Remy bonjasky
Remy bonjasky |
|
Rekord tożsamości |
---|
Pełne imię i nazwisko
|
Remy Kenneth Bonjasky
|
---|
Przezwisko
|
Latający dżentelmen
|
---|
Narodowość
|
Holandia Surinam
|
---|
Narodziny
|
10 stycznia 1976 Paramaribo Suriname
|
---|
Styl
|
Muay Thai - Kick Boxing
|
---|
Skaleczenie
|
1,92 m (6 ′ 4 ″ )
|
---|
Kategoria
|
Waga ciężka
|
---|
Nagrody |
---|
|
Profesjonalny
|
---|
Walki
|
105
|
---|
Zwycięstwa
|
90
|
---|
Zwycięstwa autorstwa KO
|
45
|
---|
Porażki
|
15
|
---|
Tytuły zawodowe
|
Wielokrotny Mistrz Świata
|
---|
Ostatnia aktualizacja: 7 lutego 2014 r |
---|
Remy Kenneth Bonjasky , urodzony dnia10 stycznia 1976 do Paramaribo , to myśliwiec holenderski - Surinam z K-1 . Ma 1,92 m wzrostu i waży 105 kg. Karierę zawodową rozpoczął od24 października 1999. Bonjasky ma kilka pseudonimów: Latający dżentelmen , Czarna pantera i Latająca pantera . Trzykrotnie wygrał Grand Prix K-1. Jego styl walki to Muay Thai . Słynie z doskonałej obrony , latających kopnięć i ataków kolanami .
Biografia
Remy Bonjasky urodził się w Surinamie ( przed uzyskaniem niepodległości nazywany czasami Gujaną Holenderską ) i przeniósł się do Holandii, gdy miał 5 lat. Jako nastolatek intensywnie grał w piłkę nożną , ale po złamaniu nogi zdecydował się zrezygnować z zawodów. W wieku 18 lat przyjaciel zabrał go do sali muaythai (w słynnej siłowni Mejiro w Amsterdamie ). Następnie decyduje się trenować iw końcu staje się wielkim fanem kickboxów .
Swoją pierwszą walkę rozegrał w wieku 19 lat przeciwko holenderskiemu trenerowi MMA Valentijn Overeem, którego wygrał przez TKO . Od tego momentu rzucił pracę jako operator sieci i poświęcił swoje życie pełnoetatowym treningom sportowym. Pomimo przegranej w swojej pierwszej japońskiej walce kickboxingowej ( zasady K-1 ), której decyzja jest wątpliwa, swoją drugą walkę rozegrał z wielkim zawodnikiem K-1, Rayem Sefo . Pomimo tego całkowicie szalonego i niezwykle ryzykownego wyzwania wygrał walkę przez TKO.
Kariera
Plik 6 grudnia 2003na Grand Prix Świata K-1 2003, w ćwierćfinale w Tokio , w Japonii , spotkał Australijczyka Petera „The Chiefa” Grahama i wygrał walkę przez TKO w pierwszej rundzie. W półfinale pokonał ofiary ataków Francuza Cyryla Abidiego w lotnych uderzeniach kolanem. Wygra finał jednogłośną decyzją przeciwko Japończykowi Musashi .
W 2004 roku wygrał wiele zwycięstw najpierw z Tsuyoshi Nakasako, potem z François Bothą i Azizem Khattou, w końcu z byłym mistrzem sumo Chadem "Akebono" Rowanem . Plik4 grudnia 2004na K-1 World Grand Prix 2004, po trzech zwycięstwach z Ernesto Hoostem , François Bothą i Musashim, odbył drugą koronację.
Plik 19 listopada 2005podczas finałów K-1 World Grand Prix 2005 w Tokio, próbując utrzymać koronę, trzeci rok z rzędu, został zatrzymany w półfinale przez Semmy'ego Schilta , znokautując na kolanie.
