Renault 20

Jego projekt został stworzony przez stylistę Gastona Jucheta , szefa Działu Stylizacji Motoryzacyjnej Renault. Renault 20 otrzymał taką nazwę, ponieważ był wyposażony w silnik o pojemności 1995 cm 3 .

Jego nadwozie jest prawie identyczne jak jego starszej siostry Renault 30 , z wyjątkiem przodu z dwoma quasi-prostokątnymi optykami zamiast czterech okrągłych na 30. Aż do pojawienia się w 1977 wersji TS z silnikiem Douvrin o długości 1995 cm 3 wersje L, TL i GTL mają mniejsze nadkola przednich błotników niż w przypadku R30, 13-calowe koła, szerokość całkowitą zmniejszoną z 6 mm do 1726 m , niższy rozstaw osi 12 mm przy 2,659 m oraz mniejszy otaczający tylny zderzak. 20 wyróżnia się słabszymi silnikami i prostszą prezentacją: lakierowane ramy okien drzwiowych, brak gumowych stopek na zderzakach czy bocznych listew ochronnych.

Wyposażona w cztery niezależne koła z cewką sprężyn teleskopowych amortyzatorów amortyzatorami i wahaczami nałożonych, że jest wygodny i dobrze trzyma się drogi, ale jego bardzo elastyczne zawieszenie powoduje silną pitch-up podczas przyspieszania, a szczególnie istotny nurkowanie podczas hamowania. Jest niższy w modelach po 1981 roku, wyposażonych w przednią oś z ujemnym przesunięciem.

Wszystkie silniki Renault 20 to rzędowe cztery cylindry wykonane z aluminium, z uszczelnionym układem chłodzenia i automatycznym wentylatorem, umieszczone wzdłużnie przed przednią osią.

Renault 20 rozpoczyna się jego kariera wersje L, TL i GTL z " silnik Cléon-Alu " w Renault 16 TX 1647 cm 3 z 96 KM do wałka rozrządu łańcuchem bocznym napędzaną. Prasa jednogłośnie chwali żywotność i komfort samochodu, ale dość ostro krytykuje osiągi, zwłaszcza w czasach. Najlepiej sprzedającym się samochodem jest 20 GTL ze wspomaganiem kierownicy, centralnym zamkiem drzwi i elektrycznie sterowanymi szybami przednimi. Renault 20 L nie jest uprawniony do stylizowanych felg lub matowej czarnej naklejki pod tylną szybą; zostanie zniesiony w 1977 roku.

W 1977 niewygodne klamki odwrócone zostały zastąpione przez system łopatkowy, a wlew paliwa został ukryty za włazem.

W lipiec 1977, Renault 20 w końcu otrzymuje silnik którym brakowało z wszystkie nowe „ silnika Douvrin ” (typ J6R) na 1,995 cm 3 z wałkami rozrządu 110 DIN KM (moc zmniejsza się do 109 KM w 1979 i 104 KM na od 1980 restyling ) w wersji 2- litrowej TS . Szybko stanie się ulubionym dużym samochodem rodzinnym Francuzów, wyprzedzając Peugeot 505 i Citroëna CX . W porównaniu z sukcesem 20 GTL, TS ma przednią szybę laminowaną, siedzenia z wysokim oparciem (w związku z tym brak zagłówków), koła o średnicy 14 cali z czterema mocowaniami identycznymi jak w Renault 30 , logo „2 litry” na osłonie chłodnicy (na rok 1979), osłony boczne i gumowe ochraniacze zderzaków. Podobnie jak w innych Renault 20, deska rozdzielcza została nieznacznie zmodyfikowana. ZListopad 1978, jako opcja dostępna jest pięciobiegowa skrzynia biegów. W 1981 roku pojawił się 20 LS 2 litry z wyposażeniem poziomu TL, które sprzedawało się niewiele. Dystrybucja Renault 20s z 2- litrowym silnikiem pozostanie ograniczona za granicą, gdzie hatchback nie był doceniany w tym segmencie rynku.

