Raimond-Bérenger III z Barcelony
Raimond-Bérenger III z Barcelony , nazywany Wielkim ( Rodez ,11 listopada 1082 r- Barcelona ,19 lipca 1131), jest hrabia Barcelony , Girony i Ausony od 1082 ( najpierw wspólnie ze swoim wujkiem Bérengerem-Raimondem II , potem sam od 1097 ), Besalù w 1111 , Cerdagne w 1117 , Prowansji w 1112 , aż do śmierci w 1131.
Biografia
Młodość
Raimond-Bérenger jest jedynym synem Raimonda-Bérengera II hrabiego Barcelony wraz ze swoim bratem bliźniakiem Bérengerem-Raimonda II . Jego matka, Mahaut de Pouille , jest najstarszą córką Normanda Roberta Guiscarda , księcia Apulii , Kalabrii i Sycylii , oraz jego drugiej żony, lombardzkiej księżniczki Sykelgaite z Salerno . Kiedy się urodzi,11 listopada 1082 r, jej matka jest w Rodez , odwiedzając kuzynkę Matyldę, córkę Rogera I z Sycylii i żonę Raymonda de Saint Gilles , ówczesnego hrabiego Rouergue.
Urodzony 11 listopada 1082 r, zastąpił swojego ojca Raimonda-Bérengera II piętnaście dni po zamachu. Za to morderstwo szybko obwinia się wuja Raimonda-Bérengera III, Bérengera-Raimonda II . Najpierw stara się odsunąć swojego siostrzeńca od władzy , ale lordowie partii sprzeciwiają się mu w 1083, partia "antybratobójstwo", kierowana przez Ramona Folcha I st Cardona i Bernarda Guillaume de Queralt , przy poparciu biskupa Vic , Berengera z Sunifred Lluçà, postanowiła powierzyć dziecka opieką w rachubę Cerdagne , Guillaume I er . W 1086 r. partia przeciw bratobójstwu rozpada się, a nowa partia, kierowana przez Gérauda Alemanda II de Cervelló i Bérengera Sunifreda de Lluçà oraz rodziny Montcada i Cabrera, osiąga porozumienie z Bérengerem-Raimondem II: ten ostatni zachowuje kuratelę Raimonda - Berenger III, pod warunkiem, że w 1093 r. zgodzi się przekazać władzę swojej większości. Wdowa, jej matka, poślubiła wicehrabiego Narbonne Aymeri I st .
Raimond-Bérenger III zaczyna przejmować rzeczywistość władzy wraz ze swoim wujem około 1090 roku. W 1091 papież Urban II , kiedy ponownie ustanowił arcybiskupstwo Tarragony imiennie na rzecz Bérengera Sunifreda de Lluça, biskupa Vic, kieruje list wspólnie do Bérenger-Raimond II i Raimond-Bérenger. W 1095 Raimond-Bérenger III poprowadził pierwszą wojnę przeciwko miastu Tortose . Wydaje się jednak, że Raimond-Bérenger III pod wpływem stronnictwa antybratobójczego oddala się od wuja. Pod koniec roku 1096 lub na początku roku 1097 odbywa się na dworze Kings of Leon Alfonso VI , o walce prawnej w którym Bérenger-Raimond II bierze udział, a które traci. Po jego śmierci, na pewno w Jerozolimie , w 1097, Raimond-Bérenger III pozostał sam, aby objąć władzę.
Królować
Walka z AlmoravidamiW 1097 z pomocą swego wuja Artauda I st , hrabiego Pallars , Raimond Berenger III zaatakował Ampostę . W następnym roku oblegał i zdobył Orpesę , twierdzę Cid . Ten ostatni następnie zwraca się przeciwko królowi Taifa Walencji , sojusznikowi Raimonda-Bérengera III, i atakuje Morvedre'a . Hrabia Barcelony i Cid są jednak pogodzone, a małżeństwo Raimonda-Bérengera III z córką Cyda, Marią Rodriguez de Vivar , obchodzone jest w 1098 roku. klasztor Ripoll, która składa się z Carmen Campidoctoris . Jednak zmarła wsierpień 1104, a Raimond-Bérenger III poślubia Almodis w 1106, z pewnością córkę hrabiego Mortain, ale prawdopodobnie zmarła w tym samym roku.
Zaliczka z Almorawidów na Półwyspie Iberyjskim będzie całkowicie zakłócić równowagę sił w regionie. Od 1102 r. najeżdżali region Walencji. W 1107 Raimond-Bérenger III poprowadził ekspedycję przeciwko Balaguerowi , ale Almoravidowie kontratakowali w Penedès , zniszczyli Olèrdola i rozpoczęli oblężenie zamku Gelida . Raimond-Bérenger III udaje się je zawierają, ale ma obowiązek zwrócić się o pomoc do króla Francji , Ludwika VI , bez uzyskania czegokolwiek. Po odparciu ofensywy Almoravidów Raimond-Bérenger III angażuje się w ponowne zaludnienie Olèrdoli.