Po zmianie trenera wrócił do finału K-1 World Grand Prix 2006. W ćwierćfinale z Niemcem Stefanem Leko Bonjasky został dwukrotnie uderzony w pachwinę w pierwszej rundzie, więc mecz został cofnięty. 30 minut, aby mógł dojść do siebie. Po wznowieniu walki Bonjasky wygrał jednogłośną decyzją. Jednak ze względu na uporczywą kontuzję pachwiny nie był w stanie kontynuować turnieju i został zastąpiony przez Petera Aertsa .
Pod koniec miesiąca Lipiec 2007Bonjasky uczestniczy w aresztowaniu przez holenderską policję dwóch brytyjskich przestępców. Gdy przejeżdżała policyjna furgonetka, dwaj mężczyźni wystrzelili z broni strzałkami. Bonjasky jest również ofiarą ich strzału, trafionego strzałką. Po tym, jak taksówka goni furgonetkę przestępców, dogania ich i zawiezie na komisariat. Po aresztowaniu Bonjasky otrzymuje Medal Zasługi za ten akt odwagi.
Plik 29 września 2007, Bonjasky stoczyć rewanż przeciwko Stefan Leko w 16 th końcowa K-1 World GP 2007 w Seulu . Mecz wygrał po przerwie sędziego w pierwszej rundzie, której decyzja jest kontrowersyjna. To zwycięstwo kwalifikuje go do finału K-1 World Grand Prix 2007 w Jokohamie w Japonii. W ćwierćfinale wygrał decyzją na punkty. W półfinale przegrał z holenderską legendą Peterem Aertsem.
Bonjasky wygrał turniej satelitarny K-1 Grand Prix 2008 w Amsterdamie z Melvinem Manhoefem , następnie turniej satelitarny K-1 Grand Prix 2008 w Tapei z Volkiem Atajevem i ostatecznie decyzją (większość sędziów) przeciwko Paulowi Słowińskiemu w 16. TH finał K-1 World GP 2007 w Seulu.
Podczas końcowych etapów K-1 Grand Prix 2008 w Jokohamie w cwiercfinal poznał Jérôme Le Banner i wygrał o przekazaniu do 3 e rundzie uzbroić kontuzji (a kruchość francuskiej sięga do półfinału 2002 stojących Ernesto Hoost ). Następnie wygrał swoje 3 e jako K-1 przeciwko marokańskiemu Badr Hari przez dyskwalifikację w drugiej rundzie. Podczas gdy opozycja obiecuje wielki finał, Hari bez uzasadnionych powodów (niekontrolowany) uderza podczas upadku Bonjaskiego. Sędzia jest zmuszony powstrzymać niekontrolowany pęd Hariego. Po żółtej kartce od sędziego i długiej decyzji sędziów, Hari został ostatecznie zdyskwalifikowany przez areszt medyczny Remy Bonjaski za niezdolność do kontynuowania meczu.
Jego styl bokserski
Remy Bonjaski to kickboxer z bardzo klasycznym stylem zarówno w swoim boksie, jak i na scenie. Ale ma coś więcej niż swoich przeciwników, łatwość radzenia sobie z przeciwnikiem jako osoba i ogromną łatwość w technice uderzeń w nogę, szczególnie dla wagi ciężkiej.
Jeśli chodzi o jego cechy fizyczne, wykazuje niepokojącą łatwość pod względem szybkości działania (zwłaszcza wybuchowości) i siły uderzenia. Jego talent jest taki, że sprawia wrażenie, jakby nie zmuszał się.
Pod względem technicznym jest to model tego typu, wykorzystujący kopnięcia i kolana na trzech poziomach, a szczególnie w liniach wysokich do technik „latania”. Jest podobny do holenderskich szkół foot-boxingu, które szkoliły świetnych zawodników, ale także artystów ringowych, takich jak Ivan Hippolyte , Marc Holland , Perry Ubeda i Ernesto Hoost . Wszyscy czterej zdolni do technicznych wyczynów swoimi ognistymi kopnięciami.
