady do refleksji i prac zbiorowych
  • Ogólna koordynacja „Zabytków Prowansji-Alp-Lazurowego Wybrzeża, „Podążaj za przewodnikiem”, który zostanie przetłumaczony na język niemiecki i angielski.
  • Debaty na temat ponownego wykorzystania dziedzictwa: restauracja ruin ( projekt Jean-Michel Wilmotte ): filozofia i warunki restauracji i ponownego wykorzystania tego rodzaju dziedzictwa. „Rozmowy o dziedzictwie” poświęcą obszerną wymianę na temat „Czy ruiny powinny zostać odrestaurowane?” " wListopad 1990 w Caen.
  • Konserwacja starych strasburskich lodówek . Wiele obiektów przemysłowych zachowało się w ramach projektu zagospodarowania na hotel i zostało wpisane w 1991 r. do inwentarza uzupełniającego zabytków , słowami dekretu „jako koperta ochrony in situ „nierozerwalnej technicznej całości”. Wszystkie maszyny i ich przybudówki, ze swojej strony, są chronione Klasyfikacji Zabytków (datowane29 września 1993).
  • Na początku projektu przewodnika po zabytkach Alzacji otwartego dla publiczności w Prowansji-Alpach-Lazurowym Wybrzeżu, który zainicjuje „Słownik zabytków Alzacji” otwarty lub nie dla publiczności oraz „Podręcznik” Dziedzictwo Alzacji, instrukcja obsługi” opublikowane przez Éditions La Nués bleue , / DNA enwrzesień 1990.
  • Przyczynienie się do refleksji i opracowania dokumentów edukacyjnych na temat bezpieczeństwa pracowników i wolontariuszy z Generalnym Inspektoratem Kultury po wypadku śmiertelnym na wykopaliskach archeologicznych dla młodych wolontariuszy oraz pożarach zabytków.