Ekspansja na północAtak Almorawidów uniemożliwił jednak Raimond-Bérenger III wykorzystanie sprzyjającego momentu do odzyskania kontroli nad hrabstwami Carcassonne i Razès . W 1112 roku ostatecznie zawarł porozumienie z wicehrabią Bernardem Atonem : uznał, że jest wasalem Barcelony i trzymał Carcassonne i Razès w lennie hrabiego Barcelony, który również przyjął 15 000 Melgorian .
Raimond-Bérenger III stara się także wzmocnić swoje wpływy w katalońskich hrabstwach. W 1107 roku wydał swoją córkę, Chimène, w małżeństwie do zliczania Besalu , Bernard III , z powiatu Osona jako posag. Bernard III i Raimond-Bérenger III zgodzili się ustalić wzajemną sukcesję swoich hrabstw na wypadek śmierci jednego z nich bez potomków. W 1111 r., po śmierci bezdzietnego Bernarda III, wszystkie majątki przeszły w ręce Raimonda-Bérengera III. Ponieważ hrabia Cerdagne , Bernard Guillaume , wasal hrabiego Besalú, domaga się uznania jego praw do hrabstwa, Raimond-Bérenger III wykupuje swoje prawa. Wreszcie, aby przyłączyć swego przyrodniego brata, wicehrabiego Narbonne Aymeri II , w jego walce z wicehrabią Carcassonne Bernard Aton IV , oddaje mu Fenouillèdes i Peyrepertusès . Pozostała część hrabstwa Besalú zostaje ostatecznie zjednoczona z hrabstwem Barcelona.
W 1112 Raymond Berenger III poślubił Douce I , córkę Gilberta I st , hrabiego Gevaudan i Gerberge Arles , hrabinę Prowansji . Gerberge oddał na dwa dni przed ślubem hrabstwo Prowansji swojej córce, która w dniu ślubu oddała go Raimond-Bérengerowi III. W następnym roku otrzymał od Douce wszystkie prawa powiatowe. Wchodzi jednak w konflikt z hrabią Tuluzy , Alphonse Jourdain : ten ostatni jest prawnukiem Emmy de Provence , żony hrabiego Tuluzy Guillaume III .
Ekspedycja na BalearyW 1114 Raimond-Bérenger III poprowadził wyprawę przeciwko królestwu Taifa na Balearach , z inicjatywy Pizanów , ale pod jego dowództwem. Otrzymał poparcie panów Langwedocji i Prowansji. W 1114 zdobył miasto Majorkę , a następnie Ibizę . Raimond-Bérenger III czyni ważny i uwalnia dużą liczbę chrześcijańskich jeńców. Ale Almorawidowie zaatakowali hrabstwo Barcelona od zachodu pod koniec 1114 r. i od południa na początku 1115 r. Za drugim razem Raimond-Bérenger III został zmuszony do powrotu do walki z Almorawidami. Wycofał się z Majorki i Ibizy, które wpadły w ręce Almoravidów.
Raimond-Bérenger III ma nadzieję na zorganizowanie nowej ekspedycji i pragnie otrzymać wsparcie papieża. Popłynął do Rzymu , ale śmierć papieża Paschalis II , który był korzystny i działalności Alphonse I st Aragońskiej , która prowadzi wojnę przeciwko TAIFA Saragossy i pobiera wszystkie papieskie uwagi nie pozwalają na realizację planu Raimonda-Bérengera III. Po powrocie z Włoch musiał stłumić bunt w Prowansji i zająć zamek Fos-sur-Mer .
Ekspansja w KataloniiW 1117 Raimond-Bérenger III włączył hrabstwo Cerdagne po wygaśnięciu dynastii hrabiów. W 1118 roku podarował biskupowi Oldegarowi miasto Tarragona i jego region, aby mógł je ponownie zaludnić . Uzyskał dla niego także erekcję Tarragony do rangi arcybiskupstwa, odłączonej od arcybiskupstwa Narbonne i sprawującej władzę nad biskupstwami katalońskimi. W 1119 zainicjował ponowne zasiedlenie Garrigues . Sprzyja zakonom wojskowym na swoich polach i zezwala na przybycie joannitów w 1109, a następnie templariuszy w 1123 lub 1126.
Ale Raymond Berenger III wchodzi w rywalizacji z królem Aragonii, Alfonsa I er , na podbój Lleida, Tortosa i Walencja. Zawarł porozumienie z gubernatorem Almoravid z Leridy, Abdallahem ibn Iyadem , który oddał mu Corbinsa wbrew jego poparciu wobec Aragończyków. Alfons I st , jednak zdobywa Saragossę w 1118 r. Raimond Berenger III następnie pomnaża kontakty z Almorawidami i dołącza do gubernatora Tortosy.
Między 1120 a 1124 musi być również zainteresowany relacjami z Carcassonne. Raimond-Bérenger III chce również rozwiązać kwestię prowansalską. W 1125 r. zawarto traktat z Alphonse Jourdainem: otrzymał on część hrabstwa Prowansji na północ od Durance , która stała się markizem . Reszta hrabstwa na południu pozostaje w rękach Raimonda-Bérengera III.
W 1126 Abdallah ibn Iyad zwrócił się przeciwko Raimond-Bérenger III i najechał dolinę Segre , zagrażając Albesie i ziemiom hrabiego d'Urgell oraz odbierając Leridę, właśnie podbitą przez króla Aragonii. Hrabia Barcelony zostaje rozbity w Corbins , a jego sojusznik, hrabia Pallars Jussà Bernard Raimond , zostaje zabity.
Wreszcie, w 1128, Raimond-Bérenger III zwalcza rachubę Ampurias , Pons II i bierze go do niewoli. Uzyskuje, że ten opuszcza region Peralada , który przechodzi do Barcelony.
Śmierć
Raimond-Bérenger III wydaje się mieć nawyk rycerza świątyni na14 lipca 1131, na pewno symbolicznie.
Zmarł kilka dni później, 19 lipca 1131 r . Przekazał hrabstwo Barcelona swojemu najstarszemu synowi, Raimond-Bérengerowi , z hrabstwami Carcassonne i Razès . Jego najmłodszy syn, Bérenger-Raimond , otrzymuje hrabstwo Prowansji .
Gospodarka
Koniec płacenia danin przez muzułmanów zmusił Raimonda-Bérengera III do podjęcia radykalnych reform gospodarczych od 1113 roku. Nałożył kilka nowych podatków, takich jak bovatge (podatek pieniężny pobierany od par wołów), podatki od żywności targi w Barcelonie i quint (podatek od statków wchodzących do portu podlegających jurysdykcji hrabiego). Postanowił również porzucić monety mancus na rzecz maravedis między 1097 a 1098.
Małżeństwo i dzieci
W lutym 1099 Raimond-Bérenger III poślubił Marie Rodriguez de Vivar , córkę Cida , króla Walencji . Mają razem dwie córki:
- Maria (?-?);
- Chimène (1105 -?), który poślubił w 1107 hrabiego Besalu , Bernarda III , a następnie w 1117 hrabiego Foix , Rogera III .
Po śmierci Marie de Vivar w 1105 ożenił się w 1106 z Almodis de Mortain , córką hrabiego Mortain Guillaume , jednego z najpotężniejszych baronów w Anglii i Normandii , z pewną Adelisą. Młoda dziewczyna zmarła około 1110 roku i związek ten pozostał bezdzietny. Wydaje się to niepotwierdzone, ponieważ Almodis byłaby drugą żoną Roberta, ojca Guillaume (patrz link: Normandia, szlachta)
Ożenił się ponownie w dniu 3 lutego 1112z Douce Provence , hrabiną Prowansji , i został hrabią Prowansji imieniem Raymond Berenger I st . Mają siedmioro dzieci:
- Bérengère (1108-1149), ożeniony w 1128 z Alfonsem VII , królem Kastylii i Leona ;
- Raimond-Bérenger IV (1113 - 1162), hrabia Barcelony i książę Aragonii , po ślubie z Pétronille d'Aragon ;
- Bérenger-Raimond (1114 - 1144), hrabia Prowansji;
- Bernarda (1117);
- ETIENNETTE (1118 - po 1131), żona w 1128 do Centulle II , miano Bigorre , a następnie około 1130 do Raymond II Arnaud († 1167), wicehrabiego DAX ;
- Matylda (ok. 1120 - po 1157), żona Jasperta, wicehrabiego Castelnou , następnie Guillaume'a Raymonda II, pana Castellvell;
- Almodis (1126 - po 1164), ożenił się w 1148 z Pons de Cervera , wicehrabią Bas .
Uwagi i referencje
Zobacz również
Bibliografia
- Wielki słownik historyczny lub ciekawa mieszanka historii sakralnej, Nowe i ostatnie wydanie - tom drugi - BC , Louis Moréri .
- Sztuka sprawdzania dat faktów historycznych, kart, kronik i innych zabytków starożytnych od narodzin Pana Jezusa , tom 2 , autorstwa Maur-François Dantine, Ursina Duranda, Charlesa Clémenceta, Simona Pierre'a Ernsta.
- Normandia, szlachta
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- ca) »Ramon Berenguer III de Barcelona« , Gran Enciclopèdia Catalana , zasięgnięto opinii25 września 2014.