Raymond Goethals
Raymond Goethals ( wymawiane w języku niderlandzkim : [ˈrɛmɔ̃ ˈɣutɑls] ), urodzony7 października 1921w lesie w Belgii i zmarł dnia6 grudnia 2004 r.w tym samym mieście jest belgijskim trenerem piłki nożnej . W szczególności poprowadził Olympique Marsylia do tytułu europejskiego w 1993 roku, stając się pierwszym i jedynym trenerem, który wygrał Ligę Mistrzów z francuskim klubem piłkarskim.
Raymond Goethals, nazywany „Raymundo”, „Raymond-la-science”, „belgijski czarownik”, a nawet „magik”, jest najbardziej utytułowanym trenerem belgijskiej piłki nożnej. Znany jest również ze swojej szczerości , brukselskiego akcentu , a także stylu nawiązującego do postaci Columbo .
Ma syna Guya Goethalsa , który był sędzią piłkarskim na Euro 1992 i Euro 1996 .
Biografia
Kariera zawodnika
Zanim został trenerem, zaczynał jako bramkarz w latach 40. w brukselskim klubie Daring Brussels , a po wojnie dołączył do Racing Brussels . Odłożył raki w 1952 roku .
Debiut trenerski
Następnie prowadził karierę trenerską, zaczynając w RFC hannutois , następnie w RS Waremme FC , zanim odniósł pierwsze wielkie sukcesy w Sint-Truiden VV, gdzie został wicemistrzem Belgii w 1966 r. , z szyderczymi środkami.
Trener Belgii
Trener już od 1966 roku pod Constant Vanden Stock , następnie trener narodowy, został mianowany szefem belgijskiej reprezentacji w 1968 roku , który udało mu się zakwalifikować dwa lata później w końcowej fazie Mistrzostw Świata . W 1972 roku , jeszcze pod jego kierownictwem, Czerwone Diabły zajęły trzecie miejsce w Mistrzostwach Europy . Pod jego kierownictwem drużyna narodowa rozegrała 44 mecze.
Tytuły z Anderlechtem
Wracając do klubowej piłki nożnej, Raymond Goethals zastąpił Hansa Croona i poprowadził brukselski Anderlecht do finału Pucharu Zdobywców Pucharów w 1977 r. , zanim wygrał zawody w następnym roku, w 1978 r., na Parc des Princes, zadając druzgocące 4 -0 do Austrii Wiedeń .
Pierwsze zagraniczne doświadczenia
Przybył do Francji, zwolnił Girondins de Bordeaux i poprowadził ich na szóste miejsce w 1. dywizji 1979-1980 . Girondins będzie następnie dominują francuski futbol od 1980 roku pod kierunkiem Aimé Jacquet .
Następnie wyjechał do Brazylii .
Standard na górze
Wrócił do Belgii, by pokierować losami Standard de Liège , który doprowadził do tytułu mistrza Belgii w 1982 i 1983 roku, a kibicom zaoferował jedyny w swoim klubie finał Europy (porażka 2:1 z FC Barcelona ). historia.
W 1984 r. był zaangażowany w sprawę korupcyjną Standard de Liège - Waterschei z poprzedniego sezonu i musiał zrezygnować.
Guimaraes, Racing Jet i powrót do Anderlecht
W latach 1986-1987 , aby utrzymać Racing Jet wśród elity, klub zdecydował się polegać na renomowanym menedżerze i zaproponował pracę Goethalsowi, aby pomógł Danielowi Rendersowi , młodemu wówczas T1 w jej zadaniu. Klub poprzez Goethaels jest wzmocniona z doświadczonymi graczami, takimi jak Jozef Barmoš lub Félix-Michel Ngonge , aby wymienić tylko kilka, i uzyskać wygodną 12 th miejsce.
W następnym sezonie, w 1987 roku , Goethalsowi udało się zapewnić transfer do László Bölöni, który w wieku 34 lat wygrał właśnie Ligę Mistrzów ze Steauą Bukareszt . Jednak pomimo dobrej rekrutacji liczba 4549 wraca do dywizji 2 pod koniec sezonu.
Niedługo potem, w 1987 roku, przebywał w stolicy Belgii i dołączył do sąsiadów Anderlechtu , zdobywając dwa Puchary Belgii .
Druga wizyta we Francji
Girondins de Bordeaux , znajdując się w stanie kryzysu, przypomniał Raymond Goethals ponownie w 1989. Z tego klubu, uzyskał drugie miejsce we francuskiej mistrzostw , ale został odwołany w roku następnym.
W połowie sezonu 1990-1991 Goethals został powołany przez Bernarda Tapie , prezesa Olympique de Marseille , na następcę Franza Beckenbauera na ławce Marsylii. Swój pierwszy trening prowadzi dalej3 stycznia 1991i kieruje swój pierwszy mecz trzy dni później, podczas towarzyskiego meczu z Nîmes (3-3). Pierwszy sezon Belgów naznaczony jest kursem w Pucharze Europy. Po wyeliminowaniu wielkiego AC Milan z Arrigo Sacchi w ćwierćfinale z C1 (1-1; 1-0), OM stracił w finale na sankcje przeciwko Red Star Belgrad (0-0 tab 3-5). Goethals zdobywa w tym roku złotą ławkę, trofeum nagradzające najlepszego europejskiego trenera.
Na początku roku finansowego 1991-1992 Raymond Goethals został dyrektorem technicznym OM, a trenerem został Tomislav Ivic . Belg zastępuje Chorwata po czterech miesiącach rywalizacji. Jego OM z 1992 roku jest najbardziej niewrażliwą drużyną w historii mistrzostw Francji, tracąc tylko 21 bramek.
Na początku sezonu 1992-1993, w wieku 71 lat, Belg ponownie opuścił swoje miejsce na ławce, tym razem na rzecz swojego asystenta Jeana Fernandeza . Goethals pozostaje jednak w sztabie technicznym odpowiedzialnym za obserwację przyszłych przeciwników. Pod koniec sezonu wygrał finał Ligi Mistrzów z OM przeciwko AC Milan , osiągając największy wyczyn w swojej karierze. Opuszcza klub poza sezonem. Raymond Goethals jest wówczas najstarszym trenerem prowadzącym mecz w Lidze Mistrzów, pokonany dopiero pod koniec 2017 roku przez Juppa Heynckesa .
Gdy tylko europejska chwała spotkała się z Marsylią, Goethals postanawia wrócić na ławkę Anderlechtu.
Koniec życia
On umarł na 6 grudnia 2004 r., w wieku 83 lat, z powodu raka. Hołdy są mu płacone zarówno w Anderlechcie, jak iw Standard czy w Marsylii, gdzie osiągnął swój rekord.
W 2005 roku kolejny hołd złożył mu Philippe Moureaux chrzcząc trybunę 2 trybuny Raymonda Goethalsa na stadionie Edmond Machtens w Brukseli (dawny stadion Racing White Daring w Molenbeek ).
Styl gry i osobowość
Raymond Goethals jest znany ze swojej silnej osobowości. Swoim wyraźnym akcentem brukselskim wzbudził sympatię francuskiej publiczności. W szczególności potrafił obierać nazwiska swoich zawodników, nie potrafiąc ich poprawnie przeliterować, np. „Omleta” dla Pascala Olmety, „Boszik” dla Alena Boksica czy nawet „Tzigana” dla Jeana Tigany . Goethals oświadcza po przybyciu na Canebière: „Marsylia? Przyjechałem, bo ludzie tutaj są tak samo szaleni jak ja” . Bernard Tapie , jej prezes w OM, wspomina: „Cały czas żartował z zawodnikami, co dowodzi, że miał wielki autorytet, bo udało mu się zdobyć szacunek, bawiąc się z nimi” .
Goethals, znany jako „Raymond-la-science”, jest trenerem Olympique Marsylia, który pokonał AC Milan w C1 w 1991 i 1993 roku, podczas gdy Włosi są postrzegani jako jeden z najsilniejszych zespołów w tej chwili. Belg polegał wówczas na defensywie trzech zawodników, z libero i dwoma stoperami z preferencją do obrony w strefie . Zmienił swój schemat z 3-5-2 na 5-3-2 i rozmieszczenie swoich bocznych zawodników w zależności od okoliczności meczu. Belg daje swobodę technicznym graczom, takim jak Abedi Pelé czy Waddle , wystrzeliwując klocki dla atakujących Jean-Pierre Papin, a następnie Alen Boksic.
Osiągnięcia trenerskie
W klubie
Raymond Goethals zdobył dwa tytuły ligi belgijskiej w 1982 i 1983 roku ze Standard de Liège , trzy tytuły ligi francuskiej w 1991 , 1992 i 1992 z Marsylią, a także dwa Puchary Europy: Puchar w 1978 z RSC Anderlecht i Ligę Mistrzów w 1993 z Olympique w Marsylii .
-
Liga Mistrzów ( 1 )
- Zwycięzca: 1993 z Olympique de Marseille
- Finalista: 1991 z Olympique de Marseille
-
Puchar Zdobywców Pucharów Europy ( 1 )
- Zwycięzca: 1978 z RSC Anderlecht
- Finalista: 1977 z RSC Anderlecht, a w 1982 ze Standard de Liège
-
Superpuchar Europy ( 2 )
- Zwycięzca: 1976 oraz w 1978 z RSC Anderlecht
-
Mistrzostwa Belgii ( 2 )
- Mistrz: 1982 i 1983 ze Standard de Liège
-
Mistrzostwa Francji ( 2 )
- Mistrz: 1991 i 1992 z Olympique de Marseille
-
Superpuchar Belgii ( 2 )
- Zwycięzca: 1981 i 1983 ze Standard de Liège
W selekcji
-
Mistrzostwa Europy
- Po trzecie: 1972 z belgijskim zespołem
Osobiste wyróżnienia
- Wybrany trenerem roku przez Onze Mondial w 1991 i 1993 roku
- Panchina d'Oro w 1991 roku
- Panchina d'Argento w 1992 roku
Pod koniec 2016 roku Raymond Goethals został wybrany najlepszym zagranicznym trenerem w historii Ligue 1 z 57% głosów.
Publikacja
- Raymond Goethals (przy współpracy Philippe'a Henry'ego i Serge'a Trimponta), Le douzième homme , Paryż, R. Laffont ,1994, 226 s. ( ISBN 2-221-07699-0 )
Bibliografia
- Niezrównana lista nagród , na stronie dhnet.be, 7 grudnia 2004
- Pan Football, po prostu na stronie dhnet.be, 7 grudnia 2004 December
- Kiedy Raymond Goethals zostaje Raimundo , na stronie dhnet.be, 7 grudnia 2004
- Brąz za 72 euro! , na stronie dhnet.be, 7 grudnia 2004 r.
- Mecze trenerów reprezentacji Belgii na stronie URBSFA
- Institut National de l'Audiovisuel- Ina.fr , „ Portret of Raymond GOETHALS ” , na Ina.fr (dostęp 15 czerwca 2020 r. )
- „ Raymond Goethals jest najlepszym zagranicznym trenerem w historii Ligue 1 według Ciebie ” , na temat France Football (dostęp 15 czerwca 2020 r. )
- Sprawa korupcyjna Standard - Waterschei na stronie standard.bebe
- " Portfolio: the three seasons of Raymond Goethals at OM - Foot - L1 - OM " , na L'Équipe (dostęp 15 czerwca 2020 r. )
- Institut National de l'Audiovisuel- Ina.fr , „ Raymond Goethals ” , na Ina.fr (dostęp 15 czerwca 2020 r. )
- „ Bruxelles vie ” , na SOFOOT.com (dostęp 15 czerwca 2020 r. )
- Raymond Goethals nie żyje, na stronie lalibre.be
- Śmierć Raymonda Goethalsa na stronie lequipe.fr Ten link nie działa
- (it) „ Panchine di valore ” , na stronie assoallenatori.it (dostęp 9 kwietnia 2009 )
Zobacz również
Bibliografia
- Frank Baudoncq, Raymond Goethals na spotkaniu „Diables” w Brukseli, Sztuka i podróże,1973, 112 s. ( ISBN 2-221-07699-0 )
- Jan Moortgat i Dirk Vander Schueren ( tłumacz Johan Pielaet), Raymond Goethals: trener i droga do sukcesu! , publikacje Louvain, Kalliopé,2005, 151 pkt. ( ISBN 90-74803-48-2 )
Linki zewnętrzne
- Ewidencja organów :
- Zasoby związane ze sportem :
- Portret Raymonda Goethalsa i komentarze zebrane 28 kwietnia 2003 przez Marca Iskenderiana dla Espace Sport Group , na footenbelgique.ifrance.com