W grudzień 197920 jest pierwszym samochodem osobowym Renault wyposażonym w silnik Diesla „ Douvrin ” (typ J8S). Ma on wyporność 2068 cm 3 . Pochodzi z jednostki benzynowej 2- litrowego TS , jest również wykonany z aluminium. Nowa oś przednia z ujemnym przesunięciem, która narzuca inne koła, ma sworznie obrotowe kół, które wystają poza tor . Sterowanie może być wspomagane (standard w wersji GTD). 20 Diesel istnieje najpierw w wersji atmosferycznej (63,5 KM), a następnie w wersji turbo (85 KM) w 1983 roku. Silnik Diesla będzie montowany w Jeepie CJ-7 .

Na rok 1980 opcjonalnie dostępna jest trzybiegowa automatyczna skrzynia biegów Renault typu MJ3 (która zastępuje skrzynię 4141 produkowaną również w STA de Ruitz) oraz stalowe felgi do opon Michelin TRX .

W 1981 roku prostoliniowa deska rozdzielcza z czterema zegarami została zastąpiona nowym, bardziej atrakcyjnym zespołem składającym się z wnęki przed pasażerem. Zmodyfikowana została również prezentacja przedziału pasażerskiego. Na zewnątrz wycieraczka jest pantografem dla kierowcy. 2,2 litrowy wersja TX jest uruchamiany z ewolucji 2165 cm 3 (115 KM DIN, typ J6T) silnika TS. Zachowuje chromowane ramy okien i klasyczną przednią oś Renault 30 .

Na początku 1982 roku bracia Marreau wygrali Rajd Paryż-Dakar za kierownicą Renault 20 turbo 4×4 (napęd na cztery koła) wyposażonego w silnik Renault 18 Turbo .

Należy również zauważyć, że rumuński producent Dacia , wówczas upaństwowiona firma, wyprodukował na licencji niewielką serię Renault 20 TS na początku lat 80 - tych o nazwie Dacia 2000 . Samochody te były zarezerwowane dla tajnej policji ( Securitate ) i wysokich dygnitarzy komunistycznego reżimu pod przewodnictwem Nicolae Ceaușescu . W 1992 roku można go było zobaczyć na lotnisku w Bukareszcie jako taksówkę.

Pod koniec 1983 roku Renault 20, które otrzymało tylny spojler, zostało zastąpione przez 25 .

Obecnie pozostało ich bardzo niewiele, podobnie jak jego starsza siostra Renault 30. Z wyjątkiem tych przechowywanych w stodołach lub będących własnością entuzjastów modelu, wielu padło ofiarą rdzy, ich wroga. nie były zabezpieczone przed rocznikiem 1981, stąd galopująca korozja, zwłaszcza na 1° res) i była to jedna z głównych ofiar premii państwowych za złomowanie w erze Balladura i Juppé.

Najbardziej rozpowszechniona jest 2-litrowa wersja TS, najlepiej sprzedająca się w tamtych czasach.

Według Utac w 2017 roku kontrolę techniczną przeszło tylko 286 pojazdów tej serii.

Renault 20 L z 1976 roku
Renault 20 TS
Karetka pogotowia Renault 20 Turbo D Baboulin z 1983 roku

Uwagi i referencje

Renault magazyn n o 83 , październik 1976 r.
magazynu Renault n ° 84 , wrzesień 1977 r.
„ Bilans według rodziny ” , na www.utac-otc.com (dostęp 13 listopada 2019 r. )

Bibliografia

Revue Technique Automobile nr 362, Renault 20 L, TL, GTL .
Revue Technique Automobile nr 377, Renault 20 LS, TS, TX .
Motoryzacyjny Przegląd Techniczny nr 409, Renault 20 Turbo D i D .

Renault 20

Uwagi i referencje

Bibliografia

Link zewnętrzny