Świetnie poznał najlepszych zawodników swoich czasów w kategorii superciężkiej. Swój sukces zawdzięcza nie tylko cechom fizycznym i jasnowidzeniu, ale przede wszystkim wyczuciu przystosowania się i wykorzystania gry przeciwnika.
Analiza ostatnich walk Remy Bonjaski (Maj 2009)
Sekcja obserwacyjna
|
Zapisy z obserwacji
|
Gra dominująca i osobliwości
|
Rysunek
|
---|
Jakie są główne powody, dla których wygrywa swoje walki?
|
-
Efektywne zarządzanie grą dzięki wyjątkowym zdolnościom widzenia (spojrzenia), klarowności i inteligencji (w zakresie dostosowania się do przeciwnika i wykorzystania jego aktywności)
-
Wyjątkowe walory fizyczne , a jednocześnie hipertoniczne, trwałe , szybkie, mocne i solidne
-
Niezwykłe cechy psychiczne : skupiony , zdeterminowany, konsekwentny, odważny i niewzruszony
|
- Łączy w sobie wiele naturalnych predyspozycji i umiejętności technicznych , które wyjaśniają jego działanie. Ale przede wszystkim to jego poczucie adaptacji i wyzysku decyduje o jego sukcesie.
|
|
---|
Globalna analiza jego boksu
|
- Bardzo często na straży i raczej cofnięty . Stosowanie „ekranu ochronnego” przed atakami wroga przy użyciu rękawic i przedramion
-
Bardzo szanuje swoich przeciwników (jakość, która sprawia, że jest taki uroczy)
|
- Bardzo dobry i inteligentny boks. Wiele gestów trzeźwości, to znaczy pozbawionych wszelkich technicznych sztuczek poza jego kopnięciami i podskoczeniem kolan
- Jego boks jest technicznie spektakularny dzięki jego technikom latania i kopnięciom z linii. Z drugiej strony, jego zmysł komunikacji jest mdły (nie jest showmanem, ale jego talent techniczny nadrabia to)
- Boks zorientowany na pracę długich kopnięć okrężnych ( kopnięć okrągłych) z bezpośrednimi uderzeniami w obie ręce (dźgnięcie i skrzyżowanie). Sposób walki zbliżony do „boksu amatorskiego”
- Precyzyjne strzały i na czas
- Praca na odległość, chroniąc go przed bokserami walczącymi w zwarciu i awanturnikami
|
|
---|
Oryginalność jego boksu
|
- Wysoka obrona przez blokowanie przedramienia, ale w zamian niewielka blokada goleniami przy atakach na niskiej linii (często wymaga niskich kopnięć)!?
- Zmieniony z jednej walki na drugą w sposobie prowadzenia i zarządzania konfrontacją (dostosowuje swoje strategie do przeciwników)
|
- Sprawia wrażenie bardzo zdeterminowanej i samowolnej. Nigdy na stanowisku dyletanta, co jest oznaką szacunku dla jego zwolenników
- Sposób walki bliższy stylowi „boksu amatorskiego” (z ofensywami w bezpośredniej osi konfrontacji i w dużej mierze obciążonymi kopnięciami okrężnymi )
- Ofensywy nóg w dużej mierze celują w twarz, z dużą ilością kolistych ataków w stopę, w szczególności w boki i kolana tułowia). Rzadkie bezużyteczne uderzenia w rękawice i szukanie „podważenia” ramion przeciwnika
- Jego techniczną specyfiką są uderzenia kolanem w walce wręcz i techniki nóg podczas skakania i wznoszenia.