Uwagi i referencje

1. Uzyskanie przekwalifikowań indeksowych dla pełnomocników organu kontroli robót architektonicznych, a następnie odszkodowań , motywowanych opóźnieniem w zapłacie należności w przekwalifikowaniu w organie kontroli robót architektonicznych. Pierwsza w służbie publicznej, która doprowadzi do instrukcji nr 76-162-B z dnia 20 grudnia 1976 r. i nr 79-146-13 z dnia 13 października 1979 r., następnie okólnik z Ministerstwa Budżetu nr B- 2B-140 z dnia 24 października 1980 r
2. Okólnik Ministerstwa Budżetu, Dyrekcja Budżetowa, nr B-2B-140 z dnia 24 października 1980 r. dotyczący warunków przyznawania odsetek za zwłokę , na wniosek urzędników państwowych po błędnym rozliczeniu ich wynagrodzenia, działalności lub emerytury, wniosek dopuszczalne w granicach czteroletniego przepadku. Odsetki za zwłokę będą naliczane w oparciu o ustawową stopę procentową ustaloną zgodnie z przepisami ustawy nr 75-619 z dnia 11 lipca 1975 r.
3. Le Quotidien du Maire Hebdo, Czasopismo decentralizacji, ISSN 1155-2042, nr 11, Tydzień od 21 do27 listopada 1990, strony 9 i 10: Ochrona dziedzictwa i jeszcze jeden transfer kosztów! Strona 10. Wywiad: René Dinkel, Kurator Regionalny Alzacji, Sekretarz Generalny Związku FO ds. Kultury: „  Zmierzamy w kierunku systematycznej delegacji zarządzania projektami. Jeżeli następuje przekazanie obowiązków, to na razie może to nastąpić jedynie za pośrednictwem regionalnych konserwatorów zabytków, którzy pracują w Regionalnych Dyrekcjach ds. Kultury (DRAC). Są na to gotowi, zapewnia René Dinkel, regionalny kurator Alzacji i sekretarz generalny ds. kultury. Ale proszą o poinformowanie wybranych urzędników  ”. Strona 11 i 12: Wywiad z Hervé Quélinem, prezesem francuskiej grupy firm na rzecz restauracji zabytków ( Francuska grupa firm na rzecz restauracji zabytków (GNERMH) „  Firmy przygotowują się do transformacji poprzez tworzenie struktur regionalnych  . Strona 12: Benjamin Mouton , prezes Towarzystwa Głównych Architektów Zabytków „  Jestem pesymistą, to początek ruchu, który zajdzie bardzo daleko  ”
4. Dekret z dnia 18 stycznia 1991 r. w sprawie składu ministerialnej rady naukowej
5. Plan strategiczny badań w Ministerstwie Kultury 1997-2000
6. Obserwatorium Gospodarcze, o którego powstaniu wspomina Pan Bruno Bourg-Broc w swojej opinii w imieniu Komisji ds. Kultury, Rodziny i Spraw Społecznych w sprawie projektu ustawy o finansach na rok 2012, Zgromadzenie Narodowe w sprawie9 października 1991, Sprawozdanie Parlamentowi n o  2256
7. Dekret z dnia 29 kwietnia 1991, dziennik urzędowy z dnia 7 maja 1991, s.6108
8. europejskie perspektywy gospodarcze i współpraca z państwami Europy Środkowej i Wschodniej; decentralizacja i dekoncentracja; zarządzanie i zarządzanie zasobami ludzkimi; zarządzanie i zmiana w służbie publicznej
9. (mul) Europejska Sieć Dziedzictwa: Raporty krajowe „Narodowe polityki dziedzictwa”
10. Europejskie Centrum Szkoleniowe PARTIR (Dziedzictwo Architektury Wiejskiej, Techniki Identyfikacji i Restauracji)
11. Strona użytkownika René Dinkel , certyfikowana przez OTRS
12. Staż animowany u Erica Brottiera, technika-konsultingu w zakresie dziedzictwa dzwonnicy
13. University of Maine: Szkolenie DESS oferuje „Promowanie dziedzictwa kulturowego i rozwój lokalny”]
14. Od czasu reformy License-Master-Doktorate (2003-2006) i europejskiej harmonizacji stopni uniwersyteckich dyplomy DESS, DEST i DEA zostały zastąpione dyplomem magistra, również na poziomie bac + 5 . Posiadacze DESS automatycznie uzyskują stopień magistra (Francja)
15. Staże u Loïc Métrope i techników organowych [1] .
16. Dekret z 3 kwietnia 1987 r. o awansie i nominacji, Dziennik Urzędowy z 5 kwietnia 1987 r., Prezydencja Republiki, s.  3822 . Odznaka Kawalera Narodowego Orderu Zasługi przyznana René Dinkelowi 17 lipca 1987 r. przez Jean-Pierre Bady, Dyrektora ds. Dziedzictwa
17. Redaktor odpowiedzialny za wstępne raporty (1996): Departament Dziedzictwa Kulturowego Rady Europy. Odpowiedzialny za studia nad wstępnymi raportami (1996): Peter Rupp, honorowy chargé demission misji ds. międzynarodowych, Ministerstwo Kultury i Komunikacji, Francja oraz René Dinkel, Regionalny Kurator ds. Zabytków, Honorowy Chargé demission w Szkole Architektury Paris La Villette, Dyrekcja Architektury i Dziedzictwa, Ministerstwo Kultury i Komunikacji, Francja . Dokumentacja / informacje: Joëlle Bouteiller.
18. Rozmowy o dziedzictwie i architekturze
19. Z tej okazji ukaże się komunikat René Dinkela „Światło o umocnieniu średniowiecznych murów w Alzacji”, s. 82 do 90
20. Stare chłodnice
21. 13 października 1994 r . minister właściwy do spraw kultury (Generalny Inspektorat) przesłał prefektom i resortowym służbom architektonicznym komplet dokumentów dotyczących bezpieczeństwa i higieny działań będących przedmiotem zainteresowania dziedzictwa Encyklopedia dziedzictwa, Bezpieczeństwo pracowników i wolontariusze na budowach, s. 1148 do 1159

Linki zewnętrzne

• Formalizm obiektowy zastosowany do badania budynków dziedzictwa: Problemy modelowania i wymiany danych w Internecie , Jean-Yves Blaise, s. 25-71-153-162-236-237, University of Aix-Marseille ekonomia i prawo nauki (Aix-Marsylia III) .
• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot