Słodki z Gévaudan
Słodki z Gévaudan
Słodki z Gévaudan
| Hrabina |
|---|
| Narodziny | W kierunku 1090 |
|---|---|
| Śmierć | W kierunku 1129 |
| Czynność | Polityczna kobieta |
| Rodzina | Dom Millau ( d ) |
| Tata | Gilbert I z Gévaudan |
| Matka | Gerberge de Provence |
| Rodzeństwo | Etiennette z Prowansji |
| Małżonka | Raimond-Bérenger III z Barcelony (od1112) |
| Dzieci |
Berengere of Barcelona Almodis of Barcelona ( d ) Bérenger-Raimond of Provence Raimond-Bérenger IV of Barcelona Étiennette de Barcelona ( d ) |
Douce nazwałem słodkim Carlat lub miękkim Arles (ur. Ok. 1090 r. , Ok. 1129 zabitych), comtesse de Provence , wicomtesse Millau , połową Carlat była córka Gilbert I st , wicehrabia Gevaudan i Gerberge z Arles , hrabina Prowansji . Wyszła za mąż3 lutego 1112z Raymondem Bérengerem III , hrabią Barcelony .
Biografia
Spędziła dzieciństwo między Le Puy , Carlat i Arles .
Plik 1 st lutego 1112jej ojciec zmarł rok wcześniej, jej matka Gerberge de Provence przekazuje córce Douce wszystkie swoje prawa do hrabstw Prowansji, połowy Carladès i części Rouergue, podczas gdy jej młodsza siostra Étiennette de Provence otrzymuje większość wicepremierów Gévaudan, następnie żeni się w 1115 z Raymondem , panem Baux .
W 1113 roku oddała w ręce swojego męża Raymonda-Bérengera Wielkiego swoje prawa do Prowansji, wicehrabiego Millau , Gévaudan i Carladès .
Tym samym inauguruje okres katalońsko - aragoński w historii tych regionów.
Według księdza Papona , to z jego dworem zaczyna się historia literatury dworskiej i trubadurów , która da piękny język regionów Francji, które dziś nazywane są starożytnym oksytańskim : „Księżniczka Douce la porta wśród Katalończyków, poprzez swoje małżeństwo do Raymond Berenger i er , liczyć od Barcelony i uczynił ją świecą za wszystkie łaski, że ona i szlachta z jego dworu byli w stanie mu dać. W krótkim czasie nie miał innych ograniczeń niż stany hrabiego; przeszedł z dworu wśród ludu w Valence, na Majorce, na Minorce, według Du Cange, a nawet posłużył do pozbawienia Hiszpanów barbarzyństwa, którego nabawił się, przechodząc przez usta Saracenów. Alfonso II, król Aragonii, zachwycał się nim i używał go w swoich wierszach, kiedy wraz z prowansalskimi trubadurami odpoczywał od bolesnych trosk królewskich. "
Jego śmierć otwiera okres niestabilności w Prowansji, który kończy się wojnami Baussenque ( 1144 - 1162 ), z których zwycięża hrabiowie Barcelony.
Rodzina
Poślubia 3 lutego 1112Raimond-Bérenger III , hrabia Barcelony , z którym miała siedmioro dzieci:
- Raimond-Bérenger IV (1113 - 1162), hrabia Barcelona;
- Bérenger-Raimond (1114 - 1144), hrabia Prowansji i Gevaudan;
- Bérengère (1116 - 1149), żonaty w 1128 z Alfonsem VII , królem Kastylii i Leonu (1105 - 1157);
- Bernard (1117-1117);
- Étiennette (1118 zmarł po 1131), żonaty w 1128 z Centulle III , hrabia Bigorre , następnie około 1130 z Raymond II Arnaud (zm. 1167), wicehrabia Dax;
- Mafalda, żonaty z Jaspertem (zm. 1151), wicehrabiem Castelnau, a następnie Guillaume (zm. 1166), panem Castellvell;
- Almodis poślubił w 1148 roku Pons de Cervera (zmarł w 1155), wicehrabia Bas.
Uwagi i odniesienia
- Ogólna historia Prowansji , tom II, str. 509.
Bibliografia
- Abbé Papon , Historia Prowansji .
- Henri Pascal de Rochegude , Esej na temat słownika oksytańskiego , 1819.