|
|
---|
Mocne strony
|
- Umiejętność rzucania kopnięciami do tyłu i bardzo szybka reakcja na przeciwne próby
- Adaptacja obronna bez wycofywania się ( wystarczy , to znaczy z ekonomią)
|
-
Bardzo wyostrzony zmysł obserwacji
-
Wykorzystuje pracę przeciwnika, zwłaszcza w linii prostej w technice dośrodkowania i na flankach w kopnięciach okrężnych
-
Bardzo silne reakcje obronne
-
Kontrataki w idealnym „ czasie ”
- „Chirurgiczna” precyzja strzałów
|
|
---|
Słabości
|
- Trudność w poruszaniu się tułowia podczas faz obronnych, zwłaszcza gdy jest przyparty do lin ( poza osią )
- Trudność w boksowaniu pięściami do tyłu
- Trudność w odczytywaniu ataków low-kick
- W wielkim niebezpieczeństwie, gdy odpoczywa na linach (boksowanie plecami do lin nie wydaje się być jego mocną stroną)
|
- Podczas kilku walk został trafiony w kontrze . Wynika to z pewnością z jego braku ruchomości tułowia podczas ataku.
|
|
---|
Cechy fizyczne i psychiczne
|
- Duży pionowy spust do wykonywania kopnięć kolanem i wyskoku
- Wysoka prędkość ramienia w ataku
- Bardzo dynamiczna praca nóg ( brak ślizgania się w tył i brak skuteczności na boki . Z wyjątkiem sytuacji, gdy utkną na linach, jego zdolność do uwolnienia się jest ograniczona
|
-
Bardzo mocny podbródek (rzadko uderza w matę ciosem w twarz)
-
Znaczna rozpiętość skrzydeł faworyzująca dominującą pracę długich pociągnięć
|
|
---|
Lateralność
|
-
Prawdziwy strażnik . Rzadkie zmiany warty
|
- Zwykle używa swojej tylnej broni (pięść, tylna stopa i kolano)
- Zdolność do mocnego uderzania rękami i nogami
|
|
---|
Postawa
|
-
Raczej frontalne ułożenie ramion i nieco rozstawione podparcie
- Bardzo często jej biust jest w pozycji pionowej z podwiniętą górną częścią pleców i podniesioną głową (co nadaje jej szczególny styl)
- Najczęściej jego osłona jest bardzo wysoka (na wysokości oczu), a rękawiczki lekko schowane.
- Rzadko używa osłony bocznej i przedniej osłony pięści odwróconej pięści w niskiej linii
|
- Postawa dość sztywne i proste (bardzo blisko do nauczania boksu akademickiego XIX XX wieku i początku XX th wieku)
- Z jednej walki na drugą i z jednej sytuacji do drugiej dostosowuje pozycję swojego tułowia, swojej osłony i przenoszenie obciążenia na podpory, biorąc pod uwagę aktywność przeciwnika.
|
|
---|
Dyspozycje fizyczne i psychiczne
|
- Potężne i wybuchowe uderzenia (dobry cios )
-
Wyjątkowa kondycja fizyczna (duży „oddech”)
- Niskie ciosy (jego ofensywy rzadko są seriami ciosów)
|
- Wysoka prędkość działania
-
Mentalne bardzo solidne (niezrażony i pewny siebie)
|
|
---|
Styl Boks
|
- Raczej sztywne ułożenie tułowia, więc niewielkie przesunięcia i ruchy tułowia
- Bardzo trzeźwy repertuar techniczny nóg, ale z dużą estetyką gestu (raczej klasyczne ujęcia z pomijanymi technikami zarówno w technice stóp i kolan). Brak kopnięć zamaszystych i powracających
- Rzadkie wersje górne i niektóre overhands
- Dominujące poszukiwanie kopnięć okrężnych, które osłabiają przeciwnika bardziej niż „twarde” kopnięcia, mówiąc ściśle. Nie ma też w rejestrze punktacji
- Kilka inicjatywy podejmowane ze skutecznym poczekać i zobaczyć postawy (Ten ostatni, ilustrowany przez licznik strzałów i piorun strajki . Tak szybko, jak czuje się trudności w przeciwnika, używa okazję rzucić się na niego (zwłaszcza w wskoczył kolano)
|
- Seria składa się głównie z technik bezpośrednich („Jab” i „krzyż”), z kilkoma „zanurzonymi” krzyżami.
- Małe „marnowanie” trafień (tj. Małe niepotrzebne ataki)
- Działania ofensywne wydają się bardzo wyrachowane
|
|
---|
Zarządzanie pierścieniem
|
- Bardzo rzadko „naciska” przeciwnika. Dominująca praca na „plecach” (zwykle wykonywana poza ringu)
- Rzadko wykorzystuje liny na swoją korzyść
- Obróć przeciwnika, gdy się „spieszy”
- Ustaw swoich przeciwników z powrotem w kolejce małymi krokami, aby „przeciąć drogę”
|
- Zdolność do ewolucji we wszystkich trzech konfiguracjach (poruszanie się do przodu, do tyłu i skręcanie)
|
|
---|
Sposób obrony
|
- Dominujące blokady przedramion przy uderzeniach w tułów. Rzadziej używanie bez wycofania i na boki. Ogólnie rzecz biorąc, bardzo oszczędny w swojej obronie
|
- Zatory z małym szoku absorpcji jest jakby jednym z tych „cech”
|
|
---|
Sposób na kontratak
|
- Niektóre reakcje wybuchają po skutecznych blokadach
- Kontry rzutami okrężnymi z inicjatywy i przy natarciu przeciwnika, co pozwoliło mu odnieść sukces w wielu sytuacjach niezwiązanych z walką . Zwłaszcza po bokach i twarzy
|
- Wybuchowe reakcje na uderzenia kolanem, które są cechą charakterystyczną jego boksu
|
|
---|
Sposób ataku
|
- Długie kopnięcia okrężne, szczególnie w twarz
- Kołowe kopnięcia w flanki (również bardzo „niszczące”)
- Bezpośrednio do długiego skoku w serii kilku uderzeń
- Często gwałtowne i wybuchowe ataki
|
- Zdolność do mocnego uderzenia okrągłym kopnięciem do tyłu (w przeciwieństwie do technik pięścią, których rzadko używa się w „do tyłu”)
- Skalkulowane ofensywy (to znaczy niestereotypowe i pojawiające się we właściwym czasie) z niewielkim „marnotrawstwem” gestów
- Znacznie więcej trafień w cele boczne niż czołowe
- Mała niewspółosiowość pnia podczas jego ofensyw (co często ratuje go przed przeciwnikami)
|
|
---|
Konstrukcja gry
|
- Tworzy ataki okrągłymi kopnięciami ( dźgnięcia, po których często występują głębokie krzyże )
- Eksplozja obu ramion z nieco niecentralnej pozycji tułowia
- Głównie połączone zestawy obu rąk z małym połączeniem pięść-stopa i stopa-pięść
- Zastosowane techniki mają charakter standardowy (wiele bezpośrednich i kilka haczyków i górnych cięć )
|
- Ataki bezpośrednie ale raczej skalkulowane (często terminowość „wzorowa”.
|
|
---|
Problemy postawione przeciwnikowi
|
- Trudność w dotarciu do niego ze względu na dużą zdolność obserwacji i reagowania. Nawet jeśli jego zdolność do uników i absorbowania wstrząsów jest słaba
|
- Większość jego przeciwników jest ofiarami jego boksu „poczekaj i zobacz”, jego postawy wielkiej czujności i dyspozycyjności, żywotności jego ataków i kontrataków, zwłaszcza uderzeń kolanami.
|
|
---|
Nagrody
(Stan na 06.12.2008)
- Zwycięzca K-1 World Grand Prix 2003, 2004, 2008.
- Zwycięzca K-1 World GP II w Las Vegas 2003
- Mistrz świata w wadze superciężkiej 1999 WPKA Professional